لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
آموزشکده فنی و حرفه ای دخترانه سماء
موضوع:
اخلاق معاشرت
استاد:
سرکار خانم جهانشاهی
تهیه کننده:
فاطمه عبدالهی
مردمدارى
یکى از ضرورتهاى اخلاق مسلمانى و معاشرت مکتبى،«مردمدارى» است، یعنى با مردم بودن، براى مردم بودن، در خدمتدیگران بودن، شریک درد و رنج و راحت و غم دیگران بودن. همراهىو همدردى و همگامى و همخونى با دیگران و هر نام دیگرى که بتوانىبر آن بگذارى، لیکن واقعیت، همه یکى است، یعنى خود را خدمتگزارو غمخوار دیگران دیدن و دانستن.
این، رمز و راز حیات اجتماعى یک مسلمان است و براى او «پایگاهمردمى» و برخوردارى از رافت و رحمت و مودت و حمایت مردم رافراهم مىآورد.
ماهى به آب زنده است و یک مسلمان اجتماعى، به حسن سلوک بادیگران.
باید دید چه چیزهایى و چگونه رفتارهایى و چه روحیاتى اینزمینه و موقعیت و پایگاه را براى انسان پدید مىآورد؟ وقتى هدف یکمسلمان، خدمتبیشتر به همنوعان است، باید راه و رسم آن را همآموخت. مردمدارى، یکى از این رمزها است.
نمودهاى مردمدارى
بدون شناخت نمودها و شاخصهاى مردمدارى و این خصلتنیکو، نمىتوان به رمز آن دستیافت. چه روحیهها و خصلتهایى سببجذب دیگران مىشود؟ جذبى که راهگشاى توفیق بیشتر براى خدمتو همدلى باشد. برخى از این نمودها از این قرار است:
1- خوشاخلاقى
«حسن خلق»، کمندى است که دیگران را در دام محبت اسیرمىکند.کیست که از برخورد شایسته خوشش نیاید و جذب چنینانسانى نشود؟
از امام صادق(ع) پرسیدند:
حد و مرز اخلاق نیک، چیست؟
فرمود: آن است که:
اخلاقت را نرم کنى،
کلامت را پاکیزه سازى،
و با چهرهاى باز و گشاده با برادران دینىات روبهرو شوى. (1) .
گشادهرویى، از بارزترین صفات رسول خدا(ص) بود که سهمىعمده در جذب مردم به اسلام و شیفتگى آنان به شخص پیامبر اسلامداشت. خداوند در باره این خصلت مردمى رسول اکرم(ص)مىفرماید:
«فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک»; (2) .
به خاطر رحمت الهى بود که براى مردم نرم شدى و اگر تندخو وخشن و سختدل بودى، از دور تو پراکنده مىشدند.
در ادامه آیه مىفرماید: پس، از آنان درگذر، برایشان استغفار کن، ودر کار با آنان مشورت نما.
گویا که «عفو»، «استغفار» و «مشورت»، نمونههاى دیگرى از حسنخلق و رفتار مردمدارانه و جاذب است، چرا که نوعى اعتماد به مردم وبه حساب آوردن آنان است و چنین برخوردى، عامل جاذبه شخصمىگردد.
2- عفو و گذشت
کینهتوزى و لجاجت، ویژه روحهاى حقیر و همتهاى پایین است.برعکس، آنان که نظر بلند و روح بزرگ دارند، پوزشها را مىپذیرند، ازخطاهاى دیگران چشم مىپوشند و از حق شخصى خویشدرمىگذرند. بلندنظرى انسان، عامل محبت دلهاى دیگران است. براىخود انسان نیز نوعى لذت روحى دارد و گفتهاند: «در عفو، لذتى است کهدر انتقام نیست.».
عفو و گذشت و چشمپوشى و نادیده گرفتن لغزشهاى دیگران،دانههاى جلب محبت است و دیگران را خوشبین، وفادار و بامحبتنگاه مىدارد.
امام سجاد(ع) در دعاى بلند «مکارم الاخلاق»، از خداوند اینگونهمىطلبد:
«خداوندا!...
مرا ثابتقدم و استوار بدار، تا با ناخالصان و دغلها، خیرخواهانه برخوردکنم،
و هر کس از من دورى گزید، من به او نیکى کنم،
و به کسى که مرا محروم کرده، بذل و عطا کنم،
و با آن که با من قطع رابطه کرده، بپیوندم،
و کسى را که غیبت مرا کرده است، به خوبى یاد کنم،
توفیقم ده که نیکى را سپاسگزار باشم،
و ... از بدى، چشم پوشم و درگذرم.» (3) .
اینها گوهرهاى تابناکى در شیوههاى معاشرت است. گفتن اینها درزبان، آسان است، اما عمل، بسیار سنگین است و جز از همتهاى والا وروحیههاى زیبا برنمىآید و باید توفیقش را از خدا طلبید.
3- بخشش و محبت
تحقیق در مورد اخلاق معاشرت
