دانلود مقاله آسم، آسم ورزشی و اثر ورزش در بهبود و درمان آسم

اختصاصی از فایل هلپ دانلود مقاله آسم، آسم ورزشی و اثر ورزش در بهبود و درمان آسم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
در بحث ورزش و آلرژی دو سوال مهم مطرح است اول آنکه آیا ورزش باعث بروز آلرژی در فرد ورزشکار خواهد شد؟ و سوال دوم آنکه آیا آلرژی در یک فرد ورزشکار بر عملکرد ورزشی فعالیت او تاثیر دارد؟ و اگر پاسخ مثبت است چه تمهدیاتی را برای به حداقل رساندن این تاثیر باید مدنظر داشت؟
آیا ورزش باعث بروز آلرژی در فرد ورزشکار خواهد شد؟
پاسخ به این سوال قدری مشکل است و تحقیقات نشان دهنده یافته های متفاوتی بوده است. با توجه به اینکه واکنش های آلرژیک ناشی از اختلال در سیستم ایمنی بدن است لازم است برای درک بهترپاسخ این سوال به تاثیر وتاثر سیستم ایمنی و ورزش پرداخته شود.
موضوع اثرات متقابل ورزش وسیستم ایمنی از مباحث مهم در علوم پزشکی ورزشی می باشدکه تحت عنوان ایمونولوژی‌ورزشی شناخته شده است.این موضوع مقدمه‌ای بر فهم بهتر آلرژی در ورزش می باشد. بنابراین در ابتدا مروری بر این موضوع خواهیم داشت.
سیستم ایمنی دارای دو عملکرد است که یکی از آنها در تمام بیماری ها به عنوان بخش عمده و خط اول سیستم دفاعی واکنش نشان می دهد که به آن ایمنی ذاتی نیز گویند. این نوع ایمنی از بدو تولد وجود دارد و شامل موارد غیر اختصاصی متعددی می باشد. هنگامی که میکروارگانیسمی از سدهای فیزیکی مانند پوست و مخاط گذشت این عملکرد سیستم ایمنی فعال می شود.واسطه های این سیستم اینترفرون ها و سلولهای NK می باشد. موارد دیگر سیستم ایمنی ذاتی اشک، بزاق، موکوس مترشحه از غشاهای مفروش کننده سطوح داخلی بدن،ماکروفاژها، پلی مورفونوکئرها و.... می باشند. عملکرد دوم سیستم ایمنی، ایمنی اکتسابی است که در مقابله با عوامل عفونی بصورت جداگانه واکنش نشان می دهد. در این حالت حافظه ایمنی فعال شده و برای مقابله با هر عامل عفونی واکنش خاص خود را نشان می دهد. هرگاه سیستم ایمنی ذاتی نتواند میکروارگانیسم را از بین ببرد ایمنی اکتسابی وارد عمل می شود. این سیستم تکامل یافته‌تر از سیستم ایمنی ذاتی است و اجزای آن عبارتنداز لنفوسیت B و T و سلولهای ارائه کننده آنتی ژن (APC). ایمنی اکتسابی به دو بخش ایمنی هومورال و سلولی تقسیم می گردد. تاثیر ورزش بر سیستم ایمنی بیشتر بر عملکرد ایمنی ذاتی و بر بخش ایمنی سلولی عملکرد ایمنی اکتسابی است.
به طور کلی ورزش باعث افزایش گلبول های سفید خون و اجزاء آن می شود. این تاثیر بر اثر تحریک هورمون هایی مانند کاته کولامین ها و کورتیکو استروئید که در هنگام استرس ترشح می شوند ویا عواملی مانند افزایش غلظت سیتوکین ها و افزایش تغییرات دمای بدن و احتمالاً دهیدراتاسیون است که در هنگام ورزش اتفاق می افتد. تحریک این هورمون ها باعث آزادسازی گلبول های سفید ذخیره از طحال و مغز استخوان می شود. اجزاء مختلف گلبول سفید مانند نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها نیز در هنگام ورزش در خون محیطی افزایش می یابند. این افزایش تا سه برابر حد طبیعی نیز گزارش شده است و پس از توقف ورزش به تدریج طی چند ساعت و کمتر از 24 ساعت به حد طبیعی باز می گردد. تنها استثناء در این زمینه ورزش های بسیار سنگین و استقامتی است. در ورزش های استقامتی مانند دوی ماراتون،دوچرخه سواری استقامت و یا مسابقات سنگین مانند مسابقات مردان آهنین لکوسیت ها در طی ساعت اول ورزش افزایش می یابد ولی پس از آن کاهش یافته و به پایین ترین حد طبیعی و یا حتی کمتر از حد طبیعی می رسد و این اثر ممکن است تا چندین روز پس از توقف ورزش نیز ادامه پیدا کند. بنابراین اینگونه ورزشکاران پس از مسابقه مستعد ابتلاء به عفونت می شوند. این پدیده باعث طرح تئوری پنجره باز شده که در اصطلاح زمانی است که ایمنی فرد ورزشکار تحت تاثیر ورزش تغییر می کند و در طی آن عوامل عفونت زا که وارد بدن می شود فرد را در معرض ابتلا به عفونت (با یا بدون علامت) قرار می دهد. این مدت از سه ساعت پس از شروع ورزش تا 72 ساعت پس از آن به طول می انجامد.
این موضوع سبب شده عفونت ها در دوندگان دوی ماراتون بیش از صدمات فیزیکی باعث غیبت آنان از تمرینات ورزشی شود.در مطالعه ای که بر روی دوندگان ماراتون انجام شده 25٪ دوندگانی که به خط پایان رسیده اند تا دو هفته پس از مسابقه ابتلاء به عفونت تنفسی داشتند. همچنین پرولیفراسیون لنفوسیت ها نیز در طی ورزش های شدید ومتوسط کاهش وحتی سرکوب می شودکه درتناسب باشدت ورزش می باشد. این سرکوب می تواند ناشی از افزایش کورتیزول پلاسما در طی ورزش باشد. این در حالی است که تغییرات لکوسیت ها و اجزاء آن در طی ورزش های ملایم بسیار ناچیز است و بعضی از اجزا مانند مونوسیت ها بدون تغییر می باشد.
ازعوامل دیگر که درتضعیف سیستم ایمنی درحین ورزشهای سنگین مطرح می باشد کاهش سیستم ایمنی موضعی دستگاه تنفسی در ورزشکار می باشد. افزایش میزان و سرعت تنفس و همچنین استنشاق هوای سرد و خشک باعث اختلال عملکرد مژک ها و مختل شدن عملکرد لنفوسیت های B مخاطی می شود. همچنین میزان و عملکرد ایمونوگلوبولین A ترشحی در مخاط سیستم تنفسی و بزاق دهان که به ایمنی موضعی می پردازد کاهش یافته که این عوامل نیز باعث افزایش استعداد ابتلای ورزشکار به عفونت ها، خصوصاً عفونت های تنفسی می شود. البته میزان ترشح ایمونوگلوبولین A مترشحه در بزاق در طی فعالیت های ورزشی سبک و متوسط تغییر نمی یابد.
سایر اجزاء سیستم ایمنی که تحت تاثیر ورزش قرار دارند عبارتنداز: افزایش فوری سلول های NK در طی ورزش، افزایش ماکروفاژها در طی ورزش، افزایش اینترلوکین 1 و 2 وافزایش غلظت پروتئین های اصلی فاز حاد مانند CRP که بسیاری این تاثیرات موقتی و مختص زمان ورزش می باشد ولی بعضی از اثرات مانند افزایش اینترلوکین 1 ممکن است تا ساعت ها پس از ورزش نیز ادامه پیدا کند.
بنابراین تاثیر بر سیستم ایمنی در ورزش های با شدت مختلف متفاوت می باشد. شواهد نشان می دهد که ورزش با شدت متوسط سبب تقویت سیستم ایمنی و به طور مثال کاهش عفونت های تنفسی می شود که این موضوع بصورت خاص در ورزش های سبک دیده شده است. برعکس این حالت ورزش های با فعالیت شدید بدنی مانند مسابقات مردان آهنین و دوی ماراتون باعث تضعیف سیستم ایمنی
می شود. مجموع اطلاعات بدست آمده از تحقیقات مختلف مطرح کننده تئوری است این تئوری مطرح کننده این موضوع است که فعالیت ورزشی با شدت کم باعث کاهش ابتلا به بیماری های ویروسی می شود که این تاثیر ناشی از تقویت سیستم ایمنی است.ولی درصورت افزایش شدت ورزش با تضعیف سیستم ایمنی ابتلا به بیماریهای ویروسی نسبت به افراد عادی افزایش می یابد.
ورزش و آلرژی
هرچند ورزش به تنهایی نمی تواند سبب آلرژی شود ولی بیماری های مانند آسم، رینیت آلرژیک و درماتیت تماسی آلرژیک که متاثر از سیستم ایمنی بدن می باشند می توانند در اثر ورزش شعله ور شوند.
هیچگونه مطالعه ثابت شده ای وجود ندارد که نشان دهد واکنش متقابل سیستم ایمنی و ورزش باعث آلرژیک در افراد ورزشکار شایع تر از افراد غیر ورزشکار می باشد. با این حال علائم شبه آلرژی را باید به عنوان یک عامل ترویج این موضوع که ورزش می تواند مسئول واکنش های آلرژیک باشد باید مدنظر داشت. علاوه بر این ورزش به دلائل متعدد از جمله افزایش میزان هوای تنفسی، افزایش سرعت تنفس و همچنین تنفس های دهانی سبب افزایش استنشاق مواد آلرژن معلق در هوا شده و مواجهه با مواد آلرژن را افزایش می دهد و از این طریق باعث بروز واکنش های آلرژیک در فرد مستعد می گردد که این موضوع در ورزشکارانی که در فضای باز ورزش می کنند به اثبات رسیده است.

