تحقیق تشریح انواع روش های جوشکاری لوله ها در 101 صفحه با فرمت ورد بسیار جامع شامل بخش های زیر می باشد:
فصل اول عملیات آماده سازی درز جوش در لوله ها
آماده سازی لبه ها
عملیات تمیز نمودن سطوح اتصال
جفت نمودن لوله ها
انجام دادن خال جوش ها
سوراخ کلید ( The keyhole )
دادن حرکت سرد و گرم به الکترود ( Whipping Technique )
متوقف نمودن جوشکاری
فصل دوم جوشکاری به روش سربالا بر روی لوله های با ضخامت بالا ( روش G5 ) پاس ریشه
سوراخ کلید ( KEY HOLE )
شروع به پاس ریشه
جوشکاری سربالای پاس ریشه
قطع نمودن و شروع مجدد
جوشکاری عمودی پاس ریشه در حالت سربالا
جوشکاری تخت پاس ریشه
جوشکاری نیمه دوم لوله
روش اتصال نهایی (Iie in )
بازرسی جوش
جفت نمودن بد، درز جوش با فاصله زیاد
آماده سازی بد و درز جوش بیش از اندازه بسته
آماده سازی بد، درز جوش باز و بسته در نقاط مختلف لوله
آماده سازی بد و پیشانی پخ خیلی نازک بوده
جوشکاری پاس ریشه با الکترودهای کم هیدروژن
خلاصه ای از جوشکاری پاس ریشه
فصل سوم جوشکاری پاس ریشه با روش تیگ( GTAW )
روش تیگ ( GTAW )
دستگاه جوشکاری
گاز محافظ
ترج مخصوص جوش آرگون ( GTAW )
الکترودها
آماده سازی درز اتصال
روش جوشکاری پاس ریشه
توقف و شروع مجدد جوشکاری
برقراری اتصال ( Iie- in )
فصل چهارم پاس های پر کن و پاس رو
لایه های چند تایی
آماده سازی برای پاس ریشه
تنظیم شدت جریان
زاویه الکترود
جوشکاری پاسهای میانی ( پاسهای پر کن )
توقف و شروع مجدد
اتصال نهایی
پاس رو
الکترودهای کم هیدروژن
فصل پنجم جوشکاری لوله های با ضخامت دیواره کم
روش سرازیر
روش افقی ( 2G )
آماده سازی درز جوش
انجام خال جوش ها
پاس ریشه
توقف و شروع مجدد
اتصال نهایی
آماده سازی برای پاس دوم
پاس دو ( HOT PASS )
پاس های میانی ( پاس های پرکن )
جفت نمودن نامناسب لوله
موقعیت 45 درجه ( 6G )
فصل ششم جوشکاری افقی لوله ( حالت G2 )
آماده سازی لوله
جوشکاری پاس ریشه به روش G2
توقف و شروع مجدد
به وجود آوردن اتصال ( Iie in )
جفت نمودن اشتباه
انجام پاس ریشه با الکترودهای کم هیدروژن
پاس دوم
پاس سوم و چهارم
فصل اول عملیات آماده سازی درز جوش در لوله ها
عملیات آماده سازی درز لوله یکی از مراحل اساسی جوشکاری لوله بوده چرا که کیفیت جوش در ارتباط نزدیکی با نحوه آماده سازی لوله می باشد. در بعضی موارد، آماده سازی اشتباه اتصال میتواند منجر به بروز معایب و شکست در قطعه گردد. جوشکار لوله می بایستی اطلاعات مهارت کافی جهت آماده سازی لوله داشته باشد که این خود اولین گام در جهت حصول به جوش با کیفیت قابل قبول می باشد.
