هدف پژوهش حاضر تعیین اثرات دو برنامه تمرین تناوبی شدید (HIT) بر اجرای هوازی قایقرانان کانوپولو مرد نخبه می¬باشد. به این منظور 18 قایقران کانوپولوی مرد نخبه انتخاب و به سه گروه (دو گروه تجربی با دو روش تمرینی متفاوت=6، یک گروه کنترل=6) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرین آزمودنی ها: یک آزمون فزاینده برای تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max)، سرعت در حداکثر اکسیژن مصرفی (vVo2max)، ضربان قلب در آستانه ی لاکتات (LTHR)، ضربان قلب در Vo2max (Vo2max HR) و درصد Vo2max در آستانه ی لاکتات (%Vo2max at LT) اجرا کردند. تمرین طی 9 جلسه (سه روز در هفته برای یک دوره ی 3 هفته ای) بر روی ارگومتر کایاک انجام شد که در یک گروه (GHIT-1) حجم تمرین و در گروه دیگر (GHIT-2) شدت تمرین به صورت پیشرونده افزایش می یافت. پروتکل تمرینی گروه 1 (افزایش در حجم تمرین و شدت ثابت) شامل: جلسة اول 6 تکرار 60 ثانیه ای با شدت 100درصد vVo2max، سپس 3 دقیقه ریکاوری بین هر تکرار، جلسة دوم 7 تکرار، جلسة سوم 8 تکرار، جلسة چهارم و پنجم و ششم 9 تکرار، جلسه هفتم 8 تکرار، جلسة هشتم 7 تکرار و جلسة نهم 6 تکرار و پروتکل تمرینی گروه 2 (افزایش در شدت تمرین و حجم ثابت) شامل: تعداد تکرارها در تمام جلسات 6 تکرار با 3 دقیقه ریکاوری بین هر تکرار می باشد که تمرین در جلسة اول با 100درصد vVo2max، جلسة دوم با 110درصد vVo2max، جلسة سوم با 120درصد vVo2max، جلسات چهارم و پنجم و ششم با 130درصد vVo2max، جلسة هفتم با 120درصد vVo2max، جلسة هشتم با 110درصد vVo2max، جلسة نهم با 100درصد vVo2max انجام شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) با آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه بین میانگین ها در سطح معناداری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دا که پس از تمرین در هر دو گروه Vo2max افزایش داشت که این افزایش فقط در گروه اول نسبت به گروه کنترل معنادار بود. همچنین vVo2max در هر دوگروه افزایش داشت که این افزایش در هر دو گروه نسبت به پیش آزمون معنادار بود. همچنین بین میانگین پس آزمون GHIT-1 با میانگین پس آزمون GHIT-2 و بین میانگین پس آزمون GHIT-1 با میانگین پس آزمون Gcon اختلاف معناداری دیده شد. مقادیر LTHR، Vo2max HR و %Vo2max at LT هم افزایش محسوسی داشت که این افزایش از نظر آماری معنادار نشد. یافته های حاضر پیشنهاد می کند که یک دوره تمرین اینتروال شدید با توجه به حجم کم آن (6 الی 9 دقیقه در هر جلسه) موجب بهبود اجرای هوازی می شود. بنابراین برای افزایش اثربخشیHIT در افراد فعال ضرورتی به افزایش بیش از حد شدت تمرین نمی باشد، بلکه با ایجاد تعادل بین دو متغیر شدت و حجم در HIT می توان کارایی این نوع تمرینات را افزایش داد.
پایان نامه : اثرات دو برنامه تمرین تناوبی شدید (HIT) بر اجرای هوازی قایقرانان کانوپولوی مرد نخبه