آسم

1-1- آسم چیست؟
آسم یک بیماری فرخ تنفسی است که با دوره هایی از انسداد قابل برگشت جریان هوا در راه های تنفسی مشخص می گردد که طی آن علائمی نظیر سرفه، تنگی نفس و خس خس سینه رخ می دهد. آسم یک کلمه یونانی قدیمی و به معنی نفس زدن است. به طور کلی در بیماران آسمی تماس راه های هوایی، افزایش واکنش نسبت به محرکهای مختلف (که در انسان های طبیعی این واکنش دیده نمی شود) را نشان
می دهد. به دنبال این محرک یک افزایش تحریک پذیری در راه های هوایی این ها به وجود می آید و متعاقب آن راه های هوایی تنگ شده و نفس کشیدن برای فرد مشکل می شود. مشخصه ای لازم برای تشخیص و درمان آسم در سال 1991 مطرح شد و مجدداً در سال 1997 به بیان امروزی مطرح شد. در ایجاد آسم سلول هایی مثل یاخته های ماستوسیت، ائوزینوقبل ها، لنفوسیت های تی، ماکرو فاژها، نوتروفبل ها و سلول های ابی تلینال نقش مهمی دارند.
اکثر افراد از بیماری آسم به عنوان حملاتی از تنگی نفس همراه خس خس که در کودکان و بزرگسالان رخ می دهد یاد می کنند. این حملات می توانهد در هنگام فعالیت و یا در هنگام استراحت ایجاد شود و ممکن است خفیف یا شدید باشد. همچنین بعضی از افراد از عوامل شروع کننده حملات آسم مثل گرده گیاهان، دود و گرد و غبار و حیوانات، اطلاعاتی دارند.
آسم اصطلاحی است که برای توصیف بیماری ای به کار می رود که مشخصه آن، حملاتی از تنگی نفس است که به علت باریک شدن متناوب مجاری هوایی یا لوله های برونش (در ریه ها) ایجاد می شود.عوامل و فاکتورهای مختلفی در ایجاد آسم دخالت دارند. همچنین این عوامل از فردی به فرد دیگر متفاوت می باشد.
1-2- علائم آسم
علائم شایع حین حمله حاد آسم عبارتنداز تنگی نفس، احساس سنگینی در قفسه سینه حین باز دم، سرفه مخصوصاً به هنگام شب، دفع خلط غلیظ، شفاف و زرد، تند شدن تنفس و انقباض عضلات گردن و اگر حمله آسم شدید باشد علائمی نظیر خستگی مفرط، آبی رنگ شدن پوست و تنفس صدادار مانند خر خر کردن و اختلال هوشیاری نیز مورد انتظار است.
خس خس سینه و تنگی نفس از شناخته شده ترین علایم بیماری آسم می باشند و معمولاً به طور متناوب در هنگام مواجهه با عوامل تحریک کننده بروز می کنند. با اینحال تنگی نفس می تواند بدون خس خس سینه هم در افراد مبتلا به آسم دیده شود.
یکی از علایمی که اغلب افراد، آن را بعنوان یک علامت آسم نمی شناسد، سرفه است. این سرفه می تواند خشک و یا خلط دار باشد و معمولاً شبها یا در هنگام فعالیت ورزشی ایجاد می شود. در بسیاری از موارد، سرفه ای که به علت بیماری آسم ایجاد شده است را به حساب بیماری برونشیت می گذارند، در حالیکه برونشیت معمولاً با تجویز داروهای آنتی بیوتیک درمان می شود اما این داروها در درمان آسم، هیچ نقشی ندارند. بروز بیشتر از دو دوره سرفه پایدار (با یا بدون خس خس سینه یا تنگی نفس)باید وجود بیماری آسم را مطرح نماید. یکی دیگر ازعلائم احساس سنگینی در قفسه سینه است.
اغلب، این علامت در هنگام فعالیت ورزشی رخ می دهد. هنگامی که در یک بیمار مسن، احساس فشار در قفسه سینه ایجاد شود، تشخیص آنژین قلبی نیز مطرح می گردد و ممکن است برای پزشک تشخیص بین آسم و انژین قلبی در چنین افرادی بسیار مشکل باشد.
گرچه علایم آسم اغلب بدون هیچگونه دلیل واضحی رخ می دهند، اما مشخصه آنها این است که بیمار را از خواب بیدار می کند و اغلب آسم مشکلی است که صبح ها در هنگام بیدار شدن از خواب بروز می کند. (آسمی که بیمار را در نیمه های شب از خواب بیدار می کند نشانگر آن است که به خوبی کنترل و درمان نشده است.)
1-3- انواع آسم
در بسیاری از موارد، علت بروز آسم، ناشناخته است. با این حال در بعضی موارد، یک ماده حساسیت زا (آلرژن) مسئول بروز حملات آسم می باشد. سایر انواع مختلف آسم عبارتنداز: آسم شکننده، آسم حساس به آسپیرین و آسم شبانه.
آسم آلرژیک
اگر یک آلرژی بعنوان یکی از عوامل در مورد بیماری آسم شما مطرح می باشد، لازم است که برای تائید این مسئله و شناسایی ماده حساسیت زا (آلرژن) آزمایشهایی را به عمل بیاورید. این آزمایشها ساده بوده و برای انجام آن حدود نیم ساعت وقت لازم است. یک سری از قطره هایی که از مواد مختلف حساسیت زا تشکیل شده اند مثل مایتهای گرد و غبار خانه ها، گرده علفها، گرده درختها، پوسته هایی از حیواناتی مثل گربه و غیره را بر روی ساعد دست قرار می دهند. با استفاده از نوک یک سوزن کوچک، پوست زیر هر قطره را به آرامی سوراخ می کنند تا اجازه دهند که ماده حساسیت زا به زیر پوست نفوذ کند. بعد از حدود 15 دقیقه، یک واکنش موضعی در این محل می تواند رخ بدهد که همانند گزش یک حشره است و قرمز بوده و معمولاً هم دارای خارش می باشد. خود فرو کردن سوزن به داخل پوست، دردناک نمی باشد و فقط به صورت یک خراش است اما خارش آن می تواند خیلی شدید بوده و حدود نیم یا یک ساعت طول بکشد.
اندازه واکنش (یعنی اندازه قرمزی دور محل تزریق قطره) را می توان برای هر ماده حساسیت زایی اندازه گیری نمود که این کار می تواند نه فقط حساس بودن شما به آن ماده را نشان دهد بلکه می تواند بگوید که چقدر شما به فلان ماده خاص حساسیت دارید. گاهی اوقات از این اطلاعات می توان در درمان بیمار نیز استفاده نمود زیرا با این اطلاعات می فهمیم که از چه موادی باید دوری و پرهیز نماییم و چه موادی برای ما مشکلی ایجاد نمی کنند.
اشکال کار اینجا است که واکنشهای کوچک ممکن است خیلی هم مهم نباشند و بیماران نباید در مواجهه با چنین موادی واهمه داشته باشند. من بیماران بسیاری را دیده ام که فقط به خاطر یک آزمایش خفیف مثبت پوستی به رژیم های غذایی خیلی سخت و غیر لازمی پناه برده اند که هیچ کمکی هم به درمان آسم آنها نمی کند.
آسم شکننده (Brittle)
آسم شکننده نوع نادری ازآسم می باشد. بیماران مبتلا به آسم شکننده، دچار حملات شدید و ناگهانی آسم، حتی در مواقعی که به نظر می رسد آسم آنها بخوبی کنترل شده است می گردند. بعضی از این بیماران قبلاً دچار سابقه آسم بوده اند و اکنون دوباره حملات آسم آنها شروع شده است و پزشک نیز به سختی می تواند آن را کنترل نماید. چنین بیمارانی را در بیمارستان بستری می نمایند، زیرا خطر مرگ بر اثر آسم در این افراد زیاد می باشد.
به نظر می رسد که آلرژی یا حساسیت در این بیماران بسیار شایع می باشد و گاهی اوقات حملات آسم آنها به علت استنشاق یا خوردن چیزی که به آن حساسیت دارند ایجاد می شود.
آسم حساس به آسپیرین
حساسیت به آسپرین در پنج درصد بیماران بزرگسال مبتلا به آسم دیده می شود، اما در کودکان بسیار نادر می باشد. اغلب این بیماران در آزمایش حساسیت پوستی نسبت به مواد حساسیت زا چیزی را نشان نمی دهند (آزمایش منفی). این بیماران ممکن است دچار پولیپ های بینی نیز باشند. اگر شما جزو چنین بیمارانی هستید، باید از مصرف آسپرین و داروهایی که حاوی آسپرین و یا مشابه آن هستند مثل ایبوپروفن(بروفن)،دیکلوفناک سدیم،ایندومتاسین ومنفامیک اسیدپرهیزنمایید. بیمارانی که دچار آسم حساس به آسپرین هستند ممکن است بر اثر مصرف چنین داروهایی، جان خود را از دست دهند.
در این بیماران نیز می توان از روش حساسیت زدایی استفاده نمود. حساسیت زدایی برای بیمارانی که به آسم حساس به آسپرین مبتلا هستند با استفاده از مقادیر خیلی کم آسپرین به صورت خوراکی و در بیمارستان انجام می شود و در طی این مدت، آزمایشهای تنفسی متعددی به مدت چند ساعت بعداز هربار مصرف آسپرین صورت می گیرد. این کار مدت زمانی طول خواهد کشید اما انجام آن، ارزشش را دارد.
آسم شبانه
آسمهایی که در هنگام شب اتفاق می افتد را به صورت نوع خاصی از آسم در نظر می گیرند. درحقیقت بیدار شدن از خواب در نیمه های شب به خاطر آسم،نشان دهنده کنترل بد آسم در چنین افرادی می باشد و ممکن است در هر فردی با هر نوع آسمی ایجاد شود. در اکثر موارد، با درمان مناسب می توان بر این مشکل غلبه کرد اما در بعضی از بیماران، این کار به سختی انجام می شود.
در چنین بیمارانی، برگشت اسید معده به سمت مری (ترش کردن) در هنگام خوابیدن و شب ممکن است باعث تحریک سینه و بروز حملات آسم شود و لازم است که این مشکل معده آنها نیز درمان شود. بعضی از داروها مثل تئوفیلین ها و اسپری های گشاد کننده برونش ها، اغلب در کنترل و درمان علایم آسم شبانه مفید خواهند بود.

آسم ورزشی

2-1- آسم ورزشی چیست؟
بسیاری از کودکان مبتلا به آسم به دلیل بروز علائم در حین بازی و ورزش توسط والدین و یا مربیان آموزشی از ورزش منع می شوند، در حالی که ابتلا به آسم هیچگونه مانعی برای شرکت بیمار در فعالیت های ورزشی نمی باشد و بسیاری از ورزشکاران حرفه ای موفق، مبتلا به آسم یا آسم ورزشی بوده اند. از جمله 11٪ از اعضاء تیم ملی آمریکا (67 نفر از 597 ورزشکار) در المپیک سال 1984 به آسم یا آسم ناشی از ورزش مبتلا بودند و در این میان، 41 نفر به افتخار اخذ مدال نایل شدند که این نسبت موفقیت حتی بیشتر از افراد غیر مبتلا بود. همچنین 3/17٪ ورزشکاران آمریکایی شرکت کننده در المپیک زمستانی 1998 دچار آسم ناشی از ورزش بوده اند. از آنجا که یکی از اهداف درمان بیماران مبتلا به آسم بازگرداندن ایشان به زندگی طبیعی است و از شاخص های مهم موفقیت در درمان بیمار دچار آسم، حفظ روحیه فرد و حضور موفق وی در عرصه زندگی طبیعی می باشد، لذا منع کودک از ورزش و فعالیت بدنی نه تنها تاثیر مثبتی در کنترل و پیشگیری از بروز بیماری ندارد، بلکه می تواند به دلیل وارد آوردن استرس بر بیمار باعث تشدید علائم و عدم موفقیت درکنترل بیماری شود.ازطرف دیگردرصد قابل توجهی از ورزشکاران بدون هیچگونه سابقه ای از بیماری آسم، در حین فعالیت ورزشی دچار علائم تنفسی شبیه به‌بیماران آسمی می گردند،که به‌مجموعه این‌علائم آسم‌ورزشی گفته می شود. البته از آنجا که این اختلال منحصر به مبتلایان آسم نیست و در قسمتی از افراد طبیعی هم مشاهده می گردد، بسیاری از پزشکان استفاده از واژه برونکواسپاسم ناشی از ورزش را مناسب تر می دانند.
آسم ناشی از ورزش در برگرداندن فارسی آسم ورزش زاد و یا آسم ورزشی نیز ترجمه شده است که دراین گفتار آسم ورزشی بکار رفته است. برخورد با این اختلال مستلزم داشتن اطلاعات کافی در مورد علائم، عوامل ایجاد کننده، پاتوفیزیولوژی بیماری و چگونگی کنترل و پیشگیری از این بیماری است.
2-2- تعریف، شیوع و بروز بیماری
آسم ورزشی یک تابلوی بالینی از بیماری آسم است و بنابراین به شکل انسداد و تنگی راه های هوایی ظاهر می شود و سبب بروز علائم بیماری آسم به دنبال فعالیت جسمانی و ورزش می گردد. همانند سایر بیماری های آلرژیک شیوع این بیماری نیز با تغییرات ایجاد شده درشیوه زندگی و ازدیاد آلودگی هوا در سال های اخیر افزایش یافته است. شیوع آسم ورزشی در جمعیت های مختلف و در بیماران مبتلا به آسم متغیر گزارش شده و این به علت تفاوت شدت فعالیت بدنی، نوع ورزش، مدت فعالیت ورزشی و شرایط آب و هوایی است که فرد در آن به فعالیت ورزشی می پردازد. همچنین روش بررسی و تشخیص آسم ورزشی نیز در این تفاوت نقش دارد. به طور کلی در 90-50٪ بیماران مبتلا به آسم علائم بالینی آسم ورزشی دیده می شود. وی شیوع واقعی بیماری در این بیماران نزدیک به 100٪ می باشد. از طرف دیگر 20-10٪ ورزشکارانی که آسم ورزشی ثابت شده دارند، هیچگونه سابقه ای از بیماری آسم نمی دهند. این شیوع در جمعیت عادی کمتر از افراد ورزشکار می باشد. تفاوت میزان شیوع آسم ورزشی در افراد به ظاهر سالم علاوه بر مورد فوق به نحوه غربالگری مبتلایان هم ارتباط دارد. 15-12٪ افراد غیر انتخابی در صورت استفاده از تست ورزش، مبتلا به آسم ورزشی می باشند، در حالی که در بررسی بالینی براساس بروز حداقل یک و یا دو علامت پس از فعالیت به ترتیب 48٪ و 35٪ افراد دچار آسم ورزشی هستند. شیوع آسم ورزشی در مبتلایان به سایر بیماری های آلرژیک نیز بیش از جمعیت عادی می باشد. شیوع این بیماری در مبتلایان به رینیت آلرژیک و بیماران آتوپیک غیر آسماتیک حدود 50-40٪ است. بیماری در کلیه سنین دیده می شود، ولی کودکان در سنین اولیه مدرسه (دبستان) بیشتر مبتلا می گردند. نسبت ابتلا مذکر به مونث در سنین کودکی دو به یک ولی در بزرگسالی برابر
می باشد. در بررسی تصادفی کودکان بی علامت، شیوع آسم ورزشی معادل 7٪ به دست آمده است. به خاطر داشتن این مساله حائز اهمیت می باشد که برخی کودکان مبتلا به آسم ورزشی از ورزش و بازی پرهیز می کنند و والدین و معلمین هرگز تشخیص نمی دهند که این افراد مبتلا به آسم ورزشی هستند، چرا که کودکان یا نشانه های خود را گزارش نمی کنند یا از فعالیت های مسبب آن احتراز می نمایند. بنابراین روشن کردن تشخیص آسم ورزشی و به خصوص جدا کردن آن از سایر علل ایجاد تنگی نفس فعالیتی ضروری است. مطالعات نشان داده شده که 29٪ ورزشکاران دانش آموز مقاطع راهنمایی و دبیرستان به هنگام فعالیت دچار کاهش حجم باز دمی در اولین ثانیه می شوند که مترادف با تشخیص آسم ورزشی است، ولی همه این موارد لزوماً علامت دار نیستند.
از سوی دیگر، آسم ناشی از ورزش یکی از شایع ترین مشکلات طبی در ورزشکاران است و به همین جهت یک پزشک تیم به طور مکرر با آن مواجه می شود. اگرچه شیوع واقعی آسم ورزشی در ورزشکاران نامشخص است، ولی شیوع بسته به نوع ورزش از 12٪ در میان بازیکنان بسکتبال تا 55٪ در بین اسکی بازان استقامتی متغیر گزارش شده است. بر اساس نوع ورزش و معیارهای تشخیصی مورد استفاده، به نظر می رسد شیوع آسم ورزشی در ورزشکاران حرفه ای بسیار بالاتر از آن چیزی است که در ابتدا تشخیص داده می شود و ممکن است بین 50-10٪ متغیر باشد.
2-3- گروه های در معرض خطر
در صورت عدم رعایت اصول پیشگیری، تقریباً همه بیماران مبتلا به آسم دچار آسم ورزشی نیزمی شوند.علاوه بربیماران آسماتیک، مبتلایان به سایر بیماریهای آلرژیک، تب یونجه و آتوپی نیز در معرض خطر ابتلا به آسم ورزشی هستند. سایر بیماریهای تنفسی از قبیل دیسپلازی رویوی و سیستیک فیبروزیس نیز امکان ابتلا به آسم ورزشی را افزایش می دهند. در بین افراد سالم که سابقه ای از ابتلا به آسم یا بیماریهای آلرژیک ندارند، نیز آسم ورزشی دیده یم شود که این میزان حدود 10٪ می باشد.

