خلاصه پایان نامه:
در طراحی سیستم های سازه ای نوین مقاوم در برابر زلزله، دو هدف عمده مدنظر قرار می گیرد؛ یکی از تأمین سختی کافی برای مهار کردن تغییر مکانهای جانبی و دیگر فراهم نمودن شکل پذیری و قابلیت استهلاک انرژی بالا، جهت جلوگیری از ایجاد ناپذیری تحت این تغییر مکانها. دو سیستم سازه ای فولادی بادبندی همگرا و قاب خمشی که امروزه بطور وسیعی در صنعت ساختمان سازی بکار می روند، قارد به تأمین همزمان این دو خصوصیت نیستند. بادبندی واگرا هم با اینکه سختی و شکل پذیری خوبی از خود نشان می دهد، ولی تحت زلزله های شدید، آسیب زیادی به کف طبقه آن وارد می شود.
سیستم باربر جانبی جدیدی که برای اولین بار در اینجا معرفی می گردد، دارای دو ویژگی فوق می باشد. این سیستم مجموعه ای بادبندهای فضایی لوله ای است که انتهای همه آنها به یک گوی فولادی توخالی متصل می گردد و به همین دلیل بادبندی فضاکار نام گرفته است. ایده اصلی این طرح، استفاده از گوی (برگرفته از پیونده های نیامی سازه های فضاکار) در سیستم بادبندی، برای ایجاد میرایی و جذب انرژی تحت تحریکات لرزه ای بوده است. عملکرد گوی مذکور مانند شکل پذیری است که با تغییر شکلهای غیر ارتجاعی خود از کمانش بادبندها جلوگیری می کند.
پایان نامه رشته عمران بررسی رفتار غیر خطی سیستم بادبندی فضاکار پیشنهادی (SBF)
