وقتی چشمم به روزنه ی کوچکی در دل تاریکی افتاد که از آن باریکه ای نور فضای تاریک محیط را دگرگون می کرد، امیدها در دلم زنده شد. دیگر می توانم زنده بمانم، چون نوری هست. باید تلاشم را مضاعف کنم.» این قسمتی از داستانی است که فردی در داخل معدنی فروریخته گرفتار شده بود.
امید و امیدواری واژه های آشنایی هستند برای همه ی ماها. همه ی ماهایی که دائماً در برابر مشکلات کوچک و بزرگ از خود ضعف نشان می دهیم و گاهی دیگر حتی نا امید.
ما دائماً در حال استفاده کردن از این واژه ها هستیم اما شاید حتی معنی آنها را نیز درست درک نکرده باشیم. وقتی که دیگر از روزمرگی ها و آشفتگی های دور و برمان خسته می شویم، آهی از سر حسرت و ناچاری می کشیم که همین نشان دهنده ی نا امیدی در ماست و می تواند تاثیراتی بیش از آنچه که فکر می کنیم برما بگذارد، زیرا از پس هر آهی، آهی دیگر می آید.
ما نباید خود را آنگونه که نیستیم بدانیم ولی نباید از آنچه که هستیم هم غافل شویم.
امید و امید داشتن به آینده یکی از اصولیست که می تواند اهداف بلند مدت ما را تحقق بخشد، زیرا امید تنها وسیله ایست که می توان با آن بر خستگی ها، دلزدگی ها و تکرار ها چیره شد.
در دین مبین اسلام، به امید و امیدواری اهمیت زیادی داده اند تا آنجا که علی بن ابیطالب
می فرمایند:« بزرگترین گناه ناامیدی است.»
امروزه افرادی که دچار ناامیدی و دلخستگی می شوند را به روان پزشکان معرفی می کنند ولی به نظر من تنها راه غلبه بر ناامیدی فقط و تنها فقط توکل است. زیرا با توکل بر خدا تمامی گرفتاری ها آسان گشته.
گاهی انسانها از برای مشغله های فکری و روحی دچار سردرگمی هایی می شوند که خود را نمی توانند از آن ها رها سازند. شاید توکل همان باریکه ی نوری باشد که از روزنه ای کوچک فضای تاریک اطرافمان را، می تواند روشن کند.
نتیجه گیری: با توجه به گفته های فوق امید و امیدواری در هر کار و عملی یا هر رفتاری لازم و ضروری است. نمی توان بدون داشتن امید کاری را نحو احسن انجام داد.
بزرگمهر حکیم در کشتی نشسته بود که طوفان شد ناخدا گفت که دیگر امیدی نیست و باید دعا کرد مسافران همه نگران بودند اما بزرگمهر آرام نشسته بود گفتند در این وقت چرا اینگونه آرامی او گفت نگران نباشید زیرا مطمئنم که نجات پیدا میکنیم وهمانگونه شد که او گفته بود و کشتی به سلامت به ساحل رسید مسافرین دور بزرگمهر حلقه زدند که تو پیامبری یا جادوگر !!! از کجا میدانستی که نجات پیدا میکنیم ؟
بزرگمهرحکیم با لبخند گفت: من هم مثل شما نمیدانستم اما گفتم بگذار به اینها امیدواری بدهم چرا که اگر نجات نیافتیم دیگر من و شما زنده نیستیم که بخواهید مرا مواخذه کنید ...
ضرورت امید
خداوند آدمى را نیازمند آفریده، نیازمند به تغذیه، امنیت، تعلق داشتن به هم نوعان... ولى مهم ترین نیاز هر فرد امید است. جهان تجلّى آرزوهاست؛ ساخت و سازهاى مدرن، به وجود آمدن تکنولوژى عظیم و... ارمغان امیدهاست؛ چنان که ناامیدى موجب قطع ریشه زندگى و در اغلب موارد مایه خودکشى یا انزواى اجتماعى است. امید است که کشاورز را به بذر افشانى و آبیارى... وا مى دارد، دانش پژوه را به تحمّل رنج ها و مادران را به بچّه دارى و فرزند نوازى رهنمون مى شود و به فرموده على «علیه السلام» اگر امید نبود، هیچ مادرى فرزند نمى زایید.
امید سبب تلاش ها و ناامیدى سبب آفت هاست. مولاى متقیان «علیه السلام» فرمود: «اعظم البلاءِ انقطاع الرَّجاء»؛ «بدترین بلاى خانمانسوز ناامیدى است.»
وقتى اسکندر کبیر به سلطنت مقدونیه رسید، املاک و اشیاء موروثى را بین دیگران تقسیم کرد، از او پرسیدند: براى خود چه نگاه خواهى داشت؟ در جواب گفت: امید که بزرگ ترین دارائى و تملک انسان است.
در امور معنوى و دینى نیز امید نقش سازنده اى دارد، در مسیر زندگى افرادى مى توانند از خطرها عبور نمایند که روحشان لبریز از امید به حق تعالى باشد. انسان امیدوار، در دامنه کوهساران آرزوها، با تکاپو مسیر تکامل و نردبان معنویت را طى مى کند و با کاستى ها به مبارزه بر مى خیزد. مولاى پارسیان فرمود: «امیدوارترین مردم کسى است که اگر نقصى در کارش پدید آید به تأمل در راه اصلاح آن بکوشد».
وقتى آدمى به سفره گسترده رحمت ایزدى و سعه عنایت او بنگرد که دریچه این همه رحمت ها و نعمت هاى گوناگون را از راه لطف و کرم، به روى بندگان گشوده است، آرزوهاى او قوت گرفته و امیدوار به رحمت الهى مى شود.
چه آن که او کریمى است که کرامت هاى او محض رحمت و بدون سؤال و استحقاق عنایت مى شود؛ به فرموده سید الساجدین: «اِذ جَمیعُ اِحسانِکَ تَفَضُّلٌ وَ اِذْ کُلُّ نِعَمِکَ ابتداءٌ»؛ «زیرا همه احسان هاى تو از روى تفضل مى باشد و همه نعمت هایت ابتلایى و بدون سابقه استحقاق است.»
هنگامى که انسان گنهکار به اقیانوس بیکران غفران کردگارى خیره مى شود، ریشه هاى امید به کرم ایزدى، آرام آرام در روح وى جاى مى گیرد، على «علیه السلام» مى فرماید:
«شما را به پنچ چیز سفارش مى کنم که اگر براى تحصیل آن شتران راهوار را سوار شوید و در اطراف بیابان ها گردش کنید سزاوار است: جز به خدا امید نداشته باشید و جز از گناهان نترسید، و اگر از چیزى سؤال شدید، در صورت ندانستن از نمى دانم گفتن حیا نکنید...»
شامل 12 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله امید و امیدواری