2-4- عوامل زمینه ساز
عوامل مختلفی وجود دارند که باعث بروز علائم آسم ورزشی در فرد مستعد به بیماری می شوند. عوامل موثر بر ظهور و شدت حملات را می توان در سه دسته بررسی نمود:

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   35 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

توانایی گسترده هیأت مدیره استراتژیک در سازمان های ورزشی

اختصاصی از فایل هلپ توانایی گسترده هیأت مدیره استراتژیک در سازمان های ورزشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مقاله توانایی گسترده هیأت مدیره استراتژیک در سازمان های ورزشی

روابط مدیریتی ملی، منطقه ای

(متن ترجمه به فارسی)

این فایل در قالب Word قابل ویرایش، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی می باشد

قالب: Word

تعداد صفحات: 69 

توضیحات:

چکیده

کاملاً واضح است که کاربرد استراتژیک یک نقش محوری در ورزش گسترده ی غیر انتفاعی بازی می کند. هرچند که کمتر شناخته شده است، اما این توانایی استراتژیک گسترده در هر محتوایی مشهود است. این مطالعه به بررسی ابعاد سازمان های ملی می پردازد که ممکن است توانایی استراتژیک خود را بهبود بخشیده باشند. عملیات بررسی تفسیری با تمرکز بر تنیس در کشور نیوزیلند (TNZ) نشان داد که نقش استراتژی گسترده به شکل قابل ملاحظه ای بر روابط بین سازمانی تأثیر می گذارد. به طور خاص توانایی توسعه ی این استراتژی ها می تواند با افزایش روابط همکاری با ماهیت منطقه ای و همبستگی در یک روش تقسیم قدرت، به افزایش توانایی های منطقه ای منجر شود.

پیشگفتار

ورزش های مقدم و سبقت گیرنده به طور فزاینده ای در حال موشکافی و بررسی دقیق هستند که دارای نتایج اجتناب ناپذیری پیرامون تمرینات کنترلی و سؤال هایی راجع به آن ها می باشند. تغییرات بسیاری از ورزش ها از شکل های داوطلبانه خودگردان در یک شخصیت آماتور به .....

این سؤال باقی می ماند که هرچند انتخاب های ممکن برای سازمان های ملی و ورزشی برای تعریف های مناسب ساختاری و مراحل کنترل، ترکیبی از خلاصه یک مدیریت خوب عملیاتی با یک قالب کاری آزاد می باشند که سازمان های ورزشی طی آن فعالیت می کنند.

هویه و کوسکلی در سال 2007 اعلام کردند که هیچ توافق جهانی بر روی مدیریت و کنترل ورزش وجود ندارد. آن ها تعریف های ذکر شده توسط ورزش و نوسازی نیوزیلند در سال 2006 و تعاریف کمیته ورزش های استرالیایی سال 2005 را به منظور کنترل ورزش با توجه به مفاهیم موجود پیرامون جهت دهی کنترل و تنظیم، به کار گرفتند. تعاریف صریح توسط پدید آورندگان نیز دارای محدودیت هایی در مورد اصطلاحات هیأت مدیره و هیأت کنترل بودند که معمولاً به جای هم استفاده می شدند.

دانلود مقاله ضرورت آموزش مربیان تربیت بدنی در زمینه طب ورزشی

اختصاصی از فایل هلپ دانلود مقاله ضرورت آموزش مربیان تربیت بدنی در زمینه طب ورزشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

از آنجا که مربی ورزش درتماس نزدیک با ورزشکار است و بیشترین تأثیر را روی او دارد ، توجه به کیفیت و کمیت آموزش مربیان از اهمیت خاصی برخوردار است . این آموزش‌ها ، چنانچه از ابتدا و در زمینه‌ های متنوع به اجرا در آیند ، بی‌شک می‌توانند پایه‌ریزی ورزشی صحیح وعلمی در رشته‌های گوناگون باشند . مربیان در درجات متفاوت تحصیلی ، خصوصاً تحصیل کنندگان دانشکده‌های تربیت بدنی میتوانند در کنار درسهای عملی و تئوری مختلف ، از زمینه‌های علمی مکمل ورزش نیز بهره جویند .
در بخش طب ورزشی که جزء لاینفک علوم ورزشی می‌باشد ، اهمیت موضوع بسیار بالاست . آموزش زمینه‌ های مختلف طب ورزشی شامل تغذیه ورزشی ، روانشناسی ورزشی ، علم تمرین ، حرکات اصلاحی ، بیماریها و ورزش ، دوپینگ ، آسیب شناسی در رشته‌های ورزشی و نحوه برخورد با آسیب‌ها و نوع درمان آنها در صورت اجرای مناسب ، میتواند ورزش علمی و جذاب را که از نظر پزشکی هم ضامن سلامتی باشد ، رقم بزند .
اگر به تعریف ورزش ازدیدگاه پزشکی توجه کنیم که عبارت است از فعالیت با نشاط جهت زندگی سالم در می‌یابیم که زمینه‌های ایجاد این نوع حرکات را ، در آ‌موزش صحیح ورزش با توجه به اصول علمی و طب ورزشی خواهیم یافت . متاسفانه در حال حاضر ، یا به موضوعات ذکر شده توجه نمیشود یا در صورت وجود سرفصل‌های طب ورزش در آموزش مربیان ، تدریس مباحث آن توسط افراد غیر متخصص صورت می‌گیرد .
لذا شاهد آن هستیم که جامعه ورزشی به شکل غیر علمی به ورزش می‌پردازد . یا مربیان ورزش ، بدون آگاهی لازم به افرادی که دارای سنین متفاوت و مشکلات جسمی مختلف هستند ، ورزش یکسانی را توصیه می‌کنند و آموزش می‌دهند که منجر به صدمات جسمی و حتی تهدید سلامت ورزشکار و در نهایت ترک ورزش مناسب می‌شود .
مسئولان محترم تربیت بدنی ، باید توجه خاصی نسبت به امر ‌آموزش طب ورزش ، در حد پایه برای مربیان و دانشجویان این رشته‌ها در دانشگاه مبذول دارند ، بدیهی است نتایج مثبت و سازنده این حرکت علمی به نفع جامعه ورزشی خواهد بود و به ایجاد زمینه‌های صحیح ورزش همگانی و تحقق جامعه سالم منجر خواهد شد .

معاینات پزشکی کودکان و نوجوانان ورزشکار
با گسترش و توسعه ورزش در جوامع بشری ، توجه به ورزش در دوران کودکی و سنین بلوغ ، جایگاه خاص خود را یافته است ، اما علم ورزش و طب ورزشی نیز در راستای توسعه ورزش در این سنین همراه و همگام با ورزش در جهت معرفی اصول علمی و ارائه راهکارهای مناسب حرکت کرده است . معاینات پزشکی قبل از شرکت در مسابقات و تمرینات ورزشی ( PSE) با گرفتن شرح حال و انجام معاینات بویژه سیستم عضلانی اسکلتی شروع می‌شود . این مرحله می‌تواند در 8-1% کودکان ورزشکار مشکلات احتمالی را پیش‌بینی نموده و مانع از شرکت کمتر از یک درصد آنان در فعالیتهای ورزشی گردد.
هدف از معاینات پزشکی کاهش میزان آسیب‌های ورزشی یا مرگ ناگهانی ناشی از ورزش در کودکان دارای بیماریهای جسمی زمینه‌ ای است که قبلاً تشخیص داده نشده‌اند . لذا این موضوع از ورزش در کودکان دارای بیماریهای جسمی زمینه‌ای است که قبلاً تشخیص داده نشده‌اند . لذا این موضوع از لحاظ مسائل قانونی و بیمه ورزشی نیز مهم می‌باشد . لازم به ذکر است انجام بیمه ورزشی جهت حضور در کلیه تمرینات و مسابقات برای کودکان ورزشکار الزامی است .در صورت امکان باید معاینات پزشکی (PSE) با ویزیت‌ های سالیانه کودکان با تأکید بر مراقبت‌های پیشگیری همراه باشد .بهترین زمان برای انجام معاینات پزشکی 6-3 هفته قبل از شروع مسابقات است که طی این مدت در صورت وجود آسیبهای قبلی زمان کافی جهت بهبودی و شناسائی موارد جدید آسیب دیدگی وجود داشته باشد . در صورت عدم وجود علامت بالینی در معاینات نیاز به انجام آ‌زمایش نیست . 75 درصد یافته‌های مهم براساس شرح حال کودک مشخص می‌ گردد که در این مرحله پرسیدن سوالاتی راجع به گذشته کودک ورزشکار از والدین نقش اساسی دارد .
این سئوالات بیشتر در ارتباط با سابقه پزشکی قبلی ، جراحی ، اختلالات قلبی عروق ، ریوی ، پوستی ، بینائی ، عضلانی اسکلتی ، سلامت روحی و روانی - عصبی و اختلالات قاعدگی در دختران ورزشکار می‌باشند . همچنین وضعیت واکسیناسیون ، آلرژی و تغذیه نیز اهمیت دارد .
شایعترین مشکلی که در معاینات پزشکی دیده می شود آسیبهای ورزشی قبلی است که مورد بررسی و درمان قرار نگرفته‌ اند . بنابراین ارزیابی وضعیت عملکرد سیستم عضلانی اسکلتی بویژه زانو و مچ پا مهم است .
مرگ ناگهانی در کودک ورزشکار بیشتر ناشی از مشکلات شناخته نشده قلبی شامل بزرگی قلب ، ناهنجاری عروق کرونری یا پارگی آئورت است .در بسیاری موارد بیماری قلبی زمینه‌ ای بدون علامت فقط با مرگ ناگهانی حین ورزش بروز می‌ کند .
رادیوگرافی قفسه سینه ، نوار قلب (ECG) و اکوکاردیوگرافی
( Echocardiography) بصورت روتین توصیه نمی شود ولی در صورت شک به وجود اختلال زمینه‌ای قلبی در کودک ورزشکار براساس شرح حال ومعاینات با مشاوره متخصص قلب و عروق یا فوق تخصص بیماری‌های قلبی کودکان انجام موارد فوق الزامی است که اهمیت موضوع بویژه در صورت وجود سابقه‌ای از سنکوپ ، طپش قلب ، تنگی نفس حین ورزش ، بیماری قلبی در بستگان درجه یک ، سندرم Q-T طولانی ، کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک و سندرم مارفان چند برابر خواهد بود .
جدول1-01 معاینات پزشکی کودکان قبل از شرکت در مسابقات و تمرینات ورزشی (PSE)

توصیه‌های فدراسیون جهانی طب ورزشی
1)‌ باید قبل از شروع ورزش هر شرکت کننده مورد معاینات پزشکی وسیعی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که فقط کودکان بدون عوامل خطر برای سلامتی به ورزش رقابتی پذیرفته شوند . برای جلوگیری از صدمات ناشی از فشار و تمرین بیش از حد که در نوجوانان شایعتر است ، نظارت طبی کامل و منظم لازم است .
2) مربی علاوه بر مربیگری ، مسئولیت تربیت و آموزش کودکانی که به او اعتماد کرده‌اند را نیز بر عهده دارد مربی باید در مورد مسایل بیولوژیکی ، جسمی و اجتماعی خاص رشد کودکان اطلاعاتی داشته باشد و بتواند از آنها در حرفه‌اش استفاده نماید .
3) مربی باید خصوصیات فردی و فرصتهای بیشتر رشد کودکان را شناسائی نماید و آنها را به عنوان معیار اصلی در طراحی برنامه‌های ورزشی مورد نظر قرار دهد . احساس مسئولیت نسبت به رشد همه جانبه کودکان باید بر نیازهای تمرینی و مسابقات ارجحیت یابد .
4) اگر مربیگری کودکان تحت نظارت طبی و ‌آموزشی انجام شود ، فرصتهای رشد ارزشمندی را برای کودکان شرکت کننده ایجاد خواهد نمود ولی اگر این مساله بصورت انجام تمرین برای رسیدن به حداکثر کارایی ورزشی به هر قیمتی تبدیل شود ، از لحاظ قانونی و پزشکی محکوم است . البته این مورد تا حد زیادی برای نوجوانان صدق می‌ کند .
5) تنوع فعالیتهای ورزشی سبب افزایش موفقیت و احساس لذت از ورزش در کودکان خواهد شد . باید از اختصاصی شدن زودرس و پیش از موقع فعالیت ورزشی جلوگیری شود .
6) باید کودکان شرکت کننده در ورزشهای دارای برخورد را براساس بلوغ ، مهارت وقدرت بدنی تقسیم بندی کرد نه براساس سن تقویمی ‌آنها .
7) جهت کاهش خطر آسیب دیدگی کودکان باید مدت زمان و قوانین بازی را متناسب با سن شرکت کنندگان تغییر داد و جلسات تمرین را به خوبی طراحی و برنامه‌ریزی نمود .
8) نباید کودکان را قبل از کامل شدن بلوغ به مسابقات وزنه برداری تشویق نمود .
9) انجام مسابقات دوی خیلی طولانی از نظر مسافت برای کودکان قبل از سن بلوغ توصیه نمی‌شود .

