تحقیق درباره سنبل الطیب 21 ص

اختصاصی از فایل هلپ تحقیق درباره سنبل الطیب 21 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

سنبل الطیب

علف گربه، والرین

نام علمی Valeriana officinalis L.

نام تیره Valerianaceae

نام انگلیسی Common valerian, cat's valerian

نام فرانسوی Valeriane officinal, Herbe aux chats

نام آلمانی Echter baldrian

مشخصات عمومی گیاه

گیاهی است علیفی، پایا تا ارتفاع 5/1 و گاهی 2 متر رشد می‌کند. ریزوم گیاه 2 سانتیمتر ضخامت دارد و چندین ریشه به ضخامت 2-3 میلیمتر به طول 15-10 سانتیمتر از ریزوم منشاء می‌گیرند. ساقه که در سال دوم یا سوم ظاهر می‌گردد، قوی، استوانه‌ای، دارای شیار عمیق و توخالی می‌باشد. برگ‌های آن متقابل و به برگچه‌های زیادی تقسیم می‌شود. هر برگ 11-7 و گاهی بیشتر برگچه دارد. برگچه‌ها بیضی، نوک تیز با قاعده پهن دندانه‌دار و فاقد گوشواره هستند. گل‌های این گیاه سفید رنگ یا صورتی بوده و بوی مطبوع‌ دارند. در اواخر خرداد تا اوایل مرداد نیز به صورت گل‌آذین دیهیم سه شاخه با ظاهر چتر مانند بر روی ساقه ظاهر می‌شوند. جام گل لوله‌ای، متورم و منتهی به پهنکی منقسم به پنج لوب نامساوی است. داخل آن سه پرچم و یک مادگی مرکب از تخمدان سه برچه‌ای دیده می‌شود که دو تای آنها به تدریج تحلیل می‌رود و فقط سومی باقی می‌ماند. در انتها به میوه‌ای فندقه و منتهی به یک دسته تار تبدیل می‌گردد.

رنگ میوه‌ قهوه‌ای روشن است و قسمت بالایی آن دارای تاجی از کاسه گل (پاپوس) به تعداد 15-10 عدد می‌باشد که در پراکندگی بذرهای سبک این گیاه نقش مهمی دارد. از نظر سطح کروموزومی دیپلوئیدی 14=n2 تتراپلوئیدی 28=n2 و اکتاپلوئیدی 56=n2 در گیاهان این جنس دیده شده است.

پراکنش

سنبل الطیب به حالت خودرو در جنگل‌های کم درخت، کنار رودخانه‌ها و نهرها، مکان‌های باتلاقی و در مراتع می‌روید. پراکندگی آن در مناطق کوهستانی به نحوی است که به طول معمول از ارتفاع 1000 متری دامنه‌ها بالاتر نمی‌روند، به طوری که به ندرت ممکن است در ارتفاعات 2000 متری بدان برخورد شود. گیاهان این جنس در ایران، افغانستان، کشمیر، آسیای مرکز و قفقاز پراکندگی دارند. با این حال در امریکای مرکزی و جنوبی نیز نمونه‌هایی از این جنس گزارش شده است. در ایران 6 گونه مختلف از این جنس وجود دارد که در نواحی مختلف رشته کوه‌های البرز و نواحی شمالی و شمال غربی مانند میشو داغ یافن می‌گردد.

قسمت مورد استفاده

از ریشه سنبل الطیب در فارماکوپه اروپا به عنوان دارو یاد شده است. به ریشه و ریزوم‌های خشک شده سنبل الطیب داروی Valerian radix گفته می‌شود.

ریشه و ریزوم این گیاه را که از ریشه‌های افشان فراوان پوشیده شده است، در سال دوم رویش از خاک خارج کرده و پس از تمیز کردن به سرعت می‌شویند. سپس در حداکثر دمای 40 درجه سانتیگراد خشک می‌کنند و در بازار، ریزوم را به صورت قطعاتی به طول 5-2 و به قطر 5/1-1 سانتیمتر به فروش می‌رسانند. رنگ ریشه سنبل الطیب پس از خشک شدن قهوه‌ای تیره می‌شود و دارای بو و عط نافذی است، به طوری که این عطر حتی از فاصله دور گربه‌ها را به هیجان می‌آورد. از این رو به این گیاه علف گربه هم گفته می‌شود.

