تحقیق در مورد آسیبهای ورزشی (2)

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق در مورد آسیبهای ورزشی (2) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

آسیب های ورزشی,پیشگیری و درمان

خوشبختانه اغلب صدمات و آسیب های ورزشی بطور موثر درمان می شوند و اغلب افرادی که دچار صدمه دیدگی می شوند به نحو رضایتبخشی دوباره به ورزش باز می گردند. از سویی بسیاری از آسیب های ورزشی و عوارض ناشی از آن را می توان پیشگیری نمود.

بطور کلی صدمات ورزشی یا بصورت حاد ایجاد می شوند و یا مزمن هستند.

آسیب های ورزشی حاد

مثل پیچ خوردگی ها,دررفتگی ها,کبودی ها,خراشیدگی ها, کشیدگی عضلات و رباطها و شکستگی ها معمولاً در خلال فعالیت رخ می دهند.شایعترین آسیب و صدمه ورزشی حاد را کبودی ها و خراشیدگی ها تشکیل می دهند.آسیب های مچ پا را شایع ترین آسیب های ورزشی اسکلتی عضلانی محسوب می کنند و شایع ترین آسیب مچ پا هم پیچ خوردگی مچ پا می باشد.

علائم و نشانه های آسیب های ورزشی حاد عبارتند از:

1- درد شدید و ناگهانی

2- تورم

3- عدم توانایی در تحمل وزن بدن روی اندام تحتانی

4- حساسیت در لمس ناحیه

5- عدم توانایی در حرکت مفصل در تمام دامنه حرکتی آن

6- ضعف شدید اندام

7- در رفتگی یا شکستگی قابل مشاهده

آسیب های ورزشی مزمن

معمولاً‌ ناشی از فعالیت بیش از حد و اعمال نیرو بر روی یک بخش خاص از بدن در هنگام ورزش رخ می دهد.

علایم و نشانه های آسیب های ورزشی مزمن عبارتند از :

1- دردی که با انجام حرکات ورزشی تشدید و با استراحت بهبود می یابد.

2- درد از نوع گنگ و مبهم است.

3- تورم

انواع شایع آسیبهای ورزشی

1- کشیدگی و پارگی های عضلات و رباطها

Sprain به کشیدگی رباطها ( که استخوانها را به هم ارتباط می دهند ) اطلاق می گردد. علل ایجاد کشیدگی رباطها عمدتاً‌ ضربات هستند که سبب جابجایی استخوانها از هم در محل مفصل و کشیدگی رباط یا پارگی آنها می شوند. این کشیدگی ها 3 درجه دارند که درجه 1 آن کشیدگی خفیف و درجه 3 آن پارگی کامل رباط است. نواحی از بدن که بیشتر در معرض این آسیب قرار دارند عبارتند از مچ پا, زانو و مچ دست است. علائم ایجاد sprain شامل درجات مختلفی از حساسیت در لمس محل, درد, التهاب , تورم و عدم توانایی در حرکت عضو یا مفصل و یا شلی مفصل و ناپایداری آن است.

Strain به آسیب و کشیدگی واحد عضله – تاندون گفته می شود که اغلب در اثر مقاومت در برابر فشارهای کششی در اثر انقباض شدید عضلانی در ورزش های غیر تماسی ایجاد می گردد. کشش بیش از حد سبب پارگی جزئی در واحد عضله – تاندون میشود . علائم و نشانه های آن شامل درد, اسپاسم عضله و فقدان قدرت عضله, در درجات شدید پارگی عضله.

2- آسیب های زانو

بخاطر ساختمان پیچیده و متراکم و نیز تحمل وزن بدن مفصل زانو شایعترین مفصلی است که دچار آسیب و صدمه ورزشی می شود. هر ساله حدود 55 میلیون نفر در آمریکا بخاطر مشکلات زانو معاینه می شوند.

آسیب های زانو می تواند خفیف یا شدید باشد از آسیب های خفیف می توان به زانوی دوندگان ( درد و حساسیت در لمس جلوی و پائین زانو ) و التهاب تاندون ها و رباط های زانو نام برد.

آسیبهای شدید زانو شامل آسیب های استخوانی و غضروفی ( غضروف مفصلی و مینسک ها ) و آسیب های شدید و پارگی های رباطهای زانو ( رباط های صلیبی قدامی و خلفی و رباط های جانبی خارجی و جانبی داخلی ) می باشد.

آسیب دیدگی و صدمات زانو عمدتاً ناشی از چرخش زانو است اما می تواند بواسطه اصابت ضربات, افتادن روی پاها از ارتفاع , پریدن نادرست و دویدن های طولانی و گرم کردن نامناسب روی دهد.

