مجموعه کتاب های پدیده های انتقال

اختصاصی از فایل هلپ مجموعه کتاب های پدیده های انتقال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پروژه های درس طراحی دستگاه های تبادل انتقال حرارت و جرم

اختصاصی از فایل هلپ پروژه های درس طراحی دستگاه های تبادل انتقال حرارت و جرم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این بسته شلمل چندین فایل ورد و پاورپوینت در موضوع های مختلف از جمله ریبویلر ، مبدل حرارتی ، کندانسور و ....همچنین بهینه سازی می باشد.

فونداسیون دکل های خط انتقال

اختصاصی از فایل هلپ فونداسیون دکل های خط انتقال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلودمقاله لایه انتقال

اختصاصی از فایل هلپ دانلودمقاله لایه انتقال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لایه انتقال از سرویسهای مهیا شده توسط لایه شبکه مانند انتخاب بهترین مسیر و آدرس دهی منطقی استفاده نموده و ارتباطی End-to-End بین مبدأ و مقصد ایجاد می کند. این لایه متشکل از یک سلسله مراتب قرارداد است که قابل اعتماد و مقرون به صرفه داده ها از ماشین منبع به ماشین مقصد و به صورت مستقل از شبکه فیزیکی را بر عهده دارند. این لایه با فراهم آوردن خدمات سازماندهی شده و مطمئن برای برنامه های کاربردی در لایه های بالاترؤ مشکلات و ناکارآمدی لایه IP را نیز جبران می نماید. کاستی های مربوط به لایه IP که بایستی در لایه انتقال پوشانده شوند عبارتند از:
1- پس از ارسال متوالی بسته های داده، در مقصد ممکن است به صورت نامرتب و خارج از ترتیب ارسالشان دریافت شوند.
2- ممکن است پس از ارسال یک بسته، به علت تأخیر در دریافت آن در سمت گیرنده، بسته مجدداً توسط فرستنده ارسال گردد که این امر توسط لایه IP قابل تشخیص نیست و در هر بسته در سمت گیرنده به ماشین تحویل می گردد. بنابراین بسته دوم بایستی توسط لایه انتقال تشخیص و حذف گردد.
3- برروی هر یک از ماشینهای واقع در شبکه می تواند چند برنامه به صورت همزمان یا چند کاربره در حال اجرا باشد و هر کدام از آنها نیز نیازمند ارسال و دریافت بسته های داده برروی شبکه باشند. در لایه IP تمایزی بین بسته های ارسالی دو برنامه در حال اجرا برروی یک ماشین وجود ندارد. بنابراین در لایه شبکه بایستی بتوان هر بسته را به پردازة مربوط به خود انتساب داد.
4- با توجه به امکان متفاوت بودن توان تولید بسته های ارسالی در مبدأ و پردازش آنها در مقصد، لذا بایستی برروی سرعت تحویل بسته ها به یک ماشین کنترل صورت بگیرد که این کنترل در لایه IP فراهم نیست لذا در لایه انتقال بایستی تضمین نمود که ماشین گیرنده بسته های ارسالی به علت توان پردازش و استفاده از بسته های ارسالی و برداشتن آنها از روی شبکه، هیچ بسته ارسالی مربوط به خود را از دست ندهد.
بر اساس موارد مطرح شده در بالا، توابع ارائه شده در لایه انتقال عبارتند از:
- تقسیم بندی داده های برنامه های کاربردی لایه های بالاتر: لایه انتقال توانایی گنجاندن داده های مربوط به برنامه های کاربردی مختلف در یک جریان داده متعلق به ماشین را دارد. این امر توسط اختصاص مشخصه ای به نام شماره پورت برای هر برنامه کاربردی که به صورت همزمان در حال اجرا با برنامه های دیگر برروی یک ماشین است محقق می گردد که شرح آن در ادامه بحث ذکر خواهد گردید.
- ایجاد ارتباط End-to-End بین فرستنده و گیرنده.
بدین مفهوم که دریافت یک و تنها یک کپی از بسته ارسالی در سمت گیرنده و همچنین مرتب سازی باسته های دریافتی بر اساس ترتیب ارسال آنها توسط این تابع فراهم گردد.
- مهیا نمودن سرویسهای انتقال از ماشین مبدأ به ماشین مقصد.
- کنترل جریان داده و تضمین قابلیت اعتماد داده: لایه انتقال جامعیت داده دریافتی را بوسیله کنترل جریان داده و قادر نمودن کاربر به درخواست انتقال داده بین دو ماشین مبدأ و مقصد، تأمین می نماید. کنترل جریان داده مکانیزمی است که به میزبانهای انتقال اجازه می دهد تا برروی حجم داده های ارسال در هر زمان توافق نمایند. برای بدست اوردن آنتقال داده قاغبل اعتماد نیز از یک ارتباط اتصال گرا جهت ایجاد ارتباط بین فرستنده و گیرنده استفاده می گردد.
کنترل جریان داده: زمانی که لایه انتقال بسته های داده خود را ارسال می نمایند می تواند جامعیت داده ارسالی را نیز تضمین کند که یکی از روشهای آن کنترل جریان نامیده می شود. کنترل جریان از ارسال داده در سمت گیرنده به گونه ای که بافرهای موجود در گیرنده را سرریز نمایدت، جلوگیری می نماید. سرریز باعث می گردد که قسمتی از داده در سمت گیرنده از دست برود که این امر در انتقال داده بسیار خطرناک می نماید.

