لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 28
مقدمه
به هنگام طراحی یک جاده و متعلقات آن طراحان باید با بکارگیری ضوابط طرح هندسی راه و در نظر گرفتن کلیه شرایط احتمال خارج شدن اشتباهی وسایل نقلیه از مسیر اصلی را به حد اقل برساننداماباید دانست که حتی با بکارگیری عالیترین استانداردها هم نمی توان به طور کامل از خارج شدن سهوی وسایل نقلیه جلوگیری کرد . رانندگان وسایل نقلیه به دلایل مختلف از جمله حواس پرتی ،خواب آلوده بودن ،بی توجهی به جلو ، استفاده از مشروبات الکلی و داروهای خواب آور ، سرعت زیاد (اشتباهات انسانی) ، عوامل طبیعی نا بسامانی طرح هندسی راه و عیوب و نواقص وسیله نقلیه ، کنترل وسایل خود را از دست می دهند و وسیله نقلیه آنها از مسیر اصلی منحرف می شود .
یک راه ایمن شامل محدوده ای ایمن و عاری از اشیاء و نقاط خطر ناک برای عبور راه بر اساس سرعت ، حجم عبور و شرایط هندسی محل می باشد که برای دستیابی به این امر ، ایجاد یک محدوده حفاظت شده ایمن با توجه به ضوابط و معیارهای استاندارد ایمنی در کنار راه و مسیر اصلی ، امری حیاتی و ضروری است
تا وسیله نقلیه منحرف شده از مسیر اصلی ، بتواند در محدوده ای با امنیت مناسب متوقف شود ویا به مسیر اصلی باز گردد .
سیستم های ایمنی ترافیک جاده ها در اصل جهت جلو گیری از تصادفات شدید زنجیره ای ، جلو گیری از عبور وسایل نقلیه از حفاظ های میانی و سرعت گیری از وسایل نقلیه منحرف شده و جهت دهی دوباره به آنها طراحی شده اند .
حفاظها
جهت کاهش شدت تصادفات وسایل نقلیه منحرف شده از مسیر اصلی بکار گرفته می شوند ، بدین صورت که وسیله نقلیه انحرافی را از شیبهای تند کنار جاده یا موانع ثابت دور کرده و انرژی جنبشی آنرا زایل می کنند . به هر جهت این امر زمانی مفید است که برخورد با حفاظ از برخورد با موانع ثابت کنار جاده یا پرت شدن از شیب موجود ، خطر کمتری در بر داشته باشد . بنابرین حفاظهای ایمنی را تنها زمانی باید نصب کرد که از افزایش ایمنی اطمینان داشته باشیم .
ضربه گیر یا زایل کننده انرژی تصادم
وسیله محافظی است که مانع از بر خورد مستقیم وسیله نقلیه منحرف شده با اجسام سخت و موانع جاده ای می گردد . این ویژگی با کم کردن تدریجی سرعت خودرو و کاهش انرژی جنبشی آن و گاهی اوقات با تغییردادن جهت خودروی منحرف شده از امتدادی که منجر به تصادم با مانع می شود و تبدیل آن به یک توقف ایمن ، بدست می آید . برای اجسام سختی که جای ثابتی در مسیر دارند (همچون پایه پل ها ، تیرهای برق و …) که نمی توان با استفاده از حفاظ های ایمنی از برخورد وسایل نقلیه با آنها جلوگیری کرد، میتوان از ضربه گیرها ، استفاده نمود.
موانع کنار راه
اشیای بسیاری در کنار راه قرار دارند که میتوانند سبب بروز خطر شوند . بعضی از آنها همچون درختان موانعی طبیعی هستند و مابقی تجهیزاتی هستند که توسط نهادهای مختلف در کنارراه قرار داده شده اند . از جمله موانع خطر آفرین برای وسایل نقلیه در کنار راه می توان به موارد زیر اشاره کرد :
1- ستون های برق : معمولا˝ شبکه های انتقال برق به موازات مسیرهای حمل ونقل جاده ای قرار دارند و پایه های آنها اغلب کاملا˝ صلب طراحی شده اند . این دسته از پایه ها مانع خطرناک محسوب شده و باید ازقرار گیری آنها در محدود بازیابی ممانعت به عمل آورد .
