لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 86
پتانسیل بیوتکنولوژیکی
( زیست تکنولوژیکی )
تراستوکسیتدها
چکیده:
ترانستوکیتریدها میکروهترومتروف‌های آبزی رایجی هستند که از نظر طبقاتی در گروه جلبکهای هتروکونتاقرار می‌گیرند.
تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که تعدادی از نژادهای تراستوکیتریدها را می‌توان کشت کرد و بدین ترتیب به زیست توده‌‌های فراوانی دست یافت که دارای مقادیر زیادی چربی و اسیدهای چرب اشباع نشده می‌باشند.
شواهد نشان می‌دهند که بازده سلولی و تولید pufa توسط نژادهای ترانستوکیتریدها با ترکیب پارامترهای فیزیکی و شیمیایی کشت می‌توانند متغیر هستند. در حال حاضر میکروجلبکهای فتوتروفیک کشت شده روغن‌های ماهی منابع اصلی تجاری pufa هستند. کاهش ممکن ذخایر تجاری ماهی و تکنولوژی نسبتاً پیچیده که برای تولید تجاری میکروجلبک‌ها نیاز هستند تحقیق در مورد منابع ممکن pufa را الزامی ساخته است. کشت تراستوکیتریدها و دیگر میکرودهتروتروف‌های تولید کننده Pufa را الزامی ساخته است. کشت تراستوکیتریدها و دیگر میکرو هتروتروف‌های تولید کنندة Pufa یک جنس را ملی بوده است.
در حقیقت چندین محصول مبنای تراستوکیتریدی اکنون در بازار وجود دارد و تحقیقات در مورد کاربردهای بیشتر هنوز در حال انجام است.
بسیاری از روغن‌های ماهی و میکروجلبکی که اکنون در دسترس هستند ساختارهای نسبتاً پیچیده Pufa دارند و این باعث افزایش هزینة تهیه روعن های Pufa با درجة خلوص بالا می‌گردد. برعکس، تعدادی از تراستوکیتریدها که تاکنون بررسی شده اند. استفاده از روغن‌های مشتق شده از تراستوکیتیریدها بتوانند در مقادیر کافی و با هزینه مناسب رشد کنند استفاده از روغن‌های مشتق شده از تراستوکیتریدها می‌تواند هزینة بالای موجود را بار تولید روغن‌های میکروبی با درجة خلوص بالا کاهش دهد.
هرچه که بیشتر وجه فواید مواد غذایی و بهداشتی Pufa پی می‌بریم تقاضا برای تولیدات غنی از Pufa افزایش می‌یابد. نتایج تاکنون نشان داده‌آند که تراستوکیتریدها می‌تواننند یک بخش مهمی را در عرضة‌چنین تولیداتی ایفا کنند.
لغات مهم: تراستوکیتریدها، اسید چرب اشباع نشده ،زیست توده‌ها، کشت تجاری، میکرومترو تروف
پیشگفتار: تراستوکتیریدها میکرومتروتروف‌های آبزی رایجی هستند که به شکل و یا گهگاهی به شکل انگل‌ها تغذیه می‌کنند( پارتر 1990) . تراستوکیتریدها دارای توزیع جغرافیایی وسیعی هستند و نژادهایی دارند که از ( با نوگ و اسپرو 1974 ) ،ژاپن ( ناگاتوما و دیگران 1980 ) ، هندوستان ( رااگوکودار 1988 ) ، و استرالیا
پتانسیل بیوتکنولوژیکک6ی ( زیست تکنولوژیکی ) تراستوکسیتدها