جمع بندی جهت یک کیف پزشکی و وسائل
• راه هوائی ووسائل تهویه
 سیم چین یا قیچی‌های سنگین جهت برداشتن وسایل در صورت لزوم
 راههای هوائی دهانی حلقی (‌دهانی ) در اندازه‌های مختلف
 راههای هوائی بینی حلقی ( بینی )
 کولار سفت گردنی با اندازه مناسب بیماران
 ماسک جیبی جهت تهویه
 کیسه ، دریچه ، ماسک ( ماسک و کیسه تهویه )
 لوله‌ های داخل تراشه با میله مربوطه
 فورسپس‌های بزرگ ( فورسپس مک گیل )
 لارنگوسکوپ با تیغه ( و باتری‌ها )‌
 کاتتر شماره (14) برای کریکوتیروئیدوتومی سوزنی
 سرنگ (cc 10)‌
 چرب کننده
 ساکشن قابل حمل( دستی )
 مخزن اکسیژن و ذخیره کننده
• وسایل گردش خون
 کاتترهای داخل رگی
 مایعات داخل رگی ( نرمال سالین یا رینگر لاکتات)
 لوله گذاری داخل رگی
 نوار چسب برای محکم کردن کاتتر داخل رگی درمحل خود
 نوار کشی جهت تورنیکه
 وسیله دفیبریلاسیون اتوماتیک خارجی
• متفرقه
 دستکش‌های معاینه ( جفت‌ های استریل و غیر استریل )
 قیچیهای تروما و بانداژ ( بریدن لباسها ، نوار)
 گازهای استریل جذب کننده ( 4× 4)
 پانسمان و بانداژ استریل
 فشار دهنده‌ های زبان
 اپلیکاتورهای نوک پنبه‌ای
 سرنگ‌ ها و سرسوزن‌ها
 بی‌حس کننده‌های موضعی
 پاک کننده‌های الکلی
 محلولهای ضد عفونی
 کیت بخیه ( گیره‌ها ، مواد بخیه ، سوزن گیر ، قیچی )
 چراغ قوه
 گوشی پزشکی
 کاف فشار خون
 اتوسکوپ ، افتالمسکوپ با فیلتر آ‌بی
 دماسنج مقعدی و دهانی
 آتل سریع ( جهت بازو یا پا )
 چکش رفلکس
 محافظ چشم
 آئینه
 پتوی Foil برای گرم کردن مصدوم
 قطره‌های چشمی فلوئورسین
 نوارهای کاغذی ادرار
 کیسه‌های پلاستیکی برای یخ وزباله‌ های زیستی
 پد یا نرم‌های تجویزی
 فهرست مواد ممنوعه
 جهت انتقال
 تخته مهره‌ای با محافظ طرفی سر
 برانکارد
• داروها
 اپی نفرین تزریقی ( محلول یک در ده هزار ، سرنگهای از قبل پر شده )
 قند ( پنجاه درصد ، سرنگ‌ های از قبل پر شده )
 اسپری Nitro
 بخور Ventolin
 چادر تهویه
 داروهای ضد التهابی
 داروهای آنتی بیوتیک
 سایر داروها

وضعیت‌های نیازمند انتقال اورژانس

اقدامات کنار زمین برای ورزشکار مصدوم * داخل وریدی = IV

پرسشنامه وضعیت سلامت کودکان ورزشکار
سوالات
1) آیا از زمان آخرین معاینات ، بیماری یا آسیب داشته است ؟
2) آیا سابقه بیماری مزمن، بستری در بیمارستان یا جراحی وجود دارد ؟
3) آیا سابقه مصرف دارو وجود دارد ؟
4) آیا سابقه حساسیت دارویی ، آلرژی غذایی یا نیش حشرات وجود دارد ؟
5) آیا سابقه مرگ ناگهانی در بستگان درجه اول در سن زیر 50 سال وجود دارد ؟
6) آیا سابقه افزایش فشار خون وجود دارد ؟
7) آیا سابقه محدودیت فعالیت ورزشی توسط پزشک وجود دارد ؟
8) ‌آیا مشکلات پوستی وجود دارد ؟
9) آیا سابقه تشنج ،‌سردرد ، اختلال حافظه و ضربه مغزی وجود دارد ؟
10) آیا سابقه گزگز یا بیحسی انگشتان وجود دارد ؟
11) آیا سابقه مشکلات حین ورزش در گرما وجود دارد ؟
12) آیا سابقه آسم ، آلرژی ، اختلال تنفس و درد قفسه سینه وجود دارد ؟
13) آیا سابقه استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظتی حین ورزش وجود دارد ؟
14) آیا سابقه استفاده از عینک ، لنز یا اختلالات چشم وجود دارد ؟
15) آیا سابقه درد یا تورم مفصل ، شکستگی و کشیدگی عضلات و تاندون‌ها وجود دارد ؟
16) آیا سابقه ک اهش یا افزایش وزن وجود دارد ؟
17) آیا سابقه احساس ترس یا استرس وجود دارد ؟
18) آیا سابقه واکسیناسیون اخیر ( کزاز ، هپاتیت B ، MMR) وجود دارد ؟
19) آیا سابقه پریود ماهانه ( دختران ورزشکار ) وجود دارد ؟

دلایل
• هدفمند نمودن معاینات فیزیکی
• تعیین برنامه‌ریزی درمانی و مشاوره
• شناخت داروهایی که مصرف آنها با فعالیت ورزشی تداخل دارد .
• آگاهی پزشکان نسبت به واکنش‌های ‌آلرژیک
• شناسایی علل مرگ ناگهانی مربوط به اختلالات قلبی عروقی
• شناسایی اختلالات قلبی عروقی
• شناسایی مشکلات جسمی
• شناسایی بیماری‌های قابل سرایت از طریق تماس پوستی در ورزش
• شناسایی اختلالات نورولوژیک
• شناسایی اختلالات نورولوژیک
• شناسایی بیماری‌های ناشی از گرما حین ورزش
• شناسایی عوامل مرتبط با EIA ( آسم ناشی از ورزش )
• شناسایی عوامل خطر توسط پزشک جهت پیگیری (Follow up)
• شناسایی اختلالات بینایی
• شناسایی اختلالات عضلانی - اسکلتی
• شناسایی اختلالات تغذیه‌ای
• شناسایی مشکلات کودک در مدرسه یا منزل ، مصرف دارو ، اختلالات تغذیه‌ای
• بررسی وضعیت سلامت کودک
• شناسایی آمنوره ، اولیگومنوره ، تغذیه ضعیف و شکستگی ناشی از استرس

فرم معاینات پزشکی کودکان ورزشکار

نحوه ارزیابی کودکان ورزشکار با آسیب مهره‌ های گردنی

ارزیابی کودکان مبتلا به آسم ناشی از ورزش

عوارض سوء‌ مصرف ( دوپینگ ) استروئیدهای آنابولیک بر اعضای بدن

پوستی
• افزایش آکنه
• طاسی با الگوی مردانه

قلبی عروقی
• افزایش فشار خون
• افزایش کلسترول
• کاهش HDL
• احتمال کاردیومیوپاتی

عضلانی - اسکلتی
• بسته شدن اپی فیز
• کشیدگی تاندون

روحی -روانی
• روحیه تهاجمی
• ناپایداری هیجانی
• تغییر میل جنسی
• افسردگی

کبد – مجاری صفراوی
• افزایش آنزیم‌های کبدی
• افزایش بیلی روبین ( زردی )
• پلئوزیس هپاتیس
• تومورهای کبدی

ادراری - تناسلی
• هیپرتروفی کلیتوریس ( دختران )
• آتروفی بیضه
• کاهش تعداد اسپرم

بسمه تعالی

آسیب‌های ورزشی
و
کمک‌های اولیه در ورزش

استاد : دکتر بهنام ثبوتی

آمار صدمات حاصل از فشار ورزشی بیش از حد در کودکان شرکت کننده در ورزشهای سازمان ی افته در حال افزایش است . فشار ورزشی بیش از حد ، صدمات مختصر ( میکروتروما ) ولی مکرری به بافتهای اندامهای فوقانی و تحتانی وارد می‌کند و باعث آسیب می‌گردد.
کودکان نسبت به صدمه ناشی از فشار بیشتر از حد ، حساستر از بالغین هستند و خود بافتهای در حال رشد و غضروف رشد ، عدم تعادل عضلانی را در اطراف مفاصل ایجاد می‌کنند که به نوبه خود احتمال آسیب دیدگی را می‌ افزاید .
مطالعات بیومکانیک نشان داده که غضروف رشد کودکان نسبت به بزرگسالان در مقابل فشار حساستر و آسیب‌پذیرتر است . میکروترومای مکرری که در اثر فشار مفرط ایجاد می‌شود ، در اثر تمرین بیش از حد هم اتفاق می‌‌افتد . عوامل ایجاد کننده صدمه شامل افزایش شدت تمرینات ، روشهای نامناسب تمرین واستفاده از وسایل ورزشی نامناسب هستند . مربیان با تجربه می‌دانند که در دوره‌های رشد سریع باید از شدت تمرین کاسته شود وبجای آن از برنامه‌های ورزشی جبرانی اختصاصی استفاده نمود تا عدم تعادل عضلانی را جبران کرده و جلوی صدمات را بگیرد .
زمینه‌های تئوری ذکر شده نشان می‌دهند که رشد ، ریسک فاکتوری برای صدمات ناشی از فشار بیش از حد می‌باشد ومشخص می‌کند که ورزشکاران در حال بلوغ و نابالغ نیاز به مراقبت دقیقی دارند .
به خوبی مشخص است که مقدار قابل تحمل فعالیت ورزشی ، باعث تحریک رشد طبیعی جسم می‌گردد. در افراد سالم و جوان اثرات مثبت و تحریک کننده رشد ، آثار بالقوه و منفی فعالیت بدنی و خطرات ناشی از آن را خنثی می‌کند . این احتمال وجود دارد که با افزایش فشار تمرین اثرات مفید ورزش بر ساختار اسکلتی از بین رود و رشد طبیعی را مختل کند در مورد اثرات تمرین بدنی شدید و ورزش بر روی دستگاه گردش خون اطلاعات زیادی در دست نیست .انجمن آمریکایی متخصصین کودکان (ACP) هشدار می‌دهد که وزنه‌برداری می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود وبلند کردن بارهای خیلی سنگین در سنین قبل از نوجوانی باعث صدمه اپی فیزها می‌شود .
سطوح متفاوت کارایی ورزش در هر گروه سنی غالباً به علت درجات متفاوت بلوغ است و نه به علت تفاوت مهارتهای فردی ، تقسیم بندی براساس سن تقویمی کافی نیست وباید از سایر تقسیم‌بندی‌هایی که سن را بر حسب مقدار ظهور صفات ثانویه جنسی تخمین می‌زند ، استفاده گردد.
در حال حاضر اطلاعات خیلی کمی درباره آثار استرس مفرط فیزیکی بر رشد دستگاه‌ها و سیستم‌های مختلف بدن در اطفال و نوجوانان بدست آمده است . در چنین شرایطی شاید بتوان از تجربه چندین ساله طب کار استفاده نمود . در بسیاری از کشورهای جهان انجام کارهای استریوتیپ (تکراری و یکنواخت ) و وارد آوردن فشار مفرط به کودکان ونوجوانان از نظر قانونی ممنوع شده است .
آسیب‌های ورزشی در کودکان ابتدا باید توسط فرد معاینه کننده بویژه از نظر نبض‌های محیطی کنترل شوند تا در صورت بروز هر گونه اختلال در وضعیت خونرسانی عضو با پزشک متخصص ارتوپدی مشاوره گردد . این موضوع بویژه در صورت وجود شکستگی‌های باز یا آسیب اعصاب محیطی اهمیت بیشتری خواهد یافت .

