لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 208
درزهای ساختمانی
بطور کلی درزهای ساختمانی به دودسته تقسیم می‌شوند.
الف) درزهای ساخت (درزهای اجرایی)
این درزهاعموماً به منظور تسهیل عملیات بتن ریزی با توجه به محدودیت حجم بتن ریزی در نظر گرفته می‌شوند در درزهای ساختمانی طراح انتظار عکس العمل در قبال حرکت های مختلف سازه بتنی را نداشته بلکه فقط سعی دارد تابراساس ظرفیت‌های کارگاهی فاصله درزها را تعیین کند. در این گزینه درزها باید پیوستگی بین بتن وارماتور در دو قسمت مجاور درز بصورت کامل حفظ شود.
ب) درزهای حرکتی
درزهای حرکتی درزهایی هستند که برای همساز کردن حرکت‌های نسبی قسمتهای مختلف یک سازه بصورت عمده تعبیه می‌شوند ،این حرکت‌ها می‌توانند در اثر تغییرات درجه حرارت ،افت بتن ویا نشست‌های نا مساوی بوجود ایند.
کاربرد
کاربرد درزهای ساخت (درزهای اجرایی)
در هر توقف عملیات بتن ریزی که موجب سخت شدن بتن میگردد درز ساخت (درز اجرایی) بوجود می‌اید. بطور کلی هر گاه زمان قطع بتن ریزی از30 دقیقه تجاوز کند باید ان نقطه را یک درز اجرایی بحساب اورد. مگر انکه حالت خمیری بتن با تدابیری به ان بازگردانده شود. درز ساخت ممکن است دارای وضعیت‌های مختلفی باشد ولی معمولاًقائم یا افقی است. معمولاًسعی می‌شود محل یکی دیگر از انواع درزها منطبق گردد. در تیرها و شاه تیرها درزهای ساخت باید تقریباًعمود بر محور این اعضا بوده وهیچگاه با محور عضو موازی نباشد. درز ساخت می‌تواند در اعضا وقطعات بتن ارمه در محل لنگر خمشی ماکزیمم قرار گیرد زیرا در این اعضا تنش‌های کششی توسط فولادهای کششی تحمل می‌شوند. درزهای اجرایی نباید در محلی که قرار است بتن تحمل برش نماید قرار گیرند. بنابراین در ساخت اعضای خمشی اگر قرار است بتن ریزی در بیش از یک مرحله صورت گیرد باید ترتیبی اتخاذ شود که قطع بتن ریزی در مجاورت تکیه گاه نبوده بلکه در نزدیکی وسط دهانه باشد.
تیرها ،شاه تیرها ،دالها، سرستونهاومانند آنهاهمگی قسمت هایی از یک کف بحساب می‌ایند که باید در یک مرحله بتن ریزی شوند. بتن ریزی ستونها اجباراًدر تراز هر طبقه در محل سرستون یا تیر متوقف می‌شود. درزهای ساخت عموماًدر ساختمانهای بتونی کاربرددارند. درزهای ساخت باید در محل های مناسب وزیر نظر دستگاه نظارت تعبیه شوند.
کاربرددرزهای حرکتی
درزهای انقباضی
این درزها معمولاً به منظور جلوگیری از بروز ترک‌های ناشی از جمع شدن بتن تعبیه می‌شوند. اگردر فواصل معین درز انقباض در نظر گرفته نشود روی سطوح پیاده روها یا دیوارهای بتنی ترک‌هایی پدید خواهد امد. ارماتورها درزهای انقباضی که محلشان بطور صحیح انتخاب شده باشد می‌توانند مانع بروز ترک شوند. عملکرد این درزها بصورتی است که انقباض طرفین درز در محل درز متمرکز می گردد. در حقیقت این درزها دارای نوعی عدم پیوستگی عمومی هستند لیکن شکاف اولیه‌ای بین بتن دو طرف درز وجود ندارد. در روسازی‌ها جائی که دارای عرض بیش از 75/3 متر نباشد درزهای ساختمانی بین نوارهای مجاور جوابگوی نیاز برای جمع شدگی طولی خواهد بود. برای سنگدانه‌های گرانیتی واهکی فاصله درزهای روسازی معمولاًبین 6 تا 9 متر است. برای مصالح سنگی سیلیسی وروباره‌ها این فاصله 8/4 تا 6 متر است. در صورت تردید باید فاصله درزها کمتر اختیار شود. در فاصله حدود 30 متر از انتهای ازاد روسازی و18 متر از هر درز انبساط، درمحل هایی که قفل وبست دانه‌ها کم باشد،درزهای انقباض پدید خواهند امد، در این نقاط باید زبانه هایی (که یک طرف آنهابه بتن پیوستگی کامل دارد وطرف دیگر در غلافی بدون اصطکاک حرکت میکند،یا هر وسیله دیگری که قابلیت انتقال بار در جهت عمود بر زبانه را داشته باشد)تعبیه شود.
درزهای انقباضی در پیاده روها ودال های کف که بصورت موزائیکی ساخته می‌شوند بطور معمول در فواصل 2/1 تا 8/1 متر ودر جان پناه هاونرده‌ها در فواصل 3تا 6 متر در نظر گرفته می‌شوند.
اگر اعضا وقطعات پیش ساخته ویا بصورت واحدهای مجزا ومستقل کار گذارده شوند وبدین لحاظ در آنهادرز انبساط تعبیه نشده باشد باید شرایط نصب چنان باشد که اعضا وقطعات مجاور هنگام انبساط مزاحمتی برای یکدیگر ایجاد ننماید.
تحقیق درباره درزهای ساختمانی 195 ص