خواص درمانی

سنبل الطیب از نظر طبیعت گرم و خشک است و برای درمان ضعف اعصاب، خستگی شدید، اضطراب، بی‌خوابی، انقباض عضلانی، تحربک‌پذیری اعصاب مغز، درد عصبی معده و بی‌اشتهایی کودکان استفاده می‌شود. همچنین درخشان کننده رنگ صورت، تقویت کننده‌ی نیروی جنسی، باز کننده عادت ماهیانه، تحلیل نفخ و گازها، یرقان، درد طحال، ورم‌های داخلی، رفع بی‌حسی، تنگی نفس، درد سینه، ترس و شب ادراری است.

ریشه سنبل الطیب دارای اثر ضدتشنج قوی است و از آن در ناراحتی‌های منشاء عصبی، سردردهای عصبی ناشی از استعمال دخانیات و یا مصرف الکل، دلهره و نگرانی، حالات مالیخولیایی و اختلالات زمان یائسگی استفاده می‌شود. داروهایی که بر پایه این گیاه تهیه می‌شوند، تحریکات عصبی را کاهش داده، ناراحتی‌های قلبی را که ریشه عصبی داشته و همچنین تشنجات را تسکین می‌دهد. مصرف فرآورده‌های سنبل الطیب، موجب دفع کرم روده می‌گردد و ناراحتی‌های مربوط به وجود آن را در بدن به خوبی رفع می‌کند. در استعمال خارجی، به منظور از بین بردن درد حاصل از کوفتگی، آن را له کرده و در محل آسیب دیده قرار می‌دهند. در ضمن باید توجه داشت که سنبل الطیب برای کلیه مضر است.

ترکیبات شیمیایی

ریشه، ریزوم و شیره سنبل الطیب دارای اسانس روغنی، تانن، گلوکز، آمیدون، اسید والرنیک و مشتقاتش، اسید فرمیک، اسید استیک، اسد پروپیونیک، الکالوئیدهایی به نام چاتی نین و والرین و والپوتریات‌ها می‌باشد. ریشه‌های تازه سنبل اطیب دارای خواص دارویی بیشتری نسبت به حالت خشک شده آن دارد.

ریشه و ریزوم خشک سنبل الطیب حاوی 2-5/0 درصد اسانس می‌باشد که به طور عمده از مونو و سزکوئی‌ترپن‌ها تشکیل یافته است. این اسانس به مقدار بسیار کم در آب، ولی به مقدار زیاد در الکل، کلروفرم و اتر حل می‌شود. اسانس‌ها باید در ظروف به طور کامل در بسته در محل سرد و دور از نور نگهداری شوند. اسانس سنبل الطیب، اگر تازه باشد، رنگ سبز مایل به زرد یا مایل به قهوه‌ای، حالت به نسبت روان و واکنش اسیدی خفیف دارد، ولی به تدریج که کهنه می‌شود، غلظت پیدا می‌کند و حالت اسیدی آن افزایش می‌یابد. وزن مخصوص اسانس در گرمای 15 درجه بین 96/0-93/0 می‌باشد. مهمترین اجزای تشکیل دهنده و نسبت‌های اسانس سنبل الطیب عبارت است از: 21-20 درصد والرنون، 21-5 درصد کریپتوفائورونول، 5-2 درصد والرنال، 6-1 درصد واریانول و 3-1 درصد بورنیل استات، کامفن چپ، پینن چپ و لیمونن چپ.

اسید والرینیک به فرمول C5H10O5 و به وزن مولکولی 13/102 مایعی بی‌رنگ بوده و دارای حالت روغنی می‌باشد. وزن مخصوص آن در گرمای 20 درجه سانتیگراد در حدود 939/0 است و در حرارت حدود 175 درجه می‌جوشد. این اسید و مشتقاتش که عبارتند از: هیدروکسی والرنیک اسید و استوکسی والرنیک اسید، از 05/0 درصد (گیاه وحشی) تا 9/0 درصد (گیاه زراعی) متغیر می‌باشد. مهمترین خصوصیات اسید والرنیک و مشتقاتش پایداری زیاد آنها است. الکالوئیدهای چاتی نین که محلول در اتر و والرین که در اتر غیرمحلول است، به مقادیر 10/0 گرم در هر کیلوگرم ریشه به دست می‌آورند.