آدرس پورت:
همانگونه که ذکر گردید برروی هر ماشین موجود در شبکه می تواند پروسه های همزمان در حال اجرا باشند و هرکدام از آنها بخواهد از امکانات شبکه استفاده نماید. هر پروسه برای تقاضای برقراری ارتباط با پروسه دیگر برروی شبکه، یک شماره شناساسیی برای خود برمی گزیند که این شماره شناسایی تنها در لایه انتقال مفهوم داشته و در لایه IP قابل تشخیص نیست. این شماره شناسایی را آدرس پورت می نمایند. در سرآیند بسته ای که توسط پروتکل انتقال سازماندهی می شود، آدرس پورت فرستنده و آدرس پورت پروسه گیرنده آن درج می گردد. یکتا بودن شماره های پورت که به پروسه ها رسمیت و هویت یکتا می بخشد،‌ توسط پروتکل کنترل انتقال به عنوان جزئی از سیستم عامل نظارت خواهد شد. بدین صورت که سیستم عامل جدولی را نگهداری می کند که شماره شناسایی تقاضا دهنده ارتباط در آن وجود دارد. آدرس پورت شماره ای دوبایتی است که بدین لحاظ می تواند عددی بین صفر تا 65635 باشد باشد که این نشاندهنده این است که از نظر لایه انتقال حدود 65 هزار پروسه به صورت همزمان می توانند برروی یکی از ماشینهای فرستنده یا گیرنده از امکانات شبکه استفاده نمود و یا پروسه های دیگر موجود در میزبانهای دیگر ارتباط برقرار نمایند (ابده آل). شماره پورتهای کمتر از 256، پورتهای معروف نام دارند و برای خدمات استاندارد رزرو گردیده اند. به عنوان مثال هر فرآیندی که مایل به برقراری اتصال با میزبانی باشد تا فایل را به کمک FTP انتقال دهد، می تواند به پورت 21 میزبان مقصد وصل شود و یا پورت 23 که بریا ارتباط راه دور با سرور (Telnet) مورد استفاده قرار می گیرد. ترکیب آدرس پورت و آدرس IP را که نشاندهنده یک پروسه خاص در یک ماشین خاص در شبکه است را سوکت می نامیم. در هنگام ایجاد ارتباط در سمت گیرنده و نیز در سمت فرستنده، یک سوکت ایجاد می گردد. در سوکت ایجاد شده در سمت مشتری، آدرس پورت به صورت دلخواه و متغیر انتخاب می گردد و در سمت سرور سوکت ایجاد دشه حاوی آدرس مشخص و شناخته شده ای برای مشتریهای آن برنامه در حال اجرا است.
در لایه انتقال درپروتکل به نامهای TCP و UDP تعریف شده اند که ابتدا پروتکل TCP و سپس UDP را معرفی خواهیم کرد.

