لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 24
خودروی هیبریدی
خودروی هیبریدی به طور کلی خودرویی است که همزمان از یک سیستم ذخیره انرژی قابل شارژ (RESS)ا1 و یک نیروی محرکه سوخت فسیلی استفاده می‌کند. این نوع خودروها، مصرف سوخت بسیار کم و آلودگی پایینی دارند.«خودروی هیبریدی» اصطلاحی است که معمولاً در مورد خودروهای با سوخت فسیلی - الکتریکی استفاده می‌شود. همچنین این نوع خودروها خودروهای برقی هیبریدی (HEV)ا2 نیز نامیده می‌شوند که از یک موتور درونسوز و باطری‌های الکتریکی برای راه‌اندازی موتور الکتریکی استفاده می‌کنند.
خودروهای مدرن هیبریدی که به تولید انبوه رسیده‌اند نظیر «تویوتا پریوس»، انرژی سینتیکی ترمزگیری را در باطری‌ها ذخیره می‌کنند. هنگامی که موتور توان کمتری مصرف می‌کند، موتور درونسوز، ژنراتوری را به حرکت در می‌آورد تا انرژی الکتریکی در باطری ذخیره شود و همزمان یک موتور الکتریکی را به حرکت در می‌آورد که باعث حرکت خودرو می‌شود.
تفاوت خودروهای هیبریدی با خودروهای برقی این است که در خودروهای هیبریدی، سیستم درونسوز انرژی الکتریکی را تأمین می‌کند، اما در خودروهای برقی، باطری‌ها از منابع بیرونی (برق خانگی) شارژ می‌شوند.
در حال حاضر، تقریباً تمام خودروهای هیبریدی از بنزین به عنوان سوخت موتور درونسوز استفاده می‌کنند. البته تعدادی خودروی هیبریدی با سوخت هیدروژن و یا اتانول نیز تولید شده‌اند که به تولید انبوه نرسیده‌اند.
اصطلاح هیبرید در خودروها، کاربردهای دیگری هم دارد. در امریکا از واژه هیبرید برای خودروهایی استفاده می‌شد که از تکنولوژی‌های مختلفی استفاده می‌کردند، مثلاً موتور امریکایی با سیستم تعلیق ژاپنی و یا خودروهایی که همزمان از سوخت‌های مختلف مثلاً بنزین و گاز یا بنزین و اتانول استفاده می‌کردند.
تاریخچه
در 1898، فردیناند پورشه3 خودروی مدل Lohner Porche را طراحی کرد. این خودرو، اولین خودروی هیبریدی از نوع سری4 بود که یک موتور درونسوز از طریق یک ژنراتور، چهار موتور الکتریکی را روی چهار چرخ به حرکت در می‌آورد. این خودرو برای اولین بار در 1900 در نمایشگاه جهانی خودروی پاریس به نمایش گذاشته شد. خودروی ابداعی پورشه، با سرعت 56 کیلومتر در ساعت، بسیاری از رکوردهای سرعت اتریش را شکست و در 1901، با رانندگی خود پورشه، قهرمان مسابقات رالی اکسلبرگ شد. در آن زمان، بیش از 300 دستگاه از این مدل خودرو در اروپا فروخته شد.در 1915، خودرویی با دو نیروی محرکه به وسیله شرکت Woods Motor Vehicle، سازنده خودروهای الکتریکی، ساخته شد که دارای یک موتور درونسوز چهار سیلندر و یک موتور الکتریکی بود. این خودرو، در سرعت‌های زیر 25 کیلومتر در ساعت، از موتور الکتریکی استفاده می‌کرد و در سرعت‌های بالاتر، از موتور درونسوز که در این حالت، سرعت آن به 55 کیلومتر در ساعت می‌رسید. در 1918، حدود 400 دستگاه از این نوع خودروها در امریکا فروخته شد.
در 1959 بهبودهای انجام شده در اولین خودروی الکتریکی پایه ترانزیستوری، در زمینه کنترل الکترونیکی سرعت خودروها، راه را برای طراحی خودروهای مدرن هیبریدی هموار کرد. هنی کیلووات5 اولین خودروی مدرن هیبریدی از این نوع بود
امروزه خودروهای هیبریدی مورد توجه کمپانیهای بزرگ جهان قرار گرفته اند که از آن جمله می‌توان به شرکتهایی مانند: تویوتا، هندا، میتسوبیشی، فورد، فیات، جنرال موتورز، دایملر کرایسلر، نیسان و پژو و ... اشاره نمود. توفیق این محصولات به حدی چشمگیر بوده که از دسامبر سال 1997 تا ابتدای سال 2000 بیش از چهل هزار محصول پریوس کمپانی تویوتا به فروش رسیده است.
خودروهای هیبریدی به وسیله دو منبع انرژی – یک واحد تبدیل انرژی (همچون یک موتور احتراق یا پیل سوختی) و یک وسیله ذخیره انرژی (هم چون باتری هل یا فرا خازن ها)- توان می گیرند . واحد تبدیل انرژی امکان قدرت گرفتن از بنزین ، متانول ، گاز طبیعی فشرده ، هیدروژن یا سوخت های جانشین دیگر را دارد. خودروهای هیبریدی این پتانسیل را دارنئ که 2 تا 3 برابر راندمان بالاتری نسبت به خودروهای متداول داشته باشند. خودروهای هیبریدی می توانند دارای طراحی موازی طراحی سری یا ترکیبی از هر دو باشند. در یک طراحی موازی ، واحد تبدیل انرژی و سیستم محرکه الکتریکی مستقیما به چرخ های خودرو مرتبط شده اند. موتور اصلی برای رانندگی در بزرگراه ها استفاده می شود ، موتور الکتریکی توان اضافی را هنگام پیمودن سر بالایی ها ، شتاب گرفتن و مواقع دیگر که توان بالای خودرو نیاز باشد فراهم می آورد.در یک طراحی سری ، موتور اصلی به یک ژنراتور تولید کننده الکترسیته مرتبط است . الکتریسیته باتری هایی را شارژ می کند که موتور الکتریکی را که به چرخ ها توان می دهد به کار می اندازد. بر خلاف خودروهای
تحقیق خودروی هیبریدی