جدول 1-02 تقسیم‌بندی ورزش‌ها براساس میزان برخورد ورزشکاران

وظایف نه گانه قانون مربیگری
1) طرح‌ریزی مناسب فعالیتهای ورزشی
• اطمینان از شرایط مناسب ورزشکار
• آموزش پیشرفته مهارتهای ورزشی
2) آموزش مناسب
• اجرای تکنیک‌ های ورزشی مناسب با شرایط روز
• آموزش فوائد و مهارتهای صحیح ورزشی
3) تدارک محیط ورزشی ایمن
• زمینه مسابقه / تمرین ، لوازم ورزشی مناسب
• جلوگیری از استفاده نادرست و یا بدون نظارت از تجهیزات
4) تهیه تجهیزات کافی و مناسب
• کنترل مرتب وسایل وتجهیزات ورزشی
5) گروه بندی ورزشکاران
• تقسیم ‌بندی ورزشکاران براساس رشد فیزیکی ، سطح مهارت و میزان تجربه
6) ارزیابی ورزشکاران از نظر آسیب‌پذیری و توانایی جسمی
7) نظارت دقیق بر انجام فعالیت‌های ورزشی
8) آگاهی از خطرات
9) تأمین اقدامات اولیه درمانی در محیط ورزشی

نقش تیم طب ورزشی
شما به عنوان مربی، بهترین عضو تیم ورزشی هستید . شما میتوانید به پزشک تیم با انجام اقدامات زیر کمک کنید :
1) کمک به پیشگیری از ضایعات ورزشی با روشهای مناسب تمرین ، آموزش تکنیک ورزشی موثر و مطمئن و تحت نظارت پیوسته
2) جلوگیری از ایجاد ضایعات بیشتر در ورزشکار مصدوم
3) اطمینان از اینکه ورزشکار مصدوم تحت مراقبت‌های لازم پزشکی قرار گرفته است.
4) اطلاعات لازم در مورد آسیب‌های ورزشی و برنامه‌های توانبخشی
5) برقراری ارتباط مناسب بین پزشک تیم و ورزشکار مصدوم

آسیب‌های ورزشی و عوامل موثر در آن
وقوع حوادث در حین ورزش امری اجتناب ناپذیر است . آسیب‌های ورزشی گاهی در پی ضربات شدید به وجود می‌‌آید ( مانند شکستگی استخوانهای ساق پا در بازیکنان فوتبال ) و گاهی به علت ضربات بسیار جزئی است ( میکروتروما ) که در دراز مدت تکرار می‌شود ( شکستگی استخوان ران) ماهیت آسیب ورزشی به عوامل متعددی بستگی دارد که به دو گروه تقسیم می‌شوند :
1) عوامل داخلی : با ساختمان بدنی از جمله سن ، جنس ، قدرت عضلانی و...ارتباط دارد این نکته که آماده سازی بدنی وتمرینات ورزشی شاید برخی از این عوامل را تغییر دهند در طب ورزشی بسیار مهم است .
2) عوامل خارجی : عواملی هستند با منشاء خارجی که در آسیب ورزشی دخالت دارند .( کفش ورزشی ، زمین تمرین یا مسابقه ، روش تمرینات و ...)

عوامل داخلی موثر بر آسیب‌های ورزشی
• سن، جنس، ساختار بدنی ، قدرت عضلانی
• ضعف عضلانی ، سفتی عضلات
• افزایش دامنه حرکتی مفصل یا کاهش آن به طور مادرزادی
• انحراف قسمت جلوی پا به داخل
• صاف بودن کف پا
• قوس زیاد کف پا
• بالا یا پایین قرار گرفتن کشکک زانو بطور غیر طبیعی
• اختلاف طول اندام تحتانی

عوامل خارجی موثر بر آسیب‌ های ورزشی
• روشهای آموزش و تمرین ورزشکاران ، افزایش حجم و روش تمرینات ، تمرین فاقد برنامه‌ریزی صحیح ، بازی خشونت آمیز ، تغییر ناگهانی روش تمرینات
• سطح زمین ورزشی ( چمن طبیعی ، پیست مصنوعی ، چمن مصنوعی)
• تجهیزات ورزشی ( کفش نامناسب و ...)
• محیط ورزشی ( آب و هوا ، نور کم و ...)
آب و هوای سرد : کاهش قدرت ارتجاعی آب و هوای گرم : گرمازدگی
هنگامی که ورزشکار ، دچار آسیب می‌شود این آ‌سیب با صدمه‌ ای که فرد دیگری از اجتماع می‌بیند تفاوت چندانی ندارد ، اما در هر رشته ورزشی آسیب‌هایی رخ میدهد که کم و بیش خاص آن رشته است . این نکته در پیشگیری آسیب‌های ورزشی از اهمیت فراوانی برخوردار است و در زمان درمان نیز باید در نظر گرفته شود . در شرایط مطلوب و استاندارد باید فردی برای کمک به ورزشکار آسیب دیده اقدام کند که اطلاعات کافی درباره موضوعات زیر داشته باشد :
1) نوع تمرینات و روشهای مورد استفاده در رشته ورزشی مورد نظر
2) اساس فیزیولوژیک فعالیت‌های بدنی در آن رشته ورزشی
3) جنبه‌های مختلف رقابت ورزشی .
در چنین شرایطی اطمینان ورزشکار جلب می‌شود و می‌ توان در جهت بازگشت وی به صحنه ورزش بصورت فعال عمل کرد .

روشهای مهم در پیشگیری از بروز آسیب‌های ورزشی
1) معاینات پزشکی قبل از شروع فصل مسابقات ( آزمایشات ، بیماریابی ، وضعیت جسمانی )
2) گرم و سرد کردن بدن بطور صحیح و علمی
3) تجهیزات حفاظتی متناسب با نوع رشته ورزشی
4) آموزش تکنیک و تاکتیک‌های مناسب و صحیح
5) راهنمای مناسب تغذیه
6) ممنوعیت بازی خشونت آمیز

ارزیابی ورزشکار مصدوم
1) نخستین اقدام فوری شما باید این باشد که از وارد شدن صدمه بیشتر به ورزشکار جلوگیری نمائید .
2) ابتدا به سایر ورزشکاران و تماشاگران تذکر دهید تا اطراف ورزشکار مصدوم را خالی نمایند زیرا تجمع آنها می‌تواند موجب افزایش جراحات وارده هنگام انتقال شود.
3) سپس سعی کنید ورزشکار مصدوم را آرام نموده ، از تحریک بیش از حد او قبل از ارزیابی جلوگیری نمائید .
4) اکثر ورزشکاران پس از بروز ضایعه به دلیل درد به اطراف غلطیده یا بالا و پایین می‌پرند .این حرکات اضافی ممکن است سبب افزایش صدمات ورزشی شود .
5) همواره باید به خاطر داشته باشید که در آسیب‌های شدید ورزشی نباید ورزشکار حرکت داده شود مگر اینکه در معرض صدمات بیشتر باشد (‌مصدومیت در وسط زمین ) این نکته بویژه در آسیب‌‌های ورزشی که خطر عوارض ستون فقرات ( گردن و کمر ) را دارد حائز اهمیت است ( حمل با گروه‌ های چهار نفره )
6) باید وسایل ورزشی را از بدن ورزشکار مصدوم خارج نمود مگر اینکه باعث آسیب بیشتر وی گردد ، زیرا این امر باعث اتلاف زمانی می‌شود که برای ارزیابی در درمان مصدوم ضروری است . اما در صورتی که کلاه یا ماسک بازیکن مانع تنفس مصنوعی شود باید ‌آنها را خارج کنید .
7) در صورت بروز خونریزی بلافاصله با دستکش ابتدا در محل خونریزی یا کمی بالاتر با دست فشار مستقیم وارد نمائید بطوریکه در عرض چند دقیقه خونریزی متوقف شود . سپس زخم را با گاز استریل پوشانده وورزشکار مصدوم را جهت ارزیابی بیشتر به مراکز درمانی بفرستید .

کمک‌های اولیه در ورزش
1) مربیان نقش مهمی در سیستم طب ورزشی ایفا می‌کنند . چنانچه پرسنل پزشکی در دسترس نباشد تأمین مراقبتهای فوری برای ورزشکاران صدمه دیده به عهده مربیان خواهد بود .
2) والدین کودکان ورزشکار از شما بعنوان مربی انتظار دارند که برانجام اقدامات اولیه درمانی نظارت داشته باشید .
3) یکی از وظایف نه گانه مربی تأمین اقدامات اولیه پزشکی برای ورزشکاران مصدوم است . قانون از شما برای تأمین مراقبت پزشکی استاندارد مطابق با برنامه‌ تعلیمی مربیگری انتظار دارد . اگر شما در انجام وظایف ضعیف عمل کنید بیانگر غفلت شماست .
4) مهم‌ترین نقش مربی در درمان ورزشکار مصدوم ارائه اطلاعات لازم در مورد چگونگی آسیب دیدن ورزشکار و میزان پیشرفت او در برنامه‌های توانبخشی است .
5) شما باید چگونگی آماده سازی یک ورزشکار آسیب دیده را برای انتقال به مراکز پزشکی ونحوه ارتباط مناسب با پرسنل این مراکز بدانید .
6) شرکت در سمینارها تکنیکهای کمک‌های اولیه و طب ورزشی و کارگاه آموزشی اطلاعات شما را افزایش داده و پیشرفت شما را تضمین خواهد نمود .
7) اقدامات درمانی اولیه را در ضایعات ورزشی بیاموزید و از آن برای کمک به ورزشکاران استفاده نمائید .

مراحل اقدامات اورژانس در آسیب‌ های ورزشی
اگر آسیب ورزشی اتفاق افتاد طرح اورژانسی شما باید به ترتیب شامل موارد زیر باشد :
1) ارزیابی آسیب ورزشی
2) فردی رابط جهت فعال کردن سیستم پزشکی اورژانسی فرستاده شود
3) اجرای کمک‌های اولیه
4) همکاری با پرسنل پزشکی اورژانس در جهت آماده سازی ورزشکار برای انتقال به مراکز پزشکی
5) همراهی مربی یا سرپرست یا والدین با مصدوم از جنبه روانی هم تأثیر دارد
6) تکمیل فرم گزارش حوادث ورزشی فدراسیون پزشکی ورزشی
انجام بیمه ورزشی جهت حضور در کلیه تمرینات و مسابقات برای هر ورزشکار الزامی است.

اقدامات درمانی اولیه هنگام بروزآسیبهای حاد ورزشی
• در موارد ز یادی ورزشکار هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی دچار عارضه پیچ خوردگی یا آسیب شدید زانو، صدمات حاد مچ پا و... می‌شود ، آیا می‌دانید اولین اقداماتی که هنگام بروز این گونه آسیب‌ها باید صورت گیرد چیست ؟
• اقدامات درمانی اولیه ، در واقع عکس‌العمل‌هایی به چگونگی پاسخ بدن و واکنش‌های التهابی ایجاد شده هستند . در حقیقت تلاش ما این است که تورم را کنترل کرده و میزان هماتوم (‌خونریزی داخل ضایعه ) را کاهش دهیم . به این ترتیب فرایندهای بهبودی سریعتر و بهتر وارد عمل می‌شوند . آنچه در اولین برخورد با ورزشکار مصدوم باید انجام شود به صورت اصولی استاندارد شده با علامت اختصاری PRICE یا ICERS نشان داده می‌شود .
P: Protection/ R: Rest /I: Icebag / C: Compression /E: Elevation /S: Support

1) سرما درمانی (Cryotherapy)
• بعد از توقف فعالیت‌های ورزشی ورزشکار ، اولین قدم هنگام بروز آسیب‌ حاد اندام‌ها ، سرما درمانی است . این کار با استفاده از کیسه یخ مخصوص اسپری‌های سرمازا وکیسه معمولی که مقداری یخ در آن قرار داده شده انجام پذیر است .البته توجه کنید که هیچ گاه یخ را مستقیماً روی بدن ورزشکار قرار ندهید . زیرا سرمای مستقیم روی پوست اندام می‌تواند عوارض نامطلوبی ایجاد نماید .( لیوان یکبار مصرف ، در صورت نبودن سایر موارد ) مهم‌‌ترین فوائد سرما درمانی عبارتند از :
A: کاهش سرعت واکنشهای التهابی
B: انقباض مویرگهای منطقه وکاهش جریان خون و جلوگیری از ادامه روند خونریزی
C: کاهش حرارت بافت و نیاز متابولیک
D: کاهش سرعت انجام واکنشهای شیمیایی در سلولهای مجاور منطقه آسیب دیده و افزایش امکان زنده ماندن سلولهای بافتی در شرایط کاهش موقت O2
E: کاهش میزان گرفتگی و اسپاسم عضلات اطراف ضایعه و کاهش درد و ناراحتی ورزشکار مصدوم
*‌استفاده از سرما درمانی در 24 ساعت اول پس از آسیب ورزشی ، هر یک ساعت 20-10 دقیقه توصیه می‌شود . می‌ توان تا 72 – 48 ساعت نیز از آن استفاده نمود .

2) فشار (Compression)
اعمال فشار مختصر جهت کاهش تورم بافت و ایجاد یک وضعیت حفاظتی مناسب لازم است . این کار با استفاده از باندهای کشی یا نوارهای مخصوص انجام می‌گیرد . این بانداژ باعث می‌شود میزان فشاری که از بیرون بر عروق خونی وارد می‌شود نسبت به فشار داخلی ‌آنها افزایش یابد . لذا جلوی انتشار مایع به بیرون پلاسما گرفته میشود .بطور طبیعی فرد آسیب دیده بعد از بانداژ عضو احساس راحتی بیشتری می‌کند و همین فشار مختصر در کاهش درد ورزشکار مصدوم تأثیر بسزائی ایفا می‌کند .
*‌ بانداژ با باند کشی باید بصورتی باشد که حدود 20 سانتی‌متر بالا و پایین ناحیه آسیب دیده را بپوشاند و هر لایه ، لایه دیگر را بپوشاند .

3) بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده(Elevation)
• مهم‌ ترین فوائد بالا نگه داشتن عضو‌آ‌سیب دیده عبارتند از :
A: کاهش تجمع مایعات در منطقه آسیب دیده و تسریع بازگشت وریدی
B : در صورت امکان سعی کنید اندام آسیب‌دیده را در سطحی بالاتر از قلب نگه دارید .
C : کنترل تورم ناحیه آسیب دیده باعث می‌شود فضای کوچکتری نیاز به ترمیم و بازسازی پیدا کند .
D: بالا نگه داشتن عضو ‌آسیب دیده روی ساک ورزشی ، بالش ، صندلی ، میز و ... امکانپذیر است .
* زاویه عضو آسیب دیده با خط افق باید حدود 45 درجه باشد .

4)‌ استراحت (Rest)
• استراحت عضو آسیب دیده برای آنکه بدن فرصت مناسب جهت ترمیم ضایعه داشته باشد و از آسیب بیشتر بافتی جلوگیری کند امری الزامی است اینکه چقدر به اندام مربوطه استراحت دهیم به نظر پزشک تیم و شدت ضایعه بستگی دارد .
* طول مدت استراحت از 10 دقیقه تا چند روز متغیر است. هنگامیکه ورزشکار بعد از آسیب همچنان به تمرین یا مسابقه ادامه بدهد ، میزان خونریزی زیر پوستی ناحیه افزایش یافته و تخریب بافتی بیشتری ایجاد می‌شود وبدین ترتیب میزان و شدت پاسخ‌های ثانویه مانند تورم و تجمع مواد زائد به دلیل آسیب‌های بافتی ناشی از کمبودO2 و ... نیز زیادتر می‌شود . تمامی این وقایع ، بزرگتر شدن هماتوم و آهسته شدن روندی بهبودی و دوره طولانی بازتوانی را برای ورزشکار به همراه دارد .

5) حفاظت از اندام (Support)
• گاهی ضرورت دارد به منظور جلوگیری از آسیب بیشتر ، اندام را بی‌حرکت نمود یا دامنه حرکت آن را محدود کرد ، بدین منظور پزشک تیم می‌ تواند از مواردی مانند آتل ، Brace ، گچ گیری و بانداژ استفاده کند .گاه در تمام طول درمان نیاز به حفاظت از اندام وجود دارد . ( زانو بند طبی Palembo یا انواع وسایل مصنوعی محافظت کننده پاک سمن یا Lp Support)
* هدف از درمانهای فوق کاهش آثار ضایعه ، فراهم آوردن شرایط مناسب برای بهبود سریع ضایعه و کاهش طول درمان و زمان استراحت ورزشکار است . انجام به موقع این موارد در روند درمان بعدی ورزشکار کمک‌های شایانی می‌کند .

سئوال : چگونه متوجه می‌شوید که آسیب دیدگی کودک ورزشکای جدی است ؟
• چند علامت شایع به شما هشدار می‌دهند که نیاز به توجه بیشتر و مشاوره پزشکی وجود دارد . مسلماً شدت بسیاری از آسیبها کاملاً مشخص است اما بعضی دیگر بصورت آهسته پیشرفت می‌کند و بدتر میشود . اگر به هر دو نوع آسیب‌ها توجه نکنید ممکن است کودک مصدوم دچار ضایعات مزمن شود . علائم زیر را جدی بگیرید :
1) درد مفصل : خصوصاً در مفاصلی مانند زانو ، مچ پا ، آرنج ، مچ دست نباید هیچگاه نادیده گرفته شود زیرا این مفاصل پوشش عضلانی خوبی نداشته و لذا احتمال منشاء عضلانی درد نادر است ، درد مفصلی اگر بیش از 48 ساعت باقی بماند نیاز به تشخیص پزشک دارد .
2) حساس بودن یک نقطه خاص : اگر شما می‌توانید محل درد را به خوبی روی استخوان ، عضله یا مفصل یا یک انگشت مشخص نمایید احتمال دارد آسیب دیدگی جدی باشد . بخصوص اگر همین نقطه در طرف مقابل بدن هیچ حساسیتی ندارد ، بهتر است با پزشک مشاوره کنید .
3) تورم : تورم معمولاً قابل مشاهده بوده وعلامت شایعی در آسیب‌های ورزشی است که هرگز نباید از آن چشم پوشی کرد گاهی تورم در یک لحظه منجر به درد وسفتی می‌شود .
4) کاهش دامنه حرکتی : اگر تورم مشخص نیست با معاینه دامنه حرکت یک مفصل می‌توان آن را کشف کرد . اگر تورم واضحی در داخل یک مفصل وجود داشته باشد دامنه حرکت آن مفصل کاهش می یابد . اندام دو طرف را با هم مقایسه کنید تا متوجه تفاوت واضح آنها بشوید . اگر این تفاوت وجود داشت ورزشکار شما با آسیبب ورزشی مواجه شده است که نیاز به توجه ودقت دارد .
5) ضعف قابل مقایسه : تشخیص ضعف یک عضو و مقایسه آن با طرف دیگر غالباً کارمشکلی است اما می‌تواند کلید خوبی برای تشخیص آسیب جدی باشد . یک راه این است که قدرت اندام هر دو طرف با یک وزنه مشخص مقایسه شود . فیزیوتراپها این کار را با دست و یا وسایل خاصی می‌توانند انجام دهند .
6) گزگز و خواب رفتگی : هرگز خواب رفتگی یا گزگز و مورمور اندام‌ها را دست کم نگیرید . گاهی این علامت تحت فشار قرار گرفتن عصبی را نشان می‌ دهند که باید حتماً توسط یک پزشک مورد معاینه قرار گیرد .

سئوال : وقتی متوجه شدید که آسیب دیدگی کودک شما جدی است چه کار باید انجام دهید ؟
• وقتی براساس علائم گفته شده متوجه جدی بودن آسیب‌ ورزشی شده‌اید اولین اقدام آن است که از ادامه آسیب دیدگی پیشگیری نمائید . اجازه ندهید مشکل بدتر شود و تورم ادامه یابد . بهتر است فعالیت ورزشی را متوقف نموده و درمانهای اولیه را آغاز نمایید . اولین اقدام در هر آسیب حاد ورزشی کاهش تورم است . تورم موجب درد و از دست رفتن دامنه حرکتی می‌شود که به نوبه خود بکارگیری عضلات را نیز محدود می‌نماید . اگر عضلات بکار گرفته نشوند ضعیف و کوتاه شده و به فرایندهای ترمیم خوب پاسخ نمی‌دهند . هرگز از پمادهای گرم کننده پیروکسیکام ، دیکلوفناک و سالیسیلاتها برای آسیب‌های حاد ورزشی استفاده نکنید زیرا گرما ج ریان خون عضو آسیب دیده را زیاد کرده ، تورم را افزایش داده وشدت و و سعت آسیب را می‌ افزاید . موارد زیر را هنگام بروز آسیب دیدگی جدی رعایت کنید :
1) فعالیت ورزشی را بلافاصله متوقف کنید .
2) از یخ جهت کاهش تورم استفاده نمائید ( نحوه استفاده و زمان آن در بحث قبلی توضیح داده شده است )
3) از یک بانداژ فشاری استفاده نمائید .
4) عضو آسیب دیده را بالا نگه دارید .
5) جهت تشخیص و ادامه درمان به پزشک مراجعه نمائید .

آسیب‌های سر و گردن در ورزش
آسیب‌های سر وگردن در ورزش علت حدود 90 درصد مرگهای ناشی از ضربه بوده که منجر به ناتوانی دائم و عدم شرکت در فعالیتهای ورزشی می‌گردد . شیوع آسیبهای خطرناک سر وگردن بدلیل استفاده از تجهیزات ایمنی ورزشی استاندارد طی سالهای اخیر کاهش چشمگیری داشته است .
حدود 63 درصد آسیبهای خفیف سر در دبیرستانها ناشی از فوتبال است که در 10 درصد موارد با ضایعات مغزی همراه می باشد ودر این حالت علائمی مانند اختلال بینائی ، عدم تعادل ، فراموشی ، سردرد واختلال شناختی دیده می‌شوند . توصیه شده است ورزشکارانی که دچار آسیب سر شده‌اند از انجام ورزشهائی که احتمال برخورد با حریف در آنها بالا است اجتنای نمایند . میزان محدودیت به تعداد وشدت ضربات بستگی دارد ( جدول 2-2 و3-2) .

جدول 2-2 . راهنمای ارزیابی شدت ضربات سر در ورزشکار

جدول 3-2 راهنمای حداقل زمان بازگشت به ورزش پس از ضربات سر

زمانی که یک ورزشکار با آسیب مهره‌های گردنی مراجعه می‌‌کند بویژه در صورت وجود کاهش سطح هوشیاری ، درد خط وسط گردن و محدودیت حرکات گردن ، معاینه دقیق و مراقبت‌های لازم با دقت بیشتری باید انجام شوند . در این موارد ثابت نگهداشتن گردن و انجام رادیوگرافی در نمای قدامی خلفی ، مایل و با دهان باز (Open – mouth) الزامی است .
اگر مصدوم نتواند گردن خود را به بالا یا پایین حرکت دهد ، انجام CT Scan ضرورت دارد . با این شرایط بررسی و مایعات عصبی دقیق توصیه می‌شود فلج موقت چهار اندام ( کمتر از 36 ساعت )‌ بدنبال ضایعات گردنی در ورزشکار بدون شکستگی مهره‌های گردن یا آسیب طناب نخاعی دیده شده است که در صورت تداوم آن جهت رد تنگی مادرزادی کانال نخاعی ، مهره‌ های بهم چسبیده و سایر اختلالات ساختمانی انجام MRI را باید در نظر داشت ورزشکانی که آسیب گردنی ناشی از ورزش وتنگی کانال نخاعی دارند در معرض خطر ناتوانی دائم قرار دارند لذا باید از ورزشهای پر برخورد ( جدول 1-2) اجتناب نمایند (Contact Sports).
ورزشکاران با آسیب خفیف گردن که معاینات عصبی و بررسیهای رادیوگرافیک آنها طبیعی است زمانی می‌ توانند به ورزشهای پر برخورد بپردازند که شرایط زیر را داشته باشند :
1) دامنه حرکتی گردن در تمام جهات طبیعی باشد .
2) احساس درد یا ناراحتی درناحیه ستون فقرات گردنی نداشته باشند .
3) معاینه حسی عصبی و قدرت عضلانی طبیعی باشد .
4) انحنای طبیعی مهره‌های گردنی (Lordosis) وجود داشته باشد .
آسیبهای شبکه بازوئی (C5-T1) در فوتبال با ضربات سر شدید که گردن به طرفین خم شده یا حرکت تکل (Tackling) می‌ تواند پدید آید که در موارد خطرناک با احساس گزگز ، سوزش ، بی‌ حسی یا ضعف عضلات بازو وشانه ظاهر می‌گردد . این علائم در آسیبهای ضعیف طی چند دقیقه خود بخود برطرف می‌شوند . در صورت شدید و دو طرفه بودن علائم ، انجام MRI ضرورت دارد .
15% ورزشکاران زیر 20 سال بویژه آنهایی که به سندرم داون ( مونگول ) مبتلا هستند دچار ناپایداری مفصل استخوان پس سری با مهره اول گردنی "Atlanto axial instability (AAI)" هستند که با توجه به نداشتن علائم بالینی ، توجه و دقت مربیانی که به آموزش ورزش این افراد اشتغال دارند بسیار حائز اهمیت است .
در نحوه برخورد با ورزشکارانی که دچار آسیب سرو گردن شده است رعایت نکات زیر ضروری است :
1) رعایت قانون (Airway , Breathing , Circulation) ABC و ‌آشنایی با اصول احیاء قلبی ریوی
2) ثابت نگهداشتن گردن با گردن بند طبی (Collar) یا کیسه شن
3) در صورت شک به آسیب نخاع گردنی ، کلاه یا تجهیزات ایمنی ورزشکار را خارج نکنید .
4) در صورت نیاز به بر قراری راه هوایی برای مصدوم ، محافظ صورت را می‌توانید خارج نمائید .
5) ارزیابی و انتقال ورزشکار مصدوم با آرامش کامل و بدون عجله به نزدیکترین مرکز پزشکی
6) انجام معاینات عصبی مکرر توسط پزشک ( توجه به محدودیت حرکات گردن ، درد واحساس ناراحتی و ایجاد علائم جدید پس از چند ساعت مهم است )
7) ورزشکار دچار شکستگی جمجمه ، تغییر سطح هوشیاری ( کاهش سطح هوشیاری بیش از 5 دقیقه ) ، سردرد شدید پیشرونده ، تشنج ، گیجی بیش از 30 دقیقه ، علائم عصبی موضعی و استفراغ مداوم حتماً باید در یک بیمارستان مجهز تحت نظر قرار بگیرد تا در صورت لزوم اقدامات تخصصی انجام شود .

جدول 4-2. الگوریتم نحوه ارزیابی ورزشکاری که با آسیب گردن مراجعه می‌نماید.