عملیات ذکر شده از 4 مرحله تشکیل شده است :
1- آماده سازی لبه ها
2- تمیز نمودن سطوح اتصال درز جوش
3- جفت کردن لوله ها
4- خال جوش زدن لوله ها
هر کدام از این مراحل به طور جداگانه مورد بحث قرار خواهند گرفت ولی ابتدا خلاصه ای در مورد نحوه جوشکاری لوله آورده خواهد شد. تکه هایی از لوله با طول کوتاه یا به عنوان دیگر نیپل جهت صرفه جویی در لوله برای تمرین مورد استفاده قرار می گیرد. البته باید توجه نمود که طول لوله اگر خیلی کوتاه باشد سرعت سرد شدن جوش به حدی تحت تأثیر قرار گرفته که جوش شرایط کافی را جهت جوش طول های بلند از لوله مهیا نمی نماید. بنابراین معمولاً در طول 7 اینچ برای هر کدام از دو لوله ای که مورد جوشکاری قرار می گیرند توصیه میگردد. تجربه نشان داده است که طول ذکر شده در سرعت سرد شدن جوش تأثیری باقی نمی گذارد. همانطور که قبلاً نیز ذکر شد دو روش مختلف برای جوشکاری لوله مورد استفاده قرار می گیرند. برای لوله هایی با ضخامت کم، روش سرازیر و برای لوله های با ضخامت بالا ، روش سربالا استفاده می شود. به جز چند مورد جزئی از قبیل اندازه اتصال و جوشکاری خال جوش ها، روش آماده سازی لوله برای هر دو روش یکسان می باشد.
1- آماده سازی لبه ها :
معمولاً از اتصال نوع جناغی یکطرفه جهت جوشکاری لوله ها استفاده می شود. به قسمت های مختلفی که مورد اتصال قرار می گیرند نام های مختلفی داده شده است که در شکل 1 ذکر شده است .این اسامی بیشتر در جوشکاری لوله ها مورد استفاده قرار می گیرند.
شکل شماره2 مشخصات استاندارد معین شده برای جوشکاری لوله های با ضخامت بالا که توسط روش جوشکاری قوس با الکترود روپوش دار انجام می گیرد را مشخص می کند. زاویه شیار این نوع اتصال75 درجه می باشد. جهت حصول به این زاویه، زمانی که لوله ها جهت شروع به جوشکاری جفت می شوند زاویه پخ در انتهای هر کدام از لوله می بایستی برابر با نصف زاویه شیار یعنی 5/37 درجه باشد...
.
.
.
جوشکاری پاس ریشه با الکترودهای کم هیدروژن
معمولاً در پاس ریشه از الکترود کم هیدروژن کمتر استفاده می شود. چرا که احتیاج به مهارت بسیار بالای جوشکاری دارد. پاس ریشه لوله های فشار قوی معمولاً با الکترودهای با قدرت نفوذ بالا مثل E 6010 و یا به وسیله روش GTAW جوشکاری گشته و سایر پاس ها توسط الکترود کم هیدروژن پر میگردد. اما با این وجود در صورتی که مهارت و دقت کافی در امر جوشکاری شود می توان پاس ریشه را با الکترود کم هیدروژن انجام داد. البته نکات زیر حتماً بایستی رعایت گردد.
قطر پوشش الکترودE 7018 ( 8/1 ) از الکترود E 6010 8/1 بیشتر می باشد. پوشش با ضخامت بالاتر الکترود E 7018 اجازه نزدیک شدن بیش از اندازه قوس را به پیشانی پخ نمی دهد. بنابراین برقرار نمودن طول قوس مناسب مشکل می باشد. جوشکاری با قوس بلند نیز سبب به وجود آمدن عیبی به نام Suck- in ( مراجعه به شکل 25 ) می شود. علاوه بر آن، ضخامت بیشتر پوشش مانع حرکت آزاد الکترود میگردد. بنابر دلایل فوق، جهت پاس ریشه از الکترود کم هیدروژن با قطر کمتر ( 093/ ) استفاده می شود. قطر پوشش این الکترود تقریباً برابر با قطر الکترود E 6010 سایز 8/1 می باشد.
هنگام جوشکاری با الکترود کم هیدروژن در صورت برقرار نمودن ناصحیح قوس، وجود رطوبت در درز جوش و یا الکترود مرطوب، مک های گازی تولید می گردند. جهت جلوگیری از به وجود آمدن این مک ها، قوس را در قسمت جلوی محل شروع روشن کرده و سریعاً طول قوس را به اندازه مورد نیاز می رسانیم. سپس قوس را به محل شروع برگردانده و به محض تشکیل حوضچه مذاب جوشکاری را آغاز میکنیم.
