لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
هوالحق
بچه های زلزله
( کم توجهی و بیش فعالی در بچه ها از ، تشخیص تا درمان)
شیطنت و سر به هوایی از خصوصیات دوران کودکی است . کودکان اغلب پر تحرکند و به سختی به نظم تن در می دهند تصور کنید فرزندتان چنان بازیگوش باشد که قادر به کنترل وی نباشید و هر چه بیشتر به وی آموزش می دهید , کمتر یاد بکیرد. این کابوس را تحت عنوان اختلال بیش فعالی – کم توجهی نام گذاری کرده اند.
دکتر هریش هافمن نخستین فردی بود که این اختلال را توصیف کرد. در سال1845 از زمانی که پسرش سه سال داشت برای او کتاب مصوری تالیف کرد که در مورد کودکان و رفتار آنها بود. در این کتاب داستانی بود با نام فیلیپ ناآرام این داستان در واقع اولین توصیف واقعی از پسر بچه ای مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی است. در 1902 سر جورج استیل کودکانی را توصیف کرد که علی رغم محیط مناسب تربیتی مشکلاتی اساسی در کنترل رفتارشان داشتند. امروزه مشکل این کودکان با عنوان اختلال بیش فعالی کم توجهی شناخته می شود.
این اختلال در بر گیرنده ی میزانی از بی توجهی تکانشگری و بیش فعالی است که از سطح متوسط بالاتر باشد. در اوایل زندگی آغاز می شود ولی نشانه های آن که معمولاَ قبل از 7 سالگی شروع می شوند بیشتر در خانه مدرسه و موقعیت های اجتماعی آشکار می شود. این کودکان غالباَ کنترل ضعیفی بر تکانه هایشان دارند و به زبان ساده هر کار که دلشان بخواهد می کنند. همین امر منجر به شکایت والدین و مربیان می شود. به طور کلی کمبود توجه بی قراری و عدم آرامش از جمله شکایت های دائمی است که علیه این کودکان شنیده می شود.
نکته مهم درباره این بیماری این است که غالباَ این کودکان به سختی شناسایی می شوند و لذا رفتارهای نامناسب اولیا و مربیان رفتارهای نابهنجارشان را تشدید می کند. به همین دلیل آگاهی از این اختلال و مداخله در درمان آن برای مشاوران، مربیان و خانواده ضروری است. یکی از علائم پر تحرکی کودکان بیش فعال حرکت بیش از حد معمول و دویدن وپریدن به جای راه رفتن است. در گذشته نیز کودکان به این اختلال دچار می شدند , اما متناسب با نوع زندگی بچه ها ی قدیم بیشتر بالای دیوار و درخت بودند و این اختلال کمتر تشخیص داده می شد. سر و صدا ی زیاد با صدای بلند حرف زدن و عدم تمرکز در کلاس درس و مهمانی از دیگر علائم این کودکان است.
این اختلال در پسرها 3 تا 5 برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده دیده می شود. البته برای تشخیص والدین باید علائم کمبود توجه و بیش فعالی در مدت 6 ماه دیده باشند. ضمن این که معمولاَ این اختلال از 3 سالگی به بعد تشخیص داده می شود. البته 1 تا 2 درصد نوجوانان و بزرگسالان نیز مبتلا هستند که رابطه ای با نژاد یا طبقه ی اقتصادی اجتماعی ندارد.
کم توجهی، حواس پرتی، فعالیت بیش از حد و اعمال بدون کنترل علایم اصلی اختلال بیش فعالی کم توجهی هستند که در افراد مختلف شدت و ضعف و تنوع علایم یکسان نیست. به همین دلیل بر اساس بارز بودن هر یک از علامت ها بیماری را
تحقیق در مورد بیش فعالی 2