دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فرمت فایل:WORD(قابل ویرایش)تعداد 9 صحفه
اسبها دارای خصوصیات و احساسات فردی هستند. آنها موجوداتی میکانیکی با مجموعه ای از الگوهای رفتاری نیستند ، ÷س عادات بدی را در زمان های مختلف از خود نشان می دهند. عادات بد عموما نتیجه شرایط تعلیمی یا وضعیتی است. اسبها با رفتار بد به دنیا نیامده اند. این ما انسانها هستیم که گاهی این رفتارها را به آنها تحمیل می کنیم.
عادات بد در اصطبل
عادات بد در اصطبل اغلب به علت خستگی ایجاد می شود. درمان چنین مشکلی باید اولین مسیری باشد که طی می کنیم. البته ، واضح است اجتناب و جلوگیری از چنین مشکلاتی در درجه اول ایجاد تحریکات منظم و متناسب برای اسب است.
گاز گرفتن آخور زمانی روی می دهد که حیوان جسم مادی ( در آخور ، دستگاه تغذیه و غیره ) را با دندان هایش محکم می گیرد و نفس نفس می زند. نتیجه این حرکت دندان های لب ÷ریده و فرسوده جلویی و مشکلات مزاجی مانند التهاب روده بزرگ یا نفخ را موجب می شود. از گاز گرفتن آخور با تسکین کسالت حیوان یا توسط ÷وشش دادن سطوح جذاب با ماده ای بد طعم اما بی ضرر جلوگیری می شود.
این عمل نیز عموما ناشی از خستگی است که حیوان به طور مستمر سر و بدنش را به اطاف می جنباند. در حالات شدیدتر ، این کار موجب استرس و از دست دادن سلامتی اسب می شود. از بین بردن این حرکت در اسبها که عادتی جدی و ÷ایدار است مشکل می باشد و گاهی اوقات غیر قابل درمان به حساب می آید. با نصب یک نرده v شکل در قسمت الایی در آخور می توان از جلو و عقب رفتن اسب جلوگیری نمود ، هر چند که اغلب اسبها در این صورت به عقب رفته و به مار÷یچ رفتن در آخور ادامه می دهند.
راه دیگر بر طرف نمودن این علائم ، دادن وعده های منظم غذایی کوچک به اسب است تا حیوان را مشغول نگاه داریم.پاره کردن قالیچه و خوردن محل کاه و پوشال نیز از علائم خستگی هستند. به طور کلی مشغول نگه داشتن حیوان با تمرینات منظمو وعده هایی غذایی مکرر ، بهترین درمان برای این عادات است.تعویض محل کاه و پوشال با شیء ای غیر خوردنی مثل کاغذ روش دیگری برای مایوس نمودن اسب از خوردن محل کاه و پو شال است. هدف اصلی باید از بین بردن دلایل پنهان خستگی باشد تا از وقوع عادت های بد بیشتر جلوگیری کنیم.
اسبها مشکلات سوارکاری بسیاری می توانند ایجاد کنند. چنین عاداتی اکثرا نتیجه درد قلبی ، عادت بد و یا تعلیم نا کافی می باشد.بسیاری از اسبها عادت آزار دهنده ای را در خود افزایش داده اند. این عادت راه رفتن در هنگام سوار شدن بر آنها است. این کار احتمالا به علت ضربه خوردن به دنده ها یا کشیده شدن دهنه در زمان سوار شدن در گذشته است. در این صورت ، نمی توان اشب را به خاطر سر پیچی مقصر دانست . اکنون ضروری است که اسب را دوباره تعلیم داده و به او اطمینان خاطر داد که هر زمان سوار او می شوید هیچ دردی نخواهد داشت. به همین شکل ، ناراحتی ناشی از قرار دادنساز و برگ است به شکل نا مناسب موجب بی قراری و بالا و پائین پریدن حیوان می شود. یراق اسب باید به طور منظم بازرسی شودتا از هماهنگی و تناسب آن اطمینان حاصل شود.