والرپوتریات‌ها که از نظر شیمیایی پلی استرهای پلی الکل‌ها هستند، ساختمان ایریدوئیدی دارند. این ترکیبات عبارتند از: والترات، ایزو والترات، آسه والترات، دیدرو والترات و ایزو

تیره سنبل الطیب Valerianaceae 20 ص

اختصاصی از فایل هلپ تیره سنبل الطیب Valerianaceae 20 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

تیره سنبل الطیب Valerianaceae

گیاهانی عموما علفی یکساله یا پایا، بندرت به صورت بوته های کم و بیش چوبی و غالبا دارای ساقه های منشعب اند. عموما برگهائی متقابل، ساده یا لوبدار و یا منقسم به قطعات برگچه مانند و در هر حال استیپول دار دارند. گلهای آنها نر-ماده یا منحصرا دارای یکی از اجزای اصلی گل (پرچم یا مادگی)، پلی گام، شامل قطعات 5 تائی و به رنگهای سفید، گلی و یا سفید مایل به زرد است که معمولا به صورت گرزنهای دو سویه مجتمع می‌باشند. از اختصاصات ساختمانی گل این گیاهان آن است که اولا دارای کاسه بسیار کوچک‌اند بطوری که گه گاهی عاری از آن بنظر می‌رسند و ثانیا جام گل آنها غالبا لوله ای یا قیفی شکل و دارای پهنکی منقسم به لوبهای نامساوی و یا شامل دو لب متمایز است. ضمنا لوله جام گل در عده ای از آنها مانند Valeriana ها، قوزدار و یا دارای دنباله مشخص می‌باشد. مادگی این گیاهان اصولا شامل 3 برچه است ولی غالبا یکی از آنها به حالت زایا باقی می‌ماند که آن نیز محتوی یک تخمک اپی تروپ می‌باشد. دو برچه دیگر معمولا فاقد تخمک باقی می‌مانند.

تعداد پرچمهای این گیاهان، روی طرح اصلی گل باید 5 باشد ولی چون همیشه پرچم خلفی آنها از بین می‌رود، مجموعا 4 پرچم (حداکثر) در آنها مشاهده می‌گردد. عده ای از آنها نیز پرچمهای کمتر از 4 و حتی یک پرچم دارند بطوری که مراحل تدریجی، کاهش تعداد پرچمها را می‌توان بخوبی در آنها مشاهده کرد. گرده افشانی در این گیاهان همیشه به کمک حشرات صورت می‌گیرد.

میوه آنها به صورت فندقه ای است که گاهی در انتها به یک دسته تار ختم می‌شود و محتوی دانه های بدون البومن می‌باشد.

از نظر اختصاصات تشریحی، وجود غده های ترشح به شرح زیر در انواع این گیاهان قابل توجه است:

غده های ترشحی واقع بر روی پایه ای مرکب از چند ردیف سلول و راس چند سلولی.

غده های داخلی یک سلولی که در لایه چوب پنبه (assise subereuse) یا در آندودرم ریشه جای دارند.

گیاهان این تیره بیشتر در نواحی معتدله نیمکره شمالی مخصوصا منطقه مدیترانه و اسیا می‌رویند ولی در قاره امریکا، بیشتر، در نواحی واقع در نیمکره جنوبی مانند رشته جبال آندوشیلی پراکندگی دارند.

تعداد کلی گونه های آنها به 400 می‌رسد که در 13 جنس جای دارند. از جنس های مهم آن، Valeriana (دارای 200 گونه)، Valerianella (60 گونه) و Centranthus (12 گونه) را نام می‌بریم.

از بعضی از آنها، از قدیم الایام به عنوان ضد تشنج و یا تهیه اسانس استفاده بعمل می‌آمده است.

انواع داروئی آنها به شرح زیر است:

Valeriana officinalis L.

