لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه28
فهرست مطالب
پیامبری، تبلیغ دین بدون مزد. 1
قائده یک تا دوازدهم ................................................................................... 1
قاعدة سیزدهم: پیامبران برای هدایت مردم آمده‌اند. 2
قاعده چهاردهم: پیامبران در تبلیغ دین از مردم اجرت نمی‌خواهند. 3
قاعدة پانزدهم: ایمان دینی ملازم با پیروی از پیامبران است. 8
ابلاغ پیام تنها وظیفه پیامبران. 14
شیوه‌های تعلیم وتربیت پیامبرانه. 14
قائده یک تا نهم......................................................................................... 16
قاعده دهم: دعوت پیامبران دعوت به زندگی است.. 17
قاعده یازدهم: خداوند قبل از اتمام حجت پیامبران عذاب نمی‌کند. 19
قاعده دوازدهم: پیامبران جز ابلاغ پیام به مردم وظیفه‌ای ندارند. 21
هدایت راهنمایی است، نشان دادن راه از بیراهه و ارائه طریق است. انسانی که راه را از چاه تمیز داده، خود می‌داند چه کند. خداوند با ارسال پیامبران در کار هدایت آدمیان است. هدایتگر واقعی خداست و پیامبران با اذن و تعلیم الهی به هدایت و راهنمایی مردم اقدام می‌کنند. این هدایت با تعلیم کتاب به مردم محقق می‌شود. در برابر هدایت گری پیامبران، آدمیان دو دسته می‌شوند، گروهی مهتدی می‌شوند، هدایت می‌پذیرند و راه می‌یابند و به مقصد رشد و تعالی بار می‌یابند، اینان مؤمنان‌اند. گروهی نیز علیرغم روشن شدن راه از بیراهه، هدایت نمی‌پذیرند و وروش پیشین خود را حفظ می‌کنند و دل از ضلالت و گمراهی نمی‌کنند. پس از ارائه طریق و نمودن راه، پیامبران در برابر گمراهی گمراهان مسئولیتی ندارند. وظیفه هدایت در این مرحله به پایان رسیده است، به معنای دیگر هدایت برای آدمیان جویای راه است، آنان که قصد رفتن دارند و راهنما می‌خواهند. آنان که راه را می‌شناسند اما جسارت رفتن ندارند یا به منافع زودگ‍ـذر بیراهه‌ها دل خوش کرده‌اند، اگر با تذکر و انذار پیامبران هم به راه نیافتادند، دیگر اهل هدایت نیستند و از جانب پیامبران به حال خود رها می‌شوند، به شرط اینکه مانع هدایت دیگران نشوند. البته سرانجام هدایت یافته با گ‍ـمراه نزد خداوند یکسان نخواهد بود. اما فراموش نباید کرد شیوه پیامبرانه که شیوه‌ای بشری و انسانی است با شیوة الهی متفاوت است. کار پیامبر تعلیم و هدایت و انذار و ابلاغ پیام است، اما حساب و مجازات از حوزة پیامبری بیرون است و شأنی ربوبی است.
و یقول الذین کفروا لولا انزل علیه آیه من ربه انما انت منذر و لکل قوم هاد (رعد 13/7« کافران می‌گویند چرا بر او معجزه‌ای از سوی پروردگارش نازل نمی‌گردد [ای پیامبر] تو فقط هشداردهنده‌ای و هر قومی راهنمایی دارد.»
اولا: فروفرستادن آیات در اختیار پیامبر و دیگر مردم نیست، به اراده و صلاحدید الهی آیات نازل می‌شوند.
ثانیا: پیامبر فقط بیم می‌دهد و ابلاغ پیام می‌کند و نسبت به عواقب عدم رعایت پیامهای الهی هشدار می‌دهد. اگر کسی باور نکرد مسئولیتی متوجه پیامبر نیست.
ثالثا: هر قومی هدایتگری دارد، هیچ جامعه بدون هادی رها نشده است. قاعده «لکل قوم هاد» معادل دو قاعده گذشته است، یکی قاعده اول: «لکل امه رسول» و دیگر قاعده هفتم « و ان من امه الا
تحقیق در مورد پیامبری، تبلیغ دین بدون مزد