سر باز زدن
این حرکت نمونه ای است از رجوع اسب به غریزه خود که از شیئ بالقوه نگران کننده دوری می کند. در این حالت ، باید به اسب اطمینان خاطری به گونه ای نرم و ملایم اما جدی و قطعی داد. این حرکت برای اسبهایی که مجاز به بدرفتاری و سر باز زدن در گذشته بوده اند ، حرکتی عادی است.
رم کردن
عادت بسیار خطرناکی است که بسیاری از اسبها از خود نشان میدهند. به طوری که بسیار رایج است. رم کردن نتیجه عدم تناسب یراق و استفاده تند و خشن از دهنه که به جای سلطه سوارکار حیوان را به درگیری با سوارکار تشویق می کند. همچنین هنگامی که اسب ترسیده است به غریزه رم کردن رجوع می کند. حیوان برای این کار نباید تنبیه شود بلکه یک غریزه کاملا طبیعی است و به اطمینان بخشی متین و با وقاری نیاز دارد.
به زمین اند اختن سوار
رفتاری که اسب از آن به عنوان روشی برای نپذیرفتن یا تکان دادن فرد متجاوز استفاده میکند.در چنین حالتی اسب سوارش را به زمین میاندازدتا از ناراحتی ایجاد شده توسط سوارکار یا یراق خود را آماده سازد.به زمین انداختن سوار ممکن است نشانه شور و هیجان شدیداسب باشد که امری غیر معمول نیست و در این حالت هشداری سریع به حیوان مناسب است.
بلند شدن
عادت خطرناکی است که حیوان به روی دو پای عقبی خود بلند میشود.این حرکت عموماً نمایش تسلط است و با آن باید جدی برخورد کرد خصوصاً در دوران اولیه عمر حیوان.اسبی که عادت کرده بر روی دو پا بلند شود بسیار خطرناک است و بهترین کار سپردن آن به سوارکاران و مربیان بسیار با تجربه است.
همه چیز درباره غرایز اسب
سوارکاری موفقیت آمیز به آگاهی و درک غرایز طبیعی اسب نیاز دارد.اما حتی قابل اعتمادترین حیوان نیز میتواند غیر قابل پیش بینی باشد.این وضعیت هنگامی پیش می آید که حیوان احساس میکند تحت کنترل است و در نتیجه غرایز طبیعی حیوان خود را نشان میدهند.
در طول اعصار,بشر با موفقیت با اسب پیوسته و به شیوه ای هماهنگ با او کنش متقابل داشته است.اسبهای وحشی حیوانات گله ای هستند که شیوه دفاعی آنها جنگ یا فرار است.
در واقعوعلت اصلی بسیاری از جنبه های رفتاری اسب دو غریزه اساسی هستند که بقای حیوان در حیات وحش به آنها بستگی دارد:
-غریزه قدرتمند گله ای بودن
-توانایی سریع دویدن و فرار کردن از درد سر
اسبهایی که قبلاًاهلی شده هند در میان گله پرسه میزنند.این اسبها که توسط اسب آلفا هدایت میشوند در جستجوی غذا و سر پناه هستند.غریزه گله -که در تعداد زیاد امنیت وجود دارد-و گرایش یک اسب از دیگری این دسته را با هم نگه میدارد.اسب نر پیشتاز از گله در برابر مهاجمان و تهدید خطر دفاع میکند.علیرغم این واقعیت که امروزه بیشتر اسبها از گله های آزاد جدا شده اند,این غرایز بسیار تثبیت شده هستند.
جانشین شدن آلفا
اسب آلفای گله به شما نگاه میکند و منتظر دستور شما در زمان ترس یا اضطراب است.اسبتان به سمت شما نگاه میکند برای اینکه به او اطمینان بخشیده و علامتی نشان دهید که اشاره به مناسب بودن نحوه فعالیت او داشته باشد.بنابراین,اطمینان بخشی به اسب کار بسیار مهمی است اگر میخواهید از واکنش ترسناک او که صرفاً به وسیله غرایز ذاتی او سبب گردیده است جلوگیری کنید.