3- درد ساق ناشی از ورزش ( shin splint )

به درد در ساق در هنگام ورزش اطلاق می گردد. درد معمولاً‌ در جلوی قسمت تحتانی ساق پا و نزدیک مچ و یا در سمت داخلی ساق رخ می دهد.

تحقیق درمورد پارگی رباط صلیبی

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق درمورد پارگی رباط صلیبی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی

صدمات و آسیبهای رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی کمتر شایع می باشد. رباط صلیبی خلفی (PCL) پهن تر و قویتر از نوع قدامی بوده و می تواند نیروی کششی معادل 2000 نیوتن را تحمل کند. صدمات این رباط عمدتاً در نتیجه اعمال فشار به عقب روی قسمت فوقانی قدامی ساق در هنگامی که زانو خم شده است مثل برخورد پا به داشبورد در هنگام تصادف رانندگی رخ می دهد. همچنین باز شدن بیش از حد زانو و اعمال نیروهای چرخشی را به داخل و خارج زانو هم می تواتند سبب پارگی و صدمات این رباط شوند. آسی

می تواند محدود به این رباط یا در همراهی با صدمات سایر ساختارهای زانو باشد. پارگی های PCL می توانند کاملاً بی علامت باشند یا سبب ناپایداری شدید زانو شوند.

عملکرد اصلی رباط صلیبی خلفی جلوگیری از حرکت به سمت عقب استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران در محل مفصل زانو می باشد. همچنین این رباط در پایداری زانو در حرکات چرخشی نقش ایفا می کند.فرکانس میزان بروز دقیق این صدمه بخاطر اینکه بسیاری از آسیب های PCL بدون علامت اند و تشخیص داده نمی شوند مشخص نیست.

آناتومی کاربردی

رباط صلیبی خلفی از لبه تحتانی شکاف بین کوندیلهای استخوان ران شروع و به قسمت خلفی صفحه فوقانی استخوان درشت نی درست یک سانتیمتر زیر سطح مفصلی اتصال می یابد. PCL در جلو بزرگتر و پهن تر و در عقب نازکتر و کوچکتر می شود.

جزء قدامی آن در هنگام خم شدگی زانو سفت وکشیده و در هنگام باز شدن زانو شل می شود. برعکس فیبرهای قسمت خلفی آن در هنگام باز شدن زانو سفت و کشیده و در هنگام خم شدگی زانو ( بسته شدن زانو ) شل میشوند. به همین خاطر آسیبهای قسمت قدامی PCL عمدتاً در زمان خم شدگی زانو و آسیب های قسمت خلفی PCL در زمانی که در هنگام آسیب زانو بصورت باز است بیشتر رخ می دهد.

عملکرد رباط صلیبی خلفی را می توان بصورت مقاومت در برابر حرکت رو به عقب درشت نی نسبت به ران در محل مفصل زانو تعریف نمود. از سویی این رباط مانع از باز شدن بیش از حد زانو و نیز مقاومت در برابر چرخش به داخل زیاد از حد زانو می گردد.

بیومکانیک ویژه ورزش

***سایر عناوین:

*آسیب های ورزشی

*آسیب های تنه و کمر در ورزش

*آسیب های سروگردن در ورزش

*آسیب های اندام فوقانی در ورزش

*آسیب های اندام تحتانی در ورزش

*صدمات ورزشی زانو

آسیب و پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولاً در وضعیتی که زانو کاملاً باز و مچ پا در وضعیت خم شدگی به بالا ( دورسی فلکسیون ) قراردارد رخ می دهد. یک اعمال نیرو به قسمت جلو و داخل قسمت فوقانی ساق هنگامی که زانو باز است ( مثلاً اصابت ضربه به ساق در هنگام تکل زدن در فوتبال ) با اعمال نیرویی به سمت عقب و خارج سبب جابجایی درشت نی نسبت به ران در جهت رو به عقب می گردد و می تواند به پارگی رباط صلیبی خلفی و نیز پارگی کپسول مفصل زانو در سمت عقب و خارج شود.

•  انجام تست فعالیتی چهار سر رانی :

- بیمار بر روی تخت به پشت خوابیده و زانو 90 درجه خم کرده و کف پا روی تخت قرار دارد. در این حالت عضله چهار سر ریلاکس و شل بوده و فعالیتی ندارد. در افرادی که PCL در آنها سالم است در این حالت درشت نی 10 میلی متر در جلوی کوندیل استخوان ران است اما در آنها که PCL پاره شده است جاذبه سبب می گردد که سر استخوان درشت نی مساوی یا در عقب انتهای تحتانی ران ( کوندیل ) قرار گیرد. حال معاینه گر پای بیمار را با دست نگه می دارد و از وی می خواهد تا عضله چهار سر ( جلوی ران ) را منقبض کند. در آنها که دچار آسیب و صدمه PCL می باشند با انقباض چهار سر رانی , درشت نی به سمت جلو حرکت می کند، اگر میزان این حرکت رو به جلو بیش از 2 میلیمتر باشد این قسمت را مثبت در نظر می گیریم و آسیب PCL مطرح می گردد.