فرانسه: Herbe aux chats, Valeriane sauvage, Valeriane officinale

انگلیسی: Valerian, Valerian

آلمانی: Gemeiner Baldrian

ایتالیائی: Herba de'gatti, Amantilla, Valeriana

عربی: حشیشه القطع

فارسی:علف گربه، سنبل الطیب

گیاهی علفی و دارای ساقه قوی به ارتفاع 5/0 تا 5/1 و حتی 2 متر است. به حالت خودرو در جنگلهای کم درخت، مخصوصا حاشیه جریانهای آب یا گودالهای غالب نواحی اروپا، اسیا و ایران می‌روید. پراکندگی آن در مناطق کوهستانی بنحوی است که معمولا از ارتفاع 1000 متری دامنه ها بالاتر نمی رود بطوری که بندرت ممکن است در ارتفاعات 2000 متری بدان برخورد شود. آنچه که تشخیص این گیاه را در همان نظر اول امکان پذیر می‌سازد، ارتفاع نسبتا زیاد گیاه و شیارهای عمیق ساقه آن است که بر روی آن، برگهائی با ظاهر شبیه به برگ بعضی Fraxinus ها مشاهده می‌شود.

ریزوم آن، پوشیده از ریشه های فراوانی است که از بعضی از آنها، انشعابات منتتهی به جوانه، خارج می‌گردد و این خود در تکثیر پایه های گیاه در یک ناحیه، کمک فراوان می‌کند. در قاعده ساقه این گیاه مجاور سطح خاک، تعدادی فلس مشاهده می‌شود که تحتانی ترین قسمت ساقه را می‌پوشانند. برگهای آن دارای وضع متقابل و منقسم به 7 تا 11 برگچه بیضوی، نوک تیز و دندانه دار است ولی گاهی برگهای منقسم به 11 تا 23 برگچه باریک نیز در گیاه مشاهده می‌گردد که ظاهری باریکتر از دیگران دارند. قسمتهای فوقانی ساقه، دارای برگهائی مرکب از برگچه های نسبتا باریک، به تعداد کمتر است.

بوی مطبوع ریزوم گیاه، چون گربه را به سمت خود جلب می‌کند بطوری که این جانور، در اطراف آن به جست و خیز می‌پردازد، از اینجهت این گیاه راعلف گربه می‌نامند.

گلهای این گیاه، دارای رنگ سفید یا صورتی و بوئی مطبوع است و در اواخر خرداد تا اوایل مرداد نیز به صورت گل آذین دیهیم سه شاخه با ظاهر چتر مانند بر روی ساقه ظاهر می‌شود.

جام گل آن لوله ای، متورم و منتهی به پهنکی منقسم به 5 لوب نامساوی است. در داخلی آن 3 پرچم و یک مادگی مرکب از تخمدان 3 برچه ای دیده می‌شود که 2 تای آنها تدریجا تحلیل می‌رود و منحصرا سومی باقی می‌ماند و خاتمتا به میوه ای فندقه و منتهی به یک دسته تار در انتها تبدیل می‌گردد. دانه آن دارای رویانی با لپه های بزرگ و مسطح است.

