دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فایل مقاله آیین های سنتی عزاداری با فرمت قابل ویرایش ورد و با نرم افزار word ساخته شده است. شما پس از دانلود یک فایل زیپ خواهید داشت که با دابل کلیک بر روی آن فایل ورد کامل تحقیق آیین های سنتی عزاداری قابل مشاهده و ویرایش و پرینت(چاپ) است. پسوند فایل تحقیق آماده با موضوع آیین های سنتی عزاداری Doc می باشد و بر روی تمام سیستم هایی که نرم افزار ورد روی آنها نصب است قابل اجرا و ویرایش می باشد.لینک دانلود مقاله آیین های سنتی عزاداری در انتهای صفحه می باشد.این تحقیق با وجود کامل بودن آن فقط باید جهت راهنمایی مورد استفاده قرار گیرد و چه خوب است پس از مطالعه تحقیق حاظر اقدام به تهیه تحقیقی در این زمینه با الگو گیری از همین تحقیق کرده و به تولید دانش کمک کنید. تعداد صفحات:9صفحه
در زیر بخش کوچکی از تحقیق قرار داده می شود که این بخش مختصر صرفا برای این است که بدانید این تحقیق چگونه نگارش یافته و متن کامل در فایل اصلی است که پس از دانلود قابل مشاهده خواهد بود.
آیین های سنتی عزاداری ماه محرم
مردم یزد از گذشته‌های دور ارادت خود را به اهل‌بیت ثابت کرده‌اند و به‌نوعی پرچم‌دار عزای امام حسین (ع) در محرم و صفر هستند، این مردم مانند تمامی اقوام و مردم ایرانی آداب‌ورسوم خاص خود را در دهه‌های محرم و به‌خصوص روز تاسوعا و عاشورا دارند.
یکی از مهمترین این مراسم‌ها، آیین نخل‌گردانی است که هرسال در شهرستان‌های استان یزد مانند میبد، اردکان، تفت و روستاها و آبادی‌های اطراف و همچنین حسینیه‌های مشهور، باشکوه‌تر از دوران گذشته برگزار می‌شود. در یزد، نخل را به شکل تابوت سیدالشهدا (ع) یا نمادی از یکی از شهدای کربلا درمی‌آورند. نخلی از جنس چوب و به شکل برگ درخت یا سرو که هیچ شباهتی به درخت نخل ندارد، اما به این نام خوانده می‌شود.
در تاسوعا و عاشورا مردم بالباس‌های سیاه به مساجد وارد می‌شوند. کسانی که سید هستند شال سبز به کمر می‌بندند و افراد عادی شال کرم و با برهنه کردن پا، زیر تنه نخل می‌آیند و چاوش‌خوان‌ها شروع به مداحی می‌کنند و یک پرچم سیاه نیز در بالاترین نقطه‌ی نخل نصب می‌شود. سپس کسانی که زیر نخل را گرفته‌اند، با ذکرهای مختلف نخل را بلند می‌کنند.
آیین های سنتی عزاداری ماه محرم که مهمترین آنها روضه خوانی، تعزیه خوانی، نخل برداری، برپایی هیات های عزاداری و دادن نذورات است همه ساله به صورت باشکوه در استان یزد برگزار می شود.
در استان یزد شور حسینی در مردم به ویژه جوانان و نوجوانان با سیاه پوش کردن هرکوی و برزن، برافراشتن پرچم ها و بیرق سیاه به یاد مظلومیت امام حسین (ع) و خاندانش در کوچه ها و خیابان ها قبل از فرا رسیدن محرم نمایان است و شهر به استقبال محرم می رود.
برپایی هیئت های عزاداری در یزد
هیئت‌های عزاداری در یزد در قالب سینه‌زنی و زنجیر زنی تشکیل می‌شود و قدمت برخی از هیئت‌های استان یزد به قرن‌ها می‌رسد که آداب و سنن و همچنین تجهیزات عزاداری نسل به نسل به یادگار گذاشته شده است به گونه‌ای که حفظ و صیانت از آن سرلوحه کار دست‌اندرکاران هیئت‌های عزاداری است.
از هیئت های معروف یزد می توان هیات فهادان، علقمه، خلف باغ، باغ گندم، بعثت، خرمشاه، گنبدسبز، پنبه کاران و مسجدجامع نام برد.
هیئت‌های عزاداری از یک حسینیه، سینه‌زنان به حسینیه دیگر می‌روند و اهالی آن حسینیه را از آمدن ماه محرم خبردار می‌کنند و در میانه راه که عزاداران سینه‌زن به حسینیه‌های دیگر می‌روند، مردم نیز نذورات خود را توزیع می کنند.
نام بسیاری از هیئت‌ها برگرفته از محله و شهر است و جالب آنکه در برخی از هیئت‌هایی که گروه سنی خاصی در آن حضور می‌یابند نامی در حد سنین یاران و فرزندان حضرت ابا عبدالله را دارا هستند که می‌توان به هیئت «علی اصغر» مربوط به سنین کودکان و یا «قمر‌بنی هاشم» برای جوانان نام برد البته اختصاص گروه سنی خاص به هیئت‌ها نمادین بوده و در تمام هیئت‌های کودک، خردسال نوجوان، جوان، میانسال و پیرمردان دوشادوش هم به عزاداری می‌پردازند.