آیا غرایز طبیعی علت ریشه ای بد رفتاری هستند؟
این گفته تا حدی منصفانه است که بگوییم بسیاری از مشکلات رفتاری اسبها به غرایز طبیعی نسبت داده میشوند.برای مثال,چرت زدن صرفاً نشانه عدم تمایل حیوان به ترک گله است.هنگامی که سوارکار یا مربی خود را در نقش عضوی از آلفا قرار میدهد,حیوان کم کم ترک گله را به شکل امن,مطمئن و قابل پذیرش می پذیرد.
حتی رام ترین اسبها اغلب زمانی که رو به سوی گله دارند,آسایش بیشتری دارند.به همین طریق به عنوان مثال,استفاده از اسبی که مسلط تر است یا سلسله مراتب قدرت خود را افزایش داده تا اسب جوانتری را هدایت کند,در برخورد با مانع ترسناکی برای پرش موفق تر نشان میدهد.این امر صرفاًخواهش غریزه طبیعی یک اسب است که با جدا شدن از بقیه گله مقاومت کند.
آیا لگد زدن و به زمین انداختن سوار رفتارهای غریزی هستند؟
یک روش کلیدی دفاعی که بسیاری از اسبها به نمایش می گذارند لگد زدن و به زمین انداختن سوار است.در حیات وحش,اسب سوارش را به زمین میزند تا فرد متجاوز یا مهاجم را از پشتش بردارد.
دانستن این مطلب خصوصاً هنگام سوار شدن بر اسبی جوان سود مند است(تعلیم اسب برای محل سوار)به علت ماهیت دید پیرامون اسب میتواند لحظه ای سوارکار را بر روی پشتش ببیند.گاهی اوقات این امر واکنش طبیعی بر زمین زدن سواررا تحریک میکند که تلاشی است برای دور کردن مهاجم بالقوه.بر زمین زدن سوار و لگد زدن صرفاًواکنشهایی طبیعی هستند.با در نظر داشتناین موضوع,سوار شدن بر اسب همیشه باید به آهستگی انجام شود و با اطمینان کامل عضو آلفای گله باشد.اکثر واکنشهای اسب را میتوان به غرایز طبیعی نسبت داد.درک نمودن و همدلی کردن با این واکنش ها به منظور اینکه اسب به شما حرمت گذاشته و به شما اعتماد کند ضروری است.این در حالی است که شما بخواهید بیشترین استفاده را از ارتباط با اسب داشته باشید.
همه چیز در مورد ارتباطات اسب
هیچ گاه قدرتهای اسب را دست کم نگیرید.هر کس که رمان نجواگر اسب اثر فیکولاس ایوانز را خوانده باشد(یا فیلم آن را دیده باشد)بدون شک میتواند تواناییهای اسب را در شرکت جستن در الگوهای ارتباطی پیچیده متوجه شود.
در واقع,اگر تا بحال با اسبی تماس داشته یا سوار ان شده باشید,متوجه شده اید که این دوست شما چقدر راغب به پاسخگویی به شماست.
اسبها در برقراری ارتباط توانایی بالا دارند,نه تنها با یکدیگر بلکه با دیگر موجودات و انسانهای اطرافشان.به منظور اینکه با موفقیت اسبها را کنترل کرده و سوار شوید,به درک روشنی از خصوصیات و غرایزی که رفتار اسب را موجب میشوند,نیاز دارید.
تماس
اسبها به شدت به حس تماس برای برقراری ارتباط با انسانها و با دیگر اسبها وابستگی دارند.این موضوع در زمانی که اسب به فشار پا و فشار وزن سوارکار پاسخ میدهدبراحتی مشاهده میشود.از سبیل برای لمس و احساس اشیا بویژه غذا استفاده میکند.
تیمار داری متقابل بین اسبها شکلی از همکاری سنتی میان گله ها است.اسبها همدیگر را لمس کرده و به هم پوزه می مالند به نشانه دوستی و پذیرش.تماس فیزیکی با دیگر اسبها برای بهبود ذهنی اسب شما ضروری است.