پروتکل کنترل Transmission Control Protcol (TCP)
TCP پروتکی اتصالگر و قابل اعتماد است. در یک محیط اتصالگرا، یک ارتباط بین فرستنده و گیرنده قبل از انتقال اطلاعات بین آنها، ایجاد می نماید. TCP مسئول شکستن پیامها به قطعات و سپس بازسازی پیام توسط اتصال قطعات در مقصد و نیز ارسال مجدد پیامهایی که در بین راه به هر علتی از بین می روند می باشد. در حقیقت TCP، مداری مجازی بین برنامه های کاربردی نهایی ایجاد می نماید.
به پروتکلهایی که قبل از مبادله داده ها سعی در برقراری یک ارتباط و ایجاد هماهنگی قبلی می نمایند، پروتکلهای اتصالگرا گویند. همانگونه قبلاً ذکر شد یکی از کاستیهای لایه IP عدم تضمین در آماده بودن و توانایی دریافت داده ها توسط ماشن مقصد می باشد، لذا در پروتکل TCP ابتدا یک ارتباط بین فرستنده و گیرنده ایجاد شده و پس از هماهنگی بین مبدأ و مقصد دادده ها ارسال می گردند. برای مثال فرض کنید پروسه A تمایل داشته باشد برای پروسه B برروی یک ماشین مشخص، داده هایی را ارسال نماید، قبل از ارسال داده، ماشن A یک بسته خاص به عنوان درخواست برای ارتباط به آدرس ماشین B می فرستد و منتظر می ماند. B درخواست ارتباط را ذیافت و در صورتی که آماده برقراری ارتباط باشد و یا نتواند درخواست A را برآورده کند، به ماشن A آمادگی و یا عدم آمادگی خود را اعلام می نماید. در صورتی که فرستندة A در مهلت زمانی شخص پاسخ مثبت گیرنده B را دریافت نماید، آنگاه شروع به ارسال داده به گیرنده می نماید. در هنگام خاتمه مبادله داده ها نیز فرستنده A اتمام ارسال داده های خود را به گیرنده اعلام و منتظر می ماند و در همین هنگام به دریافت داده های ارسالی از طرف B نیز ادامه می دهد تا آنکه B نیز اعلام ختم ارتباط را به فرستندة A ارسال نماید.
بنابراین ارسال داده ها به صورت هماهنگ و با اطلاع قبلی انجام می گیرد. در صورتی که بهر عللی ازجمله خراب شدن خط ارتباطی ئ یا خاتمة ناهنگام یکی از دو طرف فرستنده یا یگرنده در ارتباط خوشه وارد گردد، پروتکل TCP بوسیله زمان سنجی های خاص آن را کشف و مدیریت می نماید. کاستی دیگر در لایه IP تضمکین به ترتیب رسیدن داده ها و صحت آنهاست. برای برطرف کردن این نیاز پروتکل TCP به روش زیر عمل می نماید. فرض کنید پروسه فرستنده A داده های مورد نظر خود جهت ارسال را در قالب یک بسته سازماندهی نموده و سرآیند آنرا با شماره ترتیب، ترتیب بندی نموده است. فرستنده A بسته سازماندهی شده را در یک بافر نگهداری می نمیاد و همچنین آنرا جهت ارسال تحویل لایه IP می دهد. در همین زمان یک زمان سنج را تنظیم می نماید و نیز برای خطایابی در سمت گیرنده که 16 بیتی کشف خطا را نیز بر اساس داده های آن بسته در سرآیند می گذارد. پس از ارسال بسته، در سمت گیرنده در صورتی که گیرنده B، بسته ارسالی A را به صورت سالم (با چک کردن کدهای کشف خطا) دریافت کند، یک پیغام تصدیق (Acknowledge) یا به اختصار ACK به فرستنده می فرستد. اگر فرستنده در زمان مقرر پیغام ACK را دریافت کند، بسته ارسال شده از بافر حذف می گردد و در صورتی که به هد عللی ACK توسط فرستنده دریافت نگردد، زمان سنج تنظیم شده Time out گردیده و بسته بافر شده مجدداً ارسال می گردد. ترتیب بندی داده ها نیز بوسیله قرار دادن شماره ترتیب برای داده هاتی ارسالی و نرتب سازی بسته های دریافتی در مقصد بر اساس شماره ترتیب آن می باشد. همچنین با استفاده از این شماره می توان بسته هایی را که دوبار ارسال گردیده اند را شناسایی و یکی از آنها را حذف نمود.
به صورت خلاصه، پروتکل TCP برای پروسه هایی که از استفاده می نماید، سرویسهای زیر را تأمین می نماید.

