لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 2
قوانین بازى:بازى بیسبال بین دو تیم نه نفره انجام مى شود و هر تیم زیر نظر مربى خود که خارج زمین است بازى مى کند. برنده تیمى است که تعداد «دورهاى بیشترى» را برده باشد.زمین بازى:زمین داخلى، مربعى شکل است و ۹۰ فوت (حدوداً ۲۷ متر) طول دارد. زمین خارجى، فضایى است که از امتداد دو طرف مربع داخلى به وجود مى آید. زمین داخلى درجه بندى مى شود تا خط هاى زمینه و محدوده تیم خودى مشخص شود. محدوده پرتاب کننده توپ (pitcher) ۲۴ سانتیمتر بالاتر از خط زمینه محدوده خودى است.زمین داخلى و زمین خارجى شامل خطوط مرزى و منطقه بى طرف مى شوند، بقیه زمین، محدوده مسابقه است. منطقه زمین خودى با نوار فلزى مشخص مى شود و نسبت به آن، زمین دوم را (که تا زمین اول ۲۷ متر فاصله دارد) مشخص مى کنند. تقاطع این خطوط، زمین اول را مى سازند. از زمین خودى ۲۷ متر به سمت زمین سوم و از زمین دوم ۲۷ متر به سمت زمین سوم، تقاطعى ایجاد مى کنند که منطقه سوم است، خلاصه این که زمین به چهار بخش تقسیم مى شود. تمام اندازه گیرى هاى زمین باید از نقطه اى که خط هاى زمین اول و سوم همدیگر را قطع کرده اند صورت بگیرد. محل گیرنده توپ (catcher)، ضربه زننده ها به توپ (batters)، جایگاه مربى، سه خط اول زمین و محدوده دوم ضربه زننده به توپ باید مشخص شوند. خطوط مسابقه و تمام خط هاى بازى با گچ سفید مشخص مى شوند.زمین خودى را با یک قطعه پنج گوشه پلاستیکى سفید رنگ که البته شکل خاصى دارد (دو گوشه آن کامل نیست) و تقریباً ۴۲ سانتیمتر طول آن است علامتگذارى مى کنند. این علامت ها در محل تقاطع خطوط زمین خودى با زمین اول و سوم قرار مى گیرند.زمین هاى اول، دوم و سوم را با کیسه هاى پارچه اى که روى زمین مى گذارند، علامتگذارى مى کنند. کیسه هاى زمین اول و سوم در زمین داخلى (infield) و کیسه هاى زمین دوم در مرکز زمین دوم قرار مى گیرد. این کیسه ها پر از شن هستند.روش بازى:هر تیم نه بازیکن دارد از یک توپ سفت با پوشش چرمى، یک باتوم چوبى (در بازى هاى حرفه اى جنس آن فقط از چوب است) یا آلومینیومى و دستکش هاى حفاظ دار استفاده مى کنند. به علاوه، ضربه زننده، گیرنده و رهبر محدوده خودى، لباس هاى محافظ مخصوص مى پوشند. در زمین بازى، یک پرتاب کننده توپ، یک گیرنده توپ، چهار بازیکن داخلى و سه بازیکن خارجى قرار مى گیرند. هر تیم تلاش مى کند که امتیاز بیشترى بیاورد که در بیسبال به این کار اصطلاحاً «بردن هر دور» score runs مى گویند. تیم اول، بازى را با یک - اصطلاحاً - «حمله» شروع مى کند. بازیکن هاى این تیم به نوبت هر کدام نقش ضربه زننده به توپ (batter) را بازى مى کنند. ضربه زننده، تنها بازیکن مهاجمى است که اجازه دست زدن به توپ را دارد. تیم دوم بازى خود را با ۹ نفر در حالت دفاعى شروع مى کند بیشتر مواقع توجه بیشتر معطوف به دو بازیکن اصلى است: یعنى پرتاب کننده تیم دوم که توپ را پرتاب مى کند و ضربه زننده تیم اول که باید توپ او را پاسخ بدهد.اما توضیحى هم درباره وظیفه مهم ضربه زننده:او مى تواند یک ضربه (hit) بزند. کلاً سه نوع ضربه در بیسبال وجود دارد: الف) ضربه به توپ (بى طرف) که توپ اگر از دیوار بگذرد یک امتیاز براى ضربه زننده مى آورد (homerun) ب) اگر ضربه طورى باشد که توپ از روى دیوار بپرد علاوه بر امتیاز homerun یک امتیاز زمین دوم با عنوان (runner) براى ضربه زننده ارمغان مى آورد. ج) ضربه اى که قبل از دفاع، توپ در هر یک از زمین ها بیفتد که در این حالت ضربه زننده بیرون از بازى مى رود (out اوت)اگر ضربه زننده اولین و دومین اوت خود را در نیمه دور اول مرتکب شود باید روى نیمکت بنشیند! و اگر اوت سوم را بزند تیم او کاملاً از حالت حمله خارج شده و باید به حالت دفاعى بازى کنند. اگر بازیکنان دفاعى توپ بى طرف یا مسابقه را قبل از این که از هوا بر زمین فرود آید، بگیرند هم یک نوع خطاى اوت مرتکب شده اند که fly-out نامیده مى شود.