لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
آثار و تبعات تنبیه بدنی کودکان
بعضی از والدین، تنبیه بدنی را آخرین راه چاره برای تربیت فرزندان می دانند؛ اما باید توجه داشت که همواره می توان به جای تنبیه و اعمال خشونت راه بهتری هم پیدا کرد. تنبیه بدنی تبعات متعددی در رفتار و روحیه ی کودکان بر جای می گذارید. اگر شما از کسانی هستید که عادت دارند فرزند خود را تنبیه بدنی نمایند، حتما این مطلب را بخوانید!
هر قدر کودک بیشتر تنبیه شود، احتمال بروز رفتارهای پرخاشگرانه در او بیشتر می شود. تحقیقات صورت گرفته در این زمینه موید آن است که رابطه ی مستقیمی بین تنبیه بدنی در کودکی و بروز پرخاشگری در دوره ی نوجوانی و بزرگسالی وجود دارد. تقریبا همه ی مجرمان خطرناک در دوران کودکی یا به طور مداوم مورد تنبیه قرار گرفته و یا تهدید شده اند. کودکانی که تنبیه می شوند، بیشتر از کودکان دیگر رفتارهای ناپسندی مانند دروغگویی، حقه بازی و آزار و اذیت دیگران را از خود نشان خواهند داد. رفتارهای کودک از طریق الگوبرداری و تقلید رفتارهای والدین، شکل می گیرد. بنابراین والدین باید نمونه ی بارزی از یک انسان کامل، با محبت و منطقی باشند تا الگو برداری کودکان از آنان مشکلی رابرای زندگی آینده ی شان ایجاد نکند. در بسیاری از موارد که رفتار کودک از نظر والدین " ناشایست" تلقی می شود،کودک صرفا آنچه را که بر اساس تجربیات و اقتضای سن خویش یاد گرفته است، بروز می دهد. در حقیقت کودک با زبان بی زبانی می خواد بگوید که نیاز اصلی او فراموش شده است. کودک در کنار نیازهایی مانند نیاز به تغذیه ی مناسب،خواب کافی، فعالیت سالم و هوای مناسب، نیاز محبت و توجه والدین دارد. اما والدین با بهانه کردن مشکلات خود، زمان اندکی را برای برآوردن این نیاز اساسی اختصاص می دهند. به راستی زمانی که کودک با رفتارش به شما می گوید که نیازش را فراموش کرده اید، چه برخوردی با او می کنید؟ آیا نیازش را برآورده می سازید یا فقط با خشونت بیشتر او را تحقیر کرده و بیشتر آزار می دهید؟!
تحقیقات نشان می دهد کودکانی که با تنبیه بزرگ شده اند، در تشخیص مسائل همواره با مشکل مواجه بوده و نمی توانند "خوب و بد" را از یکدیگر تمایز دهند. این کودکان، در غیاب والدین خود بیشتر از سایر بچه ها رفتارهای نادرست و بی ادبانه انجام می دهند. دکتر "جان هالت" پژوهشگر و رییس موسسه ی "پایان تنبیه بدنی کودکان" در سوئد، در تحقیقاتی که در خصوص عوارض تنبیه بدنی کودکان انجام داده است، دریافته است که تنبیه در دوران کودکی مانع از تشخیص را هکارهای درست حل مشکلات در بزرگسالی می گردد. در بخشی از این تحقیق آمده است:
یکی از مادران که معمولاً فرزندش را تنبیه بدنی می کند می گوید: "بچه ی من موقعی رفتارش درست است که او را تنبیه می کنم. اما راستش، نمی دانم رفتار درست او به خاطر ترس است یا این که واقعاً خوب و بد را از هم تشخیص داده است"!
واضح است که این رفتار ناشی از ترس و تهدید است و رفتارهای به ظاهر درست کودک فقط تا زمانی ادامه دارد که کودک تا حدی بزرگ شده باشد و بتواند در مقابل این تهدیدها مقاومت کند و درست از این زمان به بعد است که دیگر حتی با تنبیه و اجبار نیز درست رفتار نکرده و به عبارتی "عاصی" می شود. متاسفانه،اغلب والدین نمی دانند که تنبیه مانع از ایجاد پیوندهای عمیق عاطفی بین آنها و فرزندشان می گردد. زیرا طبیعی است که انسان از کسی یا چیزی که به او آسیب می زند، تنفر داشته باشد. ارتباط عاطفی و عشق و محبت واقعی زمانی بین والدین و فرزند ایجاد می شود که پیوندهای احساسی قوی به صورت چند جانبه ایجاد شده باشد. از دیگر عوارض تنبیه بدنی کودک، فوران خشم و سرخوردگی انباشته شده در دوران کودک تنبیه شده است. نوجوانان پرخاشگر و ناسازگار از آسمان به زمین نیفتاد ه اند، بلکه نتیجه ی رفتارهای تربیتی نادرست والدین خود هستند. والدین نمی دانند که با تنبیه بدنی کودک خود، باورهایی را در کودک خود تقویت می کنند که "زورگویی" و "قدرت حرف اول را می زند" از جمله ی آنهاست. این کودکان در آینده شروع به آزار و اذیت افراد ضعیف تر و کوچک تر از خود خواهند کرد و این امر در زندگی آینده ی این افراد، به امری عادی تبدیل خواهد شد.برخی والدین هرگز در دوران کودکی خود نیاموخته اند که راه های مناسب تری نیز برای تربیت فرزندانشان وجود دارد.
در کل باید به خاطر داشت که عوارض ناشی از تنبیه بدنی کودکان، تنها گریبان گیر والدین نخواهد شد، بلکه کل جامعه نیز از آن متاثر خواهد شد.. باید همیشه به یاد داشت که هر انسانی حق دارد از خود دفاع کند و کودکان ما نیز هر چند کوچک اند، اما در واقع انسان هستند. پس سعی نکنید حقوق آنها را نادیده بگیرید.
آثار و تبعات تنبیه بدنی کودکان
