پایان نامه کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
139 صفحه
چکیده:
صنایع بدیعی از هنر های شاعران زبر دست به شمار می رود. ارزقی هروی را می توان شاعر توانمند قرن پنجم به حساب آورد که ضمن طبع آزمایی ،در قالب های مختلف شعری مانند قصیده ، قطعه ، رباعی و ... ازاین صنایع استفاده کرده است.
به نظر می رسد که ایشان در زمینه ی شعر و شاعری از عنصری و ابوالفرج رونی درس گرفته است.
در این تحقیق که موضوع آن بررسی صنایع بدیعی در دیوان ارزقی هروی می باشد ، صنایع مورد نظر در شعر شاعر مذکور تحلیل و بررسی شده است تا دانش پژوهان با آثار و صنایع در دیوان اشعار ش آشنا شوند.
وی در حوزه ی بدیع لفظی از برخی صنایع استفاده ی بیشتری کرده است که می توان به : موازنه ، جناس اشتقاق ، جناس وسط و آخر ، تکرار ،ردالصدر الی العجز و ... اشاره کرد .
و در حوزه بدیع معنوی به : انواع تشبیه ، انواع استعاره ، کنایه ، اغراق ، تلمیح ، مراعات نظیر ، تضاد و ... اشاره ی بیشتری کرده است.
کمترین فنون بدیعی در شعر ارزقی هروی در لفظ عبارت است از : ترصیع ، تضمین المزدوج ، شبه اشتقاق ، رد العروض الی الابتدا و ... و در حوزه بدیع معنوی : حرف گرایی ، پارادکس ، ذو وجهین ، اعداد ، سیاقه الاعداد ، لغز (چیستان) و ... می باشند.
کلید واژه ها: ازرقی هروی، صنایع ، شعر ، بدیع ، لفظ ، معنا
بررسی صنایع بدیعی در دیوان ازرقی هروی
