لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 3
انرژی هسته‌ای، انرژی بحث‌انگیز
مسئلة استفاده از انرژی هسته‌ای به معضلی جدی تبدیل شده است. آیا تولید آن متوقف خواهد شد، یا دوباره آغاز خواهد شد؟
استدلال کسانی که با انرژی هسته‌ای مخالف‌اند چندگانه است. اولاً، سایة حادثة چرنوبیل، که در سال 1986 در اتحاد جماهیر شوروی (سابق) روی داد، هنوز هم محو نشده است: انفجار این نیروگاه هسته‌ای ابری رادیواکتیو به آسمان اروپا فرستاد. برای اجتناب از تکرار فاجعه‌ای مشابه صنایع هسته‌ای اروپا تدابیر ویژه‌ای اندیشیده، و از جمله ”رآکتور با آب فشرده“ اروپا (EuropeamPressurized Water reactor E P R) را ابداع کرده است
این رآکتور مطمئن‌تر است؛ احتمال نشت مواد رادیواکتیو از آن کمتر است؛ و ضایعات کمتری هم تولید می‌کند.
اما این احتیاطها در برابر خطر جدیدی که با واقعة 11 سپتامبر پدیدار شده، چه ارزشی دارد؟ نیروگاه‌های قدیم و جدید هیچ‌کدام برای مقاومت در برابر چنین حملات انتحاری طراحی نشده‌اند. مسئلة ضایعات رادیو اکتیو هم در میان است که خطر بعضی از آنها تا صدها میلیون سال باقی می‌ماند. پس چه باید کرد؟ آیا باید ضایعات هسته‌ای در دل خاک دفن کرد؟ بله، اما کدام کشور می‌پذیرد که مواد زاید رادیو اکتیو را در زیرزمین خود داشته باشد؟ مراقبت از ضایعات هسته‌ای در سطح زمین راه‌حل مطمئن‌تری به نظر می‌رسد، زیرا این امکان وجود دارد که در صورت انتشار مواد و تشعشعات رادیواکتیو اقدامات لازم صورت گیرد. اما آیا این روش نیز، مانند روش دفن‌کردن، ”هدیه‌ای زهرآلود“ برای آیندگان نخواهد بود؟ گاهی هم از بازیافت اورانیوم، به منظور استفادة مجدد از آن سخن می‌رود، اما باید گفت که در این روش نیز باز مقداری ضایعات هسته‌ای روی دستمان می‌ماند.
خطر تروریسم هسته‌ای
خطر تروریسم هسته‌ای نیز وجود دارد. ممکن است یک گروه تروریستی بمبی را منفجر کنند که در آن اورانیوم یا پلوتونیوم تعبیه کرده‌اند. چینی بمبی می‌تواند مواد رادیواکتیو را در هوا منتشر سازد. نگرانی دیگر ناشی از قاچاق مواد رادیواکتیو در جمهوریهای شوروی سابق و کشورهای بالکان است.
با این همه، آیا می‌توان از انرژی هسته‌ای صرف‌نظر کرد؟ ایالات متحد امریکا ده سال پیش به این پرسش پاسخ مثبت داد. اما به نظر می‌رسد که انرژی‌خواران تغییر عقیده داده‌اند و ممکن است که استفاده از انرژی هسته‌ای را دوباره آغاز کنند. چین و بعضی از کشورهای آسیایی به خطرهای انرژی هسته‌ای چندان توجهی ندارند و برای برآوردن نیاز خود به انرژی، همچنان به ساختن نیروگاه‌های هسته‌ای ادامه می‌دهند. در اروپا، در این زمینه اختلاف‌نظر وجود دارد و ”مخالف“ و ”موافق“ در برابر یکدیگر صف‌آرایی کرده‌اند موافقان می‌گویند که انرژی هسته‌ای گازهایی که اثر گلخانه‌ای دارند، کمتر تولید می‌کند.
با تمام این احوال آیندة انرژی هسته‌ای به مویی‌بند است، زیرا به عقیدة بسیاری از کارشناسان اگر فردا حادثه‌ای یا حملة یک هواپیمای انتحاری، فاجعه‌ای شبیه فاجعة چرنوبیل بیافریند، پایان دوران استفاده از انرژی هسته‌ای فراخواهد رسید.
90 درصد
سرمایه‌گذاریهای انجام‌شده در پژوهشهای مربوط به انرژی در فرانسه فقط به انرژی هسته‌ای اختصاص دارد. این رقم در آلمان 50 و در ایالات متحد امریکا 20 درصد است.
در یک نیروگاه هسته‌ای، آب سدی طبیعی در برابر رادیواکتیویته پدید می‌آورد. در زیر، یک مرکز ذخیره‌سازی را می‌بینیم: زیر هر یک در صفحه‌های گرد، ضایعات رادیواکتیو انبار شده است.
نیروگاه هسته‌ای
هستة بعضی از عناصر سنگین ناپایدار است. در شکاف هسته‌ای از این ویژگی استفاده می‌کنند، یعنی هستة اتم را با نوترونهای بسیار سریع بمباران می‌کنند و در واقع آن را می‌شکافند.
در نتیجه، هسته‌های سنگین به هسته‌های سبک‌تر و کوچک‌تری تبدیل می‌شوند، و چون برای باقی‌ماندن این هسته‌های کوچک‌تر در کنار یکدیگر به انرژی کمتری نیاز است، مقدار زیادی انرژی هم آزاد می‌شود. در واکنش شکاف هسته‌ای تعدادی نوترون نیز آزاد می‌شود. این نوترونها، به نوبة خود، با هسته‌های دیگری برخورد می‌کنند و آنها را می‌شکافند. به‌این‌ترتیب واکنشی زنجیره‌ای روی می‌دهد که حاصل آن آزاد شدن مقدار زیادی انرژی و گرماست. از این انرژی برای تبدیل آب به بخار و تولید الکتریسیته استفاده می‌کنند.
شکاف هسته‌ای در قلب رآکتور [یا دقیق‌تر بگوییم: در مغز (cpre) آن رخ می‌دهد] (تصویر زیر). اورانیوم رادیواکتیو را، درون لوله‌های فولادی، در همین قلب یا مغز رآکتور قرار می‌دهند.
مدار اولیه که کاملاًً بسته و نفوذناپذیر است، گرمای رآکتور را می‌گیرد. در این مدار، آب با عبور از میان لوله‌های قلب رآکتور، تا 300 درجة سانتی‌گراد گرم می‌شود.
مدار اولیة آبِ مدار ثانویه را گرم و بخار می‌کند، و بخار توربینها را به حرکت درمی‌آورد.
این بخار به یاری مدار سردکننده، در دستگاه خنک‌ساز (چگالنده) دوباره به آب تبدیل می‌شود. آب این مدار، وقتی دوباره گرم شد، وارد یک برج خنک‌کننده می‌شود و در آنجا به‌صورت بخار‌آب و قطره‌های باران درمی‌آید و با جریان هوا سرد می‌شود؛ و بالاخره به صورت ابرهای سفید رنگ بزرگی خارج می‌گردد. از رودخانه هم برای خنک کردن آب گرم استفاده می‌کنند: در بالا دست از آن آب سرد می‌کشند، و در پایین‌دست آب گرم‌شده را در آن تخلیه می‌کنند
jprdr nvl,vn انرژی هسته