چکیده:
ایجاد شهرک های صنعتی با هر هدفی، در نواحی روستایی می تواند در تعدیل مشکلات، تامین اشتغال و درآمد برای روستاییان و رفاه ساکنان روستاهای پیرامون مؤثر باشد. بررسی میزان تأثیر گذاری ایجاد شهرکهای صنعتی بر اشتغال زایی روستایی و وضعیت شاغلین، به خصوص شاغلین روستایی، هدف اصلی این تحقیق بوده و تحقیق حاضر در پی پاسخ به این سوال است که با اشتغال روستاییان در شهرک صنعتی، در سطح زندگی آنان چه تغییراتی حاصل شده است؟ بر همین اساس، تحقیق حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات نیز تلفیقی از روش اسنادی و روش پیمایشی بوده است. جامعه آماری تحقیق را واحدهای تولیدی شهرک صنعتی و شاغلین آنها تشکیل می دهند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بوده که در دو سطح پرسشنامه از شاغلین روستایی واحدهای تولیدی تعداد 56 شاغل فعال به روش تمام شماری و کارفرمایان واحدهای تولیدی نیز تعداد 5 کارفرما به روش تمام شماری، تکمیل شده است. در این تحقیق مشخص شد که از لحاظ محل سکونت، بیش از نیمی از محل سکونت شاغلان روستایی شهرک صنعتی، در روستاها تا فاصله 1 تا 5 کیلومتری و حدود 82 درصد در روستاهای تا فاصله 15 کیلومتری شهرک صنعتی سکونت دارند. نتایج بدست آمده حاکی از این بوده که، واحدهای تولیدی شهرک صنعتی گرمی زمینه ساز بهبود سطح زندگی شاغلین روستایی نسبت به دوره قبل از اشتغال در شهرک صنعتی، شده است. بطوری که امنیت شغلی، تغییر در وضعیت مسکن، تغییر در الگوی مصرف مواد غذایی و کالاهای بادوام، میزان مشارکت و ادامه زندگی در روستا از پیامدهای بارز شهرک صنعتی بر روی شاغلین روستایی بوده است. همچنین شهرک صنعتی موجب افزایش استفاده از کالای مصرفی بادوام در میان ساکنان روستایی شده است.
بررسی اثرت شهرک های صنعتی بر زندگی ساکنان