دانلود مقاله خصوصیات گیاه برنج

اختصاصی از فایل هلپ دانلود مقاله خصوصیات گیاه برنج دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
واژه شلتوک از کلمه هندی چلتو (chalto ) گرفته شده و در زبان انگلیسی به شلتوک (دانه برنج همراه با پوست آن) Rice Paddy گفته می شود. نام برنج از زبان هندی گرفته شده که به آن Ariai می گویند.
در زبان انگلیسی به برنج Rice گفته می شود که همان نام عمومی برنج است. در زبان فرانسه Riz ، در زبان ایتالیایی Rizo ، روسی Ris و در زبان المانی Ries می گویند. نام علمی آن Oryza Satival می باشد. در استان گیلان به برنج « بج» ( Bej ) به خوشه ان « ورزه » ( Vorze ) و به شلتوک آن « جو» گفته می شود.

خصوصیات گیاهشناسی:
برنج با نام علمی Oryza Sativa از تیرة Gramineae گیاهی است یکساله و علفی به طول 1 متر با برگهای کشیده و غلافی و نوک تیز و گل آذین به شکل سنبله بوده و دانه‌ها دارای یک پوشش قهوه‌ای رنگی به نام سبوس می‌باشد.
زیستگاه: این گیاه بومی جنوب شرقی آسیا بوده ولی در کشورهایی مثل چین، ژاپن، هیمالیا و کانادا گسترش یافته است وهمچنین در مناطق تروپیکال رشد می‌کند.

تاریخچه:
برنج به عنوان یک محصول غذایی مهم در سراسر جهان محسوب می‌شود تا آنجایی که بیش از غذای جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد. در کشورهای آسیایی بیش از 9.% از مردمان از برنح به عنوان یک غذای اصلی استفاده می‌کنند. از آب برنج برای شستشوی زخم، اسهال خونی، ورم معده و روده استفاده می‌کردند و همچنین از دمکردة ریشه و ساقه زیرزمینی برنج در افزایش ترشح ادرار و دفع سموم از بدن استفاده می‌شود و خوردن سبوس برنج در کشورهای چینی به عنوان ماده ضد پیری است.
مشخصات گیاه شناسی
برنج نباتی است از تیره غلات از جنس Oriza که گونه آن Sativa است. گیاهی است یکساله دارای ریشه های افشان و قوی که عمیق نبوده و معمولا در لایه فوقانی خاک تا عمق 20 الی 25 سانتی متر قرار می گیرند. سازگاری ریشه برنج در زمین هایی است که اکسیژن آن کم است زیرا ریشه نیازی به اکسیژن هوا ندارد و از اکسیژن محلول استفاده می نماید. ریشه تا زمان تشکیل پانیکول ( خوشه رفتن ) حداکثر رشد را می نماید.
همچنین برگ ها دارای پهنک باریک و بلند در بعضی انواع مانند O.Sativa کرک دار و در O.glaberrima بی کرک هستند. زبانک (لیگول ) در برنج نسبتا بلند هستند. تعداد برگ روی ساقه در انواع مختلف برنج، متفاوت و به شرح زیر است:
در انواع زود رس در روی هر ساقه 14 الی 15 برگ ( چمپا و غریب ).
در انواع متوسط زود رس حدود 16 الی 17 برگ ( سرد چمپا )

