برای سنجش خود تنظیمی از پرسشنامه‌ی پنتریچ ودیگروت (پنتریچ ودیگروت، 1990) استفاده شده است. این پرسشنامه دو بخش باورهای انگیزشی(25 ماده) و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی (22 ماده) دارد و در کل مجموع مادههای این مقیاس 47 عدداست. مقیاس باورهای انگیزشی سه عامل خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان و مقیاس راهبردهای خودتنظیمی دو عامل راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناخت و مدیریت منابع را می‌سنجند. مادههای این پرسشنامه از نوع آزمون های «بسته پاسخ» پنجگزینهای است (از کاملامخالفم تا کاملاموافقم). بررسی پنتریچ و دیگروت (1990) برای تعیین اعتبار و روایی این پرسشنامه در یادگیری نشان داد که پایایی این ابزار برای عامل باورهای انگیزشی 87/ و برای مقیاس راهبردهای یادگیری خود تنظیمی، به ترتیب 71/0 بود و برای خرده مقیاس‌های خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی، اضطراب امتحان، راهبردهای شناختی و خود نظم دهی را به ترتیب 89/0،86/0،75/0،83/0و74/0 بیان کردند. خود اعتبار این آزمون را حسینی نسب (1379) با استفاده از روش تحلیل عاملی بررسی کرد که نتایج به دست آمده آلفای کرونباخ برای راهبرد خود تنظیمی، راهبردهای شناختی و فراشناختی به ترتیب 77/0،64/0 و 68/0 بود. متخصصان روایی این آزمون را نیز مناسب دانسته‌اند (رحمانی، 1380).
پرسشنامه‌ی راهبردهای انگیزشی برای یادگیری(MSLQ)
