موقعیت جغرافیایی سرزمین ایران را به اجمال می توان از محل برخورد و اتصال دو ابر قاره شمالی و جنوبی در دوران پالئوزوئیک و قرار گرفتن آن بین پلیت عربی- آفریقایی در جنوب و خشکی های اورازیا در شمال تعریف نمود. حرکات کوهزایی ناشی از دور شدن، به هم نزدیک شدن، الحاق یا جدا شدن این قاره ها مستقیم وغیرمستقیم مهمترین و اصولی ترین عامل تغییرات و تحولات مختلف زمین شناسی ایران در طول تاریخ زمین است.
به سخنی دیگر وجود انواع سیستم گسل های عمیق و قدیمی از زمان پرکامبرین در سنگ های پی(1) که موجب قطعه قطعه شدن پوسته اولیه زمین ایران گردیده و هر قطعه در اثر فرونشینی(2) یا برآمدگی(3) باعث حرکات بلوک ها شده، از دلایل مهم تغییرات و تحولات حوضه های رسوبی و نوع رسوبات در نواحی مختلف ایران به شمار می آید.
و دیگر آنکه، چهره امروزی ایران که متاثر از تمامی پدیده های مختلف زمین شناسی است، از نظر تاریخچه ساختمانی، شرایط رسوبی، وضعیت تکتونیکی به چند زون یا منطقه ساختاری قابل تقسیم است.
البته تقسیمات زمین شناسی ایران هنگامی به طور کامل و دقیق انجام می پذیرد که مطالعات و تجزیه و تحلیل آثار و فرآیندهای حاصل از عملکرد فازکوهزایی در نواحی و مناطق مختلف ایران دقیقاً شناسایی و نقشه های پالئوژئوگرافی(4) و پالئوژئولوژی(5) هر منطقه به طور صحیح و دقیق ترسیم گردد.
در حال حاضر با توجه به مطالعات و نقشه های زمین شناسی موجود محدوده ی قوچان در زون های کپه داغ و بینالود قرار می گیرد که این زون ها ادامه شرقی کوه های البرز محسوب می شود. (Berberian 1982)
کمربند چین خورده مذکور در حاشیه جنوب غربی پوسته قاره ای توران (اوراسیای جنوبی) تشکیل شده است که احتمالاً در زیر آن پی سنگ دگرگون شده هرسی نین وجود دارد. پوشش رسوبی شامل حدود 10 کیلومتر نهشته مزوزوئیک تا ترسی یر پائینی می شود که در یک حوزه در حال فرونشینی رسوبی در فاز انبساطی مزوزوئیک بر جای گذارده شده است. اگرچه حوزه کپه داغ هرگز به صورت پوسته اقیانوسی درنیامد ولی بستر نهشته های مزوزوئیک حاکی از آن است که پوسته در آن زمان در این بخش از ایران در امتداد گسله های کششی(6) به شدت کشیده شده و نازک شده است. (حسین آدابی، سیدرضا موسوی، حرمی 1367)
شامل 37 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله کلیاتی پیرامون زمین شناسی ناحیه