شرایط اقلیمی مناسب برای شالیزار
برنج را اصولاً محصول گرمسیری و نیمه گرمسیری بحساب می آورند که ویژه نواحی مرطوب استوایی در مناطق نسبتاً گرم و باتلاقی و یا معتدل است.(1)
این گیاه در طول دوره رشد آب فراوان نیاز دارد که در حدود 30000 متر مکعب در هکتار است. بنابراین باید در مناطقی که بارندگی در آن به اندازه کافی وجود داشته باشد کشت شود. در مناطقی که بارندگی آنها در حدود 1000 میلی متر باشد کشت برنج امکان پذیر بوده و محصول خوبی بدست می آید. وجود سرما نیز باعث توقف رشد برنج خواهد شد و تولید محصول را پایین می آورد و متوسط دمای مورد نیاز برنج حدود 33 درجه سانتی گراد است که این رقم در مورد ارقام زودرس کمتر و در مورد ارقام دیررس بیشتر است و ممکن است به 40 درجه سانتی گراد و یا حتی بیشتر نیز برسد.
بهترین درجه حرارت برای جوانه زدن بذر برنج 30 درجه سانتی گراد
می باشد. بذر در درجه حرارت پایین تر از 10 درجه و بالاتر از 40 درجه سانتی گراد جوانه نمی زند، لذا برای جوانه زدن هیچکاه نباید در جای خنک و یا خیلی گرم گذاشته است. با توجه به مطالب گفته شده می بایست بذور برنج را در آبی با درجه حرارت مناسب خیساند ( 22- 30 درجه سانتی گراد موجب تسریع در جذب آب و جوانه می گردد )، تا بدین وسیله رشد جنین افزایش یافته و جوانه زدن یکنواخت صورت گیرد.
میانگین دمای محیط کشت برنج باید بین 22-30 درجه سانتی گراد باشد هرگاه دمای محیط از 13 درجه سانتی کراد پایین تر آید برنج با سرما روبرو می شود. همچنین هرگاه دمای محیط از 40 درجه سانتی گراد بیشتر شود باعث اختلال در رشد ریشه خواهد شد و گیاه را از بین می برد. دمای محیط کشت در طول دوره رشد همواره باید متناسب با مراحل رشد گیاه باشد. دمای مذکور بویژه در زمان گل دادن باید مناسب و کافی باشد، زیرا در این دوره گیاه به حداکثر درجه حرارت نیاز دارد. بهترین دما در این زمان 23 درجه سانتی گراد است. چنانچه در این مرحله از رشد برنج دمای محیط پیرامون بعللی پایین باشد و رطوبت هوا نیز بیش از اندازه طبیعی بالاتر از 80 درصد باشد تلقیح بخوبی انجام شده و دانه تشکیل نخواهد شد، بعبارت دیگر برنج پوک شده و در نتیجه میزان تولید محصول به اندازه قابل ملاحظه ای پایین خواهد بود. بطور کلی رطوبت در محیط کشت برنج نباید کمتر از 40 درصد و بیشتر از 90 درصد باشد .
برنج گیاهی است ویژه کاشت در مناطق باتلاقی و بنابراین محیط کشت برنج همیشه باید به صورت غرقاب باشد. با وجود این در عمل تنفس این گیاه اختلالی بوجود نمی آید زیرا برنج می تواند از اکسیژن محلول در آب استفاده نموده و نیاز تنفسی خود را برطرف نماید. همچنین می توان مقداری از این اکسیژن را از طریق ساقه تامین نماید.
بطور کلی دمای آب در روز باید دو برابر شب یعنی حدود 31 درجه سانتی گراد باشد، معذالک آب داخل کرنها را باید در شب خارج نمود تا دمای خاک در شب کاهش یابد و مجدداً با وارد کردن آب خنک دما را کاهش داد. این عمل مزیت مهمی دارد و آن این است که در نتیجه این عمل تنفس گیاه در شب کاهش یافته و از تجزیه مواد آلی تولید شده در روز جلوگیری بعمل می آید.
شدت نور نیز در رشد گیاه برنج تاثیر مهمی دارد. بطوری که این گیاه برای انجام عمل تلقیح به شدت نور بالایی نیاز دارد. ار تفاع از سطح دریا در رشد برنج تاثیر زیادی نداشته و این گیاه را می توان تا ارتفاع 1400 متری از سطح دریا نیز کشت نمود. شرایط اقلیمی استانهای گیلان و مازندران به دلایل زیر برای کشت برنج مناسب می باشند.
جدا شدن جلگه های پست خزر از فلات مرکزی ایران توسط رشته کوههای البرز سب ایجاد آب و هوای معتدل مدیترانه ای با درصد رطوبت بالا در استان گیلان شده است. مجاورت استانهای گیلان و مازندران با دریای خزر وجود توده های کوهستانی اورال باعث بوجود آمدن منطقه ای باران خیز شده است. مجموع شرایط حاصله باعث شده که کشت برنج در این مناطق موفقیت آمیز باشد.( میانگین دمای مناسب برای کشت برنج حدود 24 درجه سانتی گراد است که این رقم در تابستان به36 درجه سانتی گراد نیز می رسد. )
میزان بارندگی در استان گیلان اغلب بالاتر از 800 میلی متر است و اغلب ممکن است این رقم به 2000 میلیمتر برسد که این مقدار مناسب برای کشت برنج است. این استان از نظر رطوبت نیز برای کشت برنج مناسب می باشد. رطوبت مناسب برای کاشت برنج 70 تا 80 درصد است. شرایط مذکور باعث شد تا کاشت برنج در شمال کشور رونق یافته و با موفقیت همراه باشد. البته گاهی اوقات نیز بارندگی مصادف با زمان تلقیح برنج بوده که در این صورت شدیداً تاثیر منفی روی تولید محصول خواهد داشت. همچنین گاهی اوقات نیز بارندگی های شدید و مداومی در زمان کشت برنج انجام می گیرد که سبب ورس محصول شده و برداشت آن را با مشکل روبرو می سازد.

