مقدمه:
آموزش افراد یکی از پیچیده ترین وظایف کشورها بویژه کشورهای در حال رشد به شمار می آید. شاید بتوان گفت که هیچ وظیفه ای به اندازه آموزش افراد در یک جامعه، بویژه جوامع در حال توسعه در تحکیم ارزشهای آن جامعه، انتقال دانش و تکنولوژی و افزایش توان تولیدی آن نقش اساسی نداشته باشد. زیرا نظام آموزشی از یک سو ارزشهای جامعه را در فرد پرورش می دهد و از سوی دیگر همزمان با پرورش توانائیهای بالقوه او تفکر انتقادی فرد را جهت تصدی مشاغلی در بخشهای مختلف اجتماعی و اقتصادی آماده می کند.
این ارتباط در نظام آموزشی عالی بیشتر به چشم می خورد. زیرا نظام آموزش عالی کشورها وظایف سنگینی برعهده دارند. حفظ، انتقال و توسعه میراث فرهنگی، ارزشهای اجتماعی و تربیت نیروی انسانی متخصص از جمله این وظایف می باشد. دانشگاهها و موسسات آموزش عالی، مراکزی برای عرضه آموزش عالی هستند که بعنوان کانون یاددهی و یادگیری، تدریس و تحقیق را در رشته های تحصیلی مختلف دانشگاهی، بصورت عمقی ارائه می کنند و فرصت به فعلیت در آوردن تواناییهای هوشی، اخلاقی و عملی را برای دانشجویان فراهم می سازد.
علاوه براینها نقش و جایگاه نظام آموزشی عالی مهمترین نقش را در رشد و توسعه کشورهای مختلف بر عهده دارد. (حیدری عبدی، 1380)
مبحث توسعۀ اقتصادی، آموزش عالی و اشتغال از مقولات مورد علاقه ، مناظره و کشمکش محافل علمی، فرهنگی و اقتصادی کشور در سالهای اخیر بوده است. در این میان جماعتی بدون درنظرگرفتن عواملی چون رکود اقتصادی ، نبود رشد مطلوب تولید ناخالص داخلی ، ناتوانی بخش های اقتصادی در زمینۀ ایجاد فرصت های شغلی و بالتبع افزایش نرخ بیکاری، بی پروا و نسنجیده یکسره به تخطئه دانشگاهها پرداخته اند. آنهم به این بهانۀ واهی که افزایش شمار فارغ التحصیلان دانشگاهی با فرصت های شغلی سازگار به ویژه از نوع دولتی – تناسب منطقی ندارد.
فایل ورد 15 صفحه
دانلود فایل عملکرد و آسیب شناسی رابطه آموزش عالی و بازار کار
