زندگی نامه یک معلم از زمانی که به عنوان یک دانش آموز وارد مدرسه و آموزش و پرورش می شود تا زمانی که به دانشگاه فرهنگیان راه پیدا می کند،همچنین انتقادات و پیشنهاداتی که به نقص های سیستم آموزشی و دانشگاه فرهنگیان در پروژه ذکر شده است.
زندگی نامه یک معلم از زمانی که به عنوان یک دانش آموز وارد مدرسه و آموزش و پرورش می شود تا زمانی که به دانشگاه فرهنگیان راه پیدا می کند،همچنین انتقادات و پیشنهاداتی که به نقص های سیستم آموزشی و دانشگاه فرهنگیان در پروژه ذکر شده است.
«کهن‌دیارا» عنوان کتابی است که «فرح» آخرین همسر محمدرضا پهلوی آن را به رشته تحریر درآورده است. کهن دیارا» از پنج بخش تشکیل شده که هر قسمت به دوره‌ای از زندگی آخرین ملکه دربار پهلوی اختصاص یافته است : دوران کودکی تا ازدواج ، دوران آغاز فعالیتهایی که پس از ورود به دربار به وی واگذار می‌شود ، دوران بیماری محمدرضا تا فرار از کشور ، دوران آوارگی تا مرگ شاه و در نهایت دوران پس از شاه .
ما نسلی هستیم ...
که اصلا غلط کردیم هستیم
چرکنویس‌های یک دهه شصتی؛
کتابی پر از عکسهای خاطره انگیز و لطیفه ها و نکته های بامزه، شیرین و تلخ در مورد بچه های دهه شصتی که با خوندنش حتما لذت خواهید برد
تعداد صفحات: 141
حجم فایل: 6.4 مگابایت
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه10
فهرست مطالب
روزهای آخر بیت المقدس
نماز در اسارت
نماز در جبهه
نمازی در محضر استاد
ادای نماز صبح
طلوعی پس از غروب
عشق به نماز
سخن پیامبر (ص) بعد از نماز صبح
خاطرات نماز امام خمینی
روز اولی بود که شاه رفته بود. امام در نوفل لوشاتو فرانسه اقامت داشتند. نزدیک به سیصد الی چهارصد خبرنگار خارجی از کشورهای مختلف، اطراف منزل امام جمع شده بودند. تختی گذاشتند و امام روی آن ایستادند تا به سؤالات خبرنگاران پاسخ دهند. تمام دوربینها کار می‌کردند. هنوز دو سه سؤال بیشتر از امام نشده بود که صدای اذان ظهر شنیده شد. امام بلافاصله جمع خبرنگاران راترک کردند و فرمودند:
« وقت فضیلت نماز ظهر می‌گذرد.»
تمام حاضرین از این که امام محل را ترک کردند، متعجب شدند.
کسی از امام خواهش کرد: «چند دقیقه ای صبر کنید تا چند سؤال دیگر هم بشودو بعد برای اقامة نماز بروید.»
امام با قاطعیت فرمودند: « به هیچ وجه نمی شود» و برای خواندن نماز رفتند.
مؤذن دلیر
یکی از مسائلی که برای عراقی ها گران تمام می شد ، خواندن نماز جماعت و گفتن اذان در وقت نماز بود.
یک روز صبح، یکی از بچه ها زودتر از بقیه بیدار شد و شروع به گفتن اذان کرد. این کار هر روز انجام می شد؛ اما دور از چشم نگهبانان عراقی. آن روز هنوز اذان بسیجی به پایان نرسیده بود که سر و کلة یکی از نگهبانان پیدا شد و با فریاد از او خواست تا کارت شناسایی‌اش را بیاورد. اما او تا اذان را به پایان نرساند، کوچکترین توجهی به عراقی نکرد، بسیجی بعد از گفتن اذان با خونسردی به پنجره نزدیک شد و از نگهبان عراقی پرسید که چه می‌خواهد.
نگهبان که رگهای گردنش از شدت عصبانیت متورم شده بود، مجدداً فریاد کشید: « مگر نگفتم کارتت را بیاور؟ مرا مسخره می‌کنی! چنان بلایی سرت بیاورم که تا ابد یادت بماند.»
بسیجی با همان