یک نوع خطاى دیگر پرتاب اوت یا strikeout است که در مواقع زیر رخ مى دهد: ضربه زدن به یک پرتاب ولى گم کردن توپ، ضربه نزدن به پرتاب در منطقه ضربه (strike zone). ضربه زدن به یک توپ بى طرف که هیچ کس قبل از پرت شدن توپ آن را نمى گیرد. حالا برگردیم به بازى، وقتى که حمله شروع مى شود اعضاى تیم هر کدام سعى مى کنند که در هر دور تیمشان را برنده کنند. وقتى که نوبت به یک نفر مى رسد، چوبش را برمى دارد و در نقطه مشخصى خیلى نزدیک به محدوده خودى، در سمت چپ یا راست مى ایستد. ترتیبى که ۹ بازیکن در موقعیت ضربه زننده (batter) قرار مى گیرند باید در طول بازى رعایت شود.تیم دوم بازى خود را با ۹ بازیکن دفاعى شروع مى کند. یکى از آن ها که pitcher یا پرتاب کننده نام دارد باید مهارت خاصى در پرتاب کردن توپ از نقطه اى معین به سمت محدوده خودى و ضربه زننده تیم مخالف داشته باشد. اگر ضربه زننده تیم اول، موفق به ضربه زدن به توپ و رد کردن آن نشود، گیرنده یا catcher که ماسک و سایر لباس هاى محافظ مى پوشد توپ را گرفته و آن را براى هم تیمى خودش یعنى پرتاب کننده مى فرستد تا دوباره آن را به سمت ضربه زننده پرتاب کند. در حالى که بازى تیم دفاعى توسط دو بازیکنش (پرتاب کننده و گیرنده توپ) انجام مى شود ۲ بازیکن دیگر مى توانند در هر جاى محدوده بى طرف قرار بگیرند که البته در یک الگوى قابل پیش بینى پخش مى شود: هر کدام در حالت آماده براى گرفتن توپ تیم حریف از محدوده خاصى محافظت مى کنند. همه بازیکنان دفاعى، خصوصاً این هفت نفر، بازیکن میدان (fielder) نامیده مى شوند چرا که همگى در زمین بازى field پخش هستند.در طول هر یک از توقف هاى بازى، هر تیم مى تواند یک جانشین به جاى بازیکن خود به زمین بفرستد که دیگر براى بازیکن تعویضى امکان بازگشت به زمین وجود نخواهد داشت.تیم اول هر بار که ضربه زننده یک دور کامل دور چهار نقطه مشخص که base یا زمینه نامیده مى شوند حرکت مى کند امتیاز یک دور را مى برد. گاهى ضربه زننده یک دور را یکجا مى زند و گاهى هم از یک base به base بعدى تأخیر مى کند تا هم تیمى هایش جاى او را در موقعیت ضربه زننده بگیرند تا فرصت پیشروى در یک دور کامل را داشته باشند.معمولاً هر تیمى با دو یا سه خطا جایش را به تیم مقابل مى دهد و در طول یک بازى ۹ موقعیت دفاعى و بین ۸ ، ۹ موقعیت حمله (بسته به این که کدامیک مى برند) براى هر تیم ایجاد مى شود. (تیم دوم یک فرصت نهایى براى برد هم دارد) درست مثل یک نمایش که ۹ پرده و هر پرده آن دو صحنه داشته باشد. هر نیمه سه خطا مى تواند داشته باشد. هیچ محدودیت زمانى و هیچ ساعتى براى بازى بیسبال وجود ندارد، بستگى به این دارد که چقدر طول مى کشد تا خطاها رخ بدهند، معمولاً بازى ها تا سه ساعت طول مى کشند.شما تنها در صورتى دورها را مى برید که در موقعیت حمله قرار گرفته باشید. در خیلى از ورزش ها تیم مدافع مى تواند یکباره کل بازى را در دست بگیرد (مثل فوتبال، والیبال، بسکتبال و ...) و به سرعت امتیاز به دست آورد اما در بیسبال اینطور نیست و تیم مدافع در حالى که مى تواند توپ را بگیرد نمى تواند آن را تبدیل به امتیاز کند.چیزى از توضیحات ما نفهمیده اید؟! مجله را ببندید و بروید سراغ برنامه هاى ورزشى تلویزیون و همان فوتبال را تماشا کنید، هر کس توپ را بیشتر توى گل کرد برنده است،
بیسبال