اتصال مرطوب را نیز با مشعل اکسی استیلن می توان گرم و خشک نمود. پوشش فلاکس الکترود نسبت به جذب رطوبت بسیار حساس بوده و می بایستی در محل خشک نگهداری شوند. الکترودهایی که در قوطی های باز می باشند در کوره بین درجه حرارت 300 و 400 درجه فارنهایت گرم می شوند. الکترودهایی که در معرض رطوبت قرار گرفته اند به مدت یک ساعت در درجه حرارت 800-600 درجه فارنهایت نگهداری میشوند.
هنگام استفاده از الکترودهای کم هیدروژن، از شدت جریانهای بالا استفاده میشود. این نوع الکترودها دارای قوس نرمی بوده ولی قدرت نفوذ آن به اندازه الکترودهای با پوشش نازکتر نمی باشد. پوشش ضخیم این نوع الکترود لایه ضخیمی از گل جوش بر روی حوضچه مذاب تشکیل میدهد که باعث آن شده که سرعت خنک شدن آرامتر بوده و فلز مذاب مدت زمان بیشتری به حالت مایع باقی بماند...
.
.
.
آماده سازی درز جوش
مشخصات استاندارد درز جوش برای لوله های با ضخامت کم در شکل 61 نشان داده شده است معمولاً قسمتی از لوله که مورد جوشکاری قرار می گیرد قبلاً در کارگاه پخ خورده و سپس به منطقه عملیاتی برده می شود. درغیر این صورت لازم است که لوله را با برش اکسی اسیتیلن بریده و سپس به وسیله دستگاه سنگ پخ زده، سطح پخ می بایستی کاملاً تمیز بوده و عاری از هر گونه پوشش اکسید حاصل از برش اکسی اسیتیلن باشد.
قبل از جوشکاری درز اتصال باید از هر گونه ماده خارجی مانند گریس، روغن، زنگ زدگی و رنگ تمیز گردد. در منطقه عملیاتی این کار به وسیله دو کارگر که جلوتر از جوشکاران کار می کنند انجام می گیرد. بعضاً کارگر دوم جلوتر از جوشکاران لوله ها را جفت کرده و آماده جوشکاری می نماید. برای تمرین جوشکاری، لوله های کوتاه همانند لوله های با ضخامت بالا جفت می گردند منتهی در این مورد قطر سیمی که بین دو لوله قرار می گیرد بایستی 10/1 بوده که برابر با فاصله درز جوش می باشد.
انجام خال جوش ها
پس از آنکه لوله ها به طور صحیح فاصله داده شده و بر روی هم قرار گرفتند آماده جوشکاری میگردند ( شکل 62 ) برای انجام خال جوشها و پاس ریشه الکترودهای E6010 IP, E6010 یا E7010-A مورد استفاده قرار می گیرند. در حالتی که ضخامت لوله 8/1 و یا کمتر بوده از الکترود 8/1 استفاده می شود. برای لوله های ضخیم تر از الکترود 32/5 استفاده می شود. در روش سرازیر الکترودهای کم هیدروژن مورد استفاده قرار نمی گیرند. در جوش پاس ریشه در روش سرازیر، شدت جریان معمولاً خیلی بالا می باشد. این شدت جریان می بایستی بین 100 تا 140 آمپر جریان مستقیم می باشد. نحوه انجام خال جوشها در شکل 63 نشان داده شده است.
همچنین درشکل 63 زاویه صحیح الکترود 10 تا 15 درجه مشخص شده است. قوس در قسمت جلوی درز اتصال جوش روشن شده، طول آن بلند انتخاب شده تا ثبات لازم و حفاظت گاز فراهم گردد. همچنان که در شکل 64 نیز نشان داده شده است پس از آن قوس به محل درز جوش برده شده به طوری که به درون درز فشار داده شود. به خاطر به کار بردن شدت جریان بالا در پاس ریشه حتی موقعی که الکترود در تماس با فلز پایه لوله بوده نیز قوس برقرار می باشد. با حفظ زاویه صحیح الکترود جوشکار تشکیل حوضچه و سوراخ کلید را زیر نظر دارد. به محض آنکه فلز مذاب به اندازه کافی رسوب داده شود فاصله و درز را پر میکند الکترود را در درز جوش به سمت پایین حرکت داده و برای آنکه قوس خاموش نشود فشارکمی به انتهای الکترود داده می شود. ممکن است که در حین کشیدن الکترود در درز جوش به سمت پایین، الکترود به سطح کار بچسبند...
دانلود تحقیق تشریح انواع روش های جوشکاری لوله ها
