یک کنترل گر منطقی برنامه پذیر (PLC) شکل خاصی از کنترل گر بر ریز پردازنده است که حافظه برنامه پذیر برای ذخیره دستورات و پیاده سازی توابعی مثل توابع منطقی ، ترتیبی ، زمان بندی ، شمارش و توابع محاسباتی برای کنترل ماشینها و گر منطقی فرایندهای وابسته استفاده می کند و چنان طراحی شده است تا مهندسینی که با کامپیوتر و زبانهای محاسباتی آشنایی دارند.
با آن کار کنند این عناصر چنان طراحی نشده اند که فقط برنامه نویسان کامپیوتر بتوانند آنها را تغییر دهند و یا تنظیم کنند . بنابراین ، طراحان PLC آنرا پیش
برنامه ریزی کرده اند ، بصورتیکه برنامه کنترلی می تواند با استفاده از یک قالب ساده وارد شود ، عبارت منطقی به این علت به کار می رود که برنامه ریزی بر پایه
پیاده سازی توابع منطقی و اعمال روی کلیدها می باشد یعنی اگر A و B رخ دهد C روشن شود اگر A و B رخ دهد D روشن شود . ابزارهای ورودی ، مثلاً حس گرها مثل کلید و ابزارهای خروجی که در این سیستم کنترل می شوند ، مثل موتور ، شیر و غیره به PLC متصل می شوند . کاربر سپس مجموعه ای از دستورات شبیه برنامه ، را به حافظه PLC وارد می کند . سپس کنترل گر هر یک از ورودیها و خروجی ها را بسته به این برنامه ریزی بررسی می کند و فرمان کنترلی را که بر ساس آن برنامه ریزی شده است ، صادر می نماید .
PLC ها دارای این مزیت بزرگ می باشند که کنترل گر پایه مشابهی می تواند در محدوده وسیعی از سیستمهای کنترلی به کار گرفته می شود . برای بهبود یک سیستم کنترل و قوانین به کار رفته تنها کاری که برای کاربر لازم است وارد کردن مجموعه دیگری از دستورات می باشد . نیازی به ساخت مجدد مدار و سیم بندی نمی باشد . نتیجه سیستمی انعطاف پذیر و اقتصادی است که می تواند با سیستمهای کنترل متفاوتی که در نظر پیچیدگی و ساختار تفاوتهای زیادی دارند ، به کار رود .
PLC ها با کامپیوترها شباهت دارند ولی از سوی دیگر کامپیوتر ها برای محاسبات و نمایش مراحل بهینه سازی شده اند ، در حالیکه PLC ها برای مراحل کنترلی و محیطهای صنعتی آماده سازی می شوند . بنابر این PLC ها :
- با استقامت خاصی طراحی شده اند تا در برابر ارتعاشات ، دما ، رطوبت و اعوجاج ایستادگی کنند .
- شامل 20 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله کنترل گر منطقی برنامه پذیر
