دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فرمت :WORD تعداد صفحه :229
فهرست مطا لب
1
93
101
عنوان صفحه
فصل 1
مطالب واطلاعات کلی در مورد کرومیت
فصل 2
فرآوری مجدد با طله های کرومیت
1-2 مقدمه
2-2 روش آزما یشگاهی
3-2 نتایج وبحث در مورد موضوع
4-2 نتیجه گیری
فصل 3
استخراج با حلال اسید سولفوریک از کرومیت غلیظ ترکی
1-3 مقدمه
2-3 مواد لازم برای شروع به کار
3-3 تشکیلات آزمایشگا هی و روش کار
4-3 نتایج به دست آمده و بحث
5-3 نتیجه گیری
فصل 4 112
مقایسه مستقیم تحلیل های اندازه مکانیکی و عددی کمی کرومیت،فینلند
1-4 مقدمه
1-1-4 مطالب کلی (نمونه هاومحدوده ها )
2-1-4 کار برد تجزیه الکترودینا میکی
2-4 تجزیه های اندازه غربانی کرومیت در سنگ معدن شکسته
1-2-4 غربال کردن مکانیکی و تجزیه های اندازه غربالی
2-2-4 تفکیک مایعات به وسیله سنگین و تجزیه غلظت کرومیت اندازه غربالی
3-4 تجزیه های اندازه تصویری کرومیت در غلظت وسنگ معدن
1-3-4 تجزیه ها ی تصویری وذرات
2-3-4 غلطت کرومیت
3-3-4 کرومیت در سنگ معدن نشکسته
4-4 مقایسه
5-4 نتیجه گیری
فصل 5 124
اثرات نوع کف کننده وارتفاع کف بر عملکرد شناور سازی کرومیت در سنگ معدن
1-5 مقدمه
2-5 جزئیات آزمایشگاهی
3-5 نتایج و بحث
4-5 نتیجه گیری
فصل ششم 147
احیای کرومیت در حضور سیال سیلسیی
1-6 مقدمه
2-6 نتایج وروش کار تجربی
3-6 جنبش ها ی احیا
4-6 نتیجه گیری
فصل اول
مطالب و اطلاعات کلی در مورد کرومیت
کانی کرومیت تا پیش از سال 1766 به نام « سرب قرمز» شناخته می‌شد. در سال 1761، johann Gottlob Lehmann دریافت که یک کانی قرمز نارنجی در کوههای اورال وجود دارد که او آن را سرب قرمز سیبرین Siberian نامید.
در سال 1770، Peter Simon PallaS مکان مشابه Lehmann را دید و یک کانی سرب قرمز رنگ را یافت که خواص خیلی مفیدی را مانند رنگ ها در نقاشی داشت.
در سال 1797، Nicolas-Louis Vauquelin شیمیدان فرانسوی برای اولین بار عنصر کرم (Cr) و نمونه های کانسنگ کروکوئیت را در یکی از معادن طلای سیبری نخستین کانی کروم دار کشف شد و کروکوائیت با ترکیبPbCrO4 نامگذاری شد. او قادر بود که اکسید کروم CrO3 را از اختلاط کروکوئیت با اسید هیدروکلریک بدست آورد.
او متوجه شد که کانی کرومیت به فرمول شیمیایی 4PbCro، محتوی اکسید یک فلز ناشناخته تا آن زمان میباشد، از آنجائی که ترکیبات کروم اکثراً دارای رنگه‌های گوناگون از قبیل قرمز، زرد، آبی روشن و... میباشد، واگولین با درک این امر نام کروم را از لغت یونانی کروما (Chroma) به معنی رنگ برای این عناصر اقتباس نمود.
اگر چه کروم علاوه بر کرومیت در مواد معدنی دیگری نیز یافت می‌شود، اما کرومیت تنها منبع تجاری آن تلقی می‌شود. یک سال بعد از شناسایی عنصر کروم توسط Vauquelinدر سال 1798، در کوههای اورال شوروی سابق کانسنگ کرومیت کشف شد.
وی همچنین کشف نمود که می توان کروم فلزی را بوسیله حرارت دادن اکسید در کوره زغال چوب بدست می آورند. همچنین وی آثار کروم در جواهرات قیمتی مانند یاقوت یا زمرد را تشخیص داد.
