لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:13
مقدمه :
فقر ، بیماری ، جهل ، بد رفتاری و نابسامانی های خانوادگی ، مشکلات عاطفی و رفتاری کودکان را به دنبال دارد ، اما متاسفانه اکثر ما به درستی نمی دانیم که هر گاه فرزندانمان از امکانات رشد و پرورش صحیح برخوردار باشند چه زندگی ارجمند و متعالی در انتظارشان است بسیاری از ما هنوز هم این چنین تصور نادرستی در ذهن داریم که گویا کودکان وقتی به دنیا می آیند از همان اول برخی خوب و برخی بدند بعضی شر و رند و بعضی نجیبند گروهی خوش اقبال و برخی بد اقبال اند .
اختلالات روانی – رفتارهای شایع در میان دانش آموزان
به طور کلی اختلالات گویایی به چند دسته تقسیم می شوند :
- ناگویایی حرکت : اختلال گویایی بهواسطه اختلالات عضوی مغز که فرد می تواند صحبت دیگران را درک کند اما توانایی صحبت کردن ندارد و موسوم به ناگویایی بروکانیز می باشد .
- ناگویایی حسی : عدم قدرت توانایی درک معنی کلمات که به ناگویایی ورنیکه و یا ناگویایی دریافتی معروف است .
- ناگویایی نام گذاری : عبارت از عدم گویایی مربوط به رشد عبارت است از عدم موفقیت مداوم در صحیح صحبت کردن در سطح رشد سنی خود این ناتوانی به واسطه اختلالات فراگیر رشد عقب ماندگی ذهنی آسیب دیدگی اعضای مربوط به گویایی دهان و حلق ، یا آسیب های عصب شناختی عقلی و نارساییهای مربوط به شنوایی نیست .
صحبت کردن این افراد به واسطه حذف کردن صداها و هجاها جانشین کردن هجاها و صداهای دیگر به جای هجاهای لازم و ایجاد صداهای ناجور شبیه صحبت کردن بچگانه می شود . این اختلال از لحاظ شدت درجات مختلفی دارد ممکن است صحبت کاملاً قابل فهم باشد ممکن است تا حدودی قابل فهم باشد و در نوع شدید آن به طور کلی فهم و درک آن غیر ممکن شده باشد . از آمارهای ارائه شده چنین استباط می شود که حدوداً 10% کودکان زیر 8 سال و تقریباً 5% کودکان 8 ساله و بالاتر این اختلال را داشته باشند . این اختلال در پسرها 2 تا 3 برابر بیشتر از دخترهاست در خانواده های پر جمعیت خانواده هایی که در موقعیت اقتصادی اجتماعی پایینتری قرار دارند انگیزه کمتری برای درست صحبت کردن و تقویت آن وجود دارد از این رو کودکان در این خانواده ها بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند . در خویشان و بستگان کودکانی که این اختلال را دارند نیز اختلال به نسبت بالاتری مشاهده می شود از این رو به نظر می رسد که اساس ژنتیکی داشته باشد . در مواردی که این اختلال شدید است از حدود 3 سالگی قابل تشخیص می گردد و در موارد خفیف تر تا حدود 6 سالگی قابل کشف نیست به طور کلی صحبت کردن این کودکان طوری است که مقایسه با کودکان هم سن و سال خود نارسا و معیوب هستند و هیچ گونه نشانه ای از ناهنجار بودن هوش ، شنوایی یا فیزیولوژی مربوط به گویایی وجود ندارد . در مورد پیش آگهی این اختلال باید متذکر شد که در بسیاری مواقع بهبود خود به خود به وجود می آید . بهویژه مواقعی که این اختلال فقط به چند هجا یا صدا یا حرف محدود می شود اما بهبود خود به خود پس از 8 سالگی تقریباً نادر است . استفاده از گفتار درمانی در این زمینه نتایج بسیار موفقی داشته است در شرایط که درک تکلم کودک بالاتر از 8 سال مشکل است یا زمانی که مشکلات گفتاری سبب ایجاد مشکلاتی با هم سن و سالان و یا در زمینه یاگیری وی می گردد .
مقاله اضطراب و بهداشت روانی در دانش آموزان