• انجام تست  Post drawer :- این تست برای شناسایی صدمات PCL بسیار سودمند است.- بیمار روی تخت خوابیده و زانو را خم کرده و کف پا را روی تخت معاینه قرار می دهد. در جلوی بیمار ایستاده و قسمت خلفی فوقانی ساق را به سمت عقب فشار می دهیم اگر درشت نی نسبت به ران در محل زانو کمتر از 5 میلیمتر عقب رفت  آسیب را درجه 1 می گوئیم و اگر بین 10 – 5 میلی مترعقب رفت  آسیب را درجه 2 و اگر بیش از 10 میلی مترعقب رفت  آنرا درجه 3 می گوئیم.

علل آسیب و پارگی رباط صلیبی خلفی

- صدمات ورزشی در فوتبال

- صدمات ورزشی در دومیدانی

- حوادث وسایل موتوری

- سقوط برروی زانو خم شده

بررسی های تصویری

تحقیق و بررسی در مورد آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق و بررسی در مورد آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

آسیبهای الکتریکی حفاظت سیستمهای قدرت

مقدمه

وقتی‌ شخصی‌ دچار برق‌ گرفتگی‌ می‌شود، عبور جریان‌ الکتریکی‌ از طریق‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ وی‌ را از هوش‌ برده‌، منجر به‌ توقف‌ تنفس‌ و حتی‌ ضربان‌ قلب‌ وی‌ شود. جریان‌ الکتریکی‌ می‌تواند هم‌ در محلی‌ که‌ وارد بدن‌ می‌شود و هم‌ در محلی‌ که‌ برای‌ تخلیه‌

وقتی‌ شخصی‌ دچار برق‌ گرفتگی‌ می‌شود، عبور جریان‌ الکتریکی‌ از طریق‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ وی‌ را از هوش‌ برده‌، منجر به‌ توقف‌ تنفس‌ و حتی‌ ضربان‌ قلب‌ وی‌ شود. جریان‌ الکتریکی‌ می‌تواند هم‌ در محلی‌ که‌ وارد بدن‌ می‌شود و هم‌ در محلی‌ که‌ برای‌ تخلیه‌ به‌ «زمین‌» از بدن‌ خارج‌ می‌شود، سوختگی‌ ایجاد کند. در بعضی‌ موارد، جریان‌ برق‌، گرفتگی‌ عضلانی‌ هم‌ ایجاد می‌کند که‌ این‌ موضوع‌، مانع‌ از قطع‌ ارتباط‌ مصدوم‌ با منبع‌ برق‌ می‌شود. بنابراین‌ وقتی‌ به‌ صحنه‌ حادثه‌ می‌رسید، امکان‌ دارد که‌ هنوز جریان‌ الکتریکی‌ در بدن‌ مصدوم‌ برقرار باشد («برق‌دار»). آسیب‌های‌ الکتریکی‌ معمولاً در منزل‌ یا محل‌ کار و در اثر تماس‌ با منابع‌ برق‌ با ولتاژ پایین‌ رخ‌ می‌دهند. همچنین‌ ممکن‌ است‌ این‌ آسیب‌ها در اثر تماس‌ با منابع‌ برق‌ با ولتاژ بالا (مثل‌ خطوط‌ انتقال‌ نیروی‌ افتاده‌ روی‌ زمین‌) هم‌ رخ‌ دهند. افرادی‌ که‌ با جریان‌ ولتاژ بالا دچار برق‌گرفتگی‌ می‌شوند، ندرتاً زنده‌ می‌مانند.

مباحث‌ زیر را هم‌ ببینید:

سوختگی‌های‌ الکتریکی‌ ، اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ .

صاعقه‌

صاعقه‌ یک‌ جریان‌ الکتریکی‌ ناگهانی‌ طبیعی‌ است‌ که‌ از جو تخلیه‌ می‌شود و در مسیر خود، مقادیر زیادی‌ از حرارت‌ و نور را منتقل‌ می‌کند. صاعقه‌، تماس‌ خود با زمین‌ را از طریق‌ نزدیک‌ترین‌ ساختارهای‌ بلند محوطه‌ و احتمالاً هر شخصی‌ که‌ نزدیک‌ آن‌ ساختار ایستاده‌ باشد، برقرار می‌کند. اصابت‌ صاعقه‌ می‌تواند به‌ آتش‌ گرفتن‌ لباس‌ها، زمین‌ خوردن‌ مصدوم‌ و حتی‌ مرگ‌ آنی‌ منجر شود. هرچه‌ سریع‌تر تمام‌ افراد را از محل‌ اصابت‌ صاعقه‌ دور کنید.

جریان‌ ولتاژ بالا

تماس‌ با جریان‌ ولتاژ بالا (که‌ معمولاً در خطوط‌ نیرو و کابل‌های‌ هوایی‌ پرفشار وجود دارد) معمولاً به‌ مرگ‌ فوری‌ منجر می‌شود. افرادی‌ که‌ زنده‌ می‌مانند، سوختگی‌های‌ شدیدی‌ خواهند داشت‌. از این‌ گذشته‌، این‌ شوک‌ می‌تواند با ایجاد اسپاسم‌ عضلانی‌، مصدوم‌ را به‌ اطراف‌ پرتاب‌ کرده‌، آسیب‌هایی‌ مثل‌ شکستگی‌ ایجاد کند. جریان‌ برق‌ با ولتاژ بالا می‌تواند تا 18 متر جهش‌ («قوس‌») داشته‌ باشد. اشیایی‌ مثل‌ چوب‌ خشک‌ یا لباس‌ نمی‌توانند از شما محافظت‌ کنند. قبل‌ از نزدیک‌ شدن‌ به‌ مصدوم‌، منبع‌ جریان‌ برق‌ باید قطع‌ شده‌ باشد؛ در صورتی‌ که‌ خطوط‌ نیروی‌ هوایی‌ در راه‌آهن‌ آسیب‌ دیده‌ باشند، قطع‌ منبع‌ برق‌ بسیار حیاتی‌ خواهد بود. مصدوم‌ احتمالاً بی‌هوش‌ است‌. پس‌ از آنکه‌ از بی‌خطر بودن‌ محل‌ مطمئن‌ شدید، راه‌ تنفسی‌ مصدوم‌ را باز کرده‌، تنفس‌ وی‌ را بررسی‌ کنید؛ آماده‌ باشید تا در صورت‌ لزوم‌ احیای‌ تنفسی‌ و ماساژ قفسه‌ سینه‌ را آغاز کنید (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ » را ببینید). در صورتی‌ که‌ مصدوم‌ در حال‌ نفس‌ کشیدن‌ است‌، وی‌ را در وضعیت‌ بهبود قرار دهید. علایم‌ حیاتی‌ (سطح‌ پاسخ‌دهی‌، نبض‌ و تنفس‌) را مرتباً کنترل‌ و ثبت‌ کنید.

جریان‌ برق‌ با ولتاژ بالا ناظران‌ را از محل‌ حادثه‌ای‌ که‌ در اثر جریان‌ ولتاژ بالا رخ‌ داده‌ است‌، دور کنید. فاصله‌ ایمن‌، بیش‌ از 18 متر از منبع‌ برق‌ است‌.

جریان‌ ولتاژ پایین‌

جریان‌های‌ خانگی‌ که‌ در منازل‌ و محل‌های‌ کار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرند، می‌توانند آسیب‌های‌ جدی‌ یا حتی‌ مرگ‌ ایجاد کنند. حوادث‌ معمولاً ناشی‌ از کلیدهای‌ برق‌ خراب‌، سیم‌های‌ برق‌ لخت‌ شده‌ یا وسایل‌ برقی‌ دارای‌ نقص‌ هستند. خصوصاً کودکان‌ کم‌ سن‌ و سال‌ در معرض‌ خطر هستند (کودکان‌ به‌طور طبیعی‌ کنجکاو بوده‌، ممکن‌ است‌ انگشتان‌ خود یا سایر اشیاء را به‌ داخل‌ پریزهای‌ دیواری‌ برق‌ فرو کنند). آب‌ (که‌ یک‌ هادی‌ قوی‌ و خطرناک‌ الکتریسیته‌ است‌) میزان‌ خطر را افزایش‌ می‌دهد. تماس‌ با یک‌ وسیله‌ برقی‌ بی‌خطر با دست‌های‌ خیس‌ یا در شرایطی‌ که‌ کف‌ اتاق‌ خیس‌ باشد، خطر شوک‌ الکتریکی‌ را به‌ مقدار زیادی‌ افزایش‌ می‌دهد.

هشدار!

