انسان با توجه به تفاوت جنسی, در دوره های مختلف زندگی قرار می‌گیرد که می‌توان این دوره ها را به دوره جنینی, شیرخواری, کودکی, نوجوانی, بزرگسالی, میانسالی و سالمندی تعریف نمود. هر یک از این دوره ها, نیازهای جسمانی و عاطفی کاملاً متفاوتی را در بر دارد و بالطبع نیازهای تغذیه فرد نیز در هر یک از این دوره ها متفاوت است. جالب آن که با داشتن شرایط یکسان فیزیولوژیک, بین هر یک از افراد تفاوت‌های بسیاری وجود دارد که اصطلاحاً به آن تفاوت‌های فردی می‌گویند. در نتیجه نیازهای تغذیه ای هر فرد با فرد دیگر یکسان نیست. برای مثال در دوره کودکی که بدن کودک پیوسته در حال رشد و تغییر از جمله افزایش قابل ملاحظه قد و وزن می‌باشد, افزایش نیاز تغذیه ای را نیز می‌توان مشاهده کرد, که باید از طریق غذا تامین شود, در عین حال که پذیرش و ظرفیت حجم غذای او در مقایسه با دوره بزرگسالی کمتر است, و یا در دوران بارداری که مادر با داشتن جنین و پرورش آن در شرایط خاص فیزیولوژیک قرار می‌گیرد, نیاز او با دوره غیر بارداری متفاوت است. همچنین در دوره سالمندی نیز مشاهده می‌کنیم که پتانسیل فعالیت بدنی کاهش می‌یابد. بنابراین برای برخورداری از تغذیه صحیح و تامین نیازهای بدن هر فرد, مشاوره فردی, بخش مهمّی از تغذیه درمانی است که باید با رعایت ویژگی‌های فردی انجام گیرد.
تغذیه درمانی و نقش آن در درمان بیماری‌ها
تغذیه مجموعه ای از مراحل متعدّد و گوناگون است که در طی آن موجود زنده مواد لازم و ضروری جهت ادامه حیات, رشد و تجدید سازنده های بدن را از محیط خود دریافت کرده و به مصرف می‌رساند. علم تغذیه ارتباط تنگاتنگی با علوم شیمی, بیوشیمی, فیزیولوژی, کشاورزی, اقتصاد و جامعه شناسی دارد. تغذیه درمانی علمی است که با به کارگیری علوم زیست ـ روان ـ اجتماعی و پژوهش‌های تجربی و تحلیلی, قادر است در زمینه های تشخیصی, درمانی و پیشگیری بیماری‌های تغذیه ای فعالیت کند. یکی از شاخه های مهم تغذیه درمانی, رژیم درمانی است که به وسیله آن رژیم غذایی اصلاح و یا با شرایط مورد نیاز فرد تطبیق و به اجرا در می‌آید. رژیم درمانی آمیزه ای از علم و هنر است که تغذیه افراد یا گروه های مختلف جامعه را در شرایط مختلف اقتصادی, اجتماعی و بهداشتی, با پیروی از اصول تغذیه و مراقبت‌های آن عملی می‌سازد. به زبان ساده تر می‌توان گفت که به کمک این فن, الگوی غذایی افراد سالم و بیمار با رعایت اصول علم غذا و تغذیه در انتخاب, ذخیره و تهیه غذا و در نظر گرفتن شرایط اقتصادی, اجتماعی و روانی، برنامه ریزی می‌گردد.
انسان با توجه به تفاوت جنسی, در دوره های مختلف زندگی قرار می‌گیرد که می‌توان این دوره ها را به دوره جنینی, شیرخواری, کودکی, نوجوانی, بزرگسالی, میانسالی و سالمندی تعریف نمود. هر یک از این دوره ها, نیازهای جسمانی و عاطفی کاملاً متفاوتی را در بر دارد و بالطبع نیازهای تغذیه فرد نیز در هر یک از این دوره ها متفاوت است. جالب آن که با داشتن شرایط یکسان فیزیولوژیک, بین هر یک از افراد تفاوت‌های بسیاری وجود دارد که اصطلاحاً به آن تفاوت‌های فردی می‌گویند. در نتیجه نیازهای تغذیه ای هر فرد با فرد دیگر یکسان نیست. برای مثال در دوره کودکی که بدن کودک پیوسته در حال رشد و تغییر از جمله افزایش قابل ملاحظه قد و وزن می‌باشد, افزایش نیاز تغذیه ای را نیز می‌توان مشاهده کرد, که باید از طریق غذا تامین شود, در عین حال که پذیرش و ظرفیت حجم غذای او در مقایسه با دوره بزرگسالی کمتر است, و یا در دوران بارداری که مادر با داشتن جنین و پرورش آن در شرایط خاص فیزیولوژیک قرار می‌گیرد, نیاز او با دوره غیر بارداری متفاوت است. همچنین در دوره سالمندی نیز مشاهده می‌کنیم که پتانسیل فعالیت بدنی کاهش می‌یابد. بنابراین برای برخورداری از تغذیه صحیح و تامین نیازهای بدن هر فرد, مشاوره فردی, بخش مهمّی از تغذیه درمانی است که باید با رعایت ویژگی‌های فردی انجام گیرد.
