دوستی ، نظریة اینستین ( Einstein s) را اینطور بیان کرد که " یادگیری یا تحصیل چیزی است که بعد از فراموشی تمام آنچه که در مدرسه آموخته اید در ذهن شما باقی خواهد ماند." او گفت : تدریس را به مدرسه وا گذار کنید و خود به آموزش فرزندتان بپردازید. از نظر او درگیر شدن در آموزش فرزندان به معنی روبرو کردن آنها با تجربیات واقعی زندگی و همچنین از بین بردن ترس و نگرانی آنها برای انجام تکالیف شبانه می باشد ؛ این کارها مسئولیت کودک است نه پدر یا مادر.
مادر دو نوجوان اظهار داشتند که بهترین هدیه ای که او می توانست به دخترانش بدهد اطمینان و اعتماد به نفس بود. " آیا شما هرگز چهرة شرمنده و ترسیدة‌فرزندتان را وقتی که ناگهانی به مدرسه اش سر می زنید دیده اید ؟ به این دلیل خود را درگیر در فرآیند مدرسة رفتن و آموزش بچه ها نمی کنم.
یکی از دوستانم دربارة فرزند 9 ساله اش اظهار می دارد که " فرزند من دوست ندارد که من دائماً نگران وضعیت او باشم ؛ این والدین از چیزی که من پیشنهاد دادم شگفت زده شدند.
به نظر من والدین حق دارند که بدانند فرزندانشان در مدرسه چه کاری انجام می دهند چون از این طریق می توانند فرزندشان را در رسیدن به موفقیت یاری رسانند. اما منظور من از گفتن این مطلب آماده کردن کودک برای امتحان و یا تکالیف شبانه و همچنین همکاری با مدرسه و پرسنل آن نیست چون ما در شماره های قبلی در مورد آن صحبت کردیم.
بلکه منظور من این است که تجربیاتی که بچه ها در مدرسه کسب می کنند باید جزئی از زندگی والدین آنها شود. اعتماد من بر این است که یکی از نقش های والدین ، نقشی ما بین حامی و یک مشوق است که البته در هیچ یک از آنها نباید افراط کرد. اجازه دهید که بیشتر برایتان توضیح دهم.
ایجاد توجه فعال یا : " شما همة روز در مدرسه چه کاری باید انجام دهید "
در واقع ما تمامی مواردی و اطلاعاتی را که در طی سالهای مدرسه امتحان داده ایم از یاد می بریم اما چیزی که انتظار می رود ما به خا طر داشته با شیم مهارت هایی است که ما از طریق آنها قادر می شویم که یاد بگیریم و خودمان را کشف کنیم. وحتی مهم تر از همه معلمان خوب عشق به یادگیری برای ادامة زندگی را به ما می آموزند.
دانلود مقاله راه های آموزشی