در صورتی‌ که‌ مصدوم‌ در تماس‌ با جریان‌ الکتریکی‌ است‌، به‌ وی‌ دست‌ نزنید؛ ممکن‌ است‌ مصدوم‌ «برق‌دار» باشد و شما هم‌ در معرض‌ برق‌گرفتگی‌ قرار بگیرید.

هرگز از وسایل‌ فلزی‌ برای‌ قطع‌ تماس‌ الکتریکی‌ استفاده‌ نکنید. روی‌ یک‌ ماده‌ خشک‌ نارسانا ایستاده‌، از یک‌ وسیله‌ چوبی‌ استفاده‌ کنید.

آماده‌ باشید تا در صورت‌ توقف‌ تنفس‌ مصدوم‌، احیای‌ تنفسی‌ یا ماساژ قلبی‌ را تا رسیدن‌ کمک‌های‌ اورژانس‌ آغاز کنید (عنوان‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حیات‌ » را ببینید).

آنچه‌ شما می‌توانید انجام‌ دهید

در صورتی‌ که‌ به‌ محل‌ انشعاب‌ اصلی‌ یا کنتور برق‌ به‌ سهولت‌ دسترسی‌ دارید، تماس‌ بین‌ مصدوم‌ و منبع‌ برق‌ را از طریق‌ خاموش‌ کردن‌ آن‌، قطع‌ کنید. در غیر این‌ صورت‌، دو شاخه‌ را خارج‌ کنید یا کابل‌ را درآورید. اگر به‌ کابل‌، پریز یا محل‌ انشعاب‌ اصلی‌ دسترسی‌ ندارید، به‌ موارد زیر عمل‌ کنید:

برای‌ محافظت‌ از خود، روی‌ یک‌ ماده‌ خشک‌ نارسانا مثل‌ یک‌ جعبه‌ چوبی‌، یک‌ کفپوش‌ پلاستیکی‌ یا یک‌ دفترچه‌ راهنمای‌ تلفن‌ بایستید.

با استفاده‌ از یک‌ وسیله‌ چوبی‌ (مثل‌ یک‌ جارو)، اندام‌های‌ مصدوم‌ را از روی‌ منبع‌ الکتریکی‌ کنار بزنید و یا منبع‌ الکتریکی‌ را از مصدوم‌ دور کنید.

اگر قطع‌ تماس‌ (مصدوم‌ با منبع‌ برق‌) با یک‌ وسیله‌ چوبی‌ مقدور نیست‌، ضمن‌ آنکه‌ کاملاً مراقب‌ هستید تا به‌ مصدوم‌ دست‌ نزنید، طنابی‌ را به‌ دور مچ‌ پای‌ مصدوم‌ یا بازوان‌ وی‌ حلقه‌ کنید و وی‌ را از منبع‌ جریان‌ الکتریکی‌ دور کنید.

تنها در صورتی‌ که‌ ضرورت‌ دارد، مصدوم‌ را با کشیدن‌ بخش‌هایی‌ از لباس‌ که‌ شل‌ و خشک‌ هستند، (از منبع‌ برق‌) دور

تحقیق و بررسی در مورد شایعترین آسیبهای ورزشی در رشته فوتبال کدامند 9 ص

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق و بررسی در مورد شایعترین آسیبهای ورزشی در رشته فوتبال کدامند 9 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

شایعترین آسیبهای ورزشی در رشته فوتبال کدامند؟

هر رشته ورزشی نمای ویژه ای از آسیبها را نشان می دهد . اکثریت آسیبهای فوتبالیستها شامل آسیبهای نسج نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلی هستند. کوفتگیها، پیچ خوردگیها( بویژه درمچ پا) و کشیدگی های عضلانی 75% کل آسیبها را شامل می شوند . این آسیبها غالبا در اندام تحتانی رخ می دهند، که تقریبا 60% یا بیشتر از کل آسیبهای فوتبال را شامل میشوند . مفاصلی که اغلب اوقات درگیر می شوند زانو و مچ پا هستند . البته ورزش فوتبال مصون از آسیبهای تنه سر و اندام فوقانی نیست. آسیب کمر ممکن است در مقایسه با آسیب عضلانی اندام تحتانی بیشتر به دور ماندن ورزشکار از صحنه رقابتها منتهی شود آسیب صورت می تواند در اثر برخورد آرنج یا سر بازیکن حریف در نبردهای هوایی عارض شود. ضربه مغزی در مورد آخر یک خطر محسوب می شود. برخی آسیبها باعث بروز تغییراتی در قوانین بازی اجرای آنها توسط داور شده اند. از آن جمله استفاده از آرنجها در لیگ فوتبال انگلیسی ( فصل 1994) و تکل از پشت در جام جهانی 1994) ممنوع اعلام گردیدند.

