لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 6
با موافقت مجلس شورای اسلامی و براساس بند «ل» تبصره 14 لایحه بودجه سال 1385 کل کشور، وزارت رفاه و تأمین اجتماعی مکلف است در سال 1386 در صورت بستری شدن اقشار محروم و مستضعف که تحت پوشش هیچگونه بیمه درمانی قرار ندارند، حسب مورد نسبت به بیمه کردن آنها از طریق سازمان بیمه خدمات درمانی به‌طور رایگان، اقدام کند.
به گزارش حیات به نقل از روابط‌عمومی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، بیماران محروم و مستضعف به هنگام بستری شدن در بیمارستان دولتی، به منظور بستری شدن 30 درصد و برای بیماران سرپایی 10 درصد هزینه‌ها را پرداخت خواهند کرد.
وزارت رفاه و تأمین اجتماعی همچنین موظف است براساس ماده 91 قانون برنامه چهارم توسعه، همه روستاییان و اهالی شهرهای با جمعیت کمتر از 20 هزار نفر را که تحت پوشش هیچ نوع بیمه خدمات درمانی نیستند، به‌طور "رایگان" تحت پوشش خدمات درمانی قرار داده و حداکثر ظرف نیمه اول سال 1386 دفترچه بیمه درمان آنها را صادر کرده و تحویل دهد.
به موجب بند «س» تبصره 14 لایحه مذکور و در اجرای قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی، مبلغ یک هزار و 516 میلیارد و 800 میلیون ریال برای اجرای "برنامه بیمه اجتماعی" روستاییان و عشایر اختصاص پیدا خواهد کرد.براساس بند «ص» تبصره مذکور، به منظور پایداری و گسترش فرصت‌های شغلی ایجادشده، دولت مکلف است مددجویان تحت پوشش بخش اشتغال و خودکفایی کمیته امداد امام خمینی(ره) را تحت پوشش کامل بیمه تأمین اجتماعی قرار دهد. سهم کارفرما و بیمه شده برای پوشش 41 هزار نفر از محل اعتبار کمیته امداد امام خمینی(ره) تأمین میشود.
در بند «ق» این تبصره نیز وزارت رفاه و تأمین اجتماعی مکلف است از محل اعتبارات درج شده در لایحه بودجه سال آینده حق بیمه رانندگان حمل و نقل عمومی که فاقد هرگونه پوشش بیمه باشند و حق بیمه خادمان ثابت مساجد را با همکاری وزارتخانه‌های راه و ترابری، کشور و سازمان اوقاف و امور خیریه، پرداخت کند.
قانون تامین اجتماعی بیگانه با مضمونش
دردنیای مدرن امروز اگرنظامی مبتنی بر سود آوری واستثمار برتولید حاکم نباشد معضلی به نام بیکاری وجود نخواهد داشت تا بیمه اجتماعی و بهره مندی بخشی از انسانهای بیکار جامعه ازآن به عنوان یک خواست روز وحیاتی مطرح شود. امروزه به حدی ثروت موجود است که با تقسیم عادلانه آن بین همه انسانها براساس ا نسان بودن هیچ کس گرسنه، بی سرپناه، بی دارو وامکانات بهداشتی و تحصیلی و رفاهی نمی ماند و ازهمه مهمترهیچ کس مجبورنمی شود بیش ازحد توانش وبیش ازمعیارمورد نیازی کارکند که هم خودرا فرسوده وزود ازکارافتاده کند وهم همنوعان خود را ازچرخه تولید وبه طبع آن ازحق استفاده از ابتدائی ترین امکانات جامعه محروم کند. اما با وجود چنین نظامی درشیوه تولید جهانی، دربسیاری از کشورها درنتیجه مبارزات کارگران درجهت امکان استفاده طبقه کارگربه درجه ای ازتسهیلات وثروتهای ایجاد شده که درانحصارعده قلیلی می باشد، حقوقی بدیهی برای طبقه کارگر ودرنتیجه کل جامعه تثبیت و به رسمیت شناخته شده است. یکی ازحقوق به رسمیت شناخته شده جوامع غربی ازجانب نظامهای حاکمشان، حق استفاده کلیه افراد جامعه آماده به کارازبیمه تأمین اجتماعی می باشد، این قانون اکنون، هرچند همواره مورد تعرض دولتها وسرمایه داران بوده وسعی داشته اند آنرا لغو ویا کمرنگ کنند، اما به طوراتوماتیک درمورد افراد بالای 18 سال چه زن و چه مرد درصورت بیکاربودن اجرا می شود ودیگرنیاز به اثبات و ارائه مدرک نیست. افراد آماده به کاربا مراجعه به مراکزکاریابی و تأمین اجتماعی، حق استفاده ازبیمه تأمین اجتماعی درصورت عدم ارائه کار مناسب سوی ار گانهای مربوطه دولتی را به راحتی به اثبات میرسانند. درآن جوامع طبقه کارگربه نظام سرمایه داری قبولانده اند که بهای استفاده فرزندان و هم سرنوشتیانشان ازتأمین اجتماعی و داشتن یک زندگی انسانی را درجریان کار وتولید پرداخته اند ونباید بیش ازآن پرداخت کرد. به سرمایه داری تحمیل کرده اند که مادام که عده قلیلی دارند ازثروتهای تولید شده توسط طبقه کاراستفاده می کنند درحالیکه نه تنها ازفرزندان بستگان و هم طبقه ای های کارگران نیستند، بلکه آدمهای بیکاره و مفت خوری هستند که کارگران رابه بند استثمار وسوء استفاده برای خود کشیده اند، باید این جمعیتهای بزرگ هم خون و هم طبقه ای خودشان هم ازنعمات موجود که حاصل کارو تلاششان میباشد، استفاده کنند.
متأسفانه این موضوع درایران هنوزبه عنوان یک حق تحقق نیافته واستفاده ازتسهیلات بیمه تأمین اجتماعی که بسیارپیش پا افتاده وتحقیرکننده است مستلزم شرایط خاص و ویژه ای است که به خاطراوضاع هرج و مرج وبه اصطلاح هرکس زودتررسید حق با اوست. حتی آنچه راکه دراسناد وکتابهای قانون کارگری است، هر کس و اداره ای محلی به میل خود و به تناسب روابطش با کارفرمایان حوزه رسید گیشان ازعناوین مندرج درقانون کار، تعابیرو تفسیرهایی می کند. براساس یکی ازمواد قانون کار، کارگری می تواند از بیمه تامین اجتماعی استفاده کند که :
1- اگرمتأهل باشد حداقل شش ماه و اگرمجرد باشد حداقل یک سال سابقه پرداخت حق بیمه باشد
2- با داشتن شرایط ماده 1 حداقل سه ماه سابقه پرداخت حق بیمه به طورمستمردریک کارگاه داشته باشد. 3- با داشتن شرایط 1و2، ازکاراخراج شده باشد و ثابت کند که تقصیرازجانب کارفرما است.
وتازه با گذرازاین فیلترها تا سه ماه بعد ازآخرین جلسه هیئت حل اختلاف اداره کاربا کارفرما یا نماینده او و کارگرکه رأی به سود کارگرداده شود. امکان استفاده ازمقرری بیمه بیکاری معادل80% ازحقوق پایه او حاصل می شود. این شرط وشروط مندرج درقانون استفاده ازبیمه تامین اجتماعی( بیکاری) به حدی مبهم و قابل تفسیراست که ازطرفی اکثریت کارگران را دچارسرگیجه کرده به طوری که هیچگاه اطمینان حاصل نمیکنند که با شرایط آنها امکان استفاده ازبیمه بیکاری
تامین اجتماعی
