*مقاله الزام اطفال و جوانان بزهکار به اشتغال به کارهای عام المنفعه درحقوقی تطبیقی*
تعداد صفحات: 9
فرمت فایل: word
بعد از جنگ جهانی دوم ، ازدیاد بزهکاری و تکرار جرم اطفال و جوانان افکار عمومی را مشوش و به نارسایی قوانین اطفال در پیشگیری از وقوع جرائم معطوف داشت . متخصصین مخصوصا قضات اطفال و جوانان برای چاره جویی این معضل اجتماعی و پیشگیری از مفاسد مجازات حبس که در تکرار جرم موثر است ، طرحهایی را برای اصلاح و تربیت اطفال و جوانان در محیط آزاد و اجرای روشهای نوین ارائه نموده ، لزوم تجدید نظر در قوانین اطفال و جوانان را با توجه به تحولات اقتصادی و سیاسی متذکر شدند .
در سال 1950 قاضی اطفال بردن ( سویس ) و یکی از قضات اطفال بروکسل ( بلژیک ) بدون توجه به روشها و مجازاتهای مندرج در قوانین اطفال ، حکم به اشتغال به کارهای عام المنفعه را صادر کردند . نظر به اینکه نتایج حاصله از اجرای روش مذکور برای عادت دادن اطفال و جوانان به زندگی عادل اجتماعی رضایت بخش بود ، روش مذکور طبق قانون 1965 بلژیک که در 9 ژانویه 1984 اصلاح گردید ، قانون 1969 در انگلستان ، قانون 1974 در سویس ، قانون 1974 در آلمان ، قانون 1983 در فرانسه ، قانون 1984 در هلند و قانون 1984 در کانادا ، در ردیف سایر مجازاتها و روشهای اجرایی در مورد اطفال و جوانان قرار گرفت .
1 ـ هدف از الزام به اشتغال به کار
الزام به اشتغال به کار ، روشی شدیدتر از آزادی با مراقبت و خفیف تر از مجازات سالب آزادی و یک نوع روش تربیتی است که برای تشویق اطفال و جوانان به اشتغال به کار ، رعایت نظم و انضباط ، احترام به قوانین و مقررات همزیستی مسالمت آمیز با بزرگسالان ، تقویت نوع دوستی ، ایفای نقش اجتماعی و درک مسؤولیت و بالاخره برای پیشگیری از تکرار جرم و مفاسد مجازات حبس به مورد اجرا گذارده می شود. در محکومیت به حبس کوتاه مدت ، اطفال و جوانان در زندانها و دارالتادیب ها با بزهکاران حرفه ای آشنا شده و رموز ارتکاب جرائم خطرناک را یاد می گیرند و پس از آزادی از زندان ، با تکرار جرم به جرگه بزهکاران حرفه ای در می آیند و نیز پذیرش طفل یا جوان در محیط خانواده که مدتی از آن دور بوده ، بسیار مشکل است .
مقاله الزام اطفال و جوانان بزهکار به اشتغال به کارهای عام المنفعه درحقوقی تطبیقی