ینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:8
فهرست مطالب
در مواقع مقتضی ، توصیه های مستقیمی به کودک ارائه نمایید.
با تشویق کودک به صحبت کردن ، ترس ها و دلسردی های او را کم کنید
حمایت بیش از حد از کودک
به تدریج با علت یا منبع ترس های کودک آشنا شوید و با آن برخورد نمایید.
برخورد شما با سرخوردگی های کودک
و اینک آخرین توصیه ما ......
کودک و لکنت زبان ( قسمت هجدهم )
نسبت به لکنت کودک واکنش داشته باشید.
با کودک درباره لکنت زبانش صحبت کنید.
کودک و لکنت زبان ( قسمت هفدهم )
از به کار بردن کلمه « لکنت» به جای « ناروانی های کلامی » بپرهیزید.
سعی کنید به جای " برچسب زدن "، رفتار کلامی کودک را توصیف کنید.
اضطراب خودتان را کاهش دهید.
کودک و لکنت زبان ( قسمت پانزدهم )
انجام دستورهای شما توسط کودک
کمک به کودکی که لکنت دارد
"فشار وقت" و کاری که شما می توانید درباره آن انجام دهید
1- فشار وقت در هنگام صحبت کردن
2- "فشار وقت" در طرز زندگی
بعد از این که کودک سؤال کرد : "چرا لکنت دارم"؟ ممکن است بپرسد: "چطور می توانم جلوی لکنت خودم را بگیرم"؟ در این هنگام بهترین توصیه این است که به او بگویید: "خیلی تقلا نکن" و یا ، "سعی کن راحت و آرام باشی ، به خودت اصلاً فشار نیاور و عضلات دست و صورت خودت را سفت نکن" . یکی از والدین این مسئله را با گره کردن مشت خود و فشار دادن آن و سپس باز کردن تدریجی و آهسته مشت خود و رها کردن انگشتان ( حالت آرام ) ، در حالی که صدایی از دهانش ( مثل اف یا آه ه ) خارج می شد نشان می داد . شما هم می توانید دو طریق مختلف در صحبت کردن را به کودکتان نشان دهید. 1- با زحمت و تقلا صحبت کردن که اضطراب فرد را افزایش می دهد و اختلال کلام را بیشتر می نماید و 2- خیلی راحت و نرم و روان و آسان حرف زدن و صداها و کلمات را ادا کردن .
باید به کودک بقبولانید که اگر چه او نیاز دارد که صداها یا کلمات را تکرار کند ، بهتر است خیلی راحت و آرام این کار را انجام دهد و به خودش فشار نیاورد. چرا که همین تقلا کردن هاست که ناروانی او را بدتر می کند. اگر کودک بگوید که من نمی توانم جور دیگری صحبت کنم ، فرصت لازم را به او بدهید تا راه آسان و راحت صحبت کردن را یاد بگیرد. اما مهمتر از همه ی اینها ، به خاطر داشته باشید که وقتی کودک نمی تواند و یا نمی خواهد مطابق توصیه های شما عمل کند، ناراحت و برانگیخته نشوید.
به کودک خود نگویید که چطور لکنت نداشته باشد . توصیه هایی از قبیل : " یک نفس عمیق بکش" ، "قبل از صحبت کردن اول فکر کن ببین چه می خواهی بگویی" و یا "آهسته حرف بزن" و... مشکل کودک را لااقل از سه جهت بیشتر می کند: اول این که این فکر به کودک القا می شود که اگر او کارها را درست انجام می داد ، دیگر لکنت نداشت ؛ ثانیاً این توصیه ها سبب می شود که کودک به دلیل آنکه نتوانسته است آنها را به خوبی به کار ببندد احساس گناه نماید ؛ و بالاخره این قبیل رهنمودها غالباً موجب به وجود آمدن رفتارهای زاید و اضافی در کودک شده ، نه تنها باعث ناراحتی و پریشانی خاطر او و مخاطبانش می گردد، بلکه عامل مهمی برای بیشتر به تأخیر افتادن روانی کلام او می شود.
تحقیق:کودک و لکنت زبان