بویایی
حس بویایی اسب فراتر و حساس تر از انسان است.شناختن دوستان از طریق بویایی جه برای حیوان و چه انسان امکان پذیر است.این بدان معناست که افراد تربیت کننده اسب باید تلاش کنند تا عطر هایی که از آنان استشمام میشود,مداوم باشد(مثلاًلوسیون,ادکلنو صابون)بدین منظور که به تشخیص اسب کمک کنند.
همچنین اسبها قادر هستند بوی خطر را که از انسانها متصاعد میشودحس کنند.این موضوع تنش ایجاد شده را در زمانی که سوارکار یا مربی ترس از خود نشان میدهد توجیه می کند.
زبان حرکات بدن و صورت
زبان بدن و صورت ابزارهای اولیه ارتباطی برای اسبها هستند که با این زبان اغلب ترس,کنجکاوی و عصبانیت به نمایش گذاشته میشود.درحالت ترس،اسبها اغلب سوراخهای بینی خود را گشادکرده وگوشهاراروی سرمیخوابانند.
از سوی دیگر عصبانیت که حرکات صورت مشابهی داردنبایدباترس گرفته شود.چنین حرکاتی ناشی ازخطر معمولا بادم سفت کردن همراه است ودرمراحل دفاعی بابازکردن دهان وبالا قبردن یک پا توام است.
ارتباط صوتی
حالات فیزیکی اغلب همراه با ارتباطات صوتی است.خرناس کشیدن که با نگاه خیره وعمیقی توام است یکی از روشهای آگاه نمودن دیگراسبهااز احتمال خطراست ویا با این کارازدیگراسبهای گله بپرسند که آیا آنها تهدید به خطرشده اندیانه.تعیین نمودن دوست یادشمن فردی که خودرابراسب تحمیل می کند معمولا به وسیله دمیدن شدیددرسوراخهای بینی مشابه خرناس کشیدن مشخص می شود .صدای شیهه مانند شکل دوستانه ارتباط بین اسبها یابا انسانی است که آنرا دوست خود می دانند.
بیشتر روشهای ستیزه جویانه به شکل جیغ یا زوزه نشان داده میشود. حالت دوم جدی تر بوده وعمدتاً نشان دهنده درگیری ای است که رخ خواهد داد.جیغ عمدتاً علامت اخطار تلقی می شود.شیهه پر صدا ترین ورایج ترین شکل ارتباط صوتی است که به ندرت نشان دهنده اثری است.ازشیهه معمولاًبرای تعیین محل دیگر اسبها یا اظهار استفاده می شود.
اسب مجموعه کامل ومفصلی از ابزارهای ارتباطی در اختیار دارد واز آنها به نحو احسن بهره می برد.برخی اوقات از یک وجود خود اسب حالت ساده استفاده می کندوگاهی وقتها این حالت در قالب الگوی پیچیده یا توالی نشانه ها قرار می گیرد.
وصف بن که اسب مامور مخصوص کشیدن واگن روی ریل معدن است,نمونه ای است ازارتباط دو جانبه شگفت آوری است که بین اسب و انسان وجود دارد.آن داستان چنین است:
بن که اسب کوتوله یک معدنچی بودو دراعماق معدن کار می کرد,معمولاًدر وقت نهاربا ساندویچهای صاحب خود شریک می شد.روزی,بن از نهار خوردن با صاحبش امتناع کرد.در عوض , کناری ایستادوبه زمین سم میکشید.در ابتدا,صاحبش اورا نادیده گرفت اما وقتی که بن شروع به شیهه کشیدن می کند ورم می کند, معدنچی تصمیم می گیرد که اسب کوتوله اش را تعقیب کند.تقریباًبه طورناگهانی بام فرو ریخت. درست در همان نقطه ای که معدنچی نشسته بود.یک نمونه فوق العاده از همدلی بود؟شاید چنین باشد.
در عین حال یک مسئله کاملاً روشن است. هر چقدر فردی با اسب صمیمی تر شود و به دنیای او راه پیدا کند، پاداشهای بزرگتری دریافت می کند.