آسیبهای فوتبال از نظر علت پدید آورنده به چند دسته تقسیم می شوند؟

آسیبهای مستقیم : از آنجا که فوتبال یک ورزش پر برخورد است ، غالب اوقات ضربة مستقیم به فوتبالیستها اصابت می کند . مثلا در طی تکل بازیکن حریف یا در اثر تصادم با یک بازیکن دیگر. این ضربات به آسیبهای کوفتگی ( پارگی عروق خونی داخل نسوج نرم که به تشکیل هماتوم می انجامد) یا شکستگیهای استخوان منتهی می شوند.

آسیبهای غیر مستقیم : این آسیبها از نیروهایی که در یک ساختار عضلانی اسکلتی در طی فعالیت ایجاد می شوند،  ناشی می گردند. آسیب ممکن است در عضلات تاندونها، رباطها ، مفاصل و استخوانها مشاهده شود. این نوع از آسیب غالبا در ابتدا یا انتهای بازی و به خاطر گرم نکردن به میزان کافی ، انعطاف پذیری ضعیف یا خستگی عارض می گردد.

آسیبهای ناشی از استعمال مفرط (Overuse  Injuries) : در اثر حرکات مستمر یا مکرر یا در نتیجه قرار گرفتن عضو در معرض فشارهایی زیاد پدید می آیند . این آسیبها در اثر خطاهای تمرینی شامل گرم کردن ناکافی ، برنامه های تمرینی بسیار شدید ، افزایش ناگهانی در مدت تناوب یا شدت تمرین وباز پروری ناکافی آسیب قبلی هستند. ناهنجاری های بیومکانیکی شامل یکسان نبودن طول پاها، عدم انعطاف پذیری نسج نرم ، قرار گیری اندام در وضعیت بیومکانیکی نامناسب و سفتی مفصل میباشند . مشکلات کفش عبارت از عدم قابلیت مناسب در استهلاک نیروی وارده ، محافظت ناکافی یا سایز نامناسب آن هستند. زمین مسابقه ممکن است مسئول بروز آسیبها باشد. به عنوان مثال درصورتی که زمین ناصاف و یا چمن و کف پوش آن از کیفیت مناسب برخوردار نباشد، شکستگیهای تنشی( Stress fractures) ( شکستگیهای ظریف در استخوان قشری ) از فشارهای شدید ناشی می شود و ممکن است در رده آسیبهای استعمال مفرط قرار بگیرد. این شکستگیها در استخوانهای کف پا ( متاتارس) . نازک نی ( فیبولا) و درشت نی ( تیبیا) شایعند.

آسیبهای نسج نرم در فوتبال  نام ببرید:

کشش بیش از حد یک رباط به پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن (Sprain) و کشش مفرط یک عضله به کشیدگی عضلانی (Strain) منجر می گردند. سه رده پیچ خوردگی رباطی و چهار رده کشیدگی عضلانی وجود دارد . در پیچ خوردگی درجه یک تنها تعداد ی از رشته های رباط آسیب دیده اند. در پیچ خوردگی درجه یک تنها تعدادی از رشته ها ی رباط آسیب دیده اند. در پیچ خوردگی درجه 2 بیشتر رشته ها صدمه دیده اند و رباط دچار پارگی نسبی شده است. در پیچ خوردگی درجه 3 رباط به طور کامل پاره شده و یکپارچگی مفصل از بین رفته و عمل جراحی مورد نیاز می باشد.

کشیدگیهای درجه 1 آسیبهای خفیفی هستند که در آنها تنها تعداد کمی از رشته ها آسیب دیده اند و غلاف عضله سالم است. در کشیدگی درجه 2 غلاف عضله کماکان سالم است ولی آسیب قابل ملاحظه ای به عروق خونی وارد شده است . در کشیدگی درجه 3 غلاف عضله به طور ناکامل پاره شده است، خونریزی وسیع است و قسمت بزرگی از عضله درگیر می باشد. کشیدگی درجه 4 پارگی کامل بطن عضله است و یک فاصله قابل لمس بین دو قسمت پاره شده وجود دارد و ترمیم جراحی ضرورت دارد . پیچ خوردگیها و کشیدگی ها می توانند مزمن یا حاد باشند .

مرده درد یا درد مبهم در فوتبال به چه دلیلی ایجاد می شود؟

اگر چه آسیب عضلانی ممکن است شامل پارگی رشته های عضلانی باشد که به  جلوگیری از شرکت فرد به مدت چندین روز یا هفته در تمرینات می انجامد ، ولی آسیب میکروسکوپی و ظریف به عضله احتمالا باعث درد فوریی نمی گردد. مرده درد یا درد مبهم (Soreness) ممکن است تا 72-48 ساعت پس از پایان تمرین به تعویق بیافتد.