2- پایه های تابلوها و علا ئم راهنمایی : گاهی اوقات تابلوها به گونه ای نصب شده اند که پایه آنها کاملا˝در محدوده بازیابی واقع شده است . چنانچه پایه این تابلوها قابل شکست طراحی نشده باشد ، این پایه ها مانع صلب محسوب شده و با یستی از منطقه بازیابی خارج شوند .
3- درختان : هر درخت با قطر بیش از ده سانتی متر و با فاصله کمتر از پانزده متر مانع ثابت به حساب می آید
4- ستون ها، پایه های جانبی ساختمان هاو پل ها
5- سمت قابل رو یت دیوار حائل (بتنی یا سنگی )
6- آبروهای عرضی و طولی
محدوده بازیابی
درمجاورت جاده مکانی عاری از موانع باید وجود داشته باشد تا وسایل نقلیه منحرف شده از مسیر اصلی بتوانند مسیر خود را بازیابی کنند . تحقیقات نشان دهنده این واقعیت است که در جاده های پر سرعت ، در
80درصدموارد یک کناره 6متری در لبه جاده برای بازیابی وسایل نقلیه منحرف شده مناسب است . حداقل
عرض محدوده بازیابی 9مترتعیین میشود . با این وصف در بیشتر بزرگراه های متعارف به علت سرعت پایین تر وحجم کمتر ، به علت موارد زیست محیطی ، مهندسی یا اقتصادی ، تأمین چنین عرضی امکان پذیر نیست و در چنین مواردی معمولا یک فضای خالی 6متری در اکثر جاده ها به صرفه تر است . عرض مطلوب محدوده حفاظت شده به چگونگی خارج شدن وسایل نقلیه از راه و سرعت آنها و نیز حجم ترافیک وابسته است . هر چه حجم ترافیک زیاد تر باشد احتمال خروج وسایل نقلیه از مسیر بیشتر بوده ولزوم طراحی مناسب محدوده بازیابی بیش از پیش خواهد بود .
روش های ایمن کردن محدوده بازیابی
قابل شکست کردن موانع : اگر اشیایی همچون پایه های تابلوها قابل جابجایی نباشد باید آنها را شکست پذیر ساخت . وسیله شکست پذیری عبارتست از یک پایه با سه نقطه اتکای مثلثی سه بولت در داخل این سوراخ ها قرار می گیرد و هنگامی که برخورد صورت می گیرد این بو لتها از سوراخ ها خارج میگردد و باعث میشود که پایه تابلو بشکند .
سپر کردن جلوی مانع :چنانچه از بین بردن ، یا قابل شکست کردن موانع عملی نباشد آنها باید به نحوی پوشش داد . کل سیستمهای پوششی نیز مانند مانع ثابت بشمار می آیند . اینکار از حادثه جلو گیری
نمی کند اما برخورد را تضعیف می کند و صدمه کمتری بر جای می گذارد .
( حفاظ های طولی مانند گاردریل ، نیو جرسی ، و نرده های پل ها برای باز گردانیدن وسیله نقلیه منحرف شده به مسیر اصلی میباشند و باید از نظر استحکام سازه ای و امنیت سر نشینان آزمایشهای لازم صورت پذیرفته شده باشند .
( ضربه گیرها برای کم کردن سرعت وسیله نقلیه به هنگام تصادفات طراحی شده اند . هنگامی که وسیله نقلیه به ضربه گیرها بر خورد می کند ، انرژی جنبشی خود را به تدریج از میدهند . ضربه گیرها معولا برای اجسام کوچک از قبیل ستون ها ،پایه ها و تابلو های کنار راه و ….. طراحی میشوند
حفاظ های ایمنی
حفاظ های ایمنی عبارتند از : انواع تأ یید شده
1- حفاظ های فلزی 2- حفا های بتنی
حفاظ های فلزی : حفاظ های فلزی به دو گونه انعطا ف پذیر ونیمه صلب تقسیم می شوند اشیای ثابتی هستند که در محدوده بازیابی راهها واقع می شوند و قابل جابجایی نبوده وامکان برداشتن آنها موجود نباشد ، باید توسط حفاظ های ایمنی تحت پوشش قرار گیرند .
فاصله حفاظهای فلزی تا مانع یا ناحیه خطر باید از مقدار حداکثر تغییر شکل حفاظ بر اثر ضربه بیشتر در نظر گرفته شود وچنانچه امکان رعایت این فاصله وجود نداشته باشد باید با رعایت تمهیداتی حفاظ را در
مقاله در مورد ایمنی راه 28 ص