دانلود مقاله سنبل الطیب

اختصاصی از فایل هلپ دانلود مقاله سنبل الطیب دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 تیره سنبل الطیب Valerianaceae
گیاهانی عموما علفی یکساله یا پایا، بندرت به صورت بوته های کم و بیش چوبی و غالبا دارای ساقه های منشعب اند. عموما برگهائی متقابل، ساده یا لوبدار و یا منقسم به قطعات برگچه مانند و در هر حال استیپول دار دارند. گلهای آنها نر-ماده یا منحصرا دارای یکی از اجزای اصلی گل (پرچم یا مادگی)، پلی گام، شامل قطعات 5 تائی و به رنگهای سفید، گلی و یا سفید مایل به زرد است که معمولا به صورت گرزنهای دو سویه مجتمع می‌باشند. از اختصاصات ساختمانی گل این گیاهان آن است که اولا دارای کاسه بسیار کوچک‌اند بطوری که گه گاهی عاری از آن بنظر می‌رسند و ثانیا جام گل آنها غالبا لوله ای یا قیفی شکل و دارای پهنکی منقسم به لوبهای نامساوی و یا شامل دو لب متمایز است. ضمنا لوله جام گل در عده ای از آنها مانند Valeriana ها، قوزدار و یا دارای دنباله مشخص می‌باشد. مادگی این گیاهان اصولا شامل 3 برچه است ولی غالبا یکی از آنها به حالت زایا باقی می‌ماند که آن نیز محتوی یک تخمک اپی تروپ می‌باشد. دو برچه دیگر معمولا فاقد تخمک باقی می‌مانند.
تعداد پرچمهای این گیاهان، روی طرح اصلی گل باید 5 باشد ولی چون همیشه پرچم خلفی آنها از بین می‌رود، مجموعا 4 پرچم (حداکثر) در آنها مشاهده می‌گردد. عده ای از آنها نیز پرچمهای کمتر از 4 و حتی یک پرچم دارند بطوری که مراحل تدریجی، کاهش تعداد پرچمها را می‌توان بخوبی در آنها مشاهده کرد. گرده افشانی در این گیاهان همیشه به کمک حشرات صورت می‌گیرد.
میوه آنها به صورت فندقه ای است که گاهی در انتها به یک دسته تار ختم می‌شود و محتوی دانه های بدون البومن می‌باشد.
از نظر اختصاصات تشریحی، وجود غده های ترشح به شرح زیر در انواع این گیاهان قابل توجه است:
1- غده های ترشحی واقع بر روی پایه ای مرکب از چند ردیف سلول و راس چند سلولی.
2- غده های داخلی یک سلولی که در لایه چوب پنبه (assise subereuse) یا در آندودرم ریشه جای دارند.
گیاهان این تیره بیشتر در نواحی معتدله نیمکره شمالی مخصوصا منطقه مدیترانه و اسیا می‌رویند ولی در قاره امریکا، بیشتر، در نواحی واقع در نیمکره جنوبی مانند رشته جبال آندوشیلی پراکندگی دارند.
تعداد کلی گونه های آنها به 400 می‌رسد که در 13 جنس جای دارند. از جنس های مهم آن، Valeriana (دارای 200 گونه)، Valerianella (60 گونه) و Centranthus (12 گونه) را نام می‌بریم.
از بعضی از آنها، از قدیم الایام به عنوان ضد تشنج و یا تهیه اسانس استفاده بعمل می‌آمده است.
انواع داروئی آنها به شرح زیر است:
Valeriana officinalis L.
فرانسه: Herbe aux chats, Valeriane sauvage, Valeriane officinale
انگلیسی: Valerian, Valerian
آلمانی: Gemeiner Baldrian
ایتالیائی: Herba de'gatti, Amantilla, Valeriana
عربی: حشیشه القطع
فارسی:علف گربه، سنبل الطیب
گیاهی علفی و دارای ساقه قوی به ارتفاع 5/0 تا 5/1 و حتی 2 متر است. به حالت خودرو در جنگلهای کم درخت، مخصوصا حاشیه جریانهای آب یا گودالهای غالب نواحی اروپا، اسیا و ایران می‌روید. پراکندگی آن در مناطق کوهستانی بنحوی است که معمولا از ارتفاع 1000 متری دامنه ها بالاتر نمی رود بطوری که بندرت ممکن است در ارتفاعات 2000 متری بدان برخورد شود. آنچه که تشخیص این گیاه را در همان نظر اول امکان پذیر می‌سازد، ارتفاع نسبتا زیاد گیاه و شیارهای عمیق ساقه آن است که بر روی آن، برگهائی با ظاهر شبیه به برگ بعضی Fraxinus ها مشاهده می‌شود.
ریزوم آن، پوشیده از ریشه های فراوانی است که از بعضی از آنها، انشعابات منتتهی به جوانه، خارج می‌گردد و این خود در تکثیر پایه های گیاه در یک ناحیه، کمک فراوان می‌کند. در قاعده ساقه این گیاه مجاور سطح خاک، تعدادی فلس مشاهده می‌شود که تحتانی ترین قسمت ساقه را می‌پوشانند. برگهای آن دارای وضع متقابل و منقسم به 7 تا 11 برگچه بیضوی، نوک تیز و دندانه دار است ولی گاهی برگهای منقسم به 11 تا 23 برگچه باریک نیز در گیاه مشاهده می‌گردد که ظاهری باریکتر از دیگران دارند. قسمتهای فوقانی ساقه، دارای برگهائی مرکب از برگچه های نسبتا باریک، به تعداد کمتر است.
بوی مطبوع ریزوم گیاه، چون گربه را به سمت خود جلب می‌کند بطوری که این جانور، در اطراف آن به جست و خیز می‌پردازد، از اینجهت این گیاه راعلف گربه می‌نامند.
گلهای این گیاه، دارای رنگ سفید یا صورتی و بوئی مطبوع است و در اواخر خرداد تا اوایل مرداد نیز به صورت گل آذین دیهیم سه شاخه با ظاهر چتر مانند بر روی ساقه ظاهر می‌شود.
جام گل آن لوله ای، متورم و منتهی به پهنکی منقسم به 5 لوب نامساوی است. در داخلی آن 3 پرچم و یک مادگی مرکب از تخمدان 3 برچه ای دیده می‌شود که 2 تای آنها تدریجا تحلیل می‌رود و منحصرا سومی باقی می‌ماند و خاتمتا به میوه ای فندقه و منتهی به یک دسته تار در انتها تبدیل می‌گردد. دانه آن دارای رویانی با لپه های بزرگ و مسطح است.