کرامپ یا گرفتگی عضلانی چیست .؟

در کرامپ ( گرفتگی) عضلانی ، عضله دچار اسپاسم می گردد و شل نمی شود . این مورد اکثرا در حوالی انتهای بازی یا در وقت اضافه بازی مشاهده می گردد . عضلاتی که معمولا درگیر میشوند شامل عضلات پشت ساق پا ( گاستروکنمیوس ) و چهار سر هستند . این مشکل با کشش عضله مبتلا تسکین می یابد . این عارضه به خاطر کاهش ذخایر انرژی و وضعیت هیدراسیون نامناسب در عضله رخ می دهد.

Shin Splint به چه معناست ؟

Shin Splint  یک آسیب ناشی از استعمال مفرط است و اغلب در بازیکنانی دیده می شود که روی زمین های سخت یا با کفش های نامناسب تمرین می کنند. هر چند این واژه به صورت عمومی برای توصیف درد در قسمت قدامی ساق پا بکار می رود ، ولی اساسا مترادف قدامی استخوان درشت نی می باشد.

تفاوت بروز آسیبها در فوتبال با دو و میدانی در چیست؟

اکثر آسیبهای فوتبال به هنگام مسابقه رخ می دهند. بر عکس 4/3 آسیبهای دوندگاه به زمان تمرین آنها بر میگردد. به هنگام تمرین فوتبال به بازیکنان توصیه میشود که از تصادم و برخورد شدید اجتناب کنند. به علاوه بازیکنان اگر از ثابت بودن خود در ترکیب تیم اطمینان داشته باشند. ممکن است از شدت تلاش خود در تمرین بکاهند. دوندگان چنین کاری را نمی کنند؟ چرا که احساس می کنند کارآیی آنها در مسابقه در اثر اختلال برنامه تمرین کاهش می یابد .

 براساس تحقیقات ، آسیبها درمسابقات حدودا سه برابر شایعتر از مشکلات زمان تمرین می باشند که این مساله چه در مردان و چه در زنان صدق می کند

تحقیق فوریتهای در آسیبهای حرارتی

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق فوریتهای در آسیبهای حرارتی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

فوریتهای در آسیبهای حرارتی : سوختگی Burns

سوختگی عبارت است از انتقال حرارت از یک منبع خارجی به بدن.

سوختگی می تواند در اثر آتش ، مواد شیمیایی (اسید قلیا) ، قیر ، نور خورشید و الکتریسیته بوجود آید . تشخیص بروز علت حادثه ضروری است چون هر سوختگی به اقدامات خاص خود نیاز دارد. ارزیابی صحیح شدت ضایعات وشروع مناسب ترین درمان، می تواند تا حد زیادی عواقب و صدمات ناشی از سوختگی را کاهش دهد. خطر مرگ در اثر سوختگی در کودکان زیر 2 سال و بزرگسالان بالای 50 سال و کسانی که بیماری شدید ضعیف کننده دارند 2 برابر دیگران است.

سوختگی را از نظر عمق صدمه به سه دسته تقسیم می کنند:

سوختگی درجه I: اپیدم آسیب می بیند.

سوختگی درجه II: اپیدم از بین رفته و ---نیز اسیب می بیند

سوختگی درجه III: اپیدم ورم از بین رفته و لایه هایی از بافت زیرین هم ممکن است از بین برود.

برای تعیین درصد سوختگی ، روشهای متفاوتی وجود دارد که مهم ترین آنها قانون نه ((Rule of Nine)) است . طبق این قانون دست 9% یا 8% ، جلو 18% ، پشت 18% ، سروگردن 9% و ناحیه تناسلی 1% از کل سطح بدن را شامل می شود، تخمین سطح سوختگی برای محاسبه مقداز لازم و تعیین لزوم بستری کردن مددجو ضروری است.

سوختگی درجه I: پوست قرمز بوده که با فشار ارتیم از بین می رود، ناحیه سوخته در تماس دردناک است .

سوختگی درجه II سطحی : تاول ترکیده یا نترکیده دیده می شود . پوست زیر تاول ، قرمزات، ناحیه در تماس بسیار حساس است .

سوختگی درجه IIعمقی : پوست خشک و سفید و نرم است . حساسیت منطقه به تماس کم شده ولی کاملا ازط بین نرفته است.

سوختگی درجه III: پوست قهوه ای و سفت و چرم مانند است .عمروق ترمبوزه پوست ممکن است قابل روئیت باشد ، در نواحی سوخته حس کاملا از بین رفته است .