ضربات مغزی
• اصابت هرگونه ضربه فیزیکی به ناحیه سر را که باعث تغییر سطح هوشیاری شود ، ضربه مغزی گویند . ضربه مغزی اگر چه بسیار خطرناک است ولی اگر اقدامات اولیه انجام گیرد ، از عوارض بعدی آن جلوگیری به عمل می ‌آید . نکته مهم در ضربه مغزی وجود آسیب مغزی وآسیب‌های گردنی است که باید همیشه در هر ضربه مغزی نکته فوق مدنظر باشد .
• سردرد شدید در ناحیه پس سری در ورزشکاران ممکن است به علت شکستگی مهره‌ های گردن باشد .
• شایعترین علت ضربه مغزی ، اصابت ضربه پر قدرت به ناحیه سر است . ضربه مغزی ـسیب شایعی در ورزش‌های فوتبال ، هاکی ، بوکس ، کشتی ، راگبی و ورزشهای بدون برخورد بیس بال ، دوچرخه سواری ، اتومبیل رانی ، موتور سواری و ژیمناستیک ) است .مثال :
• برخورد سر دروازه‌بان فوتبال با تیرک دروازه
• برخورد سرشناگر (شیرجه ) با کف استخر
• ضربه‌ناک اوت در بوکس

وظایف مربی در برخورد با ورزشکار دچار ضربه مغزی
• تمامی مربیان باید از علائم و عوارض ضربه مغزی‌ آگاهی کامل داشته باشند .خطرناک بودن آن را جدی بگیرند و بدون اتلاف وقت اقدام کنند . آسیب سلولهای مغزی به دنبال 4 دقیقه قطع تنفس ورزشکار حتمی است . لذا تمام مربیان باید احیای قلبی - تنفسی را در ذهن داشته باشند .
• ورزشکار آسیب دیده‌ای را که روی شکم خوابیده ، باید به پشت برگردانید . به این منظور بهتر است سر وگردن او توسط شخص کمکی و همزمان با چرخش بدن توسط مربی ، هماهنگ ، همزمان و توأم انجام شود . سپس گردن ورزشکار مصدم را با بالشتک حفاظتی در دو طرف گردن حمایت کنید وسریعاً تیم اورژانس را خبر کنید . در مورد ورزشکارانی که دچار ضربه به ناحیه سر شده‌ اند ولی هوشیاری و عوارض بیهوشی یا فراموشی ندارند ، موارد زیر را به والدین ورزشکار اطلاع دهید :
1) به سر ورزشکار ضربه وارد شده است ( از لحاظ مسائل قانونی) .
2) در صورت بروز حالت خواب و بیداری ورزشکار را سریعاً نزد متخصص جراحی مغز و اعصاب ببرید .
3) ‌در صورت بروزگیجی، استفراغ و سردرد افزایشس یابنده سریعاً ورزشکار مصدوم را به مرکز اورژانس منتقل نمائید . (‌علائم هشدار دهنده )
• مربیان ورزشی باید دقیقاً مراقب باشند اگر گیجی ورزشکار دچار ضربه مغزی بیش از 10 دقیقه طول کشید ، سریعاً او را به مرکز اورژانس اعزام کنند . ورزشکاری که دچار ضربه به ناحیه سر شده ولی بیهوشی نداشته واختلال حافظه نیز پیدا نکرده است .میتواند به میدان بازی برگردد و ورزش خود را از سر بگیرد .
• در ورزش بوکس ، هرگاه ورزشکار 3 ناک اوت در طول یک سال داشته باشد ، باید به مدت یک فصل به استراحت بپردازد .
• در ورزشهای رزمی و بوکس ، ورزشکاری که یکبار ناک اوت داشته باشد باید 4 هفته استراحت کند .
• هنگام تمرین یا مسابقه بوکس، هرگاه بیش از 40 ضربه به سر ورزشکار وارد شود این حالت برای بوکسور خطرناک خواهد بود .

جدول 5-2 شیوع ضربه مغزی درورزشهای مختلف که منجر به بستری شدن ورزشکاران شده است .

آسیب‌های فک و صورت در ورزشکار
ضرباتی که منجر به آسیبهای دندانی می‌شوند بصورت مستقیم ( ضربه توپ ، گوی ، چوبف سر یا مشت ) و غیر مستقیم ( ضربات وارد شده به دهان ، لب ، فک و اطراف سر ) پدید می‌‌آیند .
بسیاری از این موارد در فوتبال ، هاکی ، چوگان ، کاراته ، بوکس ، جودو و تکواندو دیده می‌شوند که ریسک بروز این آسیبها با استفاده از محافظ دهانی و دندانی کاهش می‌یابد . درمان عمومی آسبیهای فک وصورت شامل بازسازی عملکرد وظاهر صورت ، حفظ راههای هوایی ، کنترل خونریزی ، درمان شوک و کنترل سایر ‌آسیبهای همزمان ( طناب نخاعی) می‌باشند .آسیبهای شایع فک وصورت در ورزشکار به سه گروه تقسیم‌بندی می‌ گردند :
1) آسیب‌های بافت نرم (‌ کوفتگی ، بریدگی ، کبودی و سائیدگی) : ابتدا خونریزی کنترل شده و سپس پاک کردن ناحیه از م

دانلود مقاله تحقیق ورزشی (دو و میدانی)

اختصاصی از فایل هلپ دانلود مقاله تحقیق ورزشی (دو و میدانی) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

اهداف
تعیین نمونه اصلی تکنیک دو سرعت و درک چگونگی افزایش سرعت
بازیها و حرکات تمرینی
برای همه کارهای عملی دوهای با مانع و سرعت بایستی محدوده ای متر روی چمن علامت گذاری شود تا بازیها و حرکات تمرینی در آن اجرا گردد. این بازیها بایستی در برگیرنده بازیهای محلی شامل دویدن و دنبال کردن (مثلا گرگ و میش) به صورت گروهی و دو نفری باشد. حرکات تمرینی، آن دسته تمریناتی را در بردارد که در آنها گروه عضلات درگیر در دوهای سرعت به کار گرفته می شود.

مراحل آموزش
1.شروع ایستاده، افزایش سرعت تا رسیدن به گام دو سرعت
گام دو سرعت آن قسمت از دو سرعت است که عمل دویدن با مرحله کامل پرواز اجرا می شود و بعد از شتاب گرفتن اتفاق می افتد.
• در حالی که پاها به اندازه عرض شانه ها از هم فاصله دارند پشت خطی روی چمن بایستید.
• اجازه دهید وزن بدن به جلو بیفتد و بتدریج در طی 40 متر تا رسیدن به 80 تا 90 درصد حداکثر سرعت شتاب بگیرید.
• به آهستگی سرعت خود را کم کنید در حالی که ضمن حرکت خود را بالا نگه می دارید به صورت راه رفتن به عقب برگردید.
2. پاشنه به ران
• به صورت آهسته دویدن به جلو حرکت کنید پاشنه پا را به سرعت به طرف پشت ران بالا بکشید.
« لگن بالا، پنجه بالا، پاشنه بالا». از کشیده شدن پا روی زمین احتراز کنید.
3. زانو بلند
• این حرکت را می توان به صورتهای راه رفتن توام با جهش یا در حال دویدن اجرا کرد.
• با قامتی راست زانو در حالی که پنجه به طرف بالا جمع شده است تا حد موازی شدن ران با زمین بلند می شود.
• پای اتکا مستقیم و بر حرکت آهنگین (با ضربه های منظم) تاکید می شود.
• حرکت را تکرار کنید ولی این بار پاشنه پای آزاد را توام با عمل «پنجه زدن» یا «پنجه کشیدن به» به سرعت پایین آورید.
4. گام جهشی با پای مستقیم
• پنجه ها را بالا نگه دارید وضعیت جمع شدن پنجه بطرف ساق و در موقع قرار دادن پا بر روی زمین زانو مستقیم از روی یک پا بر روی پای دیگر جهش کنید.
5. گام جهشی
گام جهشی آهنگین (با ضربه منظم) از پایی به پای دیگر در حالی که از پای آزاد موازی با زمین و پای عقب راست شده است.

6. دویدن در قید با کشیدن مقاومت
• تسمه ای را برای بستن به کمر دونده سر دستی درست کنید.
• مقاومتی مناسب و نه زیاد بطوری که ورزشکار بتواند شکل خوب دویدن سرعت را بکار گیرد برقرار کنید.

7. اجرای دو 30 متر با شروع جنگ
• برای افزایش حداکثر سرعت از دوندگان سرعت برای اجرا استفاده کنید. با شروع متحرک در مسافت 30 تا 40 متر 30 متر را با حداکثر سرعت بدوید به درستی (به تدریج) سرعت خود را کم کنید.
• حداقل 3 مرتبه 30 متر را با حداکثر سرعت بدوید. بین دو تکرار 5/1 دقیقه استراحت کنید.

استارت دوهای سرعت
اهداف
آشنایی با استارت نشسته با و بدون بلوکهای استارت
بازیها و حرکات تمرینی
مانند بازیهای مربوط به دوهای سرعت ولی بازیهایی که برای بهبود عکس العمل در شروع و شتابگیری مفیدند به آنها اضافه می شود.
مراحل آموزش
1. استارت از وضعیتهای مختلف
• می توان بطور انفرادی و یا دو نفری یکی به دنبال دیگری اجرا شود.
• استارت از وضعیت نشسته با پاهای مستقیم
• استارت از وضعیت دراز کشیده به پشت بعد دراز کشیده رو به زمین
• استارت از وضعیت دو زانو به زمین
2. عکس العمل از وضعیت استارت ایستاده
استارت ایستاده از پشت خط با محرکهای مختلف صوتی، دیداری و تماسی
3. استارت نشسته بدون استفاده از بلوکهای استارت
«بجای خود»:
پای جلو به اندازه 5/1 برابر طول پا از خط شروع و پاها به اندازه 5/1 پا از هم فاصه دارند. دستها قدری بازتر از عرض شانه ها و پشت خط قرار دارند.
• شانه ها بالای دستها
«حاضر»
• لگن را حرکت دهید تا قدری بالاتر از شانه ها قرار گیرد. قبل از عقب نشستن به وضعیت «بجای خود» 2 تا 3 ثانیه وضعیت خود را حفظ کنید.
حرکت را به دفعات تکرار کنید ولی فرمان را از وضعیت «حاضر» بدهید و 10 تا 20 متر شتاب بگیرید.
4. استارت نشسته
مانند حرکت تمرینی شماره 3 ولی با استفاده از بلوکهای استارت

دوهای امدادی
اهداف
مبادله دیداری و غیر دیداری
بازیها و حرکات تمرینی
مانند استارت دوهای سرعت
مراحل آموزش
، روش دیدار ی
1. مبادله اتفاقی
• گروه به طور اتفاقی در محدوده متری حرکت می کند. برای هر دو نفر یک چوب امدادی در نظر گرفته می شود.
• چوب امدادی را از جلو، پهلو و عقب به دیگری انتقال دهید.
• مبادله به صورت دیداری و با دست راست به دست چپ اجرا می شود.
• چوب امدادی را با دست چپ بگیرید و بلافاصله آن را به دست راست منتقل کنید.
2. مبادله دیداری با دورخیز کم
• دو به دو کار کنید دونده آورنده در حالی که چوب امدادی را در دست دارد در فاصله 30 متری شروع به دویدن می کند.
• دونده دریافت کننده دست چپ خود را دراز می کند و در حالی که کف دست تقریبا بطرف بالا قرار گرفته چوب امدادی را می گیرد و بلافاصله آن را به دست راست منتقل می کند.
• دونده دریافت کننده با داشتن چوب امدادی 30 متر می دود.
مبادله غیر دیداری
نکات مهم:
در مورد مبادله غیر دیداری توصیه می شود که یک روش مبادله نشان داده و توضیح داده شود. در مراحل آموزش ذیل تفکیک انتقال از بالا به پایین، توصیف شده است.
1. مبادله ساکن
• دو نفری کار کنید. یکی پشت سر دیگری قرار می گیرد و چوب امدادی را به نوبت می گیرد و می دهد.
• در این نوع انتقال (رد کردن) غیر دیداری و باید از دست راست به چپ یا از دست چپ به دست راست اجرا شود.
• بصورت گروههای 4 نفری و با انتقال راست – چپ – راست – چپ تمرین را تکرار کنید.
2. انتقال در حرکت آهسته دویدن
• مانند تمرین شماره 1 ولی به تدریج سرعت را افزایش دهید.
• زمانی که چوب امدادی به نفر جلو می رسد آن را به زمین می اندازد و نفر آخر آن را بر می دارد و کار تکرار می شود.
• نوبت را در نظر بگیرید و سعی کنید هر کس در گروه موقعیتهای مختلف را اختیار کند.

3. با استفاده از منطقه شتابگیری و منطقه مجاز مبادله انتقال چوب امدادی را اجرا کنید.
• از دو دونده دوهای سرعت برای نمایش مبادله با سرعت تمام استفاده کنید.
• یک علامت تنظیمی به فاصله 15 تا 20 پا از ابتدای منطقه شتابگیری مبادله ای در حدود اواسط منطقه مجاز مبادله را ممکن خواهد ساخت.
دوهای نیمه استقامت و استقامت
اهداف
استارت ایستاده اندازه گیری ضربان قلب از طریق مچ دست و گردن. درک چگونگی آْثار تمرین بر ضربان قلب و اینکه چگونه با تغییر در سرعت شدت و استراحت سیستمهای انرژی بطور مستقل تمرین می کند.
استارت ایستاده
«بجای خود»
• پای راست پشت خط قرار می گیرد در حالی که پای چپ با فاصله ای حدود هم عرض شانه ها پشت آن قرار می گیرد. وزن روی پای راست. یک بار نیز پای
چپ را جلو قرار دهید و ببینید کدام وضعیت قویتر است. دستها را در موقعیتی که بلافاصله با حرکت پاها همزمان شوند قرار دهید. پای راست و دست چپ پای چپ و دست راست در جلو قرار بگیرند.
«رو»
• وزن روی پای جلو. بطرف جلو حرکت می کند. شتابگیری در خط مستقیم
اندازه گیری ضربان قلب
• نبض را ابتدا در مچ دست و سپس در ناحیه گردن بگیرید. تعداد ضربان را در مدت 10 ثانیه بشمارید و در عدد 6 ضرب کنید تا تعداد ضربان قلب در مدت یک دقیقه را به دست آورید.
• بعد از یک دقیقه بصورت آهسته دویدن مجددا نبض را بگیرید و مقدار آن را با تعداد ضربان مرتبه قبلی مقایسه کنید.
اجرای دوهای تکراری
• 3 تا 6 دونده دوهای استقامت و نیمه استقامت را برای این کار انتخاب کنید.
• برای گروه دوندگان یک ریتم راحت برای سیستم هوازی و یک ریتم راحت برای سیستم غیر هوازی که از قبل برای 200 متر مشخص کرده اید تعیین کنید.
مثال: در مورد یک یک دونده که نتیجه اش در 1500 متر 15-4 است (بطور متوسط 68 ثانیه برای 400 متر):
ریتم هوازی مسلط برای 200 متر 38 ثانیه
ریتم غیر هوازی 32 ثانیه
• ورزشکاران دو نوع دوهای تکراری را انجام می دهند. هر دو سری 3 متر با 10 دقیقه استراحت فعال بین دو سری با ریتمهایی که در مثال فوق بصورت قسمتی از یک جلسه تمرین ذکر شده بود.

1. تمرین اینتروال هوازی
• 3 بار 200 متر در ثانیه با 5/1 دقیقه استراحت بین دو تکرار به صورت آهسته دویدن
• در پایان هر بار 200 متر دویدن و در پایان مرحله استراحت ضربان را بشمارید.
• 10 دقیقه استراحت فعال
2. تمرین غیر هوازی دوهای تکراری برای استقامت در سرعت
• 3 بار 200 متر در 32 ثانیه با 30 ثانیه استراحت بین دو تکرار
برنامه بالا را می توان به اختصار بصورت مقابل نوشت:
• این بار ضربان را فقط بعد از 3 مرتبه 200 متر اندازه گیری کنید.
تمرین در دوره تدراک ویژه یا مسابقه
مثال:
منظور: 2 سری هر سری 4 مرتبه 200 متر در مدت 32 ثانیه استراحت بین دو تکرار و 10 تا 15 دقیقه استراحت بین دو سری.

تعریف
• راه رفتن حرکت به جلو بصورت قدم برداشتن است بنحوی که یک پا همیشه با زمین تماس داشته باشد.
• پای اتکا باید حداقل برای یک لحظه در موقعی که در و ضعیت عمودی است راست باشد.
تکنیک
حرکت پا
• راندن مناسب با پای عقب
• حرکت غلطتکی پا بصوت پاشنه – سینه – پنجه
• نرم قرار دادن پا
• تخت و کم ارتفاع بدون پریدن
عمل دست
• شانه ها شل و آزاد
• آرنجها با زاویه 90 درجه نگهداشته می شوند
• تاب دادن بازوها بطور طبیعی
عمل لگن
• انعطاف پذیری خوب در مفاصل ران
• تقریبا روی یک خط راست
• با حرکت چرخشی مفاصل ران

پیاده روی
مراحل آموزش
1. راه رفتن عادی (طبیعی)
• روی یک سطح نرم به تدریج سریعتر از معمول راه بروید، ولی به دویدن تبدیل نشود.
• با قامتی افراشته با آهنگی ملایم حداقل 100 متر راه بروید.
2. مسابقه پیاده روی
• مانند تمرین 1 ولی این بار با پای عقب فشار بیشتری بر زمین وارد کنید. همچنانکه پا را در هر قدم راست می کنید لگن را هم راست کنید.
• تماس پاشنه – پنجه را حفظ کنید و زمانی که پا در وضعیت عمودی است زانو را راست کنید.
• این آهنگ را حداقل در مسافت 100 متر حفظ کنید.
3. راه رفتن روی خط راست
• مانند مورد 2 ولی حداقل به مسافت 400 متر. کار فقط روی شکل صحیح راه رفتن و نه سرعت آن خواهد بود.
• به احساسی که در عضلات جلو ساق پا به شما دست می دهد توجه کنید.

دو با مانع
اهداف
سریع دویدن و عبور از مانع بصورت ریتمدار (آهنگین)
بازیها و حرکات تمرینی
مانند دوهای سرعت و استارت سرعت ولی روی ریتم 3 و 5 تاکید کنید.
مراحل آموزش
1. گامهای آهنگین با سرعت از روی چوب
• 3 تا 5 چوب را روی زمین بگذارید بنحوی که برای رسیدن به اولین مانع 8 گام و بین موانع 3 گام لازم باشد. 3 تا 4 ردیف با فواصل متفاوت ایجاد کنید.
• از وضعیت شروع ایستاده شتاب بگیرید و تا 10 متر بعد از آخرین چوب به دویدن ادامه دهید. شرکت کنندگان را به ردیفهای آماده شده منتقل کنید و در صورت نیاز فواصل را تنظیم کنید.
2. دویدن با آهنگ گامهای سرعتی از روی موانع کوتاه
• مانند تمرین، 1 ولی چوبدستی را روی آجرهای کوتاه یا چیزی نظیر آن را قرار دهید.
• با قامتی راست و بالا بدوید به پایین نگاه نکنید.
• بتدریج ارتفاع موانع را افزایش دهید.
3. گام عبور از مانع
• زمانی که ارتفاع موانع به اندازه کافی بلند شد بنحوی که برای شروع جلو کشیدن پای عقب با مشکلی روبرو شدید بایستی عمل پای عقب معرفی شود.
• با در نظر گرفتن حرکت صحیح پای دوم به صورت راه رفتن از روی مانع قدم بردارید.
• این حرکت را از کنار مانع تکرار کنید و بتدریج به آهستگی بطرف مانع قدم بردارید.
• این حرکت را از کنار مانع تکرار کنید و بتدریج به آهستگی بطرف موانع بدوید.
(در صفحه 39 کتاب اصول نظری مربیگری مشق تمرینی شماره 4 تشریخ شده است.)
4. مشقهای تمرینی مانع
• مشقهای تمرینی مانع را هم برای پای راهنما و هم برای پای عقب نشان دهید
• مشق تمرینی حرکت پای دوم را از روی مانع در وضعیت ایستاده.
5. حرکت عبور از موانع کوتاه
• همانند مورد 2 ولی حرکت صحیح عبور از مانع با 3 تا 5 مانع

اصول اساسی پرشها
پرش طول پرش سه گام پرش ارتفاع پرش با نیزه
چهار رشته گروه پرشها پرش طول پرش سه گام پرش ارتفاع و پرش با نیزه توانایی ورزشکاران را برای پرتاب خود به فضا برای اینکه پرواز کنند می آزماید. در پرش طول و سه گام هدف حداکثر مسافت افقی با یک یا سه پرش متوالی است.
در پرش ارتفاع هدف عبور از فراز مانعی است که در ارتفاع معینی قرار داده شده در حالی که در پرش با نیزه هدف عبور از مانع با کمک یک نیزه است. یک مربی پرشها در می یابد که همه پرشها اصول حرکتی مشترکی دارند درک این حرکات مشترک کار مربی تازه کار را آسان ساخته و برای معرفی این رشته ها به او اطمینان می بخشد.
هر یک از روشها دارای مراحل زیر است:
• دورخیز
• جهش
• پرواز
• فرود
نکات مهم:
- در توضیحات بعدی و مراحل آموزش پرشها مطالب و دستورالعملها در مورد پرش کننده ای است که با پای چپ جهش می کند.
مهم ترین مراحل روی زمین صورت می گیرند: دورخیز که شامل شتابگیری تا رسیدن به سرعت مطلوب و جهش که شامل گام نهایی برای جدا شدن از زمین است.
این مراحل نتیجه مرحله بعدی پرواز و فرود را تعیین می کند.
دورخیز بخاطر وجود مرز خطا در پرشهای طول و سه گام یا نقطه جوش که موقعیت آن بوسیله جای میله مانع در پرش ارتفاع یا جعبه پرش در پرش با نیزه تعیین می شود محدود می گردد.
جهش در مورد هر چهار رشته همچنین دومین و سومین جهش در پرش سه گام مشابه است. ویژگیهای مشترک یک جهش موثر عبارتنداز:
• پرش کننده بایستی «بلند» باشد (سر و سینه را راست کند و بالا حرکت کند).
• پای جهش تخت و به صورت عمل «پنجه زدن» یا «پنجه کشیدن» بطور باثبات بر زمین قرار گیرد.
• زانوی پای آزاد از لگن کشیده می شود.
• پرش کننده مفاصل ران زانو و مچ پای جهش را کاملا راست می کند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   40 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

مجموعه ورزشی جوانان

اختصاصی از فایل هلپ مجموعه ورزشی جوانان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه:

وسعت گسترده دانش تا مرز بی نهایت است و بشر همواره در تکاپوی رسیدن به انتهای این مرز می باشد. موثر ترین شیوه برای هموار ساختن این مسیر ایجاد بستر مناسب آموزشی برای فراگیران و استفاده از خلاقیت آنها در ارتقای علوم و فنون متعدد است و آموزش و پرورش به عنوان متولی اصلی تعلیم و تعلم عهده دار فراهم آوردن زمینه های مناسب برای رشدو اعتلای علوم و فرهنگ می باشد.تربیت بدنی و ورزش از جمله علوم مورد توجه برنامه ریزان آموزش و پرورش است که با حرکت و فعالیت بدنی فرصتهای مناسب جهت دستیابی به اهداف ترتیبی را فراهم می نماید.

امروزه بیماریهای تمدن با بیماریهای غرب یکی از آثار تغییراتی هستند که در زندگی روزمره نمایان است و مردم کشورهای پیشرفته بصورت گسترده و کشورهای در حال رشد به میزان کمتری با آنها دست به گریبان می باشند . مهمترین این بیماریها عبارتند از : بیماریهای قلب و عروق ، چربی خون ، نقرس ، سنگهایصفراوی ، دیابت ، سرطان و بیماریهای کبدی که عمدتاً با تغذیه ارتباط دارند.بیماریهای روانی و استرسنیز از جمله بیماریهایی هستند که بیشتر به شرایط زیست محیطی مربوط می شوند.

نزدیکی بشر با طبیعت مسئله ای کاملاً غریزی است چرا که انس با طبیعت سبب کاستن فشار عصبی می شود . این امر طی هزاران نسل در انسان اثر گذاشته و به همین علت زندگی در اغلب ساختمانهای شهری امروزه با طبیعت او موافق نیست و زیستن در داخل آنها به تدریج تولید ناراحتی های روانی می نماید.

ورزش به عنوان یک فعالیت همه گیر از دیرباز با زندگی انسان پیوند داشته است و از زمانهای قدیم بشر بدون اطلاع از قوانین ورزشهای نوین و امروزی به تعحرک در طبیعت می پرداخته است. ورزشهاییچون کوهنوردی ، اسکی ، شنا ، اسب سواری و …… به همین ترتیب ورزش توسط انسان با طبیعت پیوند خورده است .

فصل اول

1-1-تربیت بدنی و اهداف آن

هدف تربیت بدنی و ورزش نتایج مطلوب و مقاصدی است که از شرکت در برنامه های تربیت بدنی و ورزش حاصل می شود . اهداف به اهداف دراز مدت و کوتاه مدت تقسیم می شود . غایت شدیداً با هدف ارتباط دارد و آن انتظاری است که هر فردی از مجموع زندگی خود دارد و نقش آن هماهنگ کننده و وحدت بخش اهداف در طول زندگی است.

پنج هدف عمده برای تربیت بدنی عبارتند از : تکامل جسمانی، روانی-حرکتی، شناختی، عاطفی و اخلاقی

هدف 1-1-1

1) تکامل جسمانی : ایجاد توان بدنی و افزایش آن از طریق فعالیتهای بدنی که موجب توسعه و تکامل سیستمهای ارگانیکی مختلف بدن می شود ، جزو هدف تکامل جسمانی است.

2-1-1-

2) هدف تکامل حرکتی : این هدف با بهبود آگاهی بدنی، انجام حرکت جسمانی موثر با هزینه انرژی کمتر و حرکت آمیخته با مهارت و حسی زیبایی شناسی و جذابیت در ارتباط است.

3-1-1

3) هدف تکامل شناختی: هوش و تفکر یکی از ضروریات اجرای صحیح فعالیتهای بدنی است. آگاهی بر بدن ، آگاهی محیطی ، آگاهی اجتماعیو سازگاری در اجرا، آگاهی بر قوانین و ….. جزء هدف شناختی محسوب می شوند.