سیر تحول اصل احتیاط نزد فقهای مذاهب و بررسی موارد فقهی آن
بصورت ورد ودر141صفحه
چکیده مسأله
احتیاط یکی از اصولی است که فقهای مذاهب دوجا از آن استفاده می‌کنند، نخست در جایی که نصی وجود ندارد، و دوّم جایی که نصّ وجود دارد و آن هم به خاطر تعارض یا اجمال نص می‌باشد، و از آن جایی که اصل احتیاط و قلمرو آن در طول تاریخ بین علما فراز و نشیب داشته است، از این رو، برخی آن را بر اصول دیگر (برائت و استصحاب) ترجیح داده و برخی آن را مرجوح دانسته‌اند و قلمرو و سیر تاریخی آن بین مذاهب متفاوت است؛ در این رساله تلاش می‌شود که ابعاد مختلف اصل احتیاط به ویژه سیر تحوّل و موارد آن در فقه، با استفاده از متون اصولی و فقهی مورد بررسی قرار گیرد. امّا شکل خاص کنونی اصل احتیاط از زمان شیخ انصاری (رحمة الله) پدید آمد و وارد اصول علمیّه فقه شیعه گردید؛ لکن کاربرد این اصل نزد علمای اخباری بسیار گسترده‌تر از علمای اصولی می‌باشد. علمای اهل سنّت احتیاط را به عنوان اصلی عملی در کتاب‌های خویش با عنوان اصل احتیاط ندارند؛ ولی در برخی از مسائل فتوا به احتیاط داده‌اند. بنابر این؛ کاربرد این اصل میان فقهای اهل سنّت بسیار کمتر از علمای امامیه است.
سیر تحول اصل احتیاط نزد فقهای مذاهب و بررسی موارد فقهی آن