براى ایجاد آتش، وجود مثلث حریق (سوخت، حرارت و اکسیژن) ضرورى است. چنانچه یکى از این سه ضلع برداشته شود، آتش‌سوزى به‌خودى‌خود از بین مى‌رود. از بین‌بردن حرارت یا سردکردن حریق معمولاً با آب صورت مى‌گیرد که بسیار مؤثر و در عین حال کم‌خرج است. به‌طور کلى براى اطفاءِ حریق، جامدات بهترین وسیله به‌شمار مى‌آیند.
براى از بین‌بردن ضلع سوخت باید آن را از حریق جداکرد. بهترین کار آن است که مانع از رسیده هوا یا اکسیژن شویم. براى مثال، مواد سوختنى را که بر روى زمین پخش هستند و هنوز شعله‌ور نشده‌اند، یا در ظروف درباز مشتعل شده‌اند با کف شیمیائى یا فیزیکى کاملاً مى‌پوشانند تا مانع از رسیدن هوا یا اکسیژن به آنها شوند. این طریقهٔ خاموش‌کردن را بیشتر خفه‌کردن گویند. پودرهاى شیمیائی، مایعات و گازهاى خاموش‌کننده که با فشار بر روى مواد مشتعل پاشیده مى‌شوند سنگین‌تر از هوا هستند و در واقع اکسیژن را دور مى‌کنند تا حریق خاموش شود. حتى اگر درصد اکسیژن هوا بر اثر اختلاط با گازهاى بى‌اثر از حد معینى کمتر شود، حریق به‌خودى‌خود خاموش مى‌شود. البته آنچه گفته شد جنبهٔ کلى دارد و در تمامى موارد، استفاده از آب یا کف کارساز نیست. براى مثال، آتش‌سوزى‌هاى الکتریکى را با آب یا کف خاموش نمى‌کنند. در این موارد ابتداء باید جریان برق را قطع کرد، وگرنه خطر برق‌گرفتگى نیز اضافه مى‌شود. در انتشارات سازمان بین‌المللى دفاع غیرنظامی، روش‌هاى دیگرى به‌شرح زیر به‌چشم مى‌خورد:
آتش بر اثر شعله به‌صورت آتش‌سوزى در مى‌آید. پرتوافکنى شعله وحشت‌زا و عامل انتشار و توسعهٔ آتش‌سوزى است و در عین‌حال مانع دست‌یابى به کانون اصلى حریق و خاموش‌کردن آن مى‌شود. پس مثلث حریق درون دایرهٔ شعله قرار مى‌گیرد. براى خاموش‌کردن حریق ابتداء باید شعله را از بین برد و سپس با توجه به نوع آتش با شیوهٔ خاصى
شامل 10 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله آموزش جایگاه داران سوخت