در طول دهه 1800 کروم عمدتاً به صورت جزء سازنده رنگ ها استفاده می شد اما حالا عمدتاً (85% آن) برای آلیاژهای فلزی مصرف می شوند و باقی مانده در صنعت شیمی، صنایع نسوز و ذوب آهن استفاده می شود.
از آن زمان تا سال 1827 میلاکی کرومیت حاصل از سلسله جبال اورال شوروی سابق تنها مرکز عمده عرضه کرومیت جهان محسوب می‌شد وبیشتر مورد مصارف شیمیایی قرار می‌گرفت. کشف کرومیت در مریلند در سال 1827 و متعاقب آن در ایالات پنسیلوانیا و ویرجینیا و همچنین کشف و توسعه کانسارهای عظیم کرومیت در ترکیه در سال 1860، شوروی سابق را از صدر فهرست تولید کنندگان کرومیت در جهان خارج ساخت، این ماده معدنی تا اوایل سال 1900 میلادی عمدتاً برای صنایع شیمیایی مصرف می‌گردید ولی از آن پس به طور وسیع در مصارف تولیدات متالورژی و نیز آجرهای نسوز به کار رفت.
برای اولین بار در سال 1913، فلز کروم در صنعت تولید فولاد ضد زنگ به کار برده شد، پس از آن این عنصر در جامعه صنعتی موقعیت استراتژیک یافته و تقریباً در دهه، تولید سالانه کرومیت دو برابر شده است، به طوری که امروزه با ذخیره 3600 میلیون تن، در جهان میزان تولید سالیانه آن به 7/13 میلیون تن در سال 2000 رسیده است.
کلارک (G. L. Clark) و آللی (A. Ally) در سال 1932 نمونه های زیادی از کرومیت های بوشولد، رودزیا، کوبا و یونان را بطریقه شیمیایی تجزیه کرده اند. در این نمونه ها مقدار Cr2O3 بین 33 تا 53 درصد متغیر بوده است. این دو نفر نشان داده اند که پارامتر شبکه کرومیت با پائین آمدن مقدار درصد Al2O3 در ترکیب جسم از 179/8 آنگستروم تا 285/8 آنگستروم تغییر می کند.
هفتاد نمونه از کرومیت های شمال و جنوب ایران نیز در سال 1341 مورد تجزیه شیمیائی قرار گرفته است، مقدار Cr2O3 در این نمونه ها بین 48 درصد تا 63 درصد متغیر بوده است، ضمنا مقدار a (پارامتر شبکه ای) برای نمونه ای با 12/61 درصد Cr2O3 به مقیاس 2827/8 آنگستروم محاسبه شده است.
کانه کروم یعنی کرومیت به طورکلی در سنگهای اولترابازیک (هارزبورژیت، پریدوتیت، دونیت. گابرو، نوریت و پیروکسنیت ) با ویژگیهای فوق الذکر متمرکز می‌شود و در واقع ترکیب آن تابع سنگهای اطراف آن میباشد، هر چقدر مقدار اولیوین در سنگ بیشتر باشد، مقدار 3O2Cr نیز در ترکیب کرومیت بیشتر خواهد بود به لحاظ ساخت، بخشی از کرومیت به صورت اتومورف وقسمتی نیز به صورت گزنومورف میباشد، قطر دانه‌های آن بین 2/0 تا 10 میلیمتر (mm) است، این بلورها اکثراً ریز و کوچکتر از 2 میلیمتر (mm) هستند و غالباً در سنگهای حاوی پیروکسن یافت می‌شوند، بلورهای گزنومورف غالباً دانه بندی منظمی دارند.
بافت اولیه کرومیت به ساخت اولیه و منشاء آن بستگی دارد و به همین جهت هم کرومیت با بافت‌های متنوعی مشخص می‌گردد و بر این اساس کرمیت از لحاظ بافت به دو دسته کلی، بافت نامنظم (در آن دانه‌های کرومیت بدون تبعیت از جهت خاص در داخل سنگهای میزبان قرار می‌گیرد) و بافت منظم (دانه‌های کرومیت تحت تأثیر عواملی خاص در جهت مشخصی متمرکز و به اشکال مختلف دیده می‌شود) تقسیم می‌شوند، که در ادامه به مشخصات چند نمونه از بافت‌های کرومیت خواهیم پرداخت.
