مقدمه فولادهای میکروآلیاژی به فولادهای حاوی کربن و منگنز اطلاق می شود که دارای حداکثر 1/0 درصد از عناصر وانادیم، نیوبیم، تیتانیم، بر و... می باشند که این عناصر از طریق تاثیر بر ساختار با کنترل واکنشهای رسوب دهی و تشکیل رسوبات به صورت فاز دوم باعث بهبود خواص مکانیکی آلیاژ می شوند. در این فولادها دستیابی به خواص مطلوب مرهون حضور عناصر میکروآلیاژ و تاثیرآنها بر روی ریزساختار فولاد می باشد. با این وجود دستیابی به خواص مناسب و مطلوب در فولادهای میکروآلیاژی از طریق بهسازی اندازه دانه فریت با کنترل اندازه دانه آستنیت و تشکیل ساختار ریزدانه، فرآیند رسوبسختی در فریت، ایجاد اعوجاج در شبکه و تنشهای ناشیاز رسوبات کاربیدی و نیتریدی، کنترل شکل آخالها، توسعه شبکه نابجاییها و... می باشند.
فولادهای میکرو آلیاژی