آغاز فعالیت هیئت‌های عزاداری دهه اول محرم‌الحرام است که البته یک هفته قبل از آن اعضای هیئت در مسجد یا تکایا پس از نماز مغرب و عشا گردهم می‌آیند و با شعر و نوع آهنگ عزاداری آشنا می‌شوند و تمریناتی نیز انجام می‌دهند.
فعالیت هیئت‌های عزاداری در یزد در دهه اول محرم به اتمام نمی‌رسد؛ بلکه حداقل تا سیزدهم محرم و حتی دهه آخر ماه صفر حضوری پرشور دارند.
حضور در روضه‌خوانی ها، عزاخانه‌ها و تکیه‌گاه ها برای هیئت‌ها محدود به محله و منطقه حتی شهر خاص نمی‌گردد و هرجا که عاشقان امام حسین (ع) این هیئت‌ها را دعوت کنند با نظم و برنامه و در بین سخنرانی و روضه در محل حضور می‌یابند و به عزاداری می‌پردازند.
هر هیئت عزاداری به یک حسینیه یا مسجد و یا تکیه منسوب است که میعادگاه عاشقان اباعبدالله حسین (ع) آن محل است. برخی از مومنین برای ادای نذر خود هزینه جاری هیئت را در طول سال متقبل می‌شوند و برخی نیز از فرصت مدد گرفته در احیای سفره پر برکت امام حسین (ع) دستی رسانده به گونه‌ای که در ایام عزاداری هیئت‌های عزاداری از خوان پر رونق امام حسین روزی پاک و طیب بهره‌مند می‌شود.
اجرای مراسم های مذهبی روز تاسوعا
مراسم عَلم برداری یا علم بستن در روز تاسوعا و تدارکات وابسته به آن از دیدگاه اجتماعی و مردم شناسی بسیار حائز اهمیت است. عَلم به عنوان نشان و نماد پرچم سپاه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا از زمان صفویه وارد مراسم آیینی ما شده است و در گذشته مردم برای رفع مشکلات یا درمان بیماری نذر می کردند که هرسال در محرم علم ببندند. علم بستن بدین معناست که ابتدا چوب علم را که اغلب از درخت چنار است تهیه می کنند که گاهی ارتفاع این چوب به ۱۲ متر می رسد و سپس در مراسم وآیینی خاص چوب ها را با پارچه هایی از جنس مختلف و رنگ های گوناگون تزیین می کنند. این مراسم هرساله بدین صورت است که در عصر روز ششم محرم، افراد خانواده هایی که علم دارند به کمک چند تن از اقوام و آشنایان که در این کار مهارت لازم را دارند تمامی بخش علم را با پارچه های رنگارنگ تزیین می کنند. البته رنگ پارچه های علم سادات، سبز یا مشکی ساده است. پس از آماده شدن علم، صاحب علم در خانه خود را باز می گذارد تا همسایه ها به پای علم بروند و به نیت برآورده شدن حاجت، گوشه های پارچه های عَلم را گره بزنند. بعد از اذان مغرب بزرگان و ریش سفیدان محله جمع شده و یکی یکی به خانه های علم داران می روند و آنها را به حسینیه اصلی شهر یا محله حمل می کنند و آنها را به صورت ایستاده در آن مکان قرار می دهند. پس از این که تمامی علم ها و «شَده ها» به حسینیه آورده شد مراسم بتدریج آغاز می شود. به طوری که قبل از بلندکردن شَده و علم ها، «جوش دوره» می زنند و سپس علم را بلند می کنند. شَده در واقع نوعی علم یا پرچم است که نماد و نشان قبایل و گروه های مختلف شرکت کننده در جنگ روز عاشوراست. جوش دوره بدین ترتیب است که افرادی دستان یکدیگر را گرفته و پاهای خود را به جلو و عقب می گذارند و اشعاری را می خوانند و دور حسینیه حلقه می زنند و به سینه زنی و عزاداری می پردازند. سپس علم داران شال می بندند و علم را برداشته و به دور حسینیه می گردند.
از ابتدای دهه محرم ساکنان محلات، مقدمات مراسم و مراسم حرکت نمایشی کاروان های مذهبی در روز عاشورا را فراهم می کنند. در این روز از محل تجمع و تدارکات مراسم، کاروان ها حرکت کرده و به سمت حسینیه بزرگ محله می روند. در گذشته این کاروان ها با شتر و کجاوه های چوبی مزین می شدند ولی امروزه از ماشین های سنگین برای اجرای این نمایش استفاده می شود. در طول پیمودن مسیرکاروان، هر یک از گروه های نمایشی...
ادامه مطالب دَر فایل ورد است که پس از پرداخت و دانلود قابل مشاهده است برای خرید پس از وارد کردن ایمیل روی پرداخت کلیک کنید.
