مقدمه
جنبش های اجتماعی، عموما از نحوه تعامل میان مردم و دولت ها شکل می گیرند؛ یعنی از یک سو، به دلیل بعد اجتماعی و سیاسی خود، از سیاست های دولت متأثر هستند و از سوی دیگر، به دلیل بعد فرهنگی و مذهبی، در ارتباط با توده مردم قرار دارند. در شرایطی خاص، جنبش های اجتماعی، تحت فشار دولت و علی رغم وجود حمایت های مردمی، جایگاه میانی خود را از دست می دهند، و این زمانی است که میزان دمکراسی در نظام پایین باشد؛ اما زمانی که دمکراسی در حد بالایی باشد، جنبش ها می توانند، با جذب حمایت های مردمی حتی تا سطح دولت هم پیش بروند(پوربناب، 1379:).
بنابراین جنبش ها، نهضت های سیاسی اجتماعی وشبه نظامی اند که مقوله ای میان دولت و ملت تلقی می شوند که به صورت مستقیم و غیر مستقیم، کم یا زیاد، در شکل های زیر، از امواج انقلاب اسلامی ایران متاثر شدند: 1) تاسیس؛ 2) توسعه؛ 3) تحکیم؛ 4) تضعیف؛ 5)تجزیه؛ 6) تلاش؛ 7) تبدیل؛ 8) تنافر (حشمت زاده، 1379: 84-85). یعنی بسیاری جنبش هایی که در داخل ایران، به عنوان جنبش هایی به شمار می رفتد که در اردوگاه اسلام گرایان انقلابی جایی نداشتند، تضعیف و در نهایت تجزیه شدند، مانند جنبش های ملی گرا، لیبرال، و مارکسیست؛ اما در مقابل جنبش های اسلام گرا و اصول گرا با سرعت تمام رشد کردند و جنبش های جدیدی تاسیس شدند و جنبش های نیز قدیمی تر تقویت شدند. این مسئله در خارج از مرزها نیز نمود عینی یافت؛ یعنی در کشورهایی که انقلاب اسلامی بر آنها تاثیر نهاد، جنبش های اجتماعی موجود، کم و بیش، به سرنوشت جنبش های داخلی ایران دچار شدند؛ برای مثال حزب الله لبنان را می توان جنبشی دانست که به صورت مستقیم، و تحت تاثیرانقلاب اسلامی و با الگوبرداری کامل از ایران تاسیس شده است(حشمت زاده، 1379: 84-85)
تعداد صفحات : 9 صفحه
نوع فایل : word (قابل ویرایش )
مقدمه
انقلاب اسلامی ایران، یک انقلاب فرهنگی است. بنابراین، از میان نظریه های انقلاب، که شامل نظریه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، ساختاری و. .. می باشد، نظریه فرهنگی انقلاب برای بحث درباره آموزه های انقلاب اسلامی مناسب تر می باشد. با توجه به این که هم گرایی کشورهای اسلامی از جمله اهداف و آموزه های انقلاب اسلامی به شمار می رود، اما هم گرایی هم می تواند در سطوح مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نیز مورد بحث قرار گیرد. البته نظریه های هم گرایی؛ مانند فدرالیسم و کارکردگرایی، بر جنبه های سیاسی و اقتصادی تاکید دارند.(2) و در میان نظریه ها نظریه کارکردگرایی نوین جوزف نای ابعاد فرهنگی و ارزشی هم گرایی میان کشورها را مورد تاکید قرار داده و جوزف نای در کتاب قدرت نرم بر بعد فرهنگی، ارزشی وایدئولوژی هم گرایی کشورها تاکید زیادی دارد.
بنابراین، با توجه به این که انقلاب اسلامی ایران یک انقلاب فرهنگی و ارزشی است، می توان هم گرایی کشورهای اسلامی در پرتو انقلاب اسلامی را با توجه به نظریه جوزف نای مورد بررسی قرار داد؛ زیرا این نظریه در بحث هم گرایی بر محورهایی: مانند جاذبه ایدئولوژیک و هویت بخشی، تسری و گسترش، جامعه پذیری نخبگان،ائتلاف سیاسی وشرکت بازیگران خارجی. تاکید زیادی دارد، که در این مقاله با توجه به محورهای ذکر شده، تاثیر انقلاب اسلامی بر هم گرایی کشورهای اسلامی در دو بعد فرصت ها و محدودیت ها مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.
تعداد صفحات : 19 صفحه
نوع فایل : word (قابل ویرایش )