تحقیق درباره ادمان های باستانی ثبت شده در فهرست آثار ملی

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق درباره ادمان های باستانی ثبت شده در فهرست آثار ملی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

ادمان های باستانی ثبت شده در فهرست آثار ملی

·        شاهسوار

شاهسوار یا شهسوار ، جایگاهی باستانی در 7 کیلومتری جنوب خاوری ایذه و نزدیکی مانداب " بوندان " است . نگارکندی کوچک از دوره ایلام کهن بر پیشانی کوه و امامزاده ای با ریشه های معماری ایلخانی و گورستانی گسترده با شیرهای سنگی از دوره صفوی تا قاجار از جمله یادمان های شاهسوار است که با دو شماره در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند .

·        خونگ اژدر (هونگ نوروزی)

این تنگه در 8 کیلومتری شمال ایذه به فاصله مانداب میانگران دارای نگارکندی کوچک از دوره ی " ایلام کهن " است که بر پیشانی سنگی تک افتاده رو به آبادی خنگ اژدر خود نمایی می کند.

·        کول فرح

جایگاه باستانی " کول فرح " در گویش بختیاری " تنگه ای گشاده " بر سر راه اصفهان – خوزستان در 7 کیلومتری جنوب خاوری دشت ایذه قرار گرفته است . این تنگه با وجود 6 مجموعه از نگارکند های دوره ی "ایلام نو "، یکی ازجایگاه های باستانی ارزنده ایذه به شمار می آید .

افزون بر اهمیت تاریخی ، انزوا ، سکوت آرام بخش تنگه و چشم انداز سرسبزبرابر تنگه ، آن را از جاذبه ی طبیعی و زیستی ارزشمندی نیز برخوردار کرده است .

نگارکند های کول فرح :

نگارکند شماره ( 1 ) ، در بستری چهار گوش دارای 26 سطر نوی کند به خط میخی ایلامی است . این نگارکند که ازمهمترین نگارکند های ایلامی است ، نمایانگر برگزاری مراسمی آئینی است .

نگارکند های شماره ( 2 و 3 ) ، بر سنگی های تک افتاده آفریده شده اند . نگارکند شماره دو ، نمایشگر برگزاری مراسمی آئینی و نگارکند سوم پر کارترین نگارکند ایلامی و قربانی کردن حیوانات است،در این نگارکند صف های انسانی و حیوانات پیشکشی است.

نگارکند شماره ( 4 )،نمایشگرپیشکش بران " دریک مراسم بار عام است .

نگار کند شماره ( 5 ) ، بسیاری را رو به تنگه نیایش قربانی کردن حیوانات را به نمایش می گذارد.

نگارکند شماره ( 6 ) ، بر سنگی تک افتاده در مسافتی اندک از دهانه تنگه نمایانگر مراسمی آئینی است .

·        اشکفت سلمان

اشکفت سلمان در 3 کیلو متری جنوب شهر ایذه ، تنگه ای است گشاده در دل کوه " الهک " و دیرینگی آن با توجه به 4 نگارکند صخره ای نوشته دار در درون و بیرون اشکفت به دوره ی " ایلام نو "، هنگامه ی فرمانروایی " هنی " ، شاهک آیاپیر ( نام ایذه در دوره ایلام نو ) باز می گردد.

اشکفت سلمان این جایگاه باستانی اکنون گردشگاه ی مردمی است و کاوش های باستان شناسی بهار سال 1380 به سر پرستی مهرکیان نیز به جاذبه های گردشگری آن افزوده است .

·        خونگ اژدر ( 2 )

بر پشت تخته سنگی که نگارکند ایلامی خونگ اژدر ( 1 ) را نمایش می دهد آیین تنفیذ قدرت شاهک الیمائی را ازسوی مهرداد اشکانی نشان می دهد .

·        خونگ کمال وند و یارعلی وند

نگار کند خونگ کمال وند نوشته ای بخط آرامی از دوره الیمایی بدان هویت می بخشد ، شمالی ترین نگارکند صخره ای ایذه از دوره الیمائی بوده و خونگ یارعلی وند که در حدود 3 کیلومتری شمال باختری خونگ اژدر قرار دارد ، نشانگر دو پیکره الیمائی است .

·        کاوشگاه تاق تویله

" تاق تویله " نام تپه ای باستانی در نزدیکی روستای نورآباد ایذه است که در دو فصل کاوش به سرپرستی مهرکیان ، بنایی سنگ و گچی از دوره ی " اتابکان لر بزرگ " ( همزمان با دوره ایلخانی _ تیموری )از دل آن سربرآورد،با کاوش و باز سازی آن از فضای معماری آن به عنوان نمایشگاه، موزه و... ایذه می توان استفاده کرد .

·        کوشک نورآباد

از بنا های دوره ی قاجار است که یادگاری از خان های بختیاری است به شیوه " دهدشتی " در روستای نورآباد بنا شده است .

·        شمی

شمی در 30 کیلومتری شمال باختری ایذه یکی از جایگاه های باستانی پر آوازه ی ایران است. در بازمانده های سکویی سنگی در شمی چندین تندیس از دوره الیمایی بدست آمده است. بزرگترین پیکره ی مفرغین آدمی که تا کنون در ایران باستان بدست آمده است تندیس بزرگ زاده ی ستبر سینه ای شمی است که هم اکنون آذین بخش تالار دوره تاریخی موزه ملی ایران است.

·        شی وند

شی وند از آبادی های " دنباله رود " در شمال " کوه منگشت " است. بر بلندای آبشاری که پس از سیراب کردن باغ های میوه به کارون می ریزد و در میانه درختان خود رو، نگارکندی از دوره الیمایی بر تخته سنگی تک افتاده خود نمایی می کند که پیکره ای لمیده بر یک ارابه با دو ورزو (گاو کوهان دار) و کاهنی که ماده ای خوشبو را بر بخوردانی سه پایه می ریزد و چند نفردیگر در مراسمی آئینی نمایش می دهد ، مهرکیان در سال 1365 کشف کرده است.

آثار دشت سوسن

از آثار ارزشمند این دشت پر بار ، بازمانده های معماری باستانی در " گی لان " ، " مال ویران " بازمانده های پایه های چند پل همچون " پاپیلا " و نگار کند های الیمایی " شی من " و " فالح " که جعفر مهر کیان کشف کرده است و در تاریخ 15/5/1382 به شماره 15637 به ثبت رسیده است، از دیگر یادمان های آن دشت است.

آثار بی شمار دیگری در ایذه شایسته ثبت در فهرست آثارملی هستند. شهر ایذه با دو بال میراث طبیعی و باستانی در آسمان گردشگری و با ویژگی ثبت در فهرست میراث جهانی در پرواز است.