- انتقال داده ها به صورت نهری (Stream).
این پروتکل جریان پیوسته بایتهای داده را برروی شبکه به صورت نهری منتقل می نمیاید و در این انتقال، برنامه های کاربردی درگیر سازماندهی داده ها در بسته های ارسالی نیستند.

- قابلیت اعتماد:
پروتکل TCP همانگونه که ذکر گردید با استفاده از شماره ترتیب (Sequence number) و نیز مکانیزم ACK برای هر بسته و نیز ارسال مجدد بسته های از بین رفته، ارتباط مطمئن را جهت ارسال داده فراهم می نماید.
- کنترل جریان
در پروتکل TCP، گیرنده در ارسال ACK به فرستنده مقدار اندازه بافر ورودی خود را به فرستنده اطلاع می دهد درنتیجه فرستنده داده ها را به صورتی که بافر گیرنده سررسیز نماید ارسال نمی کند.
- ارسال داده توسط پروسه های در حال اجرا به صورت همزمان برروی یک ماشین با استفاده از شماره پورت سوکت.
- ارتباطات منطقی: ترکیب اطلاعات سوکت، شماره ترتیب و اندازه پنجره به عنوان ارتباط منطقی شناخته می شود.
- ارتباط دوطرفه همزمان.
پروتکل TCP جریان داده همزمان را به صورت دوجهته بین فرستنده و گیرنده برقرار می کند.

