نویسنده: نسیم طواف زادهخلاصه مقاله:
توسعه پایدار از ارزوهای بشر در قرن اخیر است مردم در بلندمدت برای دستیابی به رفاهی پایدار نیاز به یافتن راههای جدید برایتامین خواسته های خود و تطبیق الگوهای تولید و مصرف دارند که سیستمهای حمایتی و زندگی زمینی را حفظ کنند و منابع مورد نیاز نسلهای اینده را نیز تامین نمایند. اگر یک کشور را بصورت نظامی واحد بنگریم باید در تک تک روستاها و شهرها نظامی پایدار برقرارگردد تا در مدیریتی یکپارچه بسوی توسعه پایدار گام برداریم . دراین پژوهش به بررسی یکی از مدلهای مشارکتی برای توانمندسازی جامعه محلی و بهبود وضعیت کشاورزی پرداخته شده و نقاط قوت و ضعف رهیافت مدرسه در مزرعه مشخص گردید. تحقیقات نشان میدهد که در الگوی مدیریت پایدار و سازگار با محیط زیست کشاورزان به عنوان تصمیم گیران و تغییر دهندگان و تخصیص دهندگان و مدیران نظام بهره برداری از اهمیت بالایی برخوردارند در طول کار کشاورزان برای مدیریت بهرت تمایل به ارتقای مهارتهای خود می یابند و اموزشهای عملی و غیررسمی طول دوره زراعی کمک می کند تا مشکلات و نیازهای واقعی نمایان شود و مهارتهای خود را ازطریق کشف د رمزرعه افزایش دهند. کشاورزی را به عنوان یک فعالیت جمعی و مزارع را به یکدیگر پیوسته می یابند که اقدامات یک کشاورز به صورت جداگانه نمی تواند نتایج مطلوب را ایجاد کند.
کلمات کلیدی: توسعه پایدار، توانمندسازی محلی، مشارکت، ذینفعان
بررسی الگوهای توانمندساز جامعه محلی در راه توسعه پایدار