تحقیق درباره بیهوشی در جراحی مغز و اعصاب

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق درباره بیهوشی در جراحی مغز و اعصاب دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

بیهوشی در جراحی مغز و اعصاب

ساختمان جمجمه :

جمجمه نسبتا سخت و غیر قابل اتساع بوده و حاوی 3 قسمت زیر می باشد:

1-بافت مغز که 80-85% (1000-1200 گرم) از محتویات داخل جمجمه را تشکیل می دهد

2-مایع مغزی – نخاعی (CSF) که 8-12% (120-150 میلی لیتر)را تشکیل می دهد

3-خون موجود در عروق داخل جمجمه که 3-7% (75-100 میلی لیتر ) را شامل می شود

در بالغین، حجم کل داخل جمجمه نزدیک به 1200-1500 میلی لیتر می باشد. تغییرات حجم هر کدام از قسمتهای داخل جمجمه الزاما باعث ایجاد تغییری در قسمتهای دیگر می شود.

بیهوشی جهت جراحی های سیستم عصبی مرکزی(CNS) محتاج درک ارتباط بین جریان خون مغزی (CBF)، میزان متابولیسم اکسیژن در مغز (2CMRO) و فشار داخل مغزی (ICP) می باشد.

انتخاب داروها ، روش تهویه ریه ها و انتخاب مونیتورینگ در بیماران جراحی اعصاب بسیار مهم می باشد.

تومورهای داخل جمجمه(Intracranial Tumor):

تومورهای داخل جمجمه غالبا در بیماران 40-60 ساله رخ می دهند و علامت اولیه آنها افزایش ICP(Intra Cranial Pressur) است. تشنج هایی که در بزرگسالی رخ می دهد مطرح کننده تومور داخل جمجمه ای هستند. تایید نهایی آنها با تستهای اختصاصی مانند CT اسکن یا MRI انجام می شود.

اداره بیهوشی:

در اداره بیهوشی این بیماران باید از تغییرات ناخواسته در CBF یا ICP پیشگیری شود.

عوامل تعیین کننده CBF (Cerebral Blood Flow) عبارتند از:

1-CMRO2 (Cerebral Metabolic Rate for Oxygen)

2-PaCO2

3-PaO2

4- فشار پرفیوژن و خود تنظیمی مغز

5- داروهای بیهوش کننده

1-هیپوترمی که CMRO2 را کاهش می دهد CBF را نیز کاهش می دهد ( به ازای هر درجه سانتیگراد 7%).

برخلاف هوشبرهای تبخیری ، هوشبرهای وریدی بر رابطه CBF و CMRO2 تاثیری ندارند ، زیرا عروق مغزی را گشاد نمی کنند.

2-بیهوشی مغز و اعصاب بر این اساس استوار است که PaCO2 می تواند CBF و ICP را کاهش دهد.تغییرات در CBF در واقع بازتابی از تاثیر دی اکسید کربن است که با تغییرات PH منجر به گشادی یا تنگی شریانچه های مغزی می گردد.

3-تا زمانیکه PaO2 از mmHg 50 کمتر نشود ، کاهش PaO2 تاثیر قابل ملاحظه ای در CBF ندارد.

4-خود تنظیمی بیانگرآن است که CBF در فشار متوسط شریانی بین 60 و 150 نسبتا ثابت می ماند. جریان خون مغزی(CBF) و خود تنظیمی آن در حضور تومورهای داخل جمجمه و یا هوشبرهای تبخیری مختل خواهد شد.

فشار پرفیوژن مغزی(CPP): اختلاف فشار متوسط شریانی و فشار دهلیز راست یا (ICP) است.

5-هوشبرهای تبخیری که در حضور PaCo2 با غلظت بیش ازMAC 6/0 تجویز شوند می توانند وازودیلاتاسیون مغزی ایجاد کنند (هالوتان بسیار بیشتر از سووفلوران و دسفلوران و ایزو فلوران)

N2O می تواند وازودیلاتاسیون ایجاد کند . تجویز با غلظتMAC 7/0 کمترین افزایش CBF را موجب می شود.

کتامین جریان خون مغزی(CBF) را 60% افزایش می دهد.

تیوپنتال CBF را کاهش می دهد.(با تنگ نمودن عروق مغزی ) که ارزش آن توانایی در کاهش ICP می باشد.

پروپوفل مشابه تیوپنتال است.

اتومیدیت CBF را کاهش می دهد و موجب میوکلونوس (حرکات پرشی عضله) و گاهی تشنج می شود.

بنزودیازپین ها بطور بارزی ICP را افزایش نمی دهند.

مخدرها معمولا بطور مشخصی ICPرا افزایش نمی دهند، اگرچه در بیماران ضربه مغزی ممکن است بطور متوسطی ، موقتا ICP را زیاد نمایند.

منحنی ظرفیت فشار-حجم :

این منحنی نشان می دهد که افزایش حجم تومور در ابتدا موجب افزایش ICP نمی شود ولی با افزایش حجم زمانی فرا می رسد که بیمار قادر به تحمل افزایش حجم نیست و ICP شروع به افزایش می کند. هر گونه افزایش حجم در این مرحله (مانند گشاد شدن عروق مغزی در اثر دارو و افزایش CBF در حین بیهوشی) می تواند ICP را به شدت بالا ببرد.

روشهای کاهش ICP عبارتند از:

1-بالا نگهداشتن سر برای بهتر کردن تخلیه وریدی

2-افزایش تهویه ریه ها(Hyperventilation)

3-درناژ مایع مغزی – نخاعی

4- تجویز داروها از جمله دیورتیک ها ی اسموتیک، کورتیکواستروئیدها و باربیتورات ها

مدت تاثیر هیپرونتیلاسیون ریه ها در کاهش ICP مشخص نیست.