همه چیز درباره رفتارهای سنی و جنسی اسب
بنیادی ترین مفهوم در مطالعه رفتار اسبها درک این نکته است که این حیوان اجتماعی و گله ای زندگی می کند و سلسله مراتب پیچیده ای بین گله وجود دارد.
غریزه گله
الوین هارنلی ادواردز، در مقاله خود تحت عنوان ذهن اسب این چنین توضیح می دهد: «غریزه زندگی گله ای به طور مستمر در اسب تظاهر می یابد که همیشه در پی بازگشت به گله یا بودن در کنار همنوعان خود است». مشکلات رفتاری نظیر چرت زدن (امتناع از ترک گله) و یا سختی رام کردن آنها صرفاً رجعت و بازگشت اسب را به غریزه طبیعی او که خواستار بودن در گله است،می باشد. در زمان تـرس یا تهدید، اسب به طور ذاتـی در طلب راهنمایی خواستن از دیـگر اسبها به آنها نگاه می کند. او باید بداند که بجنگد یا بدود.
در هر گله ای، سلسله مراتب قدرت وجود دارد که فقط ترتیب تسلط اسبها می باشد. رهبر یا همان اسب آلفا، عمدتاً اسبی است که توسط دیگران باهوش تر پیر تر شناخته شده و معمولاً مادیان است. بقیه گله برای راهنمایی خواستن در شرایط نا متعارف یا هنگامی که بدنبال غذای تازه یا سر پناه هستند به او مراجعه می کنند.
اگر چه عجیب است اما گله اغلب توسط یک اسب نر ( که عقیم نشده) مالکیت می شود که برای حمایت دسته خود از مهاجمان یا افراد غریبه مسئول است. اکثراً این غریزه جنگ و نبرد و طبع آتشین و تند اسبهای نر را برای سوارکاری نا مناسب می سازد. به این علت، بیشتر اسبهای سوارکاری نر عقیم شده اند که خلق و خوی آرامی را به بار می آورد. پس از عقیم سازی، به اسب نر اسب اخته اطلاق می شود.
سن بلوغ
اسبهای مختلف در سنین متفاوت بالغ می شوند. به عنوان قانونی کلی، کره مادیان یا کره اسب از زمان تولد باید کنترل شوند، امـا بر پشت آنها سوار نباید شد ( حداقل تا تابستانی که در آن سه ساله می شوند) همانند انسان، روند یادگیری هیچگاه به حد کمال نمی رسد. در عین حال بیشتر اسبها در حدود هفت-هشت سالگی به بلوغ ذهنی رسیده که در این زمان عمدتاً رفتارشان متین تر و پذیرنده تر می شود.
آیا سن یا جنس بر رفتار تأثیر می گذارند؟
تربیت عامل مهمی در تعیین رفتار است و نه سن یا جنس. مادیان ها هر چند از نرینه ها آرام تر هستند اما به علت فصلهای منظم( سیکل تحریکات جنسی) غیر قابیل پیش بینی هستند. این وضعیت در بعضی موارد آتها را برای مسابقه یا سوارکاری کودکان نامناسب می سازد. اسبهای اخته عمدتاً برای سوارکاری ترجیح داده می شوند به این علت کهطبیعت آرام تر و خلق و خویی ملایم دارند.
در رابطه با سن، رفتار اسبها از یکی به دیگری متفاوت است، اگرچه عموماً اسبهای بالای هشت سال آرامتر بوده و در طرز رفتار خود به پختگی بیشتری می رسند، به خصوص در محیط ناشناس و بالقوه استرس زا.
خود را در حکم رهبر دسته معرفی کنید.
عامل مهم در تعیین رفتار اسب شما این است که خود را عضو آلفای گله قرار دهید به این منظور که اسب شما به شما احترام گذاشته و برای هدایت و راهنمایی به شما مراجعه کند. این عوامل به همراه اعتماد داشتن و مطیع بودن، اسب را به سواری دادن و کنترل نمودت او وادار می سازد، که بدون توجه به سن و جنس حیوان، تجربه ای از سواری راحت تر و لذت بخش تر ایجاد می کند
