لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:21
حلقه اتصال مردم ایران و مصر
«اهل بیت رسول الله علیهم السلام، تاریخ جهاد در اسلام را ساخته اند. یکی از این قهرمانان جاوید تاریخ، سیدالشهدا، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است. وی برای حاکمیت کلمه لااله الاالله، مجاهدت کرد. حسین فرزند مصطفی و خدیجه، پسرعلی و فاطمه و برادر حسن مجتبی علیه السلام است و اسلام از جهاد او زنده است.»
این جملات را چندسال قبل، شیخ «محمدفرحات» امام جمعه مسجد الازهر در سالروز تولد حضرت امام حسین(ع) و در خطبه اول نمازجمعه بیان داشت. مردم مصر میلاد اباعبدالله را در ۲۸ربیع الثانی جشن می گیرند. امام جمعه الازهر، خطبه اول نماز را به معرفی خصائل الهی اهل بیت علیهم السلام و حضرت امام حسین(ع) و خاندان مکرم وی اختصاص داد. وی با استناد به روایات نبوی گفت: «دوستی با فاطمه(ع) دوستی با پیامبر(ص) و دشمنی با فاطمه، دشمنی با پیامبر است.» امام جمعه الازهر با اشاره به روز محشر گفت: در این روز ندا درمی رسد که «ای اهل محشر دیده ها را ببندید، چون فاطمه می خواهد عبور کند. پس فاطمه به همراه ۷۰ هزارتن از فرزندان خود عبور می کند.»
فاطمیان مصر و اهل بیت
محبت اهل بیت علیهم السلام از قرنها پیش حتی قبل از دوران فاطمیان با قلب و جان مردم مسلمان مصر عجین شده است. سابقه این امر به دوره صدر اسلام و دوران فتح مصر توسط سپاه اسلام بازمی گردد. در این سپاه، جمعی از دوستداران حضرت علی (ع) نظیر «ابوذرغفاری» ، «مقداد بن اسودکندی» و «ابوایوب انصاری» حضور داشتند. این عده آشکارا به ولای علی مرتضی علیه السلام اهتمام داشتند و به دعوت مردم به سوی علی علیه السلام معروف بودند و هیچ گاه و در هیچ جایی از فراخواندن مردم به ولا و محبت آن حضرت بازنمی ایستادند.(۱)
مؤلف تاریخ شیعه می گوید: «گزاف نیست اگر بگوییم تشیع در همان روزی که اسلام وارد مصرشد به مصر راه یافت».(۲) برخی انتصاب «محمدبن ابی بکر» ازسوی حضرت علی (ع) به امارت مصر را از دلایل علاقه مردم به آن حضرت و آل او دانسته اند اما شواهد تاریخی نشان می دهد که حتی قبل از خلافت علی(ع) نیز قلوب مسلمانان مصر مملو از عشق به ایشان بوده است.
یکی از دلایل رواج تشیع نسبت به علی(ع) در مصر ـ پیش از آن که آن حضرت به مقام خلافت برسد ـ «مطلب مقریزی» است. وی می گوید:«قیس بن سعد انصاری به سوی مصر گسیل شد و در ربیع الاول سال ۳۷ بر مصر درآمد مردم مصر در آن روزها از لشگر و سپاه علی(ع) بودند».(۳) «ابن اثیر» نیز درباره حوادث سال ۳۶ـ پس از گزارش خطبه و سخنرانی نماینده حضرت علی(ع) که مردم را برای بیعت با آن حضرت دعوت می کرد، می نویسد: «مردم برخاستند و به آن حضرت بیعت خود را اعلام کردند و مصر سامان یافت و علی(ع) کارگزاران خود را برمصر گماشت».(۴) همانگونه که گفته شد، گماردن محمدبن ابی بکر و قیس جهت اداره مصر و عشق ایشان به پاسداری از حریم اهل بیت علیهم السلام باعث آشنایی بیشتر مردم با فضایل آن بزرگان و افزایش نفوذ معنوی تشیع در آن سرزمین شد. پس از به قدرت رسیدن «عمروبن عاص» ـ که مردی خبیث و مخالف خاندان پیامبر بود ـ فعالیت گسترده ای در مصر برای دورساختن مردم از اهل بیت علیهم السلام صورت پذیرفت. بسیاری کشته و زندانی شدند و شماری تبعید گردیدند. اما با آن همه خصومت، دوستان حضرت علی(ع) فراوان بودند.
مقریزی می گوید: (۵) «وقتی علی علیه السلام به شهادت رسید و معاویه در حکومت خود استقرار و استقلال یافت سربازان و اشراف مصر عثمانی بودند، اما بسیاری از مردم آن از دوستان علی(ع) به شمار می رفتند.»
دوران حکومت امویان برای شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام بسیار تلخ و ملال آور بود. در این دوران، سب و دشنام علی(ع) رواج یافت و دوستان وی در انزوا قرارگرفتند. اینان اگرچه به صورت علنی قادر به حمایت از خاندان پیامبر نبودند، اما در دل ولای آن عزیزان را زنده نگه می داشتند و نسبت به ادامه راه آنان وفادار بودند. در دوران بنی عباس نیز اینچنین بود، اگرچه این سلسه در اوایل حکومت خود با شعار خونخواهی امام حسین علیه السلام به میدان آمد، اما پس از مدتی انواع ظلمها و ستمها را نسبت به علویان روا داشت و این آغازی برنهضت علویان علیه حکومت بنی عباس بود.
مقاله درباره آشنایی با فاطمیان مصر
