چکیده : بخش عمده‌ای از معارف نورانی اسلام، از طریق ادعیه و مناجات‌های وارده از ائمة طاهرین به‌دست ما رسیده است. مناجات المحبین از جمله مناجات‌های خمس عشره امام سجاد یکی از آن دعاهاست. از بررسی محتوایی این مناجات و تطبیق آن با آیات قرآن و روایات چنین برمی‌آید که اساس دین بر محبت الله است و در حقیقت محبت خدا مبدأ‌و مقصد دین است و خداوند براساس محبت خویش نسبت به بندگان، دین را که نیاز اساسی انسان است به او ارزانی داشته و کتاب هدایت را توسط پیامبران فرستاده تا اوامر و نواهی الهی تبیین شود و انسان راه سعادت را یافته و به کمال برسد. در مناجات المحبین، مناجات‌کننده از خداوند محبت او را مسئلت دارد و اظهار می‌دارد محبت خودت و اولیای الهی و دوستدارانت و هر کاری که مرا به قرب تو رساند و منجر به مقام خشنودی‌ات گردد نصیبم گردانی و روز به روز بر این محبت و شوق بیفزایی و با من به چشم دوستی و مهربانی نظر کنی، همان‌گونه که اولیای الهی طلب کرده‌اند. در این پژوهش سعی شده است که از تطبیق عبارات مناجات با آیات قرآن و روایات معصومین این نتیجه حاصل شود که کلام و عبارات مناجات المحبین از نظر عمق و محتوا دقیقاً منطبق با کلام امام معصوم، حضرت سجاد است که نمونة بارز و کامل آن صحیفة کاملة سجادیه است.
پایان نامه : بررسی مبانی قرآنی و روایی مناجات المحبین