قالب بسته TCP:
بسته TCP مشتکل از دو قسمت سرآیند و داده می شود. سرآیند 20 بایتی بوده که قالبی ثابت دارد. بعد از این سرآیند ثابت، گزینه های سرایند نیز وجود دارد. پس از گزینه ها، در صورت لزون تا 65515 بایت از داده ها وجود دارد. سرایند TCP می تواند تا 60 بایت باشد. حال فیلدهای سرآیند TCP را بررسی می نمائیم.
- شماره اعلام وصول (Ask no). این فیلد 32 بیتی شماره ترتیب بایتی که فرستنده بسته منتظر دریافت آن است را تعیین می کند. بنابراین گیرنده اگر در آخرین بایت با شماره n را دریافت کرد، n+1 را به عنوان شماره اعلام وصول به فرستنده ارسال می کند.
- طول سرآیند. (HLEN) Header Length: این فیلد نشادهنده طول سرایند بسته TCP را بر مبنای چهار بایت تعیین می نماید.
- بیتهای رزرو شده به تعداد 6 عدد که جهت استفاده در آینده بلااستفاده رها شده اند.
- فیلد آدرس پورت مبدأ (Source port) که شماره 16 بیتی است که آدرس پورت پروسة مبدأ در ارسال بسته تولید شده است.
- فیلد آدرس پورت مقصد (Destination port): این فیلد نیز شماره 16 بیتی است که آدرس پورت پروسه مقصد که در ماشین مقصد بسته ارسالی را تحویل می گیرد را مشخص می نماید.
- فیلد شماره ترتیب: فیلدی 32 بیتی است که شماره ترتیب آخرین بایتی را که در فیلد داده از بسته جاری قرار دارد را نشان می دهد. این شماره در هنگام برقراری ارتباط به صورت تصادفی بین فرستنده و گیرنده توافق شده و شروع می گردد.
- فیلد Checksum: این فیلد 16 بیت بوده و کد کشف خطایی است که در سمت فرستنده بر اساس داده ارسالی مجاسبه شده و در سمت گیرنده همان محاسبات برروی داده رسیده مجدداً تکرار می گردد و اگر نتیجه حاصل با مقدار فیلد مذکور یکسان نباشد، تمامی بسته ارسالی از بین برده شده و مجدداً درخواست ارسال آن به فرستنده ارجاع می گردد.
- فیلد Urgent Pointer: عدد واقع در این فیلد اشاره گر به موقعیت داده اضطراری واقع در بسته در حال انتقال است. داده های اضطراری می توانند بدون قطع ارتباط، داده های اضطراری را که معمولاً شبیه وقوع وقفه ها در حین اجرای برنامه کاربردی است را به گیرنده ارسال کنند و در سکت گیرنده این داده ها از اولویت پردازشی بالاتری برخوردار خواهند بود.
- فیلد Options: سرایند می تواند حداکثر 40 بایت اطلاعات دلخواه را در این بخش جای دهد. برای آنکه طول بسته ضریبی از 4 باقی بماند از این فیلد با کدهای بی ارزش استفاده می گردد. ماکزیمم اندازه سگمنت (MSS)TCP برابر است با بیشترین حجم داده ای است که TCP به گیرنده ارسال خواهد نمود. در هنگام ایجاد یک ارتباط TCP هر یک از طرفین ارتباط MSS دریافت داده خود را به طرف مقابل اعلام می نمایند در غیر این صورت عدد پیش فرض 536 بایت به عنوان پیش فرض MSS استفاده می گردد. بنابراین با احتساب 20 بایت سرآیند TCP و 20 بایت به عنوان سرایند IP، در دیتاگرام IP، به صورت پیش فرض 576 بایت قرار می گیرد. مشخصه دیگری که می تواند در فیلد Option قرار گیرد، Time stamp است که توسط فرستنده در ارسال سگمنت و جهت محاسبه round Trip time که مدت زمان ارسال سگمنت، دریافت در سمت گیرنده و سپس دریافت ACK گیرنده در سمت فرستنده است، مشخص و در آن فیلد قرار می گیرد.
- فیلد اندازه پنجره (Windows Size): این فیلد نشاندهنده فضای خالی بافر گیرنده می باشد. گیرنده توسط این فیلد به فرستنده حداکثر اندازة مقدار داده ای را که فرستنده مجاز است پس از بایت با شماره ترتیب ذکر شده در اعلام وصول (ACK) به گیرنده ارسال نماید، گوشزد می نماید. اگر این مقدار صفر باشد نشاندهنده پر بودن بافر گیرنده است.
- بیتهای پرحجم (Flag): شش بیت در بسته TCP به عنوان بیتهای پرحجم عمل می نمایند که عبارتند از
• بیت URG: در صورت یک بودن این بیت، فیلد اشاره گر اضطراری بایستی در سمت گیرنده مورد توجه قرار گیرد چرا که دارای مقداری قابل استناد و معتبر است و صفر بودن این بیت نشاندهنده آن است که گیرنده بایستی از فیلد اشاره گر اضطراری (urgent pointer) چشم پوشی نماید چرا که آن فیلد شامل مقدار معتبر و قابل استناد نیست.
• بیت syn: که در برقراری ارتباط بین فرستنده و گیرنده نقش دارد که ذکر خواهد گردید.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   32 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

مقاله سیستم توزیع و انتقال برق – مهندسی برق

اختصاصی از فایل هلپ مقاله سیستم توزیع و انتقال برق – مهندسی برق دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فهرست مطالب :

• مقدمه
• پیشگفتار
• انتقال و توزیع
• مقایسه سیستم انتقال هوایی و ...