بافت نواری :
معرف نوعی بافت منظم است که در آن لایه‌ها یا نوارهای کرومیت با بخش‌های سرپانتین و الیوین به طور متناوب قرار گرفته اند، در این کانسنگ نسبت مقدار کرومیت به سیلیکات متغیر است.
بافت پوست پلنگی :
این بافت از تجمع دانه‌های کرومیت تشکیل می‌شود که در آن بلورهای زیادی از کرومیت دیده می‌شود، بخشی از اتومورف و قسمتی نیز گزنومورف است، تجمع دانه‌ها در بخشی از آن به شکل کروی و در قسمتی نیز بیضوی است. درشتی دانه‌ها بین 3 تا 30 میلیمتر (mm) متغیر است.
بافت کوکاد :
این بافت شامل یک هسته کروی کرومیت است که حول آنرا پوسته سرپانتینی فراگرفته و بعد از آن مجدداً حاشیه دیگری قرار گرفته که دارای بلورهای ریز زیادی از کرومیت است.
البته می‌توان به بافت‌های دیگری از قبیل بافت افشان، توده ای و متراکم نیز اشاره نمود، به عنوان مثال در منطقه افیولیتی سبزوار، بافت کرومیت‌ها بیشتر از نوع متراکم بوده، ولی در بعضی از رخنمون‌ها بافت پوست پلنگی نیز دیده می‌شود که در عمق این بافت به بافت متراکم تغییر می‌یابد، بافت پوست پلنگی و نواری بیشتر در توده‌های تیپ لایه ای این منطقه و همچنین سایر مناطق از جمله فاریاب و اسفندقه در جنوب ایران مشهود است.
لازم به ذکر است گهگاهی اوقات دانه‌های کرومیت تحت فشارهای تکنونیکی خرد شده اند که به این فرم شکستگی‌ها در دانه‌های کرومیت، شکستگی‌های کاتاکلاستیک گفته می‌شود.
کروم به صورت فرعی در کانی هایی مانند وزوویانیت، دیوپسید، تورمالین، گرونا، میکا و کلریت نیز وجود دارند، اما باید توجه داشت که کانی اصلی فلز کروم، کرومیت است.
•کرومیت
کرومیت تنها کانی کروم دار است و فرمول کرومیت را بصورت FeO,Cr2O3 یا FeCr2O4 و یا فرمول ترکیبی(Mg,Fe2+)(Cr,Al,Fe3+)2O4 نشان داده اند. در برخی نمونه های کرومیت نیز عناصر روی، نیکل، منگنز، تیتانیوم و وانادیوم به مقدار کم تشخیص داده شده است. میزان Cr2O3 در کرومیت های تجاری بین 25 تا 65 درصد متغیر می باشد.
این کانی به صورت نیمه شفاف تا کدر بوده و رنگ آن در نور انعکاسی سیاه با جلای نیمه فلزی و به صورت بلورهای نیمه شکل دار و درهم مشاهده می شود.
ترکیبات ساده تری از کرومیت مشخص شده اند که عبارتست از:
فروکرومیت FeCr2O4، پیکرو کرومیت یا منیزیو کرومیت MgCr2O4، اسپینل MgAl2O4، هرسینیت FeAl2O4، منیزیوفریت MgFe2O4 و مانیتیت FeFe2O4.
کرومیت و تمام ترکیبات ساده فوق در سیستم کوبیک و رده هگزاکیز اکتاهدرال متبلورمی شود و از نظر ساختمان به گروه اسپینل تعلق دارند.
کانسارهای کرومیت با وجود تنوع اشکال آن همواره در داخل سنگهای آذرین قلیایی تا بسیار قلیایی تشکیل می شود. سنگهای آذرین مزبور فاقد کوارتز و فلدسپاتهای آلکالن بوده، از نظر ترکیبات گوگردی نیز بسیار فقیر است. مقدار سیلیس این سنگها از 45 درصد کمتر است. ترکیب کانی شناسی آنها در درجه اول از اولیوین، ارتوپیروکسن ها و کلینوپیروکسن ها تشکیل یافته است. در بعضی از آنها آمفیبول و فلدسپاتهای قلیایی نیز وجود دارد.