کودهای مناسب برای شالیزار
کودهایی که در مزارع شالی کاری بکار می روند عبارتند از:
کودهای سبز - کودهای دامی - کودهای شیمایی
کودهای سبز
کودهای سبز باقیمانده گیاهان است که پس از برداشت محصولات قسمتی از آن در خاک باقی می ماند و دارای اهمیت زیادی برای حاصلخیزی خاک است. مثل کلش و سبوس، برگ، ساقه و باقیمانده ریشه ها.
اضافه شدن مواد آلی به خاک توسط گیاه بستگی به نوع کشت و آب و هوا دارد. کلش به برگ و ساقه گیاهن تیره غلات گفته می شود که عمده ترین مواداولیه تولید کننده و قسمت آلی و هوموس خاک را تشکیل می دهد و از نظر پتاس و کلسیم غنی است. افزودن این ماده در خزانه باعث افزایش مواد غذایی سطح خاک می گردد. کلش دارای مواد شیمیایی زیادی است ولی عموماً فاقد اسید هومیک است.کلش را می توان مستقیماً به خاک افزود و یا اینکه ابتداء آن را در محل مخصوصی تبدیل به کود نمود و سپس به خاک اضافه کرد. شخم کود سبز باید سطحی باشد، زیرا اگر شخم عمیق صورت گیرد کلش در زیر خاک بدون تخمیر و پوسیده مانده و موجب اختلالاتی در خاک می گردد. کودهای سبزی که در شالیزارها استفاده می گردد عموماً شبدر یا یونجه است.
با توجه به اینکه هر هکتار زراعت برنج در طول هر دوره رشد به 80 تا 150 واحد ازت نیاز دارد و خاک برنج کاری باید همیشه از عناصر مصرفی غنی باشد مقدار ازت خاک نباید از 2/1 در هزار هکتار کمتر باشد . استفاده از کودهای شیمیایی ازت دار برای تامین این مقدار ازت به خاک برنج کاری هزینه های گزافی را می طلبد. بر این اساس محققین پژوهشگران در کشورهایی نظیر ژاپن، چین و ویتنام بعد از تحقیقات زیاد متوجه شدند که نوعی سرخس بنام آزولا (Azolla ) که از تیره Salriniaceae می باشد، وجود دارد که بین این گیاه و نوعی جلبگ همزیستی وجود داشته و جلبک به علت جذب ازت موجود در جو یا ازتی که به صورت محلول در آب وجود دارد هر ساله مقدار زیادی ازت در حدود 200 کیلوگرم به خاک می افزاید.
آزولا را چند ماه قبل از شروع کشت برنج در مزرعه یا شالیزار کشت
می کنند و پس از حدود 3 تا 4 ماه از آن را با خاک کاملاً شخم می زنند و سپس نشاء های برنج را روی آن می کارند. گیاه آزولا علاوه بر اینکه باعث افزایش ازت خاک می گردد در کنترل علفهای هرز نیز موثر و مفید است، چون مانند لایه ای سطح آب را می پوشاند. همچنین آزولا باعث بهبود خصوصیات فیزیکی خاک نیز می گردد ولی باید توجه نمود که در تعارض با برنج قرارنگیرد. دوره رشد آزولا در هر مرحله حدود یک ماه است که در این مدت 10 تا 15 تن محصول تر تولید می نماید که در نتیجه 20 تا 40 گرم ازت حاصل می گردد.