قسمت مورد استفاده والرین، ریزوم و ریشه های افشان ان است که به صورت متصل به ریزوم، در بازار تجارت عرضه می‌شود.
نمونه های وحشی سنبل الطیب (والرین)، برای رفع نیازمندی های درمانی کافی بنظر می‌رسد زیرا کمتر اقدام به پرورش آن می‌شود. مخصوصا که بر اثر پرورش نیز مقداری از اختصاصات درمانی گیاه کاهش می‌یابد. بنظر می‌رسد که مقدار درصد اسانس ریشه والرین، به جنس زمین محل رویش گیاه و واریته های آن نیز بستگی داشته باشد. ریشه گیاهانی که به حالت خودرو و در ماسه زارها یا در زمین های خشک می‌رویند، به طور محسوس دارای مقدار بیشتری اسانس، از گیاه اراضی مرطوب است.
تکثیر والرین از طریق دانه یا ریشه های جوانه دار، در اراضی نسبتا مرطوب و قابل نفوذ صورت می‌گیرد. برای تکثیر آن، معمولا A. Exceisa Poir که بتفاوت یک گونه فرعی یا نوعی مجزا و حتی فرم دیگری از گیاه اصلی ذکر گردیده، پرورش داده می‌شود.
در بازار تجارت، ریزوم والرین به صورت قطعاتی به طول 2 تا 5 و به قطر 1 تا 5/1 سانتیمتر، پوشیده از ریشه های افشان فراوان، در معرض استفاده قرار می‌گیرد. طول ریشه های اطراف ریزوم، 8 تا 10 سانتیمتر و ضخامت آنها 1 تا 2 میلیمتر است ( در V. excelsa قطر ریشه کمی زیادتر است).
سطح خارجی ریشه والرین بر اثر خشک شدن،‌چین دار می‌گردد. رنگ آن نیز قهوه ای تیره می‌شود. طعم ریشه ابتدا ملایم، سپس تلخ و معطر و بوی آنها مشخص است زیرا بوی اسید والرینیک می‌دهد. ریشه های تازه منخصرا بوی ضعیف مخصوص، متمایز از ریشه های خشک می‌دهند ولی به مجرد خرد و یا خشک شدن، ریشه ها همان بوی قوی و مطبوع مذکور را پیدا می‌کنند.
اختصاصات تشریحی
ریشه والرین در برش عرضی، مشخصات تشریحی زیر را نشان می‌دهد:
1- لایه تار کشنده که شامل سلولهائی با جدار خارجی برآمده است و بعضی از آنها نیز به سمت خارج دراز شده اند.
2- لایه سوبروز که تقریبا همه سلولهای آن محتوی اسانس است.
3- پارانشیم پوستی که تمام سلولهای آن دارای آمیدون‌اند به استثنای معدودی از آنها که دارای اسانس می‌باشند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   20 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید