هدف : از نظر بالینی تحریک پذیری در 25 تا 45 درصد از کودکان مبتلا به اختلالات نقص توجه یا کمبود توجه/بیش فعالی ADHD [1]تاثیر می گذارد. در عین حال ، ما در خصوص آن گونه مداخلاتی که در درمان کودکان مبتلا به این اختلالات و تحریک پذیری موثر هستند و همزمان با تحریک پذیری رخ می دهند ، آگاهی نداریم. ما از اطلاعات به دست آمده از مطالعه درمانی مرکب کودکان مبتلا به اختلال ADHD برای بیان سه نوع هدف استفاده نمودیم: 1- مشخص کردن این موضوع که آیا تحریک پذیری در کودکان مبتلا به اختلال ADHD را می توان از دیگر نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای ((ODD [2]متمایز ساخت؟ 2- بررسی این که آیا درمان ADHD در درمان تحریک پذیری موثر است ؟ 3- بررسی این که چگونه تحریک پذیری بر نتایج درمان ADHD تاثیر می گذارد.
روش ها : در تجزیه وتحلیل ثانویه داده ها از MTA شامل تجزیه و تحلیل چند متغیری وتمایل به درمان اثرات تصادفی مدل های رگرسیون استفاده شد.
ADHD 1-. اختلالی است که در آن پُرتحرکی، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی بیشتر و شدیدتر از کودکان دیگر وجود دارد. حدود 12-7 درصد کودکان به این بیماری مبتلا هستند و در پسرها شایع‌تر است. ممکن است در بعضی بیشتر علائم پرتحرکی و رفتارهای ناگهانی و در بعضی بیشتر علائم بی‌توجهی به چشم بخورد. علائم این بیماری قبل از 7 سالگی شروع می‌شود ولی اغلب در دوران مدرسه مشکلات جدی ایجاد می‌کند و مورد توجه قرار می‌گیرد.
2-اختلال نافرمانی مقابله‌ای (Oppositional defiant disorder) اختلالی رفتاری در دوران کودکی که کودک مبتلا به آن رفتارهای متمرّدانه یا ناسازگار یا خصمانه در برابر منابع اقتدار نشان می‌دهد. این اختلال یک الگوی رفتاری و مستمر از نافرمانی، پرخاشگری و به چالش کشیدن (تحریک) والدین، معلمان و دیگر مسئولان است که فراتر از رفتار عادی در روان‌شناسی رشد کودکان است.مبتلایان ممکن است بسیار لجباز و عصبانی به نظر رسند.اگر کودک اختلال رفتاری (Conduct Disorder;CD) نشان دهد، تشخیص ODD ممکن نیست.
Treatment of Children With Attention-Deficit/Hyperactivity
Disorder (ADHD) and Irritability: Results From the
Multimodal Treatment Study of Children With ADHD (MTA)
Lorena Fernandez de la Cruz, PhD, Emily Simonoff, MD, James J. McGough, MD,
Jeffrey M. Halperin, PhD, L. Eugene Arnold, MD, MEd, Argyris Stringaris, MD, PhD, MRCPsych
Objective: Clinically impairing irritability affects 25% to
45% of children with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD); yet, we know little about what interventions are effective in treating children with ADHD and
co-occurring irritability. We used data from the Multimodal Treatment Study of Children With ADHD (MTA)
to address 3 aims: to establish whether irritability in
children with ADHD can be distinguished from other
symptoms of oppositional defiant disorder (ODD); to
examine whether ADHD treatment is effective in treating
irritability; and to examine how irritability influences
ADHD treatment outcomes.
Method: Secondary analyses of data from the MTA included multivariate analyses, and intent-to-treat randomeffects regression models were used.
Results: Irritability was separable from other ODD
symptoms. For treating irritability, systematic stimulant
treatment was superior to behavioral management but not
to routine community care; a combination of stimulants
and behavioral treatment was superior to community care
and to behavioral treatment alone, but not to medication
alone. Irritability did not moderate the impact of treatment on parent- and teacher-reported ADHD symptoms
in any of the 4 treatment groups.
Conclusion: Treatments targeting ADHD symptoms are
helpful for improving irritability in children with ADHD.
Moreover, irritability does not appear to influence the
response to treatment of ADHD.
Clinical trial registration information—Multimodal
Treatment Study of Children With Attention Deficit
and Hyperactivity Disorder (MTA); http://www.
clinicaltrials.gov; NCT00000388.
Key Words: irritability, attention-deficit/hyperactivity
disorder, oppositional defiant disorder, treatment outcomes
J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 2015;54(1):62–70
تعداد صفحات فارسی= 18
تعداد صفحات لاتین= 7 ص دو ستون
درمان کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی ADHD و تحریک پذیری : نتایج حاصل از مطالعه درمانی مرکب در کودکان دارای اختلالADHD (MTA)