کود دامی
استفاده از کود دامی برای خاکهای شالیزار امری مهم و ضروری است. کشاورزان باید هر ساله کود دامی به خاک اضافه نماید، زیرا کود دامی مهمترین منبع تولید هوموس خاک است که در نتیجه موجب افزایش ازت خاک خواهد شد . کودهای دامی از قبیل: کود اسب، کود گاو، کود گوسفند، کودهای مخلوط قدیمی و کود طیور می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
در آب و هوای مرطوب مانند گیلان که رطوبت زیاد است نباید مقدار کود مورد استفاده از 10 تا 12 تن در هر هکتار تجاوز نماید. بهترین مقدار مصرف کود دامی در زمین های هوموس رسی یا لیمونی 8 تا 10 در هر هکتار است. در زمینهای شنی، مانند شالیزارهای اطراف سواحل دریا این مقدار افزایش یافته و ممکن است بسته به درصد شن و فقیر بودن خاک تا 20 تن در هکتار برسد.
کودهای دامی دارای مواد آلی و معدنی عناصر پر مصرف از قبیل فسفر، پتاس، کلسیم، منیزیم، گوگرد، منکنز. بور، مس و کبالت می باشد که در غنی سازی خاک شالیزار بسیار مهم بوده و در نتیجه باعث افزایش محصول برنج خواهد شد و هر ساله از پرداخت هزینه گزاف جهت تامین کودهای شیمایی پرهیز می شود. کودهای دامی را باید در پاییز و قبل از از رسیدن فصل سرما به خاک افزود. این نوع کودها باید کاملاً پوسیده باشند، در غیر این صورت باعث رشد بی رویه علفهای هرز شالیزار شده و همچنین جذب آن نیز توسط گیاه مشکل خواهد شد و سبب عوارض و بیماری نیز روی برنج می گردد.

کودهای شیمیایی
برنج درطی دوره رشدخود به سه نوع کود ازت، فسفرو پتاس نیار بیشتری نسبت به سایر عناصر دارد که باید دراین مدت بطریق صحیح و مناسبی در اختیار گیاه قرار داده شود.
ازت
ازت از جمله بهترین کودهای شیمیایی در خاک است و این عنصر موجب سرعت رشد، سهولت تنفس، شادابی رنگ بوته ها افزایش رشد ریشه ها، بالا رفتن مقدار پروتئین گردیده و همچنین اضافه کردن ازت به خاک باعث افزایش سطح برگ می گردد و بیشترین تاثیر آن زمانی است که قبل از تشکیل خوشه به گیاه داده شود. در خاکهای رسی مقدار مصرف کمتر و در خاکهای شنی بشتر است. کود ازته را بیشتر به صورت آمونیاکی به خاک می افزایند ولی در آخرین مرحله می توان آن را به صورت نیتراتی نیز به خاک افزود. استفاده از کود اوره ( شکری ) که دارای 46 درصد ماده ازته قابل جذب است بیشتز از کودهای دیگر در برنجکاری مورد استفاده قرار می گیرد. کود اوره بهترین و مناسبترین ماده ازته برای مزارع برنج محسوب می شود.
مقدار مصرف کود ازته با توجه به نوع خام و واریته ها یا رقم، شرایط اقلیمی و اکولوژیکی مطابق ارقام گفته شئده متغیر است. مواد ازته را باید همواره به موقع و به اندازه مناسب به خاک شالیزار افزود زیرا در غیر این صورت برای محصول مضر خواهد بود. طول عمر ازت در خاک کم است و باید آن را در دو مرحله به خاک افزود. نصف کود ازته را قبل از کاشت یا در موقع نشاء و نصف دیگر را 20 تا 30 روز قبل از ظهور پانیکول ( خوشه سنبل) بخاک می دهند.
فسفر
فسفر یکی دیگر ازعناصر تشکیل دهنده برنج بوده و از عناصر مهم و ضروری در رشد برنج است. درد غلات ثابت شده است که 80 درصد فسفر در اوایل جوانی گیاه مصرف می شود و زیادی فسفر به ندرت مضر است. فسفر باعث تولید ریشه های قوی و گسترده ساقه های محکم و ضخیم تشکیل و پر شدن دانه ها، افزایش کمیت محصول و زود رسی محصول برنج می شود. کودهای فسفر را باید خیلی زودتر قبل از کاشت بخاک افزود و آنرا عمق 10 تا 15 سانتی متر با خاک مخلوط نمود.