اندیکاسیون بستری کردن :

1-سوختگی دو دست ، دو پا، صورت و گردن ، ----مگر آن که سوختگی سطحی باشد .

2-سوختگی بیش از 10% سطح بدن در مددجویان بالای 50سال و یا زیر 2 سال

3-هر فرد با سوختگی بیش از 20% سطح بدن

4-هر فرد با سوختگی بیش از 10% سطح بدن که در ضمن بیماری قلبی ، کبدی ، کلیوی یا دیابت داشته باشد .

5-هر مددجو با علائم اشکالات ریوی .

درمان :

مراقبت های قبل از بیمارستان :

تمام لباس های سوخته را در بیاورید تا هیچ ماده در حال سوختن با مددجو در تماس نباشد. نواحی سوخته را با پارچه یا گاز استریل بپوشانید و با آب استریل یا کیسه یخ خنک کنید .در صورت امکان تجویز مایعات داخل ریوی (رینگرلاکتات) را شروع کنید.

درمان سوختگی خفیف :

سوختگی های کمتر از 10% ، مگر آن که عمیق باشد ، اغلب بطور سرپائی درمان می شوند ، پیشگیری از مرکز لازم است. اگر فقط یک ناحیه کوچک سوخته باشد ، می توان آن را زیر آب سرد گرفت تا درد تسکین یابد. تاول های ترکیده را وبریدمان کنید (تاول های سالم را دست نزنید.) سپس یک گاز استریل آغشته به مقدار کمی پماد چرب کننده، یا پماد آنتی بیوتیک ، را روی محل سوخته بگذارید . روی آن چند لایه گاز قرار داده و با باند استریل ببندید . پانسمان را هر 3تا4 روز عوض کنید مگراینکه دردناک بوده یا بوی عفونت داشته باشد.

بعضی سوختگی های سطحی درجه 2 را می توان بازگذاشت و روزی 3 بار با آب و صابون شست و پماد ترکیبات نقره و یا آنتی بیوتیک روی زخم گذاشت.

درمان سوختگی شدید:

1-دقت کنید که از راه تنفسی باز باشد.

2-برای مددجو رگ گرفته و تجویز رینگرلاکتات را شروع کنید.

3-نمونه خون برای تعیین گروه خون و کراس ماچ، Bun، CBC و اندازه گیری الکترولیت ها بگیرید.

4-واکسن کزاز بزنید.

5-برای تسکین درد، مرفین از راه وریدی بدهید (مرفین را به صورت عضلانی و یا زیر جلدی تزریق نکنید).

6-سوند فولی داخل مثانه گذاشته و حجم ادرار را کنترل کنید و یک نمونه ادرار به آزمایشگاه بفرستید.

7-منطقه سوخته را شسته و دبریدمان انجام داده ، با سیلور سولفاویازین (سیلو ادین) بپوشانید.

8-استفاده از آنتی بیوتیک

9-ارزیابی مکرر نبض انتهای اعضای سوخته و حرکات قفسه سینه ، ممکن است اسکاروتومی (ESCharotomy) لازم باشد.

اسکاروتومی در سوختگی های تنه، در صورتی که اسکاروتومی سوختگی مانع حرکات قفسه سینه و یا اسکار سوختگی در اندام ها مانع جریان خون انتهاها شود ، انجام می گیرد که بدون بی حسی موضعی (چون سوختگی درجه 3 درد ندارد) برش عمیق در طول اسکار داده و اسکار را بر می دارند.

فرمولهای راهنما برای تعیین حجم مایع لازم جهت جایگزینی در بیماران سوخته :

فرمول Consensus:

درصد سطح سوخته *kg وزن بدن *cc 4-2

در این فرمول سرم انتخابی دینگرلاکتات بوده و نیمی از حجم مایعات بدست آمده ، باید در طی 8 ساعت اول و بقیه در طی 16 ساعت بعد انفوزیون می شود .

فرمول Evans

درصد سطح سوخته *kg وزن بدن * 1cc کلوئید ( 1

درصد سطح سوخته *kgوزن بدن *cc1 (نرمال سالین)الکترولیت (2

cc2000: (دکستروز 5%)گلوگز(3

روز اول : نیمی از مایع بدست آمده در طی 8 ساعت اول و بقیه در 16 ساعت بعد انفوزیون می شود .

روز دوم: میزان الکترولیت و کلوئید نصف می شود ولی میزان گلوگز همان cc2000 باقی می ماند .

فرمول : Brook Army

درصد سطح سوخته *kg وزن بدن *cc5/0: کلیوئید (1