تغذیه درمانی و نقش آن در درمان بیماری‌ها
تغذیه مجموعه ای از مراحل متعدّد و گوناگون است که در طی آن موجود زنده مواد لازم و ضروری جهت ادامه حیات, رشد و تجدید سازنده های بدن را از محیط خود دریافت کرده و به مصرف می‌رساند. علم تغذیه ارتباط تنگاتنگی با علوم شیمی, بیوشیمی, فیزیولوژی, کشاورزی, اقتصاد و جامعه شناسی دارد. تغذیه درمانی علمی است که با به کارگیری علوم زیست ـ روان ـ اجتماعی و پژوهش‌های تجربی و تحلیلی, قادر است در زمینه های تشخیصی, درمانی و پیشگیری بیماری‌های تغذیه ای فعالیت کند. یکی از شاخه های مهم تغذیه درمانی, رژیم درمانی است که به وسیله آن رژیم غذایی اصلاح و یا با شرایط مورد نیاز فرد تطبیق و به اجرا در می‌آید. رژیم درمانی آمیزه ای از علم و هنر است که تغذیه افراد یا گروه های مختلف جامعه را در شرایط مختلف اقتصادی, اجتماعی و بهداشتی, با پیروی از اصول تغذیه و مراقبت‌های آن عملی می‌سازد. به زبان ساده تر می‌توان گفت که به کمک این فن, الگوی غذایی افراد سالم و بیمار با رعایت اصول علم غذا و تغذیه در انتخاب, ذخیره و تهیه غذا و در نظر گرفتن شرایط اقتصادی, اجتماعی و روانی، برنامه ریزی می‌گردد.
تجربیات طولانی نشان داده است که تغذیه نامتعادل و یا نقش در هضم, جذب و سوخت و ساز مواد غذایی نه تنها سبب بروز بیماری‌های ناشی از کمبود یا اسراف مواد غذایی می‌گردد بلکه به دلیل تضعیف مقاومت بدن, زمینه ابتلا به بیماری‌های دیگر با منشاء غیر تغذیه ای را نیز به تدریج فراهم می‌سازد. از طرف دیگر اکثر بیماری‌ها, بویژه بیماری‌های عفونی یا جراحات و آسیب‌ها و یا اختلالات متابولیکی در طول استقرار خود در بدن, حتی در افرادی که از وضع تغذیه ای خوب و مطلوبی برخورداری هستند, موجب کمبودهای غذایی می‌گردند. علّت این امر، متعدّد است, زیرا در مراحل مختلف بیماری گاهی جذب مواد غذایی دچار اشکال می‌شود, زمانی احتیاج بیمار به بعضی یا تمام مواد مغذّی افزایش می‌یابد و یا بیماری شخص را برای مدّت کم و بیش طولانی بی‌اشتها می‌کند. در هر حال احتمال دارد بیماری با دوره سخت و نقاهت طولانی و سوء تغذیه همراه گردد. از این رو نقش تغذیه درمانی به عنوان قسمتی از مراقبت‌های ضروری در هر بیماری از اهمیّت ویژه ای برخوردار است که در فصول مختلف, اصول آن به تفصیل در بیماری‌های مختلف شرح داده خواهد شد.
دلایل تغذیه درمانی را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد
حفظ و بهبود وضعیت تغذیه
بهبود کمبودهای بالینی یا تحت بالینی تغذیه
حفظ, کاهش یا افزایش وزن بدن
استراحت بعضی از اندامهای بدن
حذف برخی از اجزا غذا در فرد که حساسیت‌زا است
تطبیق ترکیب رژیم غذایی معمول جهت کسب توانایی بدن به منظور تعدیل در سوخت و ساز مواد مغذی خاص یا سایر ترکیبات
- انرژی
- پروتئین و اسیدهای آمینه
- چربی‌ها
کربوهیدارت‌ها و فیبر
- آب و الکترولیت‌ها
شامل 120 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق تغذیه درمانی