پتاس
پتاسیم یکی از عناصر تقریباً مهم تشکیل دهنده بافت لغات بوده و مقدار آن در گیاهان مختلف 5/2 تا 5 درصد وزن ماده خشک است. پتاسیم برعکس فسفر و ازت در ترکیبات سلولی شرکت نمی کند و تنها نقش آن بیشتر در فعل و انفعالات گیاهی مهم است. برنج قسمت اعظم پتاسیم را بین مرحله پنجه زنی و تولید پانیکول جذب می نماید. بطور کلی گیاهان تیره غلات در حدود 100 کیلوگرم پتاسیم (K2O ) را از خاک جذب می نمایند.
پتاسیم در برنج موجب ثبات گیاه، بهتر انجام شدن عمل تلقیح، افزایش مقاومت گیاه در برابر بیماریها، رشد و نمو گیاه و تسهیل انتقال نشاسته ار برگها به دانه می گردد. همچنین پتاس با ازت اثر رقابتی داشته و باعث می شود ازت بیشتری جذب گیاه گردد و سنتز ازت را نیز در گیاه مساعد می سازد. مصرف بیش از حد ازت می توان مضر باشد، بطوری که مانع جذب آهن خواهد شد. چون برنج در خاکهای اسیدی رشد می نماید و همچنین املاح پتاس در آبهای مشروب برنج گیلان موجود است در نتیجه مقدار مصرف پتاس خیلی کم است. کمبود پتاس سبب زرد شدن برگ گیاه شده که این عمل از برگهای مسن آزاد می گردد و سپس به قهوه ای تبدیل شده و سرانجام برگها خشک شده و می ریزد. کود پتاس را معمولاً 2 تا 3 ماه قبل از کاشت و در هنگام شخم پاییز به خاک می دهند و آن را تا عمق 15 سانتی متری با خاک مخلوط می نمایند. بطور کلی پتاس خاک برنج کاری هرگز نباید کمتر از 30% باشد. بطور خلاصه کود دامی و کودهای پتاسیک و فسفر را در پاییز و در هنگام شخم به زمین می دهند و کود ازته را در دو مرحله به خاک می افزایند

آفات برنج
برنج از مهم ترین غذای اصلی مردم کشور ماست و از نظر اهمیت پس از گندم در مرحله دوم قرار دارد.
بر اساس آمار وزارت کشاورزی سطح زیر کشت این محصول حدود ششصد هزار هکتار است که نزدیک به 75% آن در استانهای مازندران، گیلان وگلستان قرار دارد. محصول سالیانه برنج سفید در کشور به حدود 650/1 هزار تن برآورد شده است که در حال حاضر نزدیک به 75 درصد نیاز داخلی را تامین می نماید. با توجه به رشد سالانه 5/1 درصدی افزایش جمعیت میزان جمعیت در بیست سال آینده به یکصد میلیون و نیاز داخلی به برنج سفید نیز به حدود 500/3 هزار تن در سال خواهد رسید. و در آن صورت باید با توجه به تولید 650/1 هزار تن سالانه برنج در داخل کشور، نزدیک به 55 درصد نیاز داخلی از طریق برنج وارداتی از خارج تامین گردد.
در کشور ما به دلیل کمبود آب، امکان افزایش سطح زیر کشت بسیار محدود است لذا برای جلوگیری از خطر افزایش واردات برنج از خارج، ضمن توجه بیشتر به کشت ارقام پرمحصول لازم است در زمینه کاهش ضایعات، به ویژه ضایعات ناشی از حمله آفات، بیماری و علفهای هرز برنج اقدامات عملی و موثر انجام گیرد.
در این راستا ضروری است که کارشناسان و مروجین کشاورزی مستقر در مناطق با شناخت کافی از عوامل کاهش دهنده محصول به ویژه آفات، بیماریها و علفهای هرز، با بهره گیری از نتایج تحقیقات انجام یافته و دستورالعملهای اجرایی، به آموزش و راهنمایی کشاورزان پرداخته و همراه با آنها با عوامل یاد شده مبارزه نمایند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله 20   صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود تحقیق مصرف بهینه کود، گامی در جهت خودکفایی برنج

اختصاصی از فایل هلپ دانلود تحقیق مصرف بهینه کود، گامی در جهت خودکفایی برنج دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
برنج (Oryzasativa L.)، بعد از گندم مهمترین محصول زراعی و غذای بیش از نیمی از مردم جهان است (15). سطح زیر کشت برنج بعد از گندم بوده ولی از نظر کالری تولیدی از سایر غلات بیشتر می باشد (17). استان مازندران با 237 هزار هکتار سطح زیر کشت برنج، مقام اول را در کشور به خود اختصاص داده است. این اراضی با 5/4 تن شلتوک در هکتار 44 درصد از کل تولید کشور را دارا می باشند. ارقام محلی 136 هزار هکتار و ارقام پرمحصول 101 هزار هکتار از اراضی را به خود اختصاص داده که عمدتاً طارم و ندا می باشد (15). نیاز ارقام مختلف برنج به عناصر غذایی متنوع بوده و با کم و بیش تفاوتهایی به بیش از 16 عنصر غذایی نیازمند است. لذا با عنایت به توان پتانسیل حاصلخیزی خاکهای شالیزاری، کسری این عناصر به نسبتی که مورد نیاز برنج می باشد بایستی در اختیار گیاه برنج گذاشته شود (17).
در ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای در حال پیشرفت که با افزایش جمعیت مواجه اند ضرورت دارد که به توسعه بخش کشاورزی بیش از پیش توجه شود زیرا بایستی برای تأمین مواد غذائی و ارتقاء کیفیت آنها، ظرفیت تولید تا حد قابل توجهی افزایش یابد. این امر پس از بهبود و ارتقاء امر سرمایه گذاری در بخش کشاورزی با اصلاح روشهای به نژادی و به زراعی و استفاده از نهاده های کشاورزی امکان پذیر است. دستیابی به افزایش بازدهی به روشهای مختلف امکان پذیر می گردد که ساده ترین راه آن استفاده بهینه از کودها در خاک می باشد (16). به عبارت دیگر مصرف بهینه کود به عنوان یکی از عوامل محدود کننده، نقش کلیدی در افزایش عملکرد برنج ایفاء می کند (17).
علی رغم آن که استفاده از کودهای شیمیائی در سه دهه گذشته مؤفقیت های چشمگیری را در افزایش محصولات کشاورزی مخصوصاً برنج داشته ولی، به دلیل عدم رعایت مصرف بهینه کود و نیز عدم توجه به مسائل زیست محیطی، تداوم مصرف نامتعادل کودها اثرات تخریبی بر جای گذاشته است که از جمله این اثرات سوء، تجمع نیترات در آبهای زیرزمینی و تجمع کادمیم در خاکهای شالیزاری و دانه برنج می باشد (16).
بررسی میانگین مصرف کودهای شیمیائی در جهان نشان می دهد که نسبت مصرف نیتروژن (N)، فسفر (P2O5) و پتاسیم (K2O) به ترتیب برابر 100، 50 و 40 می باشد در حالی که این نسبت در ایران در سال 70، برابر 100، 110 و 3 بوده و در سال 78 در اثر تلاش برای بهینه سازی مصرف کود به 100، 50، 20 بعلاوه 2 درصد کودهای محتوی عناصر ریزمغذی تغییر یافته است. از طرفی میانگین مصرف کودهای اوره و فسفات در اوایل دهه 70 به ترتیب برای استان مازندران 117 و 155 و برای استان گیلان 131 و 80 کیلوگرم در هکتار در اراضی شالیزار برآورد شده است (17).
ارقام ذکر شده بیانگر این است که در ایران مصرف نامتعادل کودهای شیمیائی و عدم استفاده بهینه از آنها به دلیل رایج نبودن آزمون خاک و تجزیه گیاه از عواملی هستند که در آلودگی محیط زیست نقش دارند (16). با توجه به مراتب فوق، تمرکز بر افزایش تولید در واحد سطح مهمترین راهبرد کشور در امر کشاورزی می باشد تا کلیه عوامل مؤثر در تولید بکار گرفته شود. در بیانیه جهانی غذا، حاصلخیزی خاک به عنوان کلید امنیت غذایی و کشاورزی پایدار عنوان گردیده و مطالعات فائو و محققین مؤسسه تحقیقات خاک و آب نشان داده است که در برنامه کودی تا 60 درصد افزایش تولید در اثر مصرف بهینه کود بوده است (3 و 6). لیکن در کنار تجربه های حاصله برای تحقق پایداری حاصلخیزی خاک و مصرف بهینه کود، از هم اکنون بایستی تدابیری اندیشیده شود تا در آینده بتوان ضمن حفظ محیط زیست و پایداری تولیدات کشاورزی، نیاز غذایی جمعیت رو به افزایش را بطور کمی و کیفی تأمین نمود (3، 6 و 7). با رعایت اصول صحیح مصرف کود می توان به افزایش عملکرد در واحد سطح، بهبود کیفیت، غنی سازی، تولید بذرهای قوی از نظر جوانه زنی و رشد اولیه برنج، افزایش استحکام و در نتیجه کاهش مصرف سموم شیمیائی، افزایش مقاومت برنج در برابر آفات و بیماریها، زودرسی برنج، کاهش آلودگی منابع آبی و خاکی و بهبود سطح سلامت جامعه دست یافت (17).

تعداد صفحات: 21

فرمت مقاله: ورد